Vandaag ga ik voor 'n speciaal Oudejaars-eten naar Caffé Basaglia, waar die vriend (X) en nog vele andere mensen (ex-patiënten, verpleegkundigen en professionals) uit en rondom de GGZ aanwezig zullen zijn. Het is totaal aan de andere kant van de stad, vlakbij il Cimitero Monumentale (= Monumentale Kerkhof), maar ik ben daar persoonlijk nog nooit geweest. Misschien schrijf ik er nog wel wat over.
In een wijk daar in buurt woonde ik in de laatste periode van mijn manifeste 'schizofrenie'. Tijdens het schrijven van mijn verhaal heb ik ook nog wel in die buurt rondgelopen om herinneringen op te roepen. En veel herinneringen waren ook verbonden met bezoeken van mij aan dat Kerkhof.
De nederlandse kerkhoven en waarschijnlijk ook de belgische hebben platte graven, maar - eventjes publiciteit voor het toerisme maken! - de monumentale kerkhoven in Italië zijn merendeels echt een bezoek waard. Er worden vaak grote kapellen op gezet, vaak staan er ook prachtige bomen in de binnenlanen (waaronder vaak cypressen) en je kunt allerlei soorten standbeelden of herdenkingsmonumenten vinden, die vaak prachtig zijn. Het is een studie wel waard. Eerlijk gezegd zou het mij persoonlijk nooit te binnen zijn geschoten ooit dit soort bezoeken te beginnen, maar dat heb ik toch wel aan mijn man te danken, die een echte cultus heeft v.w.b. de kerkhoven.
Maar ook het feitelijk dáár kunnen waarnemen en vergelijken hoe ieder geloof de dood beleeft, is wel een bezoekje waard, omdat er natuurlijk voor ieder geloof ook aparte zones zijn.
|
