|
Hier een stukje tekst uit een boek dat niet al te veel informatie geeft voor leken, familieleden of schizofrene mensen en als tekst zelfs weinig geschikt kan zijn voor mensen met deze problematiek, die op de weg van genezing zijn. Het zich confronteren met zo'n gefragmenteerd Ik als dat van Renée kan op bepaalde momenten angstaanwekkend werken.
Het boek is 'Dagboek van een schizofreen' van Marguerite A. Sechehaye en hier vertaal ik een stuk uit de italiaanstalige versie ('Diario di una schizofrenica'):
Deel II - Hoofdstuk I :
"Renée kon niet van zichzelf houden daar haar moeder haar de voeding, de liefde, geweigerd had."
en ietwat verderop:
"Dankzij deze impulsen wilde Renée niet meer leven en probeerde zij wanhopig zichzelf pijn te bezorgen. Ook haar delirium verwerft (of: krijgt) op bepaalde momenten typisch melancholische tonaliteiten."
Ook al heb ik mijzelf nooit in zo'n gefragmenteerd Ik als dat van Renée kunnen herkennen, zitten in dit kleine stukje tekst elementen die ook in mijn autobiografische verhaal aanwezig zijn en, in het algemeen, in wie deze problematiek heeft.
Zie in het archief van dit weblog ook andere stukken tekst van mij.
|
