Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
23-01-2010
Raad voor hulpverleners, familie en professionals?
In al mijn jaren van ervaring met een menselijke psychiatrie hier in Italië ben ik altijd op een manier benaderd die ik zó zou willen omschrijven: alsof ik ten allereerste een mens tussen andere mensen ben, een gelijke en niet iemand met een problematiek, een handicap of wat dan ook. En daar ik door deze benadering er ook volop versterkt en, naar mijn en andermans manier van zien, GENEZEN uit ben naar voor gekomen, zou ik misschien deze raad door kunnen geven aan anderen? Er zijn mensen, zelfs tussen de professionals, hulpverleners, familieleden en/of ervaringsdeskundigen die je bejegenen als iemand die (altijd) nog een geestelijke oppepper nodig heeft, op een soort paternalistische manier.
Als iemand zich zo al persoonlijk niet voelt, eindigt men hiermee hem dan dan wél zo te laten voelen (als zijnde: ondergeschikt, inferieur of als een soort 'kind'), juist door dit te benadrukken. Volgens mij bewerkstelligt dit juist het tegenovergestelde effect! En bovendien is het nog verschrikkelijk storend ook. Dit is mij in de laatste maanden al meermaals persoonlijk voorgevallen, ook van de kant van mensen die deel uit maken van zelfhulpgroepen voor stemmenhoorders.
Uiteindelijk geloof ik dat dit vereist dat ieder een beetje meer zelfkennis en bescheidenheid als mens zou moeten verwerven.
