Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
04-02-2010
suggesties m.b.t. tot het psychiatriecongres te Genua
Hoevele keren werkt onze geest wel niet via associaties? Voortdurend? Ik geloof van wel. Dat merk ik zelf in mijn gedachtegangen, in mijn ervaringen in de omgang met anderen en bóvenal heb ik dit gemerkt in al de lange jaren van mijn psychotherapie, maar ook tijdens mijn schrijfproces en de onnoemelijke lecturen. In de therapie was het vaak voldoende dat een simpel woord ter sprake kwam en, zonder dat je daar bewust aan meewerkt, speelt dat in jou zelf door en begin je er andere gedachten, herinneringen of leesgierigheid enz. desbetreffend door te krijgen.
Zo heeft iemand tijdens het afgelopen psychiatriecongres te Genua ook iets gezegd over Marcel Sassolas, een franse psychiater en psychoanalist, die ook veel geschreven schijnt te hebben met betrekking tot de behandeling van 'schizofrene' mensen. Ik vind daar thuis dan mijn note van, zoek dan via de Internet-zoekmachine en vind zoeven onder 'Psychomedia' (in het italiaans is hier enorm veel materiaal gratis zichtbaar) dit kleine stukje tekst:
"In een moedige contratendens met betrekking tot wat, met een hegemonisch overwicht, een italiaanse analyst juist de "moederlijke stijl" (Carloni, 1998) heeft genoemd, volhardt Sassolas er in de "vaderlijke functie" te laten gelden, die impliciet is in de therapeutische verantwoordelijkheden van de psychiater en van de psychoanalyst. Zich meten met de radicaliteit van de uitdagingen die de psychotische denkwijze (of gedachte?) stelt aan de organisatie van de ideëen en handelwijzen van hén die therapeutische oplossingen in de psychiatrie zoeken, betekent - in de perspectief die Sassolas voorstelt - een tendens bestrijden tot de ontbrokkeling (? 'smantellamento') van het psychische apparaat, die noodzakelijk is om het rouwen te verwerken, (rouwen) dat de subjecten doet groeien: de grote leedwezens van het bestaan, maar ook de gewone tragedies die het leven van elk met zich meebrengt."
Uit suggesties van en gesprekken vooral met mijn psychiater, uit mijn eigen extra lecturen en uit eigen verwerkingsprocessen weet ik nu dat het rouwproces in de behandeling van mensen met deze problematiek enorm belangrijk is. Uiteindelijk is de kern van iedere psychotherapie (of alleen van die die deels ook psychoanalytisch is?) toch 'rouwen', i.e. het verwerken van onbewuste en dus onverwerkte levensproblemen, niet? Misschien suggesties voor verder lezen voor anderen? Ik heb dit artikel ('Lavoro psichiatrico e funzione paterna negli scritti di Marcel Sassolas) tenminste op een USB-pen geplaatst en lees het waarschijnlijk wel tijdens mijn trip naar Sicilië.
