Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
11-02-2010
levenslessen
Onze zoon was, zoals altijd, nieuwsgierig naar het hele verhaal over ons vertrek naar Sicilië en ik heb geprobeerd dit via een mail zo'n beetje uit te leggen, mede met mijn gezichtspunt van de zogenaamde oude 'polemiek' tussen mijn man en mij. Wat is het ook moeilijk om te leren de informatie op de juiste, meer objectieve manier door te geven. Zeker wil hij géén 'voorgekauwde' mening van mijn kant en dit is ook juist. Ik verdraag en verdroeg dit zelf ook niet van de kant van anderen.
Maar ik herinner mij ook nog wel met hoeveel moeite ik bijvoorbeeld in de afgelopen jaren mijn persoonlijke belevenissen over de periode van de scheiding van mijn man tijdens mijn 'ziekte'-periode op tafel kon leggen. Het was al een probleem samen met mijn man ca. 9 jaar lang ook 1 keer per maand naar de psychiater te gaan. In die gesprekken tussen 3 personen, werd ik in de ogen van mijn man altijd als de 'zieke' beschouwd. Alsof mijn scheiding (van tafel en bed) van hem niet ook zijn redenen had.
Pas in de afgelopen jaren leert mijn zoon ook iets meer over het gedrag van zijn vader en zijn siciliaanse familieleden, die vaak inbreuk op je privacy doen. In de eerste jaren van mijn terugkeer naar huis ná de therapeutische woongemeenschap had ik ook vaak mijn zoon tegen mij... Natuurlijk ook met verborgen gevoelens, ook van innerlijke woede, geloof ik, omdat hij zich ook door mij verlaten voelde. Maar hij heeft nooit met psychologen willen praten in deze jaren om dit te verwerken. Hij heeft wel verschillende ontmoetingen gehad, maar vertrouwde hen niets toe. Misschien over een paar jaar? Veel is er los gekomen in onze onderlinge communicatie sinds ik mijn schrijfproces in juni 2006 begon. Gelukkig maar.
