|
Om nog eventjes terug te komen op het thema van het 'zich terug kunnen vinden' in teksten, films enzovoort, haal ik hier wat vertaalde tekststukjes aan uit het boek 'Psicologia del fumetto' (= Psychologie van de strip) van Imbasciati en Castelli, boek dat deel uitmaakte van een universiteitstentamen van mij vóór 1980:
blz. 92-93: "Wij kunnen dus beweren dat de strip tot het onbewuste spreekt. Op deze wijze werken ook andere visieve media, en in het bijzonder is ook de werkwijze van de film onderzocht. Net als voor het cinema, zijn voor de strip - en misschien hier nog meer - krachtige maar ook weinig bekende emotieve dynamieken in de lezer/toeschouwer op het spel."
Blz. 94: "... de strip daartegenover, net als de bewegende cartoon, .... heeft grotere mogelijkheden, ..... een innerlijke fantastische, voorbewuste of onbewuste werkelijkheid op te roepen dan een film of de fotoroman kan doen: de prikkel die door de tekening geleverd wordt is heel wat meer onduidelijk, twijfelachtig dan die die door een foto is samengesteld en omvat dus in meerdere mate verschijnselen van projectie of beter van 'apperceptieve' (? = appercettiva ?) verdraaiing."
|
