Uit het boek Come in uno specchio oscuramente van de italiaanse psychiater en fenomenoloog Eugenio Borgna haal ik dit aan:
blz. 89 + 90:
(hier schrijft Borgna over de film Als in een donkere spiegel van Bergman)
In de figuur van Karin, in haar woorden en gebaren, in haar blikken en ogen, in haar hallucinaties en deliria, worden de schaduwen herboren van het oer-psychotische lijden, die soms ondraagbaar in zijn zachtheid is en de thematische kern van sommige schizofreniën vormt: natuurlijk niet van alle. Er zijn ook koude schizofreniën en schizofreniën die gekenmerkt worden door de neiging tot aggressiviteit; er zijn schizofreniën die in een autistische, niet gemakkelijk breekbare (friabile) eenzaamheid zijn omgebogen en er zijn schizofreniën, die door ondoordringbare hallucinaties en deliria verslonden zijn; maar er zijn ook buiten de vandaag de dag nog onophoudbare watervallen van de vooroordelen om - schizofreniën (vooral de vrouwelijke), die pijnlijk door de nostalgie van een ontmoeting en van het zoeken naar menselijke solidarieteit zoals die door Bergman geschept is verzegeld zijn.
In haar kommentaar aan het einde van mijn boek haalt mijn ex-psychotherapeute juist ook op blz. 160 dit boek van Borgna en deze film van Bergman aan.
|