Sinds ik begonnen ben mijn eigen verhaal op te schrijven, i.e. vanaf juni 2006, hebben er rondom deze activiteit langzamerhand gelukkig steeds meer gesprekken met mijn zoon plaats gehad.
Op zich is hij altijd al erg nieuwsgierig geweest en dit merkte ik ook opnieuw steeds meer met mijn bezigheden in en rondom de GGZ, plus natuurlijk met het ophalen van herinneringen of het uitgebreider praten over belevenissen van vroeger, van vóór, tijdens en na mijn kritische periode.
Zonet hebben wij ook aardig wat gekletst over verschillende details van mensen die ik sindsdien heb leren kennen.
Het is ook voor hem en het contact tussen ons twee een soort mijlpaal geweest: mijn schrijven en het enorm grote bewustwordingsproces dat er uit is gegroeid.
Gelukkig maar!
|
