Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
16-03-2010
Aantekeningen bij Searles
Het is al een poos dat ik hier niets meer over mijn lecturen in het boek Collected Papers on Schizophrenia and Related Subjects van Harold Searles schrijf. Buiten het feit om dat dit echte studieboeken zijn, ik natuurlijk géén examens meer heb af te leggen alleen met mijzelf! en dus mijn eigen ritme bepaal, ben ik met het lezen van hoofdstuk X en XI een beetje gestrand. [Hoofdstuk X en XI hebben respectievelijk als titels Integratie en differentiatie in de schizofrenie en Integratie en differentiatie in de schizofrenie: een globale visie van het probleem]
Hoofdstuk XI heb ik nog niet geheel gelezen, maar in bijna alle beschrijvingen van deze twee hoofdstukken kan ik mijn eigen ervaringen niet terug vinden. Zoals ik dit in mijn eigen boek ook al aangeef, heb ik mij ook nooit in vele andere beschrijvingen van schizofreen gedrag terug kunnen vinden, waartussen vele van een hoge Ik-zwakte of erg gefragmenteerd Ik van Gaetano Benedetti, M. Sechehaye en anderen of die van Ronald Laing (Het verdeelde zelf) over het niet-ware-Ik. Er is ook zon groot verschil in verschillende vormen en uitingen van deze gedragsproblematiek, zoals volgens mij ook in de manier waarop en periode waarin die begint.
Wat Searles bijvoorbeeld ook op blz. 305 over het Super-Io schrijft, kan ik voor mijzelf niet zozeer vaststellen. Searles heeft het daar over een Super-Io dat als een tiran tegenover het Ik (Io) staat. Voor zover als ik er zelf mee in contact kan komen, ben ik nogal gemoedelijk met mijzelf en vergeef ik mijzelf ook nogal wat. Ik weet dat ik fouten maak, dat ik niet perfect ben. Het zal ook wel te maken hebben met wat ik al eerder in dit weblog schreef over de bad me en de poor me paranoia. Daar ik in die 4 jaar van mijn delirium voortdurend aan een poor me paranoia leed en dus uiteindelijk méér zelfvertrouwen had, heeft dit ook zijn duidelijke verband met een andere verhouding binnen jezelf tussen deze genoemde instanties.
Verder merk ik ook duidelijk uit bepaalde beschrijvingen van Searles dat hij daar mensen met deze problematiek beschrijft, die op elk momentje van hun leven geheel door deze problematiek openlijk (voor andere zichtbaar) geconditioneerd worden. Daar ik op mijn 18e jaar de stemmen maar 1 week hoorde en daarna 25 jaar lang niet meer, was mijn levenswijze toch wel heel anders. Zeker had ik ook voor mijn 18e jaar en tijdens al die 25 jaar mijn niet-al-te-zichtbare problematiek, maar bij mij was die niet zo vér ingrijpend als ik over andere mensen lees.
Met mijn ex-psychotherapeute hebben wij ook wel eens gesproken over het feit dat bijvoorbeeld al mijn levenservaringen tijdens die 25 jaar - vóór mijn 43-jarige leeftijd - mij toch ook gevormd hebben.
