|
Ik heb vanochtend in de stad weer eens een oude vriendin ontmoet. Nu zij ook met pensioen is gegaan zullen wij elkaar misschien wat vaker zien. Veel nieuwtjes uitgewisseld, maar ook wat over onze ervaringen over het samenleven met erg bejaarde mensen.
Ik met de ervaring van mijn moeder en vader's gedrag, maar vooral van mijn schoonmoeder. Zij, die nu dagelijks haar 83-jarige moeder over huis heeft.
Een verschrikkelijke jeugd had haar moeder: in enorme armoede in Kosovo opgegroeid. Op haar 6-e jaar háár moeder toen verloren, terwijl zij nog een jonger zusje en broertje had. Haar vader, die vlak daarna hertrouwd is met een vrouw met 4 eigen kinderen, is ook kort daarna overleden.
Haar stiefmoeder verdween daarna alléén met haar 4 eigen kinderen en dus is daarna de moeder van deze vriendin met haar grootmoeder in armoedige omstandigheden opgegroeid. Zij werkte al voortdurend voor haar tiende of negende jaar. Iets dergelijks ervaarde ook mijn schoonmoeder tezijnertijds op Sicilië.
Ik heb deze vriendin links doorgegeven om iets beknopts over mijn verhaal te lezen via Internet.
Bij het praten over wat ik recent te Maastricht (Intervoice - zie elders in mijn archief hier) vernomen heb en wel de verschillende omstandigheden die tot 'stemmen horen' kunnen lijden, haalde zij mij ook een gebeurtenis van haar eigen zoontje te boven, toen zijn erg geliefde grootvader op zijn 6e jaar overleed. Uiterlijk liet haar zoontje toen niets blijken, maar een paar dagen later zei hij 's nachts in bed tegen zijn moeder zoiets als "Dág, ik ga naar opa toe." En zij vond zijn lichaam toen in ijskoude staat. Samen met haar man hebben zij hem toen met lang wrijven weer tot zijn lichaamswarmte terug gebracht. Bij onderzoek in het ziekenhuis bleek hij niets te hebben.
Erg vreemde gebeurtenissen... En gevoelige kinderen.
Van mijn eigen zoon, die vóór de kleuterschool hier ook 5 halve dagen naar een créche of peuterzaal ging, herinner ik mij ook nog goed hoe hij rond zijn 3e jaar met moeite verwerkte dat zijn boezemvriendje onverwachts 3 maanden afwezig was. Hij werd in die periode ook wantrouwig, 's avonds angstig bij het zien van het donker buiten en bezorgde zichzelf toen ook nog een 'intieme' infectie.
|
