Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
28-03-2010
de hulp van het schrijven in de GGZ
Gisteren lag het tijdschrift Deviant nr. 64 van maart 2010 hier in mijn brievenbus, met daarin het artikel 'Narratief als houvast', waarin prof. Jim van Os geinterviewd wordt. Men haalt er ook in aan dat Jim van Os in de afgelopen maand september ook deel nam aan het Eerste Wereldcongres van INTERVOICE te Maastricht.
Ik herinner mij nog goed hoe Wilma Boevink het Congres prachtig opende met de song 'Something inside so strong' van een mij onbekende afrikaanse zanger. Het greep mij enorm aan als opening van het Congres en ik pinkte dan ook wat tranen weg: het was als een onuitgesproken direct contact met het lijden van zovelen, die als patiënt in contact komen met de Geestelijke Gezondheidszorg. Erg veelzeggend en zonder véél woorden van haar kant.
Dat het schrijven een hulp kan zijn om weer beter zicht, inzicht en greep op je leven te krijgen wordt de laatste decennia alom in de wereld bekend. Niet ten laatste nam een beginversie van mijn autobiografische verhaal ook in Italie deel aan een schrijfwedstrijd op nationaal niveau. Naar het horen van de organisatoren geloof ik dat er wel pogingen gedaan zullen worden om dit initiatief hier te herhalen. Er kwamen meer dan 550 bijdragen binnen.van verschillende aard en liefst 199 autobiografiëen.
De overige artikelen moet ik allemaal nog lezen, maar er staat ook een artikel van Jacqui Dillon ('Het verhaal van een doodgewoon meisje') in, waar ook Jim van Os kort wat over zegt. Voor wat betreft dissociatieverhalen wordt hierover ook veel geschreven in het door mij hier al aangehaalde boek 'De jongen die opgroeide als hond'.
