|
Ik heb toch nu, ná het afzakken van die enorme lentemoeheid dit jaar (hoorde dat mijn zus, haar man en vriendinnen er ook last van hadden. Ja, het 'bioritme' van de mens! ), ook weer zin om te lezen, hoor.
Ik las zonet een hoofdstuk in het boek 'Solitude' (Solitudine felice) van Françoise Dolto. Dit is nu al het vierde boek dat ik van haar lees, natuurlijk in het italiaans. Een voordeel van het wonen in een land met méér bevolking: de vertalingen worden gemakkelijker gedaan, hetzij van films hetzij van boeken.
Dolto is, voor mij persoonlijk, héérlijk in het in gemakkelijke taal weergeven van voorbeelden of toepassingen van de psychoanalyse, bovenal in de opvoedingspraktijk - en mensontwikkeling.
Ik wacht nu ook nog op een paar in Nederland bestelde boeken.
Vanochtend ook weer extra gewandeld en wat cadeautjes voor een familielid bedacht en georganiseerd.
Leuk ook alleen al om ook daar mee bezig te zijn, ook in gedachte.
Kommentaar voor vandaag: ik weet dat ik ondanks alles altijd erg optimistisch ben geweest. Ik geloof dat dit toch wel een erfelijke trek is. Van de kant van mijn vader of van mijn moeder?
|
