Nu ik recent het boekje 'Schizofrenia' van Gaetano Benedetti - al elders hier vermeld - nogmaals heb herlezen, begin ik ook beter vele stukken tekst te begrijpen uit zijn boek 'La psicoterapia come sfida esistenziale', waarvan ik trouwens ook onder Amazon.de een duitstalige versie heb gezien.  

Zo heb ik zonet aardig wat bladzijden herlezen over de patient Claude in hoofdstuk V en begin ik ook vaag ietwat meer te begrijpen over de psychoanalytische betekenis van inhouden van mijn eigen delirium.
Hoe vaak moeten bepaalde teksten niet eerst in je bezinken, moet er tijd voorbij gaan voordat je in staat bent jezelf vanaf een afstand beter te bestuderen? In dit geval natuurlijk op psychoanalytisch niveau, hetgeen zeker niet gemakkelijk is.

Bij het lezen van dit stuk over de psychotherapie van de patient Claude met behulp van tekeningen begin ik ook iets in te zien over de mogelijkheid van minder taalvormige behandelingen. Eind juni stelde mijn (ex-)psychotherapeute mij een psychologe - ex-leerlinge van haar - voor, die een marokkaanse vrouw op de goede genezingsweg van de schizofrene problematiek heeft geholpen uitsluitend met behulp van de kunsttherapie.