Sinds een paar jaar ben ik mij steeds meer bewust van conflicten om mij heen.
Conflicten tussen samenwonende personen, conflicten tussen vrienden/innen, conflicten tussen familieleden, die bijna allen terug gaan op het feit dat vele personen zich niet voldoende van hun eigen gedrag bewust zijn en de personen om hun heen uiteindelijk willen 'dwingen' of 'overtuigen' hún gedrag of gedachtenwijze te volgen of goed te keuren.

Uiteindelijk is het probleem aldoor dat men al té vaak de andere personen het (zichzelf-) zijn vermoeilijkt of onmogelijk maakt.
Men respecteert de ander niet in zijn manier van zijn, juist omdat men zich daar zelf ook niet bewust van is.


Voor personen, die , zoals ik, uit een lange psychotherapie naar boven komen en dus een innerlijke groei hebben verwerkelijkt, wordt het dus uiteindelijk moeilijker zich nog aan andermans 'maatstaven' aan te passen.

Ik heb hier tenminste nu meer moeite mee: kortom ik pas niet langer in andermans keurlijfje!
Dit 'moeite' noemen is betrekkelijk, hoor. Ik merk dat ik bepaalde gedragingen, die ik mij jaren geleden wel liet 'welgevallen', gewoon niet langer verdraag. Maar dit brengt mij dus meer in conflict met het samenleven met diezelfde en andere personen...