Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
19-10-2010
herinneringen en nog wat
In 1990 kwam ik samen met mijn man, zoon en een schoonzus weer naar Nederland over, na 12 jaar afwezigheid. Zie hiervoor details in mijn boek en blogarchief. Mijn ouders ontmoetten toen pas voor de eerste keer onze 7-jarige zoon.
Mijn vader had in directe lijn maar drie kleinzonen (een derde geadopteerd met zijn achternaam): één van zus Francien, één van zus Irma en onze zoon. Hij heeft altijd een speciale intieme voorkeur voor jongens gehad, zoals zovele mannen, trouwens. Bovendien verloor hij zijn eerste lievelingszoon op 7-jarige leeftijd, toen ik net 1 jaar oud was.
Mijn vader was toen duidelijk meer geëmotioneerd dan mijn moeder. Zelfs mijn schoonzus merkte dit toen op, buiten mijn man en mijzelf om. Hij had voor mijn zoon ook een voetbal gekocht en ging zelfs nog een beetje met hem voetballen op het grasveld achter huis, op zijn 74° jaar. Verder had hij een vooraad snoep ingeslagen voor onze bezoekdagen daar.
Deze herinnering schoot mij vandaag weer te binnen, zoals ook de gedachte aan hoe mijn vader er toen of wat later onder leed dat de banden met zus Irma, haar man én kleinkinderen toen al verbroken was. Hij vertelde ons/mij nog hoe hij hetzij Irma hetzij kleinzoon N. apart in onze wijk nog eens op de fiets tegenkwam en duidelijk genegeerd of zogenaamd niet herkend werd! Mijn vader... Nog kan ik om deze herinneringen huilen.
Ook mijn moeder leed onder deze breuk met haar dochter, maar nu heb ik het hier even niet over haar. Wie weet of zus Irma mijn schrijven op dit blog meeleest... 't Zou best kunnen zijn.
In mijn 'schizofrene' delirium herkende ik mijzelf alleen als dochter van mijn vader, niet van mijn moeder. Uit al mijn fantasieen en verdere details is dit nogal duidelijk. Zo schreef ik toen het gedicht 'Concentratiekamp' van Anton van Duinkerken aan de hand van mijn vader toe. Hier nog een gedciht dat ik in die periode aan mijn vader toeschreef:
"De Dapperstraat van J.C. Bloem (uit de bundel 'Dichters van deze tijd')
Natuur is voor tevredenen of leegen. En dan: wat is natuur nog in dit land? Een stukje bosch ter grootte van een krant, Een heuvel met wat villatjes ertegen.
Geef mij de grauwe, stedelijke wegen, De in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon dan als zo, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen.
Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het ze, opeens, toont in hun hoogen staat.
Dit heb ik bij mijzelven overdacht, Verregend, op een miezerige morgen. Domweg gelukkig in de Dapperstraat."
De onderstreping van die ene zin staat, geloof ik, al langer in dit boekje van mij.
Als ik mij niet vergis ligt de Dapperstraat in Amsterdam. En daar ik mij op een bepaald moment van mijn fantasieen ook duidelijk herkende in Etty Hillesum, kan ik niet alles meer precies achterhalen. Wat mij wel te binnen schiet uit háár dagboek is dat zij op een gegeven moment een liefdesrelatie had met haar psychoanalyst, die ook in A'dam woonde. Ik had zovele details, die ik mij niet precies meer herinner...
Maar zag ik toen in Bloem = mijn vader = de psychoanalyst van Etty Hillesum? Dit kan best zijn. Het onbewuste en zijn drijfveren.
Onder het hoofdstuk 'L'amante ombra' in het boek 'The way of all women' van Esther Harding las ik in de afgelopen dagen nog deze zin, die ik even uit het italiaans vertaal:
blz. 72: "..., omdat geen enkele waarheid zo diep gevoeld wordt als die, die uit het eigen onbewuste materiaal put (geboren wordt)."
Deze zin heeft op zovele zaken toepassing. Niet ten laatste op alle psychische problematiek of geestelijke gezondheid!
