Vorige week ben ik dus alleen geweest in de leiding van de zelfhulpgroep, die ná de zomervakantie weer beter van start zal moeten komen.
Bij het lezen van het boek van Marius Romme, Sandra Escher en anderen (Living with voices. 50 Stories of recovery) - iets waar ik nu ook deels mee bezig ben - kan ik nu toch ook langzaamaan beter begrijpen en onderscheiden wat er in sommige stemmenhoorders (die ik ken) omgaat en wáár de aandacht op geconcentreerd zal moeten worden, bij volgende bijeenkomsten van de zelfhulpgroep.
Als ik mij niet vergis is de benadering van Marius Romme & company ook van een soort 'fenomenologische aard', ook al is het niet op de manier van bijvoorbeeld Eugenio Borgna of Umberto Galimberti. In ieder geval ontleden Romme, Escher en anderen de ervaring van het stemmen horen, van hun verbinding met echte traumatische belevenissen, maar ook de aard van het genezingsproces van hen die leren beter met hun stemmen te leven.
Langzaamaan verruimt zich mijn horizon en mijn begrip van bepaalde problematiek. Dit is nu echt wat men met mindfullnes bedoelt, geloof ik.
Vrijdag en zaterdag ben ik dus in Milaan voor de Derde bijeenkomst (Convegno) op nationaal niveau van de italiaanse stemmenhoorders. Mijn speechpunten zitten nu wel zo'n beetje in mijn geheugen.
|