05-10-2008 om 20:01 geschreven door Loewiesa

Ik  woon al ruim 14 jaar bij  mijn kat Simba, Hij ziet er lief en poezelig uit.  Regelmatig nodigt hij zijn vriendjes uit om bij mij in de keuken  te komen eten, zelf zit hij er dan zelf wat sloom bij te kijken , maar onder zijn aaibare uiterlijk en zijn pacifistisch karakter gaat een ware moordmachine schuil.

Een muisje maakte vandaag een  vergissing die hem fataal is geworden: hij ging op verkenning in onze tuin, En is daarbij in de klauwen van onze Simba terecht gekomen.  Het muisje werd geklauwd, gebeten, het vloog door de lucht. Kortom ; een hels spektakel !

Toen ik zag dat er toch niks meer te redden viel, heb ik mij laf teruggetrokken. Het enigste wat ik nog voor het arme muisje  heb kunnen doen was hem een waardige uitvaart  geven naar de mesthoop. Hij rust in vrede!

05-10-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Veel  mensen houden een weblog bij, en schrijven  daar over van alles en nog wat. Waaronder hun diepste gevoelens. Of dat allemaal gelezen wordt? Waarom ik in hemelsnaam met een blog begonnen ben??? Mijn hersenspinsels zijn vaak meer voer voor psychologen, dan dat ze interessant genoeg zijn om op een  blog te plaatsen. Wat kan het een ander schelen dat mijn relatie in puin ligt en hoeveel ik verdriet ik daarvan heb. Of dat ik mijn job ben kwijtgeraakt, gewoon omdat ik te “oud” en te “duur” werd. Belachelijk!!!! Ik te oud? Te duur? Ik moet toch niet gratis gaan werken???  Ik heb altijd in Brussel gewerkt. Ik vertrok s’ morgens om 6.30 en kwam tegen 19.00 weer thuis.  Na een aantal jaren doppen, heb ik wel begrepen, dat je  op mijn leeftijd alleen als vrijwilligster nog aan werk raakt. Af en toe doe ik iets als “native speaker” voor een taalclub hier in de streek (ik woon in Wallonië)  Franstaligen dus die Nederlands leren, ze bestaan echt J  Het is best leuk om te doen. En het houdt m’n hersencellen bezig!  Nu ik niet meer werk heb ik tijd voor andere leuke dingen, het is alleen jammer dat er aan t einde van de dop nog een stuk maand over blijft. Op  woensdag ben ik oppas oma, dan komt mijn kleindochter, Camille, ze is 15 maanden en het is echt plezant zo’n klein meisje in huis, tja dat gaat zo als je oma wordt……….

15-09-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik ben aan een nieuwe cursus begonnen. Inderdaad, je bent nooit te oud om iets te leren. En je steekt er altijd wel Iets van op.  De cursus heeft met communicatie te maken, en wordt online gegeven.  Hij wordt georganiseerd door het FOREM (de Franstalige  VDAB). Ik kan dus lekker thuis blijven.  Eventueel de hele dag  in pyjama  blijven, Ik hoef niet eerst een uur voor de spiegel  te staan! Ik  hoef niet te rennen om op tijd ergens te zijn, geen files of andere obstakels, En als ik tussen door iets anders wil gaan doen, kan dat dus ook. Maar dat is dan  ook het enige voordeel.  Na week 1 heb ik het wel gehad. Dit is niet echt leuk, liever zit ik ergens in een ruimte met andere mensen te kletsen,  communiceren!  Zoals dat heet.  Dan stom achter die pc zitten lezen, af en toe een notaatje maken, en eens  gaan kijken op het forum. Om iets af te printen moet ik de pc van mijn zoon gebruiken en  die staat boven . Ik heb geprobeerd een netwerkje te maken tussen de twee pc’s zodat ik vanaf mijn eigen pc de pc boven opdracht kan geven iets af te printen, maar de ene computer wil de andere computer niet herkennen. Of is er een taal communicatie conflict? Op mijn computer staat n.l. een Nederlandse versie van Windows en op die van zoonlief een Franse. Kutboel, ik ga er maar eens even  tussen uit, misschien kom ik wel iemand tegen om een babbeltje mee te maken.  Ik heb behoefte aan communicatie !!!

08-09-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het is weer zo ver, mijn stampvoetende en opstandige zoon is weer thuis. Vanochtend herexamen gedaan, en maakt zich zorgen om de uitslag.
Gisteravond dwars gelegen,met gevolg dat ik heb gezegd vandaag maar eens een dag niet op de pc, halleluja! Nou dan pak je hem dus bij een hele gevoelige snaar. Witheet was hij. Hij spuugde zijn nijd eruit. ‘Fuck you!’. Tegen mij. Jawel. Mijn primaire reactie op verbale woede is terugbekken. Dat deed ik dus ook. ‘Moeven”, riep ik ‘en heel snel, ben jij helemaal achterlijk geworden!’. Hij komt nu net met een kop vol onweer thuis, dacht toch nog ff achter de pc te kruipen, niet dus! Hoop gebulder, nog meer onweer! Stampvoetende trappen en klapperende deuren, naar z’n kamer, waar hij me pleziert met harde rap. Ik denk dat hij met een uurtje of 2 wel weer is afgekoeld. Maar vandaag dus geen pc.
Ik vind het heerlijk hoor kinderen, maar soms kan ik ze wel achter het behang plakken......
Zo, ik weer opgelucht! Ben het weer kwijt

Mijn puberzoon

Je hebt het zelf niet in de gaten,

Maar je moeder moet toch af en toe een traantje laten.

Door de dingen die je me zegt,

Zonder dat je het met uitlegt.

Waarom je al die dingen doet,

Want in jouw ogen doe ik momenteel niets goed.

Ik probeer er het beste van te maken,

Maar dan ga jij weer alles af lopen kraken.

Je doet me momenteel veel verdriet,

En ik hoop dat je dat gauw weer ziet.

Maar ondanks de strijd die we voeren,

Zit ik stiekem in de toekomst te loeren.

Want dan ben je uit de pubertijd,

En weet, dan houdt het op deze strijd.

Maar tot die dag is gekomen,

Zal ik blijven dromen.

Ik weet alles komt weer goed,

Maar stilletjes hoop ik dat je snel inziet wat je doet.

Je bent en blijft mij kanjer, ook al ben je nu een banjer.

Lieve zoon van mij,

Er komt een tijd dan zijn we samen weer blij,

En kunnen we weer genieten ik en jij.

(gevonden op internet)

01-09-2008 om 00:00 geschreven door Loewiesa