We hadden weer eens afgesproken, mijn vriendin Chantal en ik, want nu het vakantie is, en onze sportclub is gesloten en wij ons niet kunnen pijnigen tijdens de aerobiclessen, moeten we ons plezier op een ander manier zien te krijgen! Bovendien had ze me iets te vertellen, iets dat ze liever niet door de telefoon wilde zeggen. We spraken af bij de brug,  ergens precies tussen haar huis en mijn huis, een plek waar iedereen afspreekt in het dorp, die iets af te spreken heeft, en waarvan  je alle kanten op kunt, dus ook de verkeerde. Ik was er als eerste en daar sta je dan op zo’n verlaten plek waar mensen langs komen, die zich misschien af zouden vragen wat ik daar stond te doen. Er kwam een man langsrijden die al een paar keer was gepasseerd en mij met veel belangstelling bekeek.  Misschien was het er eentje met een blind date, fantaseerde ik, en stapt hij straks uit om te vragen of ik Roodkapje ben? Of misschien, zou hij denken, dat ik iets aan het bijverdienen was. In het ergste geval  krijg ik een klap op mijn hoofd en wordt ik in mootjes gehakt. Om daarna in vuilniszakken verdeeld, in de streek hier en daar gedeponeerd te worden. “ Pu..rée, Chantal…. schiet op” vloekte ik in stilte, terwijl de man voor mij stopte. Daar had je het al “Bent u verloren gelopen?” vroeg de engerd.  Voor ik kon antwoorden kwam Chantal aan van achter de brug, en de vent gaf gas en reed meteen weg. “Als je nog eens wat weet”, zei ik, blij dat ze er was.

Samen trokken wij het bos in, voor een wandeling in een snel tempo. In een bos staan bomen, er fluiten vogels, het ritselt. Maar door ons gebabbel  onder het lopen, heb ik er niks van gemerkt deze keer. “Vertel het aan niemand hè?” zei Chantal toen ze me haar geheim had verteld. En nee, ik zal het aan niemand vertellen, haar geheim. Ik kan namelijk heel goed geheimen bewaren…..

14-07-2009 om 20:40 geschreven door Loewiesa

Het was zaterdagmorgen, en het weer was grauw en druilerig, “ wat wil je gaan doen vandaag?” vroeg mijn lief. En tja, wat wilde ik gaan doen? Voor je het weet zaten we de hele middag aan de tv gekluisterd of kreeg mijn lief het in zijn hoofd aan de pc te gaan prutsen. Hij vind namelijk  altijd wel het een of andere programmaatje om eens  uit te testen. En mijn machientje, waarop momenteel een Franse testversie van Win7 zit, draait juist zo lekker……  En….. het is Juli, dus er zijn  weer eens solden, en als vrouw ben ik natuurlijk niet helemaal ongevoelig voor koopjes.  Shoppen, net als bij veel mannen is shoppen niet echt zijn ding, maar in een “therapeutische dosis” gaat het nog net. Dus werd het, die morgen, meteen bij het opengaan van de winkels, het winkelcentrum. Solden? Wat solden? Thuis gekomen met twee leuke dingetjes uit de nieuwe collectie.

’s Middags nog naar een meubelwinkel in de streek geweest. Want ik ben al enige tijd van plan om mijn oude zitbank te vervangen.  En daar stond hij! Zo’n zelfde al eerder gezien bij Château d’Ax, maar daar, zelfs afgeprijsd nog ver boven mijn budget. Hetzelfde zachte leer, een zalige zit, en deze keer….. betaalbaar! Ik besloot mijzelf te verwennen…….mijn lief, die zich verleden jaar nog een nieuwe zitbank had aangeschaft, constateerde nuchter, dat, mochten wij ooit zouden gaan samenwonen, wij  in ieder geval, goed in onze zetels zouden komen te zitten……

13-07-2009 om 08:27 geschreven door Loewiesa

Er was een probleem  met de waterleiding, in de crèche waar mijn kleindochter elke dag, behalve woensdag -want dan is zij bij oma-  naar toegaat. En zo werd oma ingeschakeld. Oma die gelukkig die dag toch niets anders te doen had , dan vliegen te vangen, “toevallige” passanten de schrik op het lijf te jagen, zich” schaamteloos” te gedragen in chatrooms. Logjes te schrijven of nadenken over die ooit nog te schrijven roman.  Die mand met strijk weg te werken die ze al eens verplaatst had, maar nog altijd in de weg bleef staan, of de ruiten weer eens een poetsbeurt te geven.  ’s Avonds had oma wel een afspraak in het plaatselijke zwembad voor haar tweewekelijkse seance aquarobic .Maar dat was pas ’s avonds, dus nu had oma “plenty of time”. Eerst hebben wij de afwasmachine  leeggehaald, waarbij mijn kleindochter mij zeer handig meehelpt. Even keek ik bedenkelijk naar de mand met strijk… maar ik besloot daar nog een paar jaartjes mee te wachten J  Niet met die mand met strijk, maar met de inwijding van mijn kleindochter in het hele  strijkgebeuren. Het was ander weer, als de week ervoor, geen zwembad in de tuin deze keer,  maar vlug een blokje om, toen de zon eventjes doorkwam en even naar de bakker, voor het weer begon te regenen en wij verplicht waren ons vertier binnenshuis te zoeken. “Plop, Plop” begon mijn kleindochter, toen ik haar vroeg wat we zouden gaan doen. Thuis heeft ze een muziek cd van kabouter Plop. Televisie kijken mag mijn kleindochter niet van haar papa en mama, en groot gelijk hebben ze! Maar  gelukkig is er oma! En zoiets als You Tube! En zo hebben wij de kabouterdans van Kabouter Plop gedanst en  gezongen. Nadat we, uh….... ik uitgedanst waren,  riep ze zoiets als “poke fees, poke fees”. Maar mijn dochter, die op dat moment belde, om mij nog even van wat goede raad te voorzien! verzekerde mij dat het om “Poker Face” ging, dat ze kende van de radio en zo heb ik Lady Gaga ook nog eventjes  op gezocht en dat gaat zo; “Mum mum mum mah, mum mum mum mah, mum mum mum mah, mum,mum mum, mah, mum,mum,mum,mah” . Daarna nog even naar” Ernie en Bert,  Ieniemienie en Tommy” gezocht en gevonden en Kiekeboe gespeeld. Verder hebben wij boekjes gelezen, puzzels gemaakt, torens gebouwd en heb ik tijdens haar slaapje de strijk gedaan, In de namiddag wanneer het weer droog was nog een flinke wandeling gemaakt, Waarbij mijn kleindochter alle stoepen van het dorp  beklommen heeft en kennis  gemaakt heeft met " Monsieur le Bourgmestre”……..   ’s Avonds in het zwembad weer tot leven gekomen op o.a. Lady Gaga’s mum,mum,mum,mah…..

Voor wie de Kabouterdans ook wil leren (de nieuwe oma's en opa's, en voor de anderen misschien een herhalingsoefening?)  Klikken op het plaatje. Veel plezier!!!

10-07-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Met een brede zwaai, doe ik de voordeur open en  sta oog in oog met een grote neger die, verbleekt van schrik  (ja echt!!!) een stap achteruit zet, wanneer hij mijn gezicht met het witte schoonheids masker ziet. En op dat moment  letterlijk en figuurlijk met zijn mond vol tanden komt te staan. Daarmee de inkomer van zijn verkoopspraatje vergetend, en zelfs zijn daar bij behorende uitgestoken hand terug trekt, om daarna, waarschijnlijk bang geworden dat “ het” misschien weleens besmettelijk zou kunnen zijn,  en met een “excusez moi , Madame”  het hazenpad kiest. Nog na gniffelend over de Afrikaanse beller zet ik mijn computer aan en ga ik wat mailtjes bekijken. En zo heb ik voorlopig weer genoeg  knuffels, wensen en  goede raad voor de rest van de dag. Verder onderbreek  ik twee Hoax en kettingmails ! Zodat er ergens op de wereld een “arme sloeber” dank zij mij in de ellende blijft zitten. Daarna msn messenger open gedaan om te zien of er soms een van mijn virtuele vriendjes of vriendinnetjes on line staan, want ik heb wel zin in een praatje. Een  tijdje” gebabbeld” met een“mysterieuze” vriendin waarmee ik al jaren virtueel contact heb, gewoon over koetjes en kalfjes, onze kinderen, de kleinkinderen en dan onvermijdelijk, over het weer. Nu ik de” smaak” van het chatten weer even te pakken heb en ik toch geen zin heb om iets anders te ondernemen. Besluit ik me zelf in te loggen in een chatroom waar ik héél  héél  vroeger wel eens kwam. Nog even nadenkend over de nickname die ik zal kiezen bij het betreden van de room, want het effect is natuurlijk anders, als met inlogt als ” Omaatje” of “Moeke” dan als” Dom Blontje”. Ik besluit voor Rood Kapje te kiezen. Binnen de kortste keren, logt” de boze wolf”  in en ook” de jager ” en zelfs de “grootmoeder” zijn snel van de partij. “Sneeuwwitje” heeft trouwens het zelfde effect!!!  Na mij een tijdje (heel braaf overigens!!!)  geamuseerd te hebben, èn, na uitgemaakt te zijn voor stomme Hollandse trut J  besluit ik dat het mooi geweest is, en doe nog na lachend de computer weer uit.

08-07-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Nu het in mijn leventje de laatste tijd weer windstil is geworden, lijkt het vandaag of ik me een beetje zit te vervelen. Mijn zoon is met een vriend op stap,  zodat ik het huis voor mij alleen heb, mijn lief is zijn dingen aan het doen in Gent. Ik kom moeilijk op gang en mijn creativiteit staat op een laag pitje, om eventjes op te flakkeren bij het stofzuigen , wanneer er een dikke bromvlieg langs komt vliegen “Hebbes”, denk ik, terwijl ik probeer het irritante insect, in de stofzuiger te krijgen,wat mij uiteindelijk, niet zonder wat moeite lukt. Nu vraag ik mij af wat de vlieg in de stofzuigerzak aan het doen is en of de mieren er nog in zitten die ik deze week al opgezogen had, spinnen zitten er ook in, plus de nodige huismijt. Even denk ik aan een horror scenario wanneer ze gezamenlijk zouden besluiten om via de slang, ’s nachts, wanneer ik niets vermoedend lig te slapen, naar buiten komen. Daverend door het stille huis……… De stofzuiger geïsoleerd door het mondstuk af te sluiten en hem in de garage te zetten! Daarna heb ik mijn gezicht gescrubd, gestoomd, en een maskertje opgedaan  en toen ging de bel!!!.........3x!!! Conclusie: de postbode kan het niet zijn……….

07-07-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Mijn weekenden zijn weer gevuld, nu mijn lief en ik het voorlopig weer hebben bijgelegd. Ook de strijdbijl tussen hem en mijn zoon lijkt voorlopig begraven te zijn, al is het,ben ik bang, maar onder een dun laagje zand………Een tijdje geleden had ik eens zo’n geschenkdoosje van Bongo gekregen  met bonnen voor een bezoek aan het een of andere evenement ergens in België. Het is wel een origineel cadeautje als je niet goed weet, wat iemand te geven, er bestaan zo verschillende arrangementen, een dagje uit, iets cultureels, gastronomie,  welness, en ook citytrips..…Wij hadden voor het kasteel van Lavaux Sainte Anne gekozen. Lavaux St-Anne, is een deelgemeente van Rochefort en ligt in de streek van Fammene. We hadden het kasteel al een paar keer vanaf de snelweg zien liggen. Het is een prachtig bewaard middeleeuws kasteel,  dat in de 13^e eeuw oorspronkelijk alleen een uitkijktoren was en pas later haar huidige vorm met de slottoren en de grachten kreeg.  In de 17^e eeuw werden de appartementen van het binnenhof en de toegangspoort in Renaissancestijl gebouwd. Het kasteel is ingericht als jachtmuseum en er zijn verschillende kamers, waar men kan  zien hoe het leven er indertijd toeging. In de bijgelegen moerastuin werd ik gestoken door zo’n smerige steekvlieg die op mijn arm was gaan zitten, en het nodig had gevonden zich daar vast te zuigen. Het gevolg was een flinke jeukbult, die ik trouwens twee dagen na data nog voel als ik over mijn arm strijk.  

Aan lezen was ik  al een paar dagen niet meer toegekomen . Maar ik kon het niet laten af en toe eens aan mijn boek te denken. En dan werd het zondag. Mijn lief had zaterdag al met enige spijt laten weten dat De Tour was begonnen. Hij is enigszins fietsfanaat, en ik zag hier de mogelijkheid van een middagje lezen dichterbij komen.  Het was dan ook met voorbedachte rade dat ik hem voorstelde om die middag gewoon fijn thuis te blijven, zodat hij naar zijn geliefde Tour kon kijken. “Wil je echt nergens naar toe?” vroeg de lieverd nog. Maar ik hoefde echt nergens naar toe. Met mijn boek trok ik naar de tuin, waar ik mij in een tuinzetel installeerde. Na een kwartiertje toch maar even naar binnen gegaan om eens te kijken, want ik had zo’n voorgevoel. En ja, hoor mijn sportieveling lag al te slapen voor de televisie. Moe van het fietsen zeker?

06-07-2009 om 19:53 geschreven door Loewiesa

 Woensdag. De eerste dag van de grote vakantie. Mijn zoon heeft zijn schooljaar met succes afgesloten, geen herexamens dit jaar, hij gaat in september aan zijn zesde en laatste jaar middelbaar beginnen. Zijn plannen voor daarna zijn nog een raadsel, misschien verder studeren? Want met alleen een diploma middelbare school kom je tegenwoordig blijkbaar niet ver. Woensdag was het ook de dag van mijn kleindochter Camille. Om de zomer goed te beginnen heb ik een plastic zwembadje voor haar gekocht en in de tuin geïnstalleerd, goed ingesmeerd en onder de parasol is ze druk bezig geweest rond dit watergebeuren met haar emmertje, gietertje, zeefje en schepje. Ondertussen viste ik de grassprietjes uit het water, die aan haar voetjes waren blijven plakken, want  mademoiselle wilde er na 5 minuten, door die grassprietjes al niet meer in,  zucht….....! ’s Middags tijdens haar middagslaapje heb ik mij met mijn boek in de schaduw geïnstalleerd. Het boek, “mannen die vrouwen haten” van Stieg Larsson  heeft 560 bladzijden en ik ben vast van plan het deze zomer (uh deze week) uit te lezen. Het maakt deel uit van de Millennium trilogie, nog 2 net zulke dikke boeken van dezelfde schrijver, die naar het schijnt net zo goed zijn.  Ik heb mij dus voorgenomen  het computeren wat te verminderen, tenminste, zolang de zon schijnt, en mijn tuin mij blijft lokken. Het was er zalig, eventjes, op dat plekje in de schaduw onder de bomen met een heel zacht briesje en alleen het geluid van kwetterende vogels…… Dan hoor ik ineens geluiden uit het huis van de buren, de ramen staan open en ze hebben ruzie, voor de zoveelste keer. De buurvrouw schreeuwt en begint met veel gevoel voor drama te gillen. De deur gaat open en slaat even later met een harde slag weer dicht, weer gestommel, weer geschreeuw. Even later is de rust weergekeerd. Ik hoor de vogeltjes weer en ik probeer verder te lezen, maar dan, weer geluiden, een gekreun dit keer, geen gekreun van pijn of verdriet, maar een oooooooh aaaaaaaah gekreun!!! De ruzie is blijkbaar weer bijgelegd!.... Van lezen komt er nu niets meer. Mijn kleindochter is weer wakker geworden en heeft zin in een nieuwe duik in haar privé zwembad. Met mijn dochter en schoonzoon afgesproken die avond na het werk samen in de tuin te eten. De witte wijn staat al uitnodigend te wachten in de koelkast…..

03-07-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het Memorie stokje 

Ik kreeg het stokje van Camille (de link naar haar blog staat links bij mijn favorieten) een virtueel stokje,  waar ik van begrepen heb dat het de bedoeling is, iets te schrijven over herinneringen van vroeger ……....

Ik was net vier geworden en zou voor het eerst naar de kleuterschool gaan, ik herinner me die dag nog goed. Hoe ongeduldig ik was, toen ik moest wachten terwijl mijn moeder en mijn twee jaar jongere broertje zich klaar maakten om mij die eerste dag te begeleiden naar school. Al snel ging ik helemaal alleen naar de kleuterschool, dat dacht ik tenminste, want pas vele jaren later, hoorde ik, toen ik mij hier eens over verbaasde,  dat een paar buurvrouwen die hun kinderen naar school brachten  met mijn moeder hadden afgesproken om een oogje in het zeil te houden. In die tijd was de buurt trouwens nog rustig, nu loopt de ring tussen de wijk en de school, die naar mijn weten niet eens meer bestaat.  En als ik toevallig aan die kant van de stad over de ring van Amsterdam rij, kijk ik wel eens (met een binnenpretje) naar de toren van de kerk die vlakbij de school stond. En dan zie ik ze nog vliegen!..........  Mijn moeder maakte vroeger mijn kleding zelf, ze maakte ze uit stoffen die soms over waren van kleren van mijn oma en meestal ging het om erg donkere jurkjes of rokjes, die ik haatte, ze maakte ook jassen, en het hoogtepunt van haar creaties was een donker groene cape, die ik eerst weigerde om aan te trekken. Maar tegen mijn moeders wil was niet veel in te brengen. Ik zou en moest de cape dragen die mij zo schattig stond! Die dag waaide het nog al, en ik ontdekte de mogelijkheden van die afschuwelijke cape. De cape, die best  eens een supercape zou kunnen zijn. Als de wind er onder kwam, zou ik wel eens kunnen loskomen van de grond en wie weet zou ik er mee kunnen vliegen, vliegen zoals een vogel, hoog in de lucht! (Een soort van super Loewiesa!) Het opstijgen lukte niet erg goed, en ik besloot een paar knopen van de cape los te maken, zodat het beter zou gaan, ik ben wat sneller gaan lopen en besloot de laatste knopen ook open te maken. En toen gebeurde het onvermijdbare …… de cape vloog weg! (zonder mij, helaas) Nog altijd zie ik ze stijgen en rond de kerktoren vliegen. En natuurlijk kreeg ik op mijn donder toen ik die middag naar huis kwam, zonder cape. J

Later zou blijken, dat ik in mijn leven nog vliegpogingen zou ondernemen, al of niet met succes…..

En nu geef ik het memorie-stokje door aan Eliza……Eliza???

01-07-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Op de vraag, waar hij gedacht had me mee naar toe te nemen -want ik ben nu eenmaal een vrouw en als vrouw wil je natuurlijk wel weten wat je aan (of uit) moet doen op zo’n weekendje weg met z’n twee. Antwoordde hij alleen “Neem maar een dikke trui mee, het kan er nogal waaien, regenkleding, want het weerbericht was niet geweldig afgelopen weekend, en eventueel, rubberen laarzen!” “Rubberen laarzen? Kickt hij op rubberen laarzen?..... Of gaan we soms Wadlopen?” vroeg ik nieuwsgierig, want dat hebben we ooit eens gedaan op onze eerste uitstap samen. Maar de Waddeneilanden waren het niet deze keer. Bovendien zijn mijn rubberen laarzen een paar jaar geleden voor de helft opgevreten door een knaagdier dat ons met een bezoekje aan de garage had verblijd en die vervolgens werd vermoord door wijlen mijn rode “je-weet-wel-kater”,- en zo, heb ik mij laten vertellen, hadden wij nog geluk gehad, want deze knaagdieren kruipen ook graag onder auto's om daar leidingen door te knagen-  “Dus niet naar het Noorden deze keer, naar het Westen dan?” probeerde ik weer. Ik kreeg nog een laatste hint: Ergens tussen” septcent et neufcent” (een Franse woordspeling) en toen wist ik het, Wissant werd het, aan de Opaalkust, even voor bij Calais, waar men bij mooi weer zicht heeft op de Engelse krijt-rotsen, daar gingen we dus heen.

“En je zoon dan”? vroeg een vriend mij toen ik vertelde dat ik dat weekend met mijn lief zou doorbrengen. “Je had toch voor je zoon gekozen?” Meteen voelde ik de schuldgevoelens weer opkomen, want inderdaad, ik ben nog altijd een moeder en die rol zal ik zeer waarschijnlijk wel levenslang spelen, zoals een leeuwin die vecht om haar welpen te verdedigen. “Je maakt zo een watje van hem” had een andere vriendin gezegd;”Kom er niet tussen, laat hem zijn eigen strijdjes zelf oplossen, daar wordt hij een man van!” De laatste weken heb ik mijn zoon echter ook flink aangepakt en laten merken dat het mij ook menens kan zijn Want ik ben behalve een moeder ook nog een vrouw met gevoelens, emoties en verlangens, mag ik alsjeblieft?

29-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Mijn leven begint steeds meer op een soap te lijken. Terwijl ik de laatste weken alles probeerde om mijn lief uit mijn gedachten te verbannen, honderden excuses zat te bedenken waarom het beter was dat het gedaan was, kadavers van allang verdronken oude koeien aan het opgraven was om persé te kunnen constateren hoeveel wij in feite toch wel van elkaar verschilden.  Heel eventje heb ik ook nog gedacht om in een klooster te gaan, maar ook die optie bleek uiteindelijk niets voor mij te zijn. En zo lijken die gedachten vandaag voor niets geweest te zijn. Ik heb mijn lief teruggezien rustig dit keer, zonder te ruziën, zonder verwijten, En...... de noodzakelijke vonk was er nog. “heb je zin om het weekend samen weg te gaan?” vroeg hij mij uiteindelijk. En niets is veranderlijker dan een mens en alleen gekken veranderen nooit van mening. Bovendien alleen is maar alleen en zijn alle aardige en leuke mannen gehuwd, homo of zoals mijn Italiaanse buurman te dik en te kortbenig. Dus natuurlijk heb ik toegehapt.

Straks komt hij me halen........wordt misschien vervolgd.

26-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

25-06-2009 om 09:27 geschreven door Loewiesa

23-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik woon al ruim 20 jaar in “La Région du Centre” en al 20 jaar als ik vanuit La Louvière richting huis rij kom ik langs een zijstraat met in het begin van die straat een blinde muur met daarop de volgende tekst ”Lindsey, je t'aime pour la vie”. En iedere keer vraag ik me af wie die Lindsey en haar lover toch wel zijn, hoe oud ze nu zijn, of ze (nog steeds) samen zijn? En ook vraag ik me af wie die persoon is die, die tekst op die muur heeft gekwakt, want de tekst is duidelijk niet door de een of andere graffiti kunstenaar, met kleurige, artistieke letters op de muur gespoten, maar met grote, niet echt mooie een beetje onhandige koeienletters. En zo denk ik dat Lindsey en haar aanbidder, in de buurt hebben gewoond of misschien nog wel wonen. Omdat er  blijkbaar in al die jaren geen poging lijkt te zijn ondernomen om deze tekst te verwijderen. En, zo redeneer ik, het lijkt me sterk dat je -tenzij je een graffiti kunstenaar bent- de hele stad rondwandelt, met een pot verf en een kwast om dan ineens in een voor jou onbekende straat bij een onbekende muur te bedenken: “Hé mooie muur, hier ga ik eens even mijn eeuwige liefde verkondigen” Want, je zoekt toch een muur uit, waarvan je zeker bent, dat je lief daar regelmatig langskomt?

Toen ik een paar maanden geleden in Amsterdam weer eens door de wijk liep waar ik ben opgegroeid kon ik het niet laten om naar de teksten van vroeger te zoeken, want eens heeft mijn naam hier ook ergens jaren op de muur gestaan in combinatie met hartjes en pijltjes. Wij gebruikten daarvoor geen verfstiften indertijd maar gewoon schoolbord krijt of we haalden bij het tandheelkundige laboratorium, dat in de wijk gevestigd was, de afdrukken voor kunstgebitten uit de vuilnisbak, waar je ook mee kon krijten maar die dus niet bestendig waren tegen de tijd. De teksten van vroeger zijn dan ook allemaal verdwenen en overgespoten met andere, soms zeer raadselachtige tags............

22-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

20-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Woensdag: Om 5.30 wakker geworden, terwijl ik me had voorgenomen om eens uit te slapen. Want vandaag “moet” ik helemaal niets. Mijn kleindochter die gewoonlijk de woensdag bij mij komt blijft vandaag bij haar mama die een paar dagen vrij heeft. En mijn zoon die nog volop in de examens zit, heeft vandaag ook “niets”. Maar ik werd dus om 5.30 al wakker, en terwijl ik mij nog eens omdraaide bedacht ik een beetje verdrietig dat ik mijn lief nog steeds mis.Vooral die tijd, dat hij mij 's morgens wakker kuste en mij in zijn armen nam en zei dat hij van mij hield. Van mij hield! Want uiteindelijk bleken we dus slecht bij elkaar te passen. Maar als we dan zo slecht bij elkaar pasten, zoals iedereen zei, waarom bleven wij dan zo krampachtig aan elkaar hangen? Want zo was dat bij ons, en eigenlijk wisten we heel goed, wanneer de eerste scheurtjes zijn onstaan, maar die strijk je dan weer glad en je doet net of ze er niet zijn, en de scheurtjes worden scheuren, maar nee, je luistert niet, je gaat door, je praat niet, gewoon doorgaan. En als je dan eens praat, dan leidt het tot niks, alleen maar ruzie en dicht slaande deuren........ Liefde is ook water bij de wijn doen, zegt men! Maar hoeveel? Wel eens wijn met water gedronken trouwens? Voor je het weet drink je alleen nog maar water. Hoeveel toegevingen moet je doen voor je jezelf verliest, voor je op een dag jezelf tegenkomt? Tegengestelden trekken elkaar aan, dat wordt ook gezegd, maar hoeveel mag je van elkaar verschillen voor het onleefbaar wordt? Vastbesloten om ook dit hoofdstuk in mijn leven af te sluiten ben ik uiteindelijk, veel te vroeg opgestaan omdat het vervelende kind van de buren buiten “gelost” werd waarop de hond van een eindje verder in reactie daarop zenuwachtig begon te blaffen. Ik besloot die morgen naar de kapper te gaan, voor eens een ander hoofd.....

18-06-2009 om 18:15 geschreven door Loewiesa

16-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik zit een beetje met een blogdip, niet dat ik geen inspiratie heb, er zit namelijk genoeg in mijn hoofd, alleen komt het er even niet uit, alles zit vast, net zoiets als een zware verkoudheid. Ik zou natuurlijk iets kunnen schrijven over het ontwikkelen van mij Spiri... Spiritualité . Als de “Spellings Controle” van deze Franse versie van Word tenminste iets van Nederlands had gekend. En ik niet elk woord, waarvan ik niet zeker ben, zelf, in het, voor de gelegenheid uit de kast gehaalde woordenboek, moest opzoeken voor de correcte schrijfwijze. Dan, had ik mijn trouwe bloglezertjes uitgebreider kunnen vertellen over mijn eerste vlieglessen ( inbegrepen bij de cursus “hekserij voor gevorderden.”die ik, nu ik oud, alleen en ietwat malende ben! wilde volgen”.........Maar omdat ik ook nog eens eigenwijs en nieuwsgierig ben, en ik maar even vooruitlopend op de normale afwikkeling van de lessen (bij volle maan) op het dak geklommen ben om er vervolgens met bezem en al af te duiken om daarna, in de stekels van de Meidoorn te belanden. Waar het hoogstwaarschijnlijk moet zijn gebeurd!.......... het vast komen  zitten van mijn inspiratie, en niet alleen mijn inspiratie, maar ook mijn lange zwarte jurk, die ik voor de gelegenheid had aangetrokken, want gewoonlijk draag ik nooit zwart, wegens onflatterend. De jurk, die ik daarna meteen in de zak voor de kledingcontainer gekieperd heb, want aan het uithalen van de stekels was geen beginnen meer aan ............. Ik zou ook nog kunnen bloggen over het feit dat mannen dommer worden in gezelschap van mooie vrouwen  Want daar schijnt, zo heb ik gelezen, een onderzoek naar gedaan te zijn. Als een man in gezelschap is van een mooie vrouw zou hij niet meer goed kunnen nadenken, omdat hij bezig is met indruk op haar te maken. Het blijkt dat de hersencapaciteit van een man, bij een gesprek met een mooie vrouw naar beneden zakt!!! Er is me ineens veel duidelijk geworden...  Blij, dat daar ondertussen eens onderzoek naar gedaan is. Nu ik dat weet, kan ik rustig doorgaan met het ontwikkelen van mijn spirituele dinges.......

15-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Mijn computerprobleem, eigenlijk meer een luxe probleem, is voorlopig opgelost. Mijn schoonzoon, die pc dokter is, had blijkbaar genoeg van mijn gezeur En kwam mij verblijden met een pc uit zijn verzameling.Toen ik hem heel lief vroeg of hij misschien ook de 2e harde schijf van mijn oude computertje in de nieuwe wilde zetten, vroeg hij mij wat daar op stond, « oh nog wat foto's, mijn teksten van de taalclub, en......... mijn blogdingen » zei ik langs mijn neus weg. Want in mijn directe omgeving weet er niemand dat ik blog. « Blog? » begon mijn schoonzoon meteen geïnteresseerd, maar met een veel betekenende smile op zijn gezicht te lachen: « Belle maman, tu as un blog? » « ja» lachte ik terug « en die wens ik graag privé te houden,  zodat jullie je geen zorgen over mijn geestelijke gesteldheid hoeven te gaan maken! » Want op mijn blog kan ik me lekker uitleven, zagen en zeuren zoveel als ik wil! Geen mens die er zich druk om maakt. Een beetje privacy alstublieft.

Het is nog eventjes zoeken allemaal,met die nieuwe computer, want de versie van Windows die er opstaat is een testversie van Windows 7, een verbeterde opvolger van Vista. Dus, net weer eventjes anders dan de XP die ik had. Bovendien is het ook nog eens een Franse versie, en werd bijna elk woord dat ik type onderstreept met een irritant rood golvend lijntje, herinneringen oproepend aan verbeterde proefwerken op de lagere school. Een probleempje dat ik ondertussen heb kunnen oplossen. Alleen onderstreept Word nu helemaal niks meer, ik voel dat ik hier nog wel een tijdje bezig ben......

Update: De plechtige uitvaart van mijn oud gediende, richting containerpark heeft intussen in besloten kring plaats gevonden.

12-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Een buikspreker heeft een optreden in een club, met zijn pop op de knie. gaat  hij door zijn gebruikelijke materiaal van domme blondjes moppen, tot een grote forse blondine voor in de zaal opstaat en problemen begint te maken.
"Okay eikel, ik heb nu wel genoeg gehoord van je denigrerende blondinemoppen! Wat doet jou denken dat je van vrouwen op die manier een stereotype kan maken? Wat hebben de fysieke attributen te maken met de waarde van een menselijk wezen? Het zijn klootzakken zoals jij die ervoor zorgen dat ik niet gerespecteerd wordt in de maatschappij, dat ik niet mijn volledig potentieel als mens kan ontplooien... Allemaal omdat jij denkt dat discriminatie in de naam van humor moet kunnen!"
Verbouwereerd begint de buikspreker zich te verontschuldigen, maar de blondine onderbreekt hem: "Hou jij je erbuiten, ik heb het tegen die klootzak op je knie!"

11-06-2009 om 07:48 geschreven door Loewiesa

Ik verwacht een........ kartonnen doos, Nu ja, geef toe, het is weer eens iets anders, voor hetzelfde geld hadden mijn hormonen, die nog niet zo heel lang geleden besloten hebben om plat te blijven liggen, heel toevallig, een oprisping gemaakt en kon ik over een paar jaar met mijn kleindochter haar tante van school halen. Maar ik verwacht dus gelukkig alleen maar een doodgewone kartonnen doos. Op zichzelf ook al heel bijzonder, want wie verwacht er nu een lege  doos?........Het zit zo! Ik heb, zo blijkt, een foute Senseo. De kans van 3 op 1.000.000 zit er in, dat het ding, wegens een veiligheidsfoutje, kan ontploffen. (wat dus wel heel erg toevallig zou zijn) Dat lazen wij een aantal maanden in de media,  En aangezien mijn lief  die nu mijn ....bla bla  niet meer is, zich zorgen maakte dat de Senseo mij, of hem, toevallig, in het gezicht zou ontploffen heeft hij de doos aan gevraagd. Waar ik mijn Senseo kan in doen en naar Philips moet opsturen. Ik had er al niet meer aan gedacht, maar gisteren zag ik dus die mail in mijn mailbox, wat ook eigenlijk min of meer weer toevallig is. -Want mijn eigen persoonlijke computertje heeft heel toevallig, weer streken, en weigert nog op te starten, En daar zit ik dan, -- een beetje verloren, tussen de rappers, op de muur, getinte mannen met slobberbroeken en over hun hoofd getrokken capuchons, die mij met boze gezichten aankijken en mij lijken weg te willen jagen!-- Op de kamer van mijn zoon, aan zijn computer,  waar ik Outlook dus  eerst heb moeten instellen –mijn zoon gebruikt Outlook nl niet- om daar mailtjes te kunnen ontvangen en lezen...... Wat  ik ook weer zo toevallig vind, en wat ik de lezer van mijn blogje niet wil onthouden, is, dat ik gisteren heb vernomen, dat mijn vroegere buurman, die van de toestanden met de heg! In Italië overleden is, en juist op die dag dat ik mijn heg aan het knippen was en ineens aan mijn buurman moest denken. Toevallig? .........Of, zo had ik gedacht, nu dat ik ouder word en mijn prioriteiten veranderen, misschien zou ik mij eens wat spiritueel  kunnen ontwikkelen, ik heb al een mooie bezem.....

Wordt misschien vervolgd...

10-06-2009 om 15:37 geschreven door Loewiesa