Oud worden dat willen we allemaal. En liefst zo gezond en zo kwiek mogelijk. Maar ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik de laatste tijd steeds banger word bij het idee om oud te worden. Ik heb tegenwoordig steeds meer medelijden met oude mensen in deze maatschappij. Een wereld die ze nog nauwelijks herkennen en waar techniek en bureaucratie hoogtij vieren. En waar je precies niet meer meetelt als je het allemaal niet meer kunt volgen. Een oudtante van mij zit sinds kort in een verpleegtehuis waar ze in de eerste week al werd bestolen van haar gouden armband, gekregen van haar man toen ze 60 jaar geleden trouwden, en die ze haar hele leven gedragen had. Zoekgeraakt zeggen ze dan. Ja, me hoela! Zeg ik dan weer op mijn beurt, iets dat zoek raakt, kom wel weer te voorschijn. Iets wat niet meer te voorschijn komt is gewoon gejat dat is zo klaar als een klontje. Nu zijn haar kleren, een mooie jurk, een mooi nieuw vestje, en zelfs haar ondergoed aan de beurt, om te verdwijnen. Hoe ver kan iemand gaan om oude mensen te bestelen. Doe dan eens een goede spectaculaire kraak! Beroof een bank! Of misschien een casino (het liefst zonder geweld) als je om cash verlegen zit. Maar blijf in hemelsnaam van de waardigheid van oude mensen af. Oud worden?......... Ja, leuk!* Ik krijg er echt geweldig veel zin in
.!
*tof, plezant
|