Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    28-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.291. overdenksel ~ P²

    Denk er aan dat het (perfect) mogelijk is
    het oneens te zijn
    zonder daar moeilijk over te doen. van P²

    Deze drie lijnen heb ik toen in grote letters op een klein papiertje geschreven
    en op de rand van mijn scherm geplakt. 
    Op het prikbord vlak voor mijn neus hangt ook een gedachte van haar
    maar de drie lijnen van die dag wou ik dichterbij hebben.

    Daarom plakt het papiertje op de rand van het scherm
    als een wimpeltje van troost in dagen van deining, wanneer er moeilijk gedaan zal worden. 
    Dan lees en weet ik dat al zeker één persoon er van overtuigd is
    dat het ook anders kan.

    m
    EZW-01/2014, met dank aan P² voor die toen profetische lijnen

    28-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    27-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.290. rugpijn

    lumbale ellende

    Een aantal jaren geleden had LM een nieuwe laptop nodig.
    De oude had het plots begeven. Op het meest onmogelijk moment natuurlijk,
    we stonden op vertrekken voor een contract van vier maanden.
    Daarom wilden we een model dat in voorraad was,
    dat we direct konden meenemen want een exemplaar met leveringstijd was geen optie.

    In het dorp achter ons was toen nog geen computerboer dus reden we efkes naar de Bredabaan, 974
    de keten van het huishoudelektro, die met hun Akte van Vertrouwen.
    Het filiaal dat dicht bij de splitsing met de Kapelse steenweg ligt.
    Want er is er nog een filiaal op Bredabaan nr 891 ook.

    De verkoopbalie voor de meeneemartikelen staat vlak bij de inkom.
    Daar zegden we dat we kwamen voor een laptop.

    O, dan moet u bij Lina (of Gina?) zijn, deed degene die ons te woord stond en
    hij wees vaag naar links waar we een dame in een donkerrood vestje
    naar achter zagen verdwijnen. Hij riep haar en gebaarde naar ons.
    Lina gebaarde naar achter.
    "Ze komt zo terug" zei de jongen.

    LM en ik slenterden haar achterna, denkende dat ze naar een klant geroepen was
    om uitleg te geven over een artikel, maar ze liep door naar het Witgoed
    (die hebben een eigen balie met eigen personeel) en verdween in een deur tussen twee koelkasten.

    Sanitaire pauze dachten wij. Moet ook gebeuren hé. 
    Twintig minuten hebben wij daar rondgedrenteld.

    Ondertussen stond mijn rug in brand van het rondslenteren en het staan wachten
    want er was nergens plaats om te gaan zitten.
    Oja, aan de tafels bij het Witgoed stonden wel stoelen,
    maar daar wilden ze me niet hebben omdat we voor een laptop kwamen.

    Na 20 minuten rechtstaan en slenteren,
    toen Lina-Gina eindelijk tevoorschijn kwam van tussen de koelkasten,
    bleek dat ze een koffiepauze met rookstop gehouden had.

    Mijn lumbalen stonden in brand van het slenteren en stilstaan
    zonder te kunnen gaan zitten en ja, ik had platte schoenen aan.
    Altijd wanneer er moet gewinkeld worden.

    Gina-Lina verkoos een pauze boven een mogelijke verkoop.
    Als die laptop niet zo dringend geweest was …

    Ik heb jaren geholpen in de winkel van mijn pa.
    De klant ging voor. Wij lieten vallen-wat-valt wanneer we de winkelbel hoorden,
    koffiepauze, middagpauze, rookpauze, plaspauze … de winkelbel was ongeveer heilig.

    Tot de volgende namiddag was ik geen mens meer van de rugpijn
    en lag ik op de sofa, op van de zenuwen ook want een tanker wacht niet.
    Eigenlijk moest ik bagage maken ipv rugpijn te hebben.

    Twee dagen later stond ik toch mee in de luchthaven,
    mét de bagage min of meer komilfoo -maar ik weet niet meer hoe-
    klaar voor een lange vlucht. Die ik overleefd heb. Ik weet niet meer hoe. 
    ‘k Had één geluk: het schip waar we naar toe moesten lag
    niet aan de boei of op anker. Het lag tegen de kaai.
    Ik ben aan boord geraakt. Maar ik weet niet meer hoe.

    Na een week platte rust was ik er door.
    Tien dagen lumbale ellende door één ongeïnteresseerde verkoopster.   
    Ze heette Gina, men zegge het voort. Of Lina.

    m
    EZW-07/2012, HiH-01/2015, bijgewerkt

    27-01-2018 om 04:18 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.289. plots gedruis

    Twee meisjes in een kano. Een kano op een plek in de Shannon.
    De Shannon is dé rivier van Ierland.

    Op 00min23 beginnen de bewegende beelden.
    Op 00min26 begint het spektakel, spreeuwen die zwermen.
    Op 00min50 wordt het werkelijk spectaculair.
    Dat mogen/kunnen meemaken van uit een kleine kano, ‘k durf er niet aan denken.
    Het lijkt me overweldigend.

    Klank voldoende luid zetten,
    dan hoort ge de meisjes naar adem happen en ook het gedruis van de zwerm.
    Dat zou moeten klinken als een stortbui.

    Verschríkkelijk jammer dat er muziek bij geplakt werd.
    Het geluid van de zwerm, alle oorspronkelijke geluiden verdwijnen naar de achtergrond.
    De muziek maakt volgens mij het indrukwekkende van het moment kapot.
    Jammer.

    Toch efkes kijken, twee minuutjes.
    http://www.youtube.com/watch?v=iRNqhi2ka9k 
    02min00

    m
    EZW-01/2014, http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwermintelligentie, http://nl.wikipedia.org/wiki/Shannon_(rivier) 

    27-01-2018 om 04:05 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    26-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.288. camera hacking

    Een jaar of vijf/zes geleden was mijn zus Tina op een talencursus in St. Petersburg
    en elke avond skypten we ongeveer een kwartiertje.
    Ik had toen nog geen camera op de laptop, enkel de hoofdtelefoon.
    Tina vond dat ik dringend een webcamera moest kopen en dat was ik toen van plan ook.

    Ginder ter plaatse deelde ze het appartement met drie andere cursisten.
    Enkel in het gemeenschappelijk gedeelte was internetaansluiting voorzien.

    Op een keer zeggen we slaapwel en ik zie Tina wegwandelen van haar laptop.
    Ik dacht dat ik verkeerd begrepen had en dat ze iets was gaan halen om me te tonen.
    Daarom wachtte ik nog efkes om te kijken waarmee ze zou terugkeren.

    Dan zag ik een medebewoonster langskomen 'en petite tenue'.
    Het meisje zag duidelijk niet dat de webcam van Tina nog aan stond.
    Er gingen een minuut of twee voorbij eer ik besefte dat Tina wel degelijk gaan slapen was
    en dat ik in de woonkamer van de mensen aan het binnenkijken was. 
    Toen dacht ik : oei, dat kan mij ook overkomen, vergeten iets af te sluiten.
    En op mijn laptop kwam geen webcamera te staan.

    De volgende laptop (deze) heeft het camera-oogje ingebouwd.
    Dat oogje heb ik ongeveer onmiddellijk afgeplakt. En het gaatje van de microfoon erbij.
    Niet omdat ik al wist van hackers, -mijn cent is pas later gevallen-
    maar omdat ik zo verstrooid ben dat ik zou kunnen vergeten het systeem af te sluiten.
    Vandaar afgeplakt. Wat Tina doet lachten, ze vindt het een oplossing à la bobonne.
    Over toen in St. Petersburg heeft ze het niet meer.

    Oubollig of niet, er is beeldmateriaal op ’t Internet dat mensen hetzelfde doen, het camera-oog blinden.
    Er bestaan zelfs webcamblockers in de handel. Die zijn een beetje netter en wat minder oubollig
    dan mijn stukje plakband met een papiertje eronder of dan onderstaand huismiddeltje: 


    foto van ’t Net - webcam blocker


    Dit gezegd zijnde, als men binnenraakt in de software van een computer
    raakt men ook binnen in de software van de camera, dus in onze privé-omgeving.
    "Met 2 muisklikken kan je meekijken in iemand zijn woonkamer",
    daarover ging de uitleg in een uitzending van ooit Reyers Laat.
    Hier volgt het fragment.
    Bij de link:
    onder het schermpje dat in beeld komt staan drie kleinere met foto.

    De middelste foto aanklikken, die waarop IT-man Nico Cool staat.

     Nico Cool

    http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/reyerslaat/2.37278 
    13min20, voor wie tijd heeft. 

    m
    HiH-01/2015, https://nl.wikipedia.org/wiki/Reyers_laat , met dank aan TP

    26-01-2018 om 06:56 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.287. Peter Verhelst

    te gast bij Wim Helsen, Peter Verhelst
    met ‘Evenmin’ van Samuel Beckett

    heen en weer in schaduw van binnen naar
    buitenschaduw
    van ondoordringbaar zelf naar ondoor-
    dringbaar on-zelf via geen van beide
    als tussen twee verlichte nissen waarvan
    deuren ooit? zacht gesloten, ooit weg-
    draaiden van, en zacht terugkeerden
    heen en weer wenkten en zich
    afwendden
    ongeacht de richting, gespitst op de
    een of andere glimp
    ongehoorde voetstap enkel geluid
    tot ze tenslotte voorgoed stilblijven, voor
    goed afgewend van zelf en ander
    waarna geen geluid
    dan zachtjes onverwelkend licht op dat
    ongeachte en al evenmin
    onuitsprekelijke thuis

    voor de componist Morton Feldman, 1962, vertaling Stefan Hertmans

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Verhelst in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a47/ 
    12min07
     



    Over Peter Verhelst : https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Verhelst 
    Over Samuel Beckett : https://nl.wikipedia.org/wiki/Samuel_Beckett   
    Over Stefan Hertmans : https://nl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Hertmans 

    26-01-2018 om 05:07 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.286. kaviaar

    Karin is de zus van Peter. Haar zoontje heet Darren en was toen 5+j. Peter & Diana hebben twee dochters.
    Darren is de jongste van het grut. Na school is hij dagelijks bij hen, tot Karin hem komt oppikken.
    Wij mailen omdat Peter de taal van zijn moeder wil onderhouden, dat is niet zijn moedertaal.
    De verhalen zijn de zijne, de woorden zijn de mijne.

    plannen voor een huwelijksverjaardag

    Binnenkort zijn Diana en ik tien jaar getrouwd (14/02)
    en ik heb al gereserveerd in een lekker restaurant.
    Het aperitief zouden we thuis nemen en als hapje zou ik iets met kaviaar maken.
    Wat precies wist ik nog niet, dat moest ik nog opzoeken op ’t Net. Zo was de planning.

    De flessen champagne en het potje kaviaar had ik in de frigo in de garage gezet.
    Die dient om de drankvoorraad in op te slaan.
    Diana of de meisjes doen die frigo zelden of nooit open,
    omdat ik elke avond de frigo van de keuken bevoorraad.
    Daar vinden ze de volgende dag dan wat ze nodig hebben.

    Natuurlijk had ik buiten Darren gerekend.

    Hij was in de garage met autootjes aan het spelen en had zin in een bananendrinkje,
    in zo’n handig kartonneke, formaat 20cl.
    Ipv binnen eentje te gaan vragen aan Diane vond hij dat hij groot genoeg was
    om zelf eentje uit de frigo van de garage te nemen.

    Daarbij deed hij het blikje kaviaar op de grond vallen. En wat had hij deze week geleerd op school?
    Dat iets wat op de grond gelegen had, niet meer mag opgegeten worden.

    - En als ’t maar efkes was?
    - Ook niet! Ook niet als ’t maar efkes was, had Karin de juf gelijk gegeven.
      
    Alle eten dat op de grond valt moet daarna in de vuilbak.

    Mama en de juf zijn de vrouwen in zijn leventje, als zij iets zeggen dan is dat universeel van kracht.
    Zodoende had Darren mijn doosje kaviaar in de vuilbak van de garage gegooid.
    En ik had ’s morgens de vuilniszakken buiten gezet, met daarin
    een potje kaviaar van omgerekend (‘k durf het haast niet zeggen) bijna 100€.
    Ik kon er niet echt mee lachen. Nog altijd niet. Later misschien. Wanneer Darren 25 is of zo …

    Nu heb ik echt medelijden met Peter zie.
    Ik hoop echt dat hij de sleutel van die frigo terug vindt.
    Maar hij kan moeilijk vragen aan zijn vrouw waar dat sleuteltje ligt hé.
    Dan vraagt ze zich af waarom die garage-frigo zo ineens op slot moet.
    Want volgens haar is er niks aan de hand.
    Het is nog drie weken te gaan tot 14/02.

    m
    EZW-01/2015, bijgewerkt

    25-01-2018 om 05:56 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.285. Malin-Sarah Gozin

    te gast bij Wim Helsen, Malin-Sarah Gozin
    met Mr. Gwyn van Alessandro Baricco

    Jasper Gwyn zei dat we allemaal een bepaalde pagina uit een boek zijn,
    maar van een boek dat niemand ooit geschreven heeft
    en waar we vergeefs naar zoeken op de schappen van onze geest.
    Hij zei dat wat hij probeerde te doen, was dat boek schrijven voor de mensen die bij hem kwamen.  (…)
    Hij keek naar de mensen. Heel lang. Tot hij hen in het verhaal zag dat ze waren.  (…)
    En uiteindelijk herkenden de mensen zich erin. Ze herkenden zich in de dingen die gebeurden,
    in de voorwerpen, in de kleuren, in de toon, in een zekere traagheid,
    in het licht en ook in de personages natuurlijk, maar dan in allemaal, niet in eentje ervan,
    in allemaal tegelijk – weet u, wij zijn een heleboel dingen, en we zijn al die dingen tegelijk.

    Mr. Gwyn van Alessandro Baricco

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Gozin in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a46/ 
    09min21



    Over Malin-Sarah Gozin : https://nl.wikipedia.org/wiki/Malin-Sarah_Gozin 
    Over Alessandro Baricco : http://cobra.canvas.be/cm/cobra/boek/1.2078080 , https://nl.wikipedia.org/wiki/Alessandro_Baricco 
    Over Mr Gwyn : http://m.cobra.canvas.be/cm/cobra.mobile/m-cobra-boek%2B/1.1459179 

    25-01-2018 om 04:58 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    24-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.284. lagere school II

    juffrouw Rita

    In '78 was ik op een zaterdag aan het helpen in de winkel van mijn vader (Brussel - binnenstad)
    toen een kleine tengere dame me vroeg: "Herkent ge me niet, m?"
    Mijn gezicht direct in commerciële glimlach en mijn brein in rood alarm want
    een cliënt niet herkennen, dat is verschrikkelijk onbeleefd.
    "Toch wel Mevrouw, maar uw naam ontsnapt me. Als u me even uw naam wil geven
    dan zal ik kijken of uw bestelling..."
    "Ik ben juffrouw Rita, m!" lachte ze. Ze had mijn kleine komedie door.

    Ineens waren we in '58: Juffrouw Rita van het tweede studiejaar!
    Nu herkende ik haar stem. Zelfs twintig jaar later. Maar waar was haar Brigitte Bardot kapsel?
    En was ze nu getrouwd met die rode sportwagen die haar 's zaterdagsmiddags kwam afhalen?
    Maar waarom was zij kleiner dan ik? Ik kwam toch maar tot aan het middel van Juffrouw Rita?

    Die laatste vraag heb ik zelf kunnen beantwoorden: tussen '58 en '78 moet ik gegroeid zijn.
    Over de sportwagen dierf ik niets vragen.
    Misschien wist de heer die haar vergezelde van geen rode sportwagen.

    En het kapsel? Tja, mode evolueert, levensstijl ook, men past het kapsel aan.
    Maar in mijn herinnering was juffrouw Rita de filmster die lekker rook,
    Juffrouw Rita was niet zozeer een gewone sterveling lijk wij allemaal.
    Juffrouw Rita was mijn 'vlam'.
    Vanwege het kapsel, het geklik van de hakjes en de lekkere geur.
    Zo zou ik later ook worden. Eventueel met sportwagen.

    In het vierde studiejaar hadden we een slogan in plaats van een juffrouw:
    "moeilijk-gaat-óók!"
    In het vijfde studiejaar hadden we een engel, als tegendosis voor het jaar tevoren:
    "waarom-het-moeilijk-maken?"

    Nu ik eraan denk, het woord studiejaar werd uitgesproken als 'studjaar',
    wisten wij veel wat een stud was. De 70's moesten nog beginnen hé.

    m
    EZW- 06/2004, HiH-12/2014, herwerkt

    24-01-2018 om 04:59 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.283. Hilde Crevits

    te gast bij Wim Helsen, Hilde Crevits
    met Het is wat het is van Erich Fried

    Het is onzin
    zegt het verstand
    Het is wat het is
    zegt de liefde

    Het is ongeluk
    zegt de berekening
    Het is alleen maar verdriet
    zegt de angst
    Het is uitzichtloos
    zegt het inzicht
    Het is wat het is
    zegt de liefde

    Het is belachelijk
    zegt de trots
    Het is lichtzinnigheid
    zegt de voorzichtigheid
    Het is onmogelijk
    zegt de ervaring
    Het is wat het is
    zegt de liefde

    Erich Fried, vertaling Remco Campert

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Crevits in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a45/
    07min56

     

    Over Hilde Crevits : https://nl.wikipedia.org/wiki/Hilde_Crevits
    Over Erich Fried : https://nl.wikipedia.org/wiki/Erich_Fried 

    Over Het is wat het is :
    Lofdichten op de liefde – de wereldliteratuur bulkt er van. Maar heel verrassend is de wijze waarop de Oostenrijkse dichter Erich Fried (1921-1988)
    het letterlijk eigenzinnige van de liefde beschrijft. Hij maakt haar tot mikpunt van vijandige opmerkingen vanwege menselijke vaardigheden of houdingen.
    Achtereenvolgens worden aan het woord gelaten: het verstand, de berekening, de angst en het inzicht, de trots, de voorzichtigheid en de ervaring.
    Liefde wordt zodoende op zeven verschillende manieren gekleineerd, en wel: als onzin, als ongeluk, als verdriet, als uitzichtloos, als belachelijk, als lichtzinnig, als onmogelijk.
    Dat wordt allemaal door ‘buitenstaanders’ van haar gezegd.
    Maar door de liefde worden al die aanvallen op overtuigende wijze gepareerd.
    Tot driemaal toe, als een refrein bij elke strofe, herhaalt ze zelfbewust en zelfzeker : ‘Het is wat het is’.
    In de context van het gedicht klinkt dat als : “Ik weet en blijf wie ik ben.” Harry Gielen

    Bijlagen:
    Fried vertalingen.jpg (101.1 KB)   

    24-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    23-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.282. lagere school I

    memorie, het kasteel met de duizend kamers

    'k Ben al een paar dagen helemaal terug in de schoolsfeer van toen en ik weet niet hoe dat komt.
    Gisteren vergat ik door te schuiven aan de kassa en
    in het naar huis gaan voelde de boodschappentas aan als een boekentas, nog altijd even zwaar.
    Ik liep onze eigen voordeur voorbij want in de jaren '60 woonde ik hier nog niet.

    Grote opluchting bij onze benedenbuurman -hij was in zijn voortuin aan het frullen-
    toen hij me op de hoek rechtsomkeer zag maken.
    "Verstrooid" zei ik, nog glimlachend om herinneringen.
    Teksten, herinneringen ... leg dat eens uit. ‘k Begin er niet aan.

    "Ja kind, verstrooid, dat begint hé!" constateerde hij.
    Oei maat, geef me nog een jaar of tien aub!  'k Laat hem maar denken.
    Het is zo plezierig eens ongestoord en lang
    te kunnen rondzwerven in de memorie ... het kasteel met de duizend kamers.

    Van de lagere school herinner ik me enkel nog de namen van de juffrouwen,
    niet de gezichten. Wij keken naar het bord, keken naar de kaarten of
    de prenten die opgehangen werden, keken in ons schrift, in ons boek,
    om na te denken keken we naar het plafond,
    bidden gebeurde met gebogen hoofd en tijdens het dagdromen keken we naar buiten.
    De reprimandes over dat laatste ontvingen we met het hoofd gebogen. 
    Dat was zo wat de standaard houding, lichaamstaal voor berouw-&-spijt:
    handen ineen gestrengeld op de rug, naar de grond kijken en
    met één voetje een beetje staan schuiven over te tegels.

    Niet dat we de juffrouw niet wilden zien,
    maar we werden er met een tikje op het bord of
    op de prent aan herinnerd: "Hiér moet ge kijken!"

    De geur van potloodslijpsel, de geur van inkt, de papieren rolstores,
    het geribbeld houten greepje dat onder aan het touwtje hing ... Hoe maakte men die ribbeltjes?  
    Gewoon op een draaibank weet ik nu en daarmee is de magie er af, van die ribbeltjes.

    m
    EZW- 06/2004, HiH-12/2014, herwerkt

    23-01-2018 om 03:09 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.281. Fred Bervoets

    te gast bij Wim Helsen, Fred Bervoets
    met 'In rep en roer' van Marcel van Maele

    De veroveraars zijn nog niet halfweg
    en reeds worden lauwerkransen
    over dag en dauw gespreid.
    En weet: geen prooi zal hen ontsnappen
    In de achterhoede hijgend
    paren en braken krijgers
    op perzische tapijten
    en wachten op de morgen
    die zich straks rood zal openspreiden.
    Het kruipt ons in het bloed.
    Bekvechtend in ademloze stilte,
    een schreeuw nauwelijks te horen,
    smelten de bloemen met bekwame moed.
    Zo tussen het onbezonnen geweld
    en de fluwelen lafheid
    ligt een eeuwigheid onbegrip.
    Een lauwe lach
    in het bijtend licht.

    8 gedichten van Marcel van Maele
    bij 4 etsen van Fred Bervoets

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Bervoets in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a44/ 
    10min55



    Fred Bervoets is van bij de aanvang een verhalend schilder geweest. “Voor mij is het onderwerp essentieel”, zegt de kunstenaar in een interview.
    Hij is een van onze belangrijkste beeldende kunstenaars van het huidig ogenblik. In de lijn van Bosch, Breugel, Ensor, Frits Van den Berghe
    heeft hij een pagina toegevoegd aan het gestuele expressionisme. http://www.dezwartepanter.com/bervoets.html , https://nl.wikipedia.org/wiki/Fred_Bervoets 
    Over Marcel van Maele : http://schrijversgewijs.be/schrijvers/van-maele-marcel/ 

    23-01-2018 om 03:05 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.280. breeddenkend ?

    … en consoorten

    Mijn ruimdenkendheid is aan het versmallen.
    Vroeger had ik geen last van
    hangjongeren, junkies, drugdealers, ritselaars, drieste bedelaars, handtasdieven en consoorten.
    Zij waren deel van het menselijk gamma. Meer niet. 
    En ik liep toch sneller dan zij. Ik kon óók uit de startblokken schieten. Nu niet meer.

    Mijn gewrichten zijn stram geworden, de snelheid en de lenigheid zijn weg
    en daarmee ook mijn mentale souplesse, heb ik de indruk. 
    Ja, ik word strammer. Niet alleen in doen. Ook in denken.

    Als ik nu nog in 360° denk, is het omdat ik rugdekking zoek. Tegen
    hangjongeren, junkies, drugdealers, ritselaars, drieste bedelaars, handtasdieven en consoorten.

    m
    EZW-01/2013, HiH-12/2014, herzien

    22-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.279. de soda's

    keukenblunder ~ een gevaarlijke deze keer

    Om kledij witter dan wit te krijgen werd aan boord al eens soda gebruikt.
    Vooral de kledij van de mensen van de keuken.
    Die moest tegen aankomst in Antwerpen stralend wit zijn, want dan kwam Prado aan boord,
    de departement chef van alle keukenpersoneel. Prado liet zich aanspreken met 'patron'.
    Dat genre.

    In de keuken waren ze in die jaren nog met drie:
    een chef steward/kok, een tweede kok/bakker en een koksmaat.

    De koksmaat en de deckboy waren de twee jongsten aan boord.
    Zij werden gemonsterd als shipsboy en konden ofwel aan deck ofwel in de keuken ingezet worden.
    Vaak was degene die voltijds in de keuken belandde danig teleurgesteld.
    Die gastjes deden liever het echte mannenwerk, ze liepen liever struis te doen aan deck,
    zware bottinnen aan en werkhandschoenen met in de hand een stuk alaam
    waarvan ze zelf nog niet konden zeggen waarvoor het moest dienen.

    Er waren natuurlijk wel keukenjongens bij die na verloop van tijd
    goed werden in keukenwerk en het dan graag deden ook,
    maar dat laatste gebeurde zelden, dat ze de smaak te pakken kregen. Keukenwerk was niet 'struis'.

    Omwille van de lieve vrede had een kaptein de jongens laten wisselen :
    één maand de keuken, onder de chef steward,
    één maand aan deck, onder de bootsman.
    Dat was dan weer niet echt naar de zin van de chef steward en van de bootsman, dat gewissel.
    Dat was slecht voor de vlotte gang van zaken in hun departement.

    Een dag of twee voor aankomst in Antwerpen zette de chef na de middagservice de grote marmitte (de grosse caisse)
    op het vuur met daarin de tenues die moesten gereed gemaakt worden voor Antwerpen,
    om te dragen tijdens de inspecties van Prado :
    drie pieds-de–poule pantalons, twee koksvesten, een witte T-shirt en een aantal voorbinders.

    In het buiten gaan zegt de chef tegen de koksmaat -die juist een maand deckwerk achter de rug had-
    "Voor ge doorgaat, doet ge daar nog een klein potteke soda bij."
    Het keukenproductje, de witte poeder die in een van de kastjes staat, bedoelde hij.

    Die kleine valt uit de lucht, maar goed, orders zijn orders newaar. 
    Soda dus. En hij haalt bij de bootsman een dosis flinke caustic soda. Ontstopper. 
    De bootsman, denkende dat de jongen gestuurd werd door de chef steward
    en dat er iets moet ontstopt worden in de keuken, geeft uit zijn productlocker de caustic soda mee. 

    Het manneke heeft zonder roeren al die soda bij het ziedend zeepsop met de keukentenues gekiept.
    In één keer. Dat hij daarbij niet gewond raakte is een mirakel.
    De chef vertelde dat de keuken er nadien uitzag of er een bom ontploft was. 

    Alle vlees voor 25 personen dat lag te ontdooien voor de avondservice hebben ze moeten weggooien.
    Alle groenten die gereed lagen ook. De broden ook.
    En nog dingen die in voorbereiding waren voor de dag erna …
    Zo een groot verlies aan voedingswaren komt in het logboek natuurlijk.
    De kledij was perte totale: grote brandgaten met daartussen een paar naden.
    Dat werd ook genoteerd.
    Al dit op twee dagen voor aankomst in Antwerpen.
    De inventarissen waren al gemaakt en doorgezonden naar de rederij!
    Op twee dagen voor aankomst is het niet meer mogelijk
    om zo’n verlies aan voedingswaren en materiaal in de boeken nog weg te werken als 'verbruik' en 'sleet'. 

    Het schoonste van ‘t spel : de chef steward en de boots werden boven geroepen,
    ze konden bij de kaptein komen uitleggen hoe zoiets had kunnen gebeuren.
    Door zijn wissel-systeem natuurlijk! Verwarring in het kopke van de jonkies.

    Daarop werd opnieuw heel de keuken uitgewassen, meubilair, schabben, plafond en schotten inbegrepen.
    Voor de tweede keer, want dat was al gedaan geweest, een paar dagen tevoren.
    En gedeeltes herschilderen. Ook voor de tweede keer, want dat was een paar dagen tevoren ook al gedaan geweest.
    Met man en macht, matrozen en boots erbij, gedurende een nacht zijn ze daar mee bezig geweest. 

    Hoe de twee dagen tegen de kaai in Antwerpen verlopen zijn weet ik niet.
    Waarschijnlijk heb ik dat toen niet gevraagd aan die chef.
    Omdat ik het me wel kon voorstellen. 
    Of die shipsboy nog een reis naar Brasil heeft mogen meedoen? Weet ik ook niet. 

    Caustic soda bewaart men nu achter slot en grendel, als ik goed begrepen heb 
    en volgens LM zou het product zelfs in de brandkast van het schip mogen staan. 

    m
    03/2013, HiH-01/2015, herzien ~ twee korte stukjes Wiki, voor de volledigheid :
    NaOH ~ http://nl.wikipedia.org/wiki/Caustic_soda , natriumhydroxide, caustische soda, bijtend poeder
    NaHCO3 ~ http://nl.wikipedia.org/wiki/Natriumwaterstofcarbonaat, bicarbonaat, natriumbicarbonaat, zuiveringszout, maagzout

    22-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    21-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.278. pronken

    mijn antracietgrijze rolkraagtuniek uit de solden

    Het was in de winter dat de rijstpaptruien uitkwamen (2002?) 
    Het breigaren had ingewerkte bolletjes en daardoor kreeg een trui vanzelf een rijstpapstructuur.
    De truien waren op tunieklengte, tot halverwege het dijbeen. 
    'k Was direct weg van die dingen, maar ze waren nogal duur hé, het eerste jaar.

    Eind januari, laat in de solden, achterin het soort dure winkel waar ik normaal niet zou binnenstappen,
    onder een hoopje modieuze 'vodden' van het afgelopen seizoen, 
    vind ik een danig afgeprijsde antracietgrijze rolkraagtuniek in die mooie broebelkeswol.
    Betaalbaar en in mijn maat. Een dubbele meevaller.
    En een pronkstuk ook nog.

    Ergens in februari moest ik op een ontiegelijk uur LM gaan afhalen op de luchthaven en
    terwijl ik me sta aan te kleden denk ik ineens aan iets dat ik onmiddellijk moet opschrijven om het niet te vergeten.

    In mijn tuniektrui ga ik naar de woonkamer tot aan het buffetje, daar liggen papiertjes en schrijfgerei. 
    'k Was tamelijk tevreden over mezelf dat ik eraan gedacht had zoiets onmiddellijk op te schrijven
    en ik ging me verder aankleden, laarzen aantrekken. 
    Klaar.  
    Jas-&-tas en op naar Zaventem. 
    Met mijn jas over de arm sta ik aan de lift en ik vind dat het toch nogal fris is in de gang.
    Vooral aan de knieën.  Jas aantrekken dan maar.
    Daarvoor heb ik mijn twee handen nodig dus zet ik mijn tas op de vloer
    en zo kijk ik recht op mijn knieën. Mijn blote knieën.

    Tussen de trui en de laarzen was ik iets op dat papierke gaan schrijven.
    Tussen de trui en de laarzen ontbrak een jeans! 'k Was vergeten mijn jeans aan te doen.
    Vandaar die  kouwe kniekes.
    ’t Was eigenlijk geen zicht maar heel even, héél efkes heb ik gedacht het zo te laten,
    want ik was al wat laat: och flut zeg, met een lange jas maakt dat niks uit,
    die jas is immers meer dan lang genoeg.
    Maar nee, zo dapper ben ik niet.
    Ik ben terug binnen gestapt en ik ben een jeans gaan aantrekken want die lange jas wou ik
    in de aankomsthal van Zaventem uitdoen. Met de jas aan
    viel er immers niks te pronken met mijn pronktrui.
    En 't was LM die ik ging afhalen hé. 

    -
    EZW-08/2011, HiH-01/2015, herwerkt

    21-01-2018 om 02:33 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.277. Darren naar spoed

    Karin is de zus van Peteren zij woont in dezelfde straat. Karin is alleenstaande moeder.Haar zoontje heet Darren.
    Darren is zeer vaak bij Peter & Diane.Zij hebben twee dochters. Darren is de jongste van het de drie kinderen. 
    Peter en ik mailen omdat hij de taal van zijn Moeder wil onderhouden. Dat is niet zijn moedertaal. 
    Het verhaal is van hem, de woorden zijn van mij.

    puur op empathie

    Ik weet niet hoe Karin hare kleine iets inprent, maar zij doet dat heel goed.

    Darren en ik zaten in Spoed te wachten op de papieren
    en dan konden we naar huis. Hij was na een hechtingetje in zijn kin
    weeral fit-&-wel en zijn eigen bezige zelve.

    In het eerste compartiment naast het onthaal was een klein meisje aan het huilen en krijsen.
    Er was iets met haar arm en er moesten hechtingen komen.
    De mama trachtte haar tot rust te brengen en te troosten. Geen resultaat.
    Darren had iets tevoren het woord hechtingen geleerd, ondervonden en onthouden. 
    Zonder enig besef van privacy baande hij zich een wegje in dat gordijngedoe,
    en stapte hij het compartiment binnen.

    Bij het zien van een leeftijdgenoot stopte het meisje ongeveer onmiddellijk met huilen.
    Terwijl ze na-hikte & -snufte nam Darren haar hand. 
    Ik stond daar wat te kijken naar de moeder van het meisje, wat moet ik doen?
    Niks, gebaarde ze.

    Hij klom omhoog aan het zijspon van het hospitaalbed
    zei luid fluisterend tegen het meisje : "Gij kunt ook een dappere zijn hoor".
    En hij hield zijn kin voor haar neusje.

    Het meisje kreeg toch zó’n brede glimlach
    -straks moeten de mondhoeken ook gehecht worden!-
    dat we besloten Darren eventjes bij haar op het bed te zetten.
    En toen wou ze hem mee naar de behandelkamer.
    Terwijl ze met twee op dat bed zaten te babbelen en te kwetteren
    werd de wonde onderzocht en ontsmet.
    Toen de eerste hechting in haar arm aangebracht werd vielen ze stil.

    Gedurende de hele bewerking hielden ze mekaars handje vast.
    Er was geen traan, geen enkel geluidje. Alles is heel rustig verlopen.

    Mijn neefje doet niet in stoere dingen. Hij is stoer in kleine dingen. 
    Een en al invoelen & meevoelen. Dat gaat nog vanzelf op die leeftijd.

    m, met dank aan Peter - EZW-12/2013, HiH-01/2015, bijgewerkt

    21-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.276. keuken-impromptu

    Vlarokkaanse Bolognaise à la Grecque


    'k Had shoarmavlees gekocht, gemarineerd in olie met iets van tomatenconcentré of harissa en ook komijn.
    LM is in een komijn-periode, daar moet ik gebruik van maken.

    In snel-verkoop gekocht, moeten de dingen de dag zelf nog bereid worden, vandaar de improvisatie.
    En door een of andere kronkel dacht ik dat het vlees in snel-verkoop ook snel moest bereid worden:
    'Ge zult eens zien hoe rap ik het kan klaar maken!'
    Owee, wat had ik gezegd, LM nam het letterlijk en kwam staan kijken.

    Een combinatie van tomatenconcentré & olie met komijn heb ik ooit eens gemaakt als marinade voor ribbetjes.
    Als ik me goed herinner kwam die marinade van een Marokkaans recept.
    Met ribbetjes? Varkensribbetjes, dat is nogal Vlaams hé. Oké, het gerecht was Vlarokkaans dan.

    Dit shoarmavlees was ook varkensvlees, niet rund of schaap
    maar puur varken, zoals die ribbetjes van toen.
    Niks halal, niks kosjer. Voor shoarmavlees verkocht …  
    Kan men de woorden kosjer en halal op eenzelfde lijn zetten,
    in één adem vermelden? Op dit klavier kan het.

    ‘k Was niet van plan dat vlees met brood te serveren, volgens mij moest het kunnen met pasta.
    Dat hebben we in huis. Capellini, de dunne spaghetti. Volkoren natuurlijk, dat zijn de trage suikers,
    iets anders mag hier niet meer op tafel komen volgens een aantal deskundigen die daarin gespecialiseerd zijn.

    ‘k Wou er geen carbonara-bereiding van maken, het bakken in de pan maakt de vleesblokjes
    zo hoekig en zo korrelig en zó droog, dat ik het erg vind voor het varken. 
    Ik heb het vlees in een ruime schotel gegaard in de microgolf,
    500gr op 600W // 2x 1min30 + 5min laten nagaren.

    Bij het garen slinkt het shoarmavlees, er is minder volume. Dat weet iedereen. Behalve LM. Hij voelde zich bekocht. 
    Het nagaren is héél belangrijk, dat weet ook iedereen. Behalve LM.
    Van nagaren wordt hij ongeduldig. Er gebeurt niks, er is geen actie, er is niks te zien.

    Als beloning voor mijn juiste oven-garing bekwam ik malse kleine vleesblokjes met daarop
    schattige witte proteïnepareltjes. Dat laatste was lekker maar het was geen zicht.
    Er moest een saus komen. Ik dacht eerst aan een pittige kaassaus edoch,
    LM is daarvan zo geen liefhebber. Een tomatensaus dan maar.

    Als ik dat vleesje nu eens als basis voor een soort bolognaise gebruikte,
    ik wou toch iets met capellini … Snel een ajuin met een teentje look gegaard,
    twee wortels en groene selder (microgolf) en dat met een blik gepelde tomaat (gemixed) 
    -plus alvast een ½ koffielepel komijn erbij- in een pot op het suddervlammetje
    en de vleesjes gingen erbij met de rest van de kruiden.
    Het suddervlammetje moet zorgen voor de trage ‘alliage des goûts’, de versmelting van de smaken.
    En nog altijd LM die op mijn handen stond te kijken. 

    Ik liet hem ook sudderen want feitelijk stond hij heel die tijd te wachten tot hij mocht proeven.
    Maar als ik LM halverwege een bereiding laat proeven begint hij al een opinie te vormen over wat is,
    terwijl ik proef om te weten wat nog moet komen. 

    ‘k Heb de saus laten indikken omdat ze wat meer densiteit mocht hebben.
    Pas toen de saus begon te sputteren als een warm modderbadje uit vulkanische streken
    en alles er rond met rood begon te bespikkelen, vond ik dat ik het vuur kon dichtdraaien. 
    Toen pas mocht LM proeven.

    De saus-met-vleesjes werd goedgekeurd: 
    - Hoe gaat ge dit noemen?

    Dat is nog zoiets. Hij vindt dat gerechten een naam moeten hebben. Dan verzin ik een naam,
    soms heet iets 'soep 47' of 'saus 47', dat is ons huisnummer.
    Soms eindigt de naam van een gerecht 'op Ikse Wijze', ook soms 'à la Moi', als ik chiqué wil doen. 

    En toen ging het mengsel de koelkast in als Vlarokkaanse Bolognaise.
    - Dat eten we vanavond? vroeg LM nog zwijmelend van het komijn aroma. 
    - Nee, zei ik met een klap op de frigodeur, dat eten we morgenavond pas, 24hrs laten rusten, alliage des goûts!

    Toen ik de dag daarop aan de kokerij begon, vond ik dat de capellini + dat mengsel nog iets mocht hebben.
    Maar wat?
    Gebakken champignons!
    Ik serveerde bij de pasta en de saus nog wat gebakken champignons. 
    Champignons + de tomatensaus = à la Grecque. 
    Zo werd de Vlarokkaanse Bolognaise ook nog à la Grecque. 
    LM was tevreden met de naam, er valt mee te leven.

    De champignons waren uit blik. Foei, ja ik weet het, maar ‘t was een ingeving van de laatste minuut. 

    m
    EZW-06/2013, HiH-01/2015, getest op mensen

    20-01-2018 om 03:04 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.275. zinnen verzetten

    Ik ga mijn zinnen eens verzetten,
    dat zal eens deugd doen.
    Dat zal eens deugd doen!
    Ik ga mijn zinnen eens verzetten.

    majumau


    Kunt ge geloven dat ik bovenstaande lijnen
    drie keer heb moeten lezen eer mijn cent viel.

    Toen ik het door had kwam LM kijken waarom ik zoveel geluid produceerde,
    maar ik kreeg het niet uitgelegd van het lachen. Ik wees naar het scherm.
    Hij zag het niet!
    Niet erg, ik eerst ook niet. 
    Vandaag vindt hij SenNet maar een rare bezigheid. 

    En nu doet het boven mijn jukbeenderen pijn. Van het lachen. 
    Jawadde, dat doet deugd, zo lachen. 

    ‘k Ben benieuwd hoeveel tijd andere mensen zullen nodig hebben.

    m

    EZW-01/2014 – :o) & vandaag weer

    20-01-2018 om 02:45 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    19-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.274. wapens in huis

    Een paar avonden geleden ging het gesprek over wapens in huis.
    We hebben een schoonbroer die voorstander is.

    Wapens hebben wij niet in huis. LM en ik zijn daar te schrikkig voor.
    Nu we houterig geworden zijn des te meer, we zouden ons het wapen laten afpakken
    en dan wordt het tegen ons gebruikt. Waar staan we dan? Nergens.
    Niet dus. Geen wapens. Nooit gehad ookni. 
    Maar ‘k heb mijn huiswerk gemaakt en ik heb eens rondgekeken wat hier als wapen kan dienst doen.

    Onder de spoelbakken in de keuken hebben we een kast vol vergif staan.
    Allerlei producten die men moet 'Buiten het bereik van kinderen houden'.
    En 'buiten het bereik van (inwonende) dementerenden', dat zou er ook mogen bij vermeld worden.
    Niet dat wij iemand van deze bevolkingsgroep in huis hebben,
    maar als ik een gruwelverhaal zou willen schrijven over iemand die de zorg niet meer aankan,
    dan laat dit personage zo’n giftig product op het aanrecht staan en de inwonende ziet die fles … 
    De rest van het scenario laat ik aan uw verbeelding over.

    In de keuken hebben we dus een kast vol vergif,
    en dat is dan zonder de huisapotheek gerekend, die staat elders ondergebracht.

    Slagwapens hebben we ook volop in huis: het voorraadje wijn van LM.
    Elke fles is goed voor een hersenschudding en
    de zware wijnen misschien zelfs voor een schedelbreuk.
    Met een fles wijn stelt men iemand buiten gevecht, ja.

    In de woonkamer heb ik een beeldje dat ik de Kleine Confucius noem.
    Dat beeldje is de sereniteit zelve, men wordt rustig alleen al door er naar te kijken.
    Bij het afstoffen hield ik het eens ondersteboven en toen
    lag het hoofddeksel van Confucius plots prima in de hand
    en het hele ding werd een uitgebalanceerd slagwapen. Foei Confucius!

    Terug naar de keuken : de messen.
    ‘k Heb ooit geïnvesteerd in een aantal keukenmessen.
    Die liggen grijpensklaar in de schuif, daar waar keukengerei moet liggen, bij de hand.
    Een chef, een demi-chef en twee offices. Alle vier dodelijk.

    Maar wie moet na wapengeweld de boel opkuisen? Juist ja.
    Dus laat maar, in ons kot geen wapens.
    Behalve het gewone vergif, een flink aantal slagwapens en een paar steekwapens natuurlijk

    m&LM
    EZW-04/2013, HiH-01/2015, herzien

    19-01-2018 om 01:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.273. Michael de Cock

    te gast bij Wim Helsen, Michael de Cock
    met 'Verzoek aan de schilder' van Anna Enquist

    Mijn arsenaal van klank en taal
    bestaat in tijd. Zij niet. Ik vraag

    uw hulp. Als ik haar met mijn warme
    hand, zo zwaar van bloed, wil raken

    is er niets. U heeft een vlak met veertien
    kleuren, een penseel van vossenhaar –

    streel haar te voorschijn, groene schaduw
    bij haar oor en in haar hals een zweem

    van oud ivoor. Maak haar een plaats
    in vezels van uw doek. Roep mij

    dan binnen. U staart uit het raam.
    Ik blijf op anderhalve meter staan.

    Zij kijkt mij aan.

    Verzoek aan de schilder, 2004 De Tussentijd, Anna Enquist

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    De Cock in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a43/ 
    11min20



    Over Michael de Cock : http://www.kvs.be/nl/michael-de-cock 
    Over Christa Widlund-Broer / Anna Enquist : https://nl.wikipedia.org/wiki/Anna_Enquist ,http://n30.nl/2006/04/dichtersalfabet-de-e-van-enquist.html

    19-01-2018 om 01:38 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.272. vriendendienst

    Een vos, een haas en een beer waren opgeroepen voor legerdienst.
    Met z'n drieën zaten ze te denken wat ze zouden kunnen doen om afgekeurd te worden.

    De Haas was eerst aan de beurt : "Wat zouden we bij mij kunnen doen zodat ik niet in dienst moet?" 
    De vos antwoordde :  "Doe uw oren uit, dan willen ze van u niet weten 
    -een haas zonder oren, haha- die wordt zeker  afgekeurd!" 
    De haas ging zonder oren naar binnen. 
    Na een tijdje kwam de haas buiten en met een grote glimlach: "Ik ben afgekeurd!" En hij deed zijn oren weer op.

    Toen was de Vos aan de beurt.
    De beer wist een oplossing: "Haal uw staart eraf. Wat is een vos zonder staart ... niks !"
    Waarop de  ijdele vos : "Tja, 't zal wel moeten. Er is geen andere keus." 
    De vos ging zonder staart binnen.
    Na een tijdje kwam de vos  buiten en riep blij : "Ik ben afgekeurd! " En hij deed zijn staart weer aan. 

    Als laatste was de Beer aan de beurt. Een beer stelt niet veel voor qua oren of staart ... wat nu?
    De haas had een voorstel :
    "We slaan uw tanden eruit -een beer zonder tanden?- haha, nooit gezien. Dan wordt ge zeker afgekeurd!"
    De vos haalde een honkbalknuppel en sloeg de beer tegen de tanden.
    De tanden kraakten in stukken, de muil bloedde en de beer strompelde naar de keuring. 

    Na een tijdje kwam de beer buiten.
    De vos (nu met zijn staart aan) en de haas (nu met zijn oren op) keken elkaar aan.

    De haas riep triomfantelijk over zijn groot gelijk -het was immers zijn idee geweest- : 
    Ook afgekeurd! Hé vriend?"
    De beer knikte moeizaam.
    De vos bleef niet achter, hij had het idee immers uitgevoerd: "Ze wilden u niet zonder tanden hé? Hé?"

    De beer schudde langzaam de kop en met zijn muil vol splinters & bloed murmelde hij zachtjes :
    "kwazztedik".

    m
    naar iets van BB, EZW-01/2012, herzien

    18-01-2018 om 02:13 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!