Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Het mooiste in vriendschap is niet alleen de uitgestoken hand, de vriendelijkheid of het menselijke contact, maar het warme gevoel dat iemand in je gelooft en je vertrouwen schenkt!
vertel me niet waar je ooit was het is voorbij het maakt me klein ik wil weten waar je heengaat zodat ik daar al kan zijn ik baan het pad en warm het bed ontdoe het beeld van schone schijn jij arriveert en een ding telt: ik zal er altijd voor je zijn jij zoekt mijn ogen, in mijn blik herken je dat ik je herken de stilte helpt me meer dan ooit te begrijpen wie ik ben
ik zoek de zin die alles zegt in zwart op wit of hemelsblauw: samen zijn we overal ik ben nergens zonder jou.
Tijdens een brute aanval in het verleden werd het gezicht van psychologe Eve Wilson verminkt. Doodsbang trok ze zich terug in de virtuele realiteit op internet, waar ze kon zijn wie ze maar wilde. Inmiddels zijn haar littekens vervaagd en durft ze de wereld weer tegemoet te treden. Dan maken verschillende deelnemers aan het onderzoek waaraan ze werkt plotseling een eind aan hun leven. Rechercheur Noah Webster vermoedt echter dat er een seriemoordenaar achter de sterfgevallen zit en schakelt Eves hulp in om te achterhalen welke zieke geest verantwoordelijk is voor deze gruweldaden. Samen betreden ze een schaduwwereld van mysterieuze identiteiten en verborgen verleiding, en raken ze verwikkeld in het gevecht van hun leven.
Ook deze keer was de koffie al lang koud en was het duister al ingevallen, en toch kon ik njiet laten dit boel maar even aan de kant te laten liggen; wellicht het beste boek dat ik tot nu toe las van deze auteur, waar naast moord ook een verhaaal van échte liefde wordt getoond en die ons ook laat zien wat de Internetwereld met ons heden doet ... Weeral meer dan een aanrader!
FACEBOOK en zo, een aansluiting bij eerder bericht van me.
FACEBOOK
Wat doen we met z'n allen op Facebook ? Waarom hebben we een profiel op Facebook ? Omdat we zo sociaal zijn of omdat we onze geneugten en mindere momenten in ons leven door mensen, die we in feite niet kennen, steeds opnieuw bevestigd willen zien ? Omdat we eigenlijk egocentrisch zijn en heel individualistisch ingesteld ? Waarom willen we dat iedereen ons "leuk" vindt ?
Waarom staan we er niet even bij stil dat we de hele wereld persoonlijke zaken gaan meedelen, die we vaak met onze beste offline-vrienden niet zouden delen ? Waarom voeden we steeds meer de bankrekening van een superrijke Amerikaan, die zich van onze privacy niks aantrekt en met één klik ons zorgzaam opgebouwd profiel zonder enige vorm van scrupule zomaar verwijdert omdat we hem niet onze laatste privé-zaken niet prijsgeven ?
Ze had de koffiemolen tussen de knieën geknield en draaide als een razende de laatste boon aan gruizelementen ze sneed een homp brood tot aan haar boezem en verzamelde alle kruimels met een zachte hand da's goed voor de soep een ei kookt vanzelf in zandloperstijd bij het uien snipperen weende ze om al het leed van de wereld de peterselie knipte ze in een bierglas met een schaar met een spaan haalde ze het schuim van de bouillie en mergpijpjes tijdens ons ontbijt sudderde reeds de middagsoep.
Frank de Crits
Ik zie vooral nog hoe mijn moeder dat brood tegen haar boezem hield en dan te keer ging met dat grote broodmes. Nu er machines zijn of voorgesneden brood durft wellicht niet één vrouw nog zo te handelen. Het is in elk geval een beeld dat van mijn moeder overblijft.
Overal ter wereld zijn kinderen de eerste slachtoffers van armoede. In
België is dat niet anders: 1 op 5 kinderen groeit op in armoede. Dat is
alarmerend, want armoede raakt kinderen in alle aspecten van hun leven. Een
paar jaar in armoede leven, in een onveilige woning, met een zwakke gezondheid,
uitgesloten van sociale contacten en met beperkte onderwijskansen, is lang voor
een kind en laat blijvend littekens na. Een kinderleven in armoede is bovendien
de ideale springplank naar een volwassen leven in armoede. Welzijnszorg
probeert daar iets aan te doen.
Na een periode van 'afwezigheid', hetzij door het verwerken van de rouw rond overleden partner, hetzij door verlies van uw werk, of door zich niet langer goed voelen in deze harde wereld, komt vroeg of laat het besef dat je opnieuw moet beginnen. En weet dat dit nog niet zo gek is.Het leven is te kort om aan de zijlijn te blijven staan. We hebben daarom soms allemaal een duwtje nodig, die schouderklop, dat bemoedigend woord waaardoor je weer zin krijgt in het leven. Het is iets wat we zowel kunnen geven als dankbaar mogen aanvaarden. Vooral wanneer we mensen blijven volgen zonder zelf 'de predikant' te zijn, kan je plots de verrijzenis zien van die persoon, of kreeg je misschien zelf inzicht dat het eigenlijk al bij al nog mee valt .... al kan je dat pas veel later beamen. Is dit geen mooi aandachtspunt in deze tijd naar Kertmis? Ik dacht het wel, vooral omdat ik het zag gebeuren bij een kennis van me afgelopen week.
... en blijkbaar herkenbaar toen iemand me zegde dat schijnrelaties iets relatiefs zijn, maar hij er zich wel aaan optrok, want toen hij op de rand van zijn stille bed zat, de laptop op de schoot, begreep hij de verlokkingen van een virtuele relatie. Als je eenzaaam bent, dan betekende een gesprek meer dan even het bed in duiken. Ik hoor en lees ook dat velen zich uit het 'IRL' (lees: in het echte leven) liever terugtrekken in deze veilige(?) virtuele wereld.... Gebeuren daardoor soms ook meer zelfdodingen? Ik laat de vraag in het midden, maar een feit is wel dat ons sociaal weefsel uiteen gevallen is.
Beste blogvrienden, in tegenstelling wat ik hierboven schrijf en wat je de voorbije dagen mocht lezen op mijn blog is dit helemaal niet op mij van toepassing op dit ogenblik. Ik wil niet dat jullie zich zorgen zouden maken om me. Het gaat goed en ook de toestand van mijn vader verbetert - letterljk deze keer - ZIENDEROGEN. De delicate operatie is gelukt en hij ziet teug net als voordien. Het was toch even bang afwachten, maar zie: hoop doet leven zeker ...zeker in het echte leven.
Nog en toemaatje:Ooit was ik lid van een parochiale groep die regelmatig langdurige zieken ging bezoeken alsook mensen boven de 80 jaar. De naam vand e groep was 'zienderogen': zien wat in je omgeving beter kan ... En dat kan je énkel maar in de echte wereld. Bij deze dank aan mensen die zieken bezoeken!
Dat leek me het ideale woord dat samenvat waar mensen zich in alle veiligheid terugtrekken, maar is die Internetwereld wel zo veilig als we soms durven denken? Nog nooit gedacht dat je misschien te veel van jezelf vrijgeeft dat je er nadien heel veel spijt van hebt in het echte leven.Vertouwen is een mooi geschenk, maar wees voorzichtig!
Of is het toch iets van: 'Ik wil ergens naartoe waar niemand me kent'?
Dit mooie veel beluisterde adventslied is zo gekend, maar wie begrijpt de Latijnse tekst wel van dit Gregoriaanse gezang? Ik geef jullie dan ook graag de Nedelandstalige versie mee.
Het is hoe dan ook een hoopgevende gedachte bij de start van een nieuwe week.
Troost u, troost u, mijn volk: weldra komt uw heil: waarom wordt gij verteerd van smart? Waarom grijpt steeds weer nieuwe droefheid u aan? Ik zal u verlossen, wil niet vrezen: Ik ben immers de Heer, uw God, de Heilige, uw Verlosser.
"Men schrijft niet om gepubliceerd te worden, men schrijft om te ademen." Samuel Beckett
En dit vrienden bloggers is een veel grotere waarheid dan 'schrijven om te blijen', want elke blogger zal beamen dat zijn bezig-zijn op SeniorenNet een grote adempauze meebrengt. Dus laat ons maar even verder wandelen in deze virtuele wereld die hoe dan ook ons dagelijks leven raakt.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
