Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Op een kwade dag vindt Thomas Knight een dode vrouw in zijn achtertuin, die al snel wordt geïdentificeerd als een bestsellerauteur. Ze kwam bij hem langs met een heel bijzonder manuscript: een lang verloren gewaand toneelstuk van niemand minder dan William Shakespeare...
De politie heeft geen belangstelling voor oude toneelstukken en al helemaal niet in een vorm waarvan beweerd wordt dat het helemaal niet bestáát. Maar Thomas is ervan overtuigd dat het stuk echt is en dat het de sleutel tot de dood van de vrouw bevat... en misschien ook wel tot andere, oudere geheimen...
Als ik bedenk hoe al wat groeit en leeft Niet meer dan korte tijd volmaakt kan zijn; Dat het toneel slechts schijn te bieden heeft, Beïnvloed door de sterren in 't geheim;
Als ik de mensheid zie: een plant die groeit, Die kiemt en kwijnt onder dezelfde zon; Eerst vol van jeugdig sap, dan uitgebloeid, Zodat geen mens haar schoonheid heugen kon;
Beseffend dat ooit alles sterven zal, Zie ik jouw rijke jeugd nu voor me staan, Terwijl de Tijd bekokstooft met Verval In welke nacht jouw jeugd zal ondergaan.
Mijn liefde is in oorlog met de Tijd; Ik dicht, terwijl hij alles openrijt.
Kom! de liefde kent geen morgen! Lach als het tijd is, want verborgen Is ons, wat de toekomst ietdt; Kom toch! uitstel baart geen rozen; Laat ons kussen, liefste, kozen, Voor de jonkheid henenvliedt.
We hebben elkaar nodig. We zijn afhankelijk van elkaar. We leven met elkaar. We kunnen niet naar een hoger niveau als niemand voor ons een trap uitzet.
Deze karakterthriller zou ik willen samenvatten met een paar woorden:
MS - euthanasie - het verlangen naar onsterfelijkheid. Psychologisch geslaagd en ook een actuele denkoefening.
Anne den Hartogh staat niet te popelen om een week naar Florence te gaan. Haar ouders wonen in de Toscaanse hoofdstad, omdat haar vader er baanbrekend onderzoek doet naar de ziekte multiple sclerose. Anne is er met haar oudere zus uitgenodigd om vaders vijfenzestigste verjaardag te vieren. Ze houdt van de historische cultuurstad en ook wel van een feestje, maar ze verlangt absoluut niet naar het gezelschap van haar zus en om een heel andere reden ziet ze er als een berg tegenop haar moeder weer te zien.
Tijdens haar vaders feest in een luxe kasteel in de bergen van Rufina krijgt Anne de schrik van haar leven als ze met een dode wordt geconfronteerd. Vreemd genoeg meent iedereen met wie ze haar schokkende ontdekking wil delen dat ze zich moet vergissen. Voor Anne volgt een eenzame zoektocht naar de waarheid. Een zoektocht die haar niet alleen in levensgevaar brengt, maar ook de beangstigende vraag opwerpt: wat doe je als de werkelijkheid een nachtmerrie wordt?
Als je moeder een taart bakt, maakt ze gebruik van een recept. Zij weet dan hoeveel melk, suiker, bloem en eieren zij moet mengen ... Ook om heilig te worden heb je een recept nodig. Ik zal het je geven. Het eerste is: je moet gewoon een vrolijke kerel zijn. Zuurpruimen worden geen heiligen. Ook zij niet, die altijd kwaad zijn, ruziën en denken dat ze altijd gelijk hebben. Op de tweede plaats moet je studeren en bidden, maar niet om er mee uit te pakken. Daarbij mag je het spelen niet vergeten. Het derde en laatste punt is ook heel belangrijk: zet je met een warm hart in voor elk ander.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
