Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Onvervulde sneeuwdromen smelten in de nieuwe zon. De aarde barst voor bloemenpracht nog even toegevouwen. Op zijn pastelpaard verschijnt de fiere lenteprins, hij overwon! De winter sterft een trage dood, wie zal er om hem rouwen.
Een vroege vlinder fladdert rond op zoek naar schaarse nectar. Zes mussen tjilpen, ruziën fel, zij vormen t juiste paartje. Een krantenjongen hobbelt fluitend voort op zijn gebloemde fietskar. Zelfs mijn hondje wil naar de lente toe, hij kwispelt met zijn staartje.
De hele wereld is tevree en smacht, en wacht naar lentekleur Een merel stijgt weer vrolijk op met in zijn bek een vette worm. Ik adem diep in en ik geniet voluit de zachte, frisse voorjaarsgeur. De aarde ziet in de spiegel zijn lang verwachte nieuwe gezicht van de lieve maartse vorm.
Zoals eerder gemeld, blogvrienden, nog eens een bedenking van een zoekend iemand die blijkbaar via bloggen de sleutel tot vriendschap heeft gevonden. Luister maar mee:
Sterren stralen aan de hemel als ik nu naar buiten kijk
Hun licht gluurt naar binnen tussen de gordijnen door
En ik voel me vrolijk blij en begrepen.
Sterren stralen aan de hemel nu ik er weer van genieten kan
Hun kracht heeft zich op mij gericht eindelijk, na een lange tijd gewacht te hebben
En ik bedank, hun die mij de weg wezen de weg naar hulp die ik van mijn blogvrienden kreeg, wat ik nodig had
Sterren stralen aan de hemel Als ik nu naar buiten kijk
Vandaag is rood de kleur van mijn vrienden die me keer op keer troosten & gelukkig maken. Vandaag is rood de kleur van mijn vrienden die nooit staken & me nooit in de steek laten.
Een vriend(in) moet je respecteren, die heb je niet om er van te profiteren. die dient om te vertroetelen en te knuffelen, en helemaal in je hartje onder te duffelen. Een vriend(in) heb je om van te houwen, om een band mee op te bouwen. Om te lachen en te huilen, die heb je niet om in te ruilen. Een vriend(in) die helpt je waar het moet, en meestal doet zij (hij) dat ook goed. ze (hij) geeft je plezier en steun, zonder dat ze (hij) laat een kreun. Een vriend(in) is iets enig, die is met haar (zijn) gedachten heel lenig. Ze (hij) zal heel veel toleren, en nooit van de ander profiteren.
Wachtend in het station met een ticket naar mijn bestemming Net terug van een tournee van one-night-stands, mijn koffer en gitaar in de hand
Elke stop is perfect gepland voor een poëet Elke dag is een schakeling van sigaretten Elke stad is dezelfde, de films, de fabrieken en elke vreemdelings gezicht doet met beseffen dat ik verlang te bestaan
Vanavond zing ik mijn lied opnieuw, ik speel het spel en doe alsof Maar elk woord komt op me af als een leegte, ik heb iemand nodig om mij te troosten
Ik wou dat ik thuis was, waar ik kan ontsnappen en waar de liefde op mij ligt te wachten
Ik zit hier heel alleen, met drank en sigaretten Het huis is leeg en verlaten de hond ligt te janken in zijn mand
Elke stap is perfect gepland voor mij Maar waarom kan jij er niet bij Elke straat is dezelfde, het huis en de ramen en elke vreemdelings gezicht doet me beseffen dat ik jou nooit meer zal zien
Als het leven soms pijn doet en de storm gaat tekeer in een tijd van moeite en verdriet, alsof de zon niet meer opkomt en het altijd donker blijft, en de ochtend het daglicht nooit meer ziet.
Refrein. Juist op die momenten, als het echt niet meer gaat laat me merken, laat me voelen dat U werkelijk bestaat, dat uw armen om mij heen zijn en uw liefde mij omgeeft, dat ik zal zien, als ik terug kijk, dat U mij gedragen heeft.
Als ik kom met al m'n vragen, met m'n twijfels en m'n pijn, met m'n angst en onveiligheid, dan lijkt de hemel soms van koper, geen gebed komt er doorheen en ik verstik in onzekerheid Juist op die momenten
Bridge: Heer, wilt U mij helpen als ik moe ben of verward, dat het geloof in mijn verstand ook zal leven in mijn hart.
Ja, velen zullen volgend jaar in dit archief zich misschien afvragen van waar deze foto's kwamen, maar weet dan dat Pasen 2008 was ondergesneeuwd en de lente haar winterjas had aangetrokken op 21 maart van 2008.
Ik voel verdriet leegte en pijn, het voelt alsof m'n plek is ingenomen, ik er niet meer bij hoor te zijn. Elke keer weer een afwijzing van jou. Maar dan weer een smsje met ik hou van jou. ik weet niet meer
of misschien de gelegenheid af en toe teksten en bedenkingen achter te laten van mensen, oud en jong, die blijkbaar geen houvast noch uitzicht hebben in deze wereld. hier een eerste, uit het leven gegrepen. Alleen zijn is meestal nog te dragen, Het zich verlaten weten nooit.
Pasen is wellicht nog meer dan het Kerstfeest een écht familiefeest ook al wil de reclame ons dat anders doen geloven en ons laten indommelen bij het knusse en sfeermuziek, maar wanneer ik volgende bedenking opving wist ik dat écht PASEN vieren een familiegebeuren is, zelfs door de wind, door de regen, dwars door alles heen zoals dit jaar in de sneeuw. Een mens komt uit zijn "kot" en wil zijn ouders, zijn broers en zussen en aanverwanten ontmoeten ondanks dat het voor velen ook achteraf een "lastige" zondag is door teveel koffie, te veel getafeld, te veel lawaai ... maar het verlangen elkaar te vinden op Paaszondag zit zo diep verscholen dat het haast een vanzelfsprekendheid is elkaar op die dag een Zalig Pasen te wensen met een gemeende handdruk.
Ik heb in deze bedenking misschien een beetje de echtheid van onderstaande ontdaan, maar ze heeft me zo getroffen dat ik ze woordelijk wil weergeven. Het deed me vooral deugd te horen dat deze woorden uit de mond kwamen van een jonger iemand, net zoals het me deugd deed te horen dat een ander iemand in het zoeken naar de echte zin van zijn leven kon terugvallen op vader en moeder ook al lijkt hij soms van hen ver verwijderd.
Dat is de zin van Pasen, en van Paasmaandag: de ontmoeting ons gegeven in geloof van de verrezen Heer.
ik weet dat éénmaal je ouders je verlaten je leven totaal overboord wordt gegooid zij hebben me met enorm veel liefde opgevoed en die liefde verliezen is waarschijnlijk het moeilijkste die je meemaakt in je leven
met heel veel dank voor deze spontane getuigenis, beste!
Misschien is dirt nog de meest eenzame dag van het triduüm, voor mij, voor jou, voor hen. Want deze stille dag is een dag van rouw, rouw om een gestorven mens. Een dag waarop je geconfronteerd wordt met eigen eindigheid, met mensen waarvan je dacht dat ze vrienden waren maar die je vandaag verloochenen, die lachen om je woord van trouw en steun. Je voelt je verlaten door hen die gisteren nog de hemel beloofden. Zoals Jezus voel je je zelfs verlaten door de Vader. Wie kan zoveel eenzaamheid verdragen, wie kan de lege plaats invullen?
Er is nog zoveel verdriet ... Er zijn nog zoveel mensen die moeten vluchten ... Er zijn nog teveel kinderen die alleen zijn, die bang zijn, die iemand moeten missen, sterven aan faalangst ...
Anderen lachten je uit, willen of kunnen niet begrijpen ...
Omdat jij je sterker voelt, hebben anderen verdriet ... Omdat hij zich beter voelt, heb ik verdriet ... Je hebt pijn omdat anderen je met de vinger wijzen (zelfs hier op dit medium) ...
Of lijden overvalt je: een zware last om dragen. Waarom ik?
op dit hoogste moment van smart en beproeving zijt gij mijn Moeder geworden, ik moet dus een groot en volledig vertrouwen in u hebben; als ik onder beproeving lijd, en ik verkeer in bekoring zal ik mijn toevlucht in uw hart nemen, mijn lieve Moeder, en bidden dat u mij niet laat verloren gaan en mij de genade zult verlenen om in beproevingen vol vertrouwen te blijven, om naar uw voorbeeld, met liedde te lijden.
Opdat wij de onschuld terug vinden, hebt gij de zonde ondervonden. Opdat wij de hemel terug vinden, hebt gij u verlaten gevoeld. Om ons het ware leven te geven hier op aarde, hebt gij gewild dat uw Vader u veraf leek. Gij zijt God, voor mij, mijn God; onze God, God van oneindige liefde.
het zijn inderdaad mensen van vlees en bloed die elkaar nog elke dag opnieuw verraden!
Heer wij bidden, voor allen die onrechtvaardige veroordelingen ondergaan. Voor allen die slachtofffer zijn ven een haastige veroordeling, van onwetendheid, van trots en jaloezie van anderen. Wij bidden ook voor onszelf, voor de keren dat wij ontmoedigd zijn, of opstandig, of aan ons geloof verzaken. Heer, wij vragen vergeving voor onze droge koude beoordelingen. Voor onze opinies en alle vooroordelen die vaak blind zijn. Leer ons uw gelaat te zien in hen die niet meer herkenbaar zijn door lijden, kwaad en zonde.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
