Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
op dit hoogste moment van smart en beproeving zijt gij mijn Moeder geworden, ik moet dus een groot en volledig vertrouwen in u hebben; als ik onder beproeving lijd, en ik verkeer in bekoring zal ik mijn toevlucht in uw hart nemen, mijn lieve Moeder, en bidden dat u mij niet laat verloren gaan en mij de genade zult verlenen om in beproevingen vol vertrouwen te blijven, om naar uw voorbeeld, met liedde te lijden.
Opdat wij de onschuld terug vinden, hebt gij de zonde ondervonden. Opdat wij de hemel terug vinden, hebt gij u verlaten gevoeld. Om ons het ware leven te geven hier op aarde, hebt gij gewild dat uw Vader u veraf leek. Gij zijt God, voor mij, mijn God; onze God, God van oneindige liefde.
het zijn inderdaad mensen van vlees en bloed die elkaar nog elke dag opnieuw verraden!
Heer wij bidden, voor allen die onrechtvaardige veroordelingen ondergaan. Voor allen die slachtofffer zijn ven een haastige veroordeling, van onwetendheid, van trots en jaloezie van anderen. Wij bidden ook voor onszelf, voor de keren dat wij ontmoedigd zijn, of opstandig, of aan ons geloof verzaken. Heer, wij vragen vergeving voor onze droge koude beoordelingen. Voor onze opinies en alle vooroordelen die vaak blind zijn. Leer ons uw gelaat te zien in hen die niet meer herkenbaar zijn door lijden, kwaad en zonde.
"From last 10 years Working in the Lords kingdom as ELIC ( Eternal life insurance corporation ) agent to save & win the souls for Jesus who is my lord and Master, member of Santvana community, now residing at Ranchi with a big dream for Chotanagpur people expressly for the YOUTH I LOVE them as they are "
Elk woord krijgt hier betekenis. Daarom kom ik er de volgende dagen graag op terug! In deze heel bijzondere week moet een mens keuzes maken, ook in bloglland, en dus ben ik er vandaag terug, kwestie nog aansluiting te vinden met eerder artikel, al zou plaats en tijd rond de figuur van Sint-Jozef van wie we zijn naamfeest vieren ook best wat aandacht mogen krijgen, maar daar schreef ik vroeger al iest over gezien mijn tweede naam Joseph is. Natuurlijk ook heel wat aandacht aan het Paastriduüm zou ik hier kunnen schenken, maar zoals gezegd, een mens moet soms keuzes maken.
Ja, de lekenapostel die bovenstaande achterliet op een internationale site is méér dan een getuigenis en zeker niet zo vaak meer te vinden in onze Lage Landen. En zoals ik al eerder melding maakte, het zijn profielen die één voor één getuigen van gedrevenheid en een oprecht vertrouwen. Werken in het koninkrijk van de Heer; het klinkt haast uit de mond van Jehaovas getuigen, maar dat is het helemaal niet, integendeel. De persoon in kwestie is doorheen zijn opvoeding en zijn omgeving, zijn voorbeelden mensen die we hier al te veel missen a.h.w. geroepen niets anders te doen dan door zijn manier van leven te verwijzen naar Christus en zijn Evangelie, maar dan niet op de lauwe manier waarbij wij denken te verwijzen naar, maar wél degelijk geheel gegeven. Ik zie hetzelfde nog geschreven staan in een brief uit India: Ik zal niet rusten voordat iedereen door mij over Christus heeft gehoord; nog zo en lekenapostel die vanuit het zuidelijke India naar heet noorden trok om letterlijk de blijde boodschap te verkondigen, daarmee zelfs zijn baan opgevend!
Ik wijd wellicht weer eens uit, maar elk woord heeft meer betekenis dan wij het kunnen vatten! Het koninkrijk van Jezus als eeuwigdurende levensgarantie; agent zijn om zielen te winnen en te redden, en dit niet in zijn eigen naam maar voor Jezus, die hij zijn HEER EN MEESTER noemt. Het doet me denken aan de apostel Thomas; maar wie durft en kan zeggen zoals deze man dat God zijn baas is?! Een baas die een droom heeft met de mensen, en die gast wil niets liever dan die droom waar maken tussen de jeugd van Chotanagpur Wat een draadloze overgang is naar onze Lievensmissie te Moorslede, Roeselare, Ranchi. Of hoe klein onze wereld dan ineens wordt!
In de tijd van pater Lievens, - van wie de stoffelijke resten een korte tijd terug naar India werden overgebracht door de bisschop van Brugge en op vraag van de Indische bevolking!, - werden onze Vlaamse zonen uitgestuurd over geheel de wereld om het evangelie te verkondigen en zo de mensen daar een leefbare wereld te geven. Bij bovenstaande getuigenis lijkt het precies de andere richting op te gaan. Het is zoals deze gedreven Indische lekenapostel die nu aan ons vanuit zijn gedrevenheid en rotsvasst vertrouwen en geloof het ware goede nieuws komt brengen en zegt zoals pater Lievens; VIER (vuur) MOET BRANDEN! Dat is de ware betekenis van liefde voor Christus doorheen de mens van vlees en bloed. Néén, de katholieke kerk, en zeker het geloof is nog niet dood zoals een commentaarstem zegde deze middag!!! En ik ben blij dat ik zo een getuigenissen mocht vinden, zomaar op het profiel. Wat hebben wij nog veel werk aan ons eigen profiel of zouden wij erdoor vervolgd worden? Misschien wel, alléén al door deze woorden achter te laten. Ik wens julle een 'goede Goede Week' toe met dank aan die "lekenapostel". Genegen, Maarten
Naar Godfried Danneels en eigen gedachten en geactualisseerd : Vasten kun je in één zin omschrijven: keer je om en geloof in het evangelie. Die ommekeer heeft te maken met je verstand: je eigen gedachten moeten plaats maken voor de gedachten van God zeker in deze dagen voor Pasen. Het is de tijd om je te laten vormen - en ergens diep van binnen weten we dat ook goed om eens een geloofsboek in de hand te nemen, zodat je verstand gevoed wordt door de rijkdom van het geloof. Het is het moment om dagelijks langer stil te staan voor het beeld van Maria, of bij het slapen gaan te mediteren bij de piëta op de nachttafel. De vrouw van smarten die zoveel leed draagt op haar schoot, en daarbij denk ik aan mensen van vlees en bloed, ver weg of heel dicht bij.
Daarom heeft vasten ook met je geheugen te maken: dar ligt je hele geschiedenis en die van anderen in opgeslagen. De ommekeer bestaat erin dat je nog eens andere en belangrijkere dingen herinnert dan je eigen avonturen. Vasten slaat op je hart: daar schuilt de kracht om lief te hebben. De ommekeer is dan: jezelf iets minder beminnen, God iets meer, met heel je hart, en je naaste zoals jezelf, méér en veel méér dan het Broederlijk Delen! En hoe vreemd ook het moge klinken, zeker toen we het deze dagen in de media lazen over nieuwe zonden, maar vasten is ook de ommekeer van je eigen wil: dingen loslaten om je te hechten aan wat belangrijker is, zodat je meer zorg krijgt voor de schepping want die is niet ons eigendom: ze wordt ons door de Schepper geleend, we moeten haar bewaren voor wie na ons komt.
hebben jullie dat ook al ondervonden de laatste tijd dat de openingsfoto geregeld wegvalt op blog en dan ineens alles terug op zijn plaats staat?
Vandaag nog eens een gedachte van mezelf maar dan bewerkt. Ja, ik heb één en ander in te halen blijkbaar en er moet/mag nog zoveel!
Wellicht hebben verschillenden onder jullie nog eens gesurfd op één van de vele zogeheten vriendensites waar je al dan niet na het bekijken van het profiel van een bepaald persoon je kan toevoegen als vriend met de bedoeling dezelfde persoon beter te leren kennen, of althans de vriendenkring uit te breiden. Ook al blijft het een virtuele wereld, dan toch is er de mogelijkheid dat je via deze kanalen echt iemand ontmoet. De kans daartoe is echter gering, en velen laten zich dan ook toevoegen misschien als een opvulling van een vorm van eenzaamheid en of alléén-zijn, een substituut zeg maar. Het valt trouwens op dat de profielen, begeleid van een foto meer aantrek hebben dan zonder, en hoe meer sexy, hoe doeltreffender blijkbaar.
Wat ik poog te zeggen is dat uit het profiel meestal niet veel méér af te leiden valt dan de leeftijd, enkele hobbies, in het beste geval de favoriete muziek, lectuur. Wij vinden het haast vanzelfsprekend. Hier en daar gewaagt één van die profielhouders tot wat meer over zijn verlangens, dit nog meestal weergegeven in een gedicht. Het is zeker niet mijn bedoeling een thesis te schrijven over al deze profielen, maar wanneer ik zelf recent uitgenodigd werd via zo een vriendenlink uit India, dan ontdekte ik een wereld, zo gans anders dan de westerse profielen. Deze sites worden zeer druk bezocht en zijn voor velen blijkbaar het ideaal contactmiddel voor de echte vrienden en familierelaties, gezien de grote afstanden. Je leest er het wel en het wee zoals recent iemand een verkeersaccident publiceerde met dodelijke afloop.
En zo belanden mensen als ik, die het geluk hadden de mensen in hun eigen omgeving te mogen ontmoeten, terug in die virtuele wereld die ineens weer aan de achterdeur lijkt te liggen, zeker wanneer je zo een bericht leest, want de auteur was een kennis van mij, die ik daar heb ontmoet.
Maar wat me ten zeerste heeft getroffen, en dat haast overal en bij elke link is een vorm van expliciete geloofsbelijdenis. Dat vind je helaas niet meer in de profielen waar ik het hierboven over had en ik geef toe, ook ik durg het niet zo expliciet meer neer te schrijven. Ik laat hieronder een citaat volgen van een doodgewone leek, maar met een bijzondere overtuigingskracht en hij is zeker niet de uitzondering. Het was voor mij dan ook deugddoend zo van ene profiel naar andere te surfen om te zien hoe mensen het geloof en evangelie verkondigen op vandaag! Het zijn getuigenissen van jonge en oudere mensen, arbeiders en bedienden, van verschillende religie, maar haast allen verwijzen ze in hun profiel naar het geloof, méér nog, je voelt aan hoe zij dermate gegrepen worden door het geloof dat ze niet anders kunnen dat het uit te dragen, in hun wereld, maar over de grenzen van dit land, en zelfs via internet. Hun geloof maakt hun leven het leven waard! ... een LEVENSGARANTIE zoals de persoon hieronder het uitdrukt.
From last 10 years Working in the Lords kingdom as ELIC ( Eternal life insurance corporation ) agent to save & win the souls for Jesus who is my lord and Master, member of Santvana community, now residing at Ranchi with a big dream for Chotanagpur people expressly for the YOUTH I LOVE them as they are
Elk woord krijgt hier betekenis. Daarom kom ik er de volgende dagen graag op terug! Dank voor jullie getuigenis, vrienden!
In het echte leven en het groeien naar elkaar toe in liefde zijn deze stappen natuurlijk niet zo theoretisch vastgelegd, maar toch is er één van beiden die voelt dat er meer dan chemie in de lucht hangt, ook al is liefde op eerste zicht het mooiste wat je kan overkomen. Maar tot nu heb je de stap naar de ander gezet,heb je naar hem gekeken, geluisterd, bevestigd, aanvaardt ook al was het soms lastig en begon je te ondervinden dat er ook dingen zijn die je zult moeten meenemen wanneer je verder samen wit gaan. Maar een prille liefde staat dan ook veel toe. De derde en laatste stap is dan ook de vaststelling dat de ander naar mij kijkt, dat hij of zij blij is in onze nabijheid te vertoeven, ons hart verwarmt; en daar staat nooit een leeftijd op. Maar dit te aanvaarden is niet altijd eenvoudig, want we moeten dan ook onze eigen afscherming laten vallen. Is het bij die derde stap precies niet dat het zo moeilijk lukt, vraag ik me dan af, zowel tussen jongeren, jongvolwassenen als bij ouderen? Heel zeker wanneer je al een eigen leven heb opgebouwd, boompje, huisje, tuintje. Maar die muren slopen, die afscherming durven laten vallen is wel een voorwaarde om de eenzaamheid te milderen om zo echt te mogen thuis komen bij de ander, een leven lang.
Drie stappen, drie aspecten over: loskomen van onszelf over kijken naar de ander, tot de vaststelling komen dat de ander ons verwacht. Deze stappen lopen soms door elkaar of worden in andere volgorde gezet, maar elk der stappen moet opnieuw worden gezet.
Had ik het in deze poging nu over de liefde onder de mensen? Misschien en ook heel zeker; of zoals deze blog ook geïnspireerd over de liefde tot God? Over allebei, want het ene sluit het ander in. Er is maar één liefde: God is liefde. God heeft ons eerst bemind, schrijft Paulus.
Petrus bemint ge mij? Heer, Gij weet dat ik U bemin.
Een eerste stap noemde ik het loskomen van onszelf. Nu graag even een tweede stap zetten in het hoe in het beminnen. Eigenlijk allemaal dingen die we weten, kennen en meemaken, en toch. Maar al te graag willen we naar de ander toe, soms heel letterlijk te nemen. In het proces naar echt beminnen is kijken naar de ander, uitkijken naar zeer belangrijk; weten dat er iemand is die op ons wacht iemand die misschien speciaal koffie heeft gezet of die ons nodig heeft. Wat kan ik doen om hem of haar gelukkig te maken. Dit overschrijdt al vel sterker het gevoel van de eerste affectieve benadering. Vooral hier ligt het grote werk van de liefde, dat naamloze, woordeloze maar zo levensnoodzakelijke dat uitstijgt boven het emotionele. Daarop slaat dan ook het gebod waarover ik gisteren schreef. Ik moet niet zozeer begaan zijn meet mijn eigen welbehagen, maar met dit van de beminde, van hem of haar die op mijn liefde mogen rekenen. Dit klinkt vreemd in een tijd waarin vooral gesproken wordt over zelfontplooiing en zelfredzaamheid. Nochtans komt de eigen persoonlijkheid het best tot ontplooiing als men zich inzet voor de medemens, in genegenheid en liefde. En dat is maar al te waar wanneer die ander de teer beminde word. Hoeveel energie maakt dat bij een mens vrij?! Iedereen kan hier over meepraten. Ook dat heet gelukkig zijn. Zo hebben we de stap naar die gans andere gezet. Straks zetten we de derde en laatste stap tot vriendschap en liefde, sleutel voor een écht leven.
In gesprekken met jongeren komt de liefde nogal vlug ter sprake. Dat zal wellicht altijd zo geweest zijn, en gelukkig maar. Mensen die het echter kunnen weten stellen echter vast da top onze dagen met meer angst dan vroeger wordt gedroomd over e liefde. Zal ik wel kunnen liefhebben? Zal ik me laten kunnen beminnen? En hoelang zal onze relatie mogen duren? Er is een grote vrees voor eenzaamheid en tevens een sterke remming om zich ten volle in te zetten voor een relatie. Hoe zegde die andere jonge man het ook weer vragend: warmte heb je nodig. Maar is dat niet louter humaan? Natuurlijk verlangen we naar meer, méér dan een voorbijgaand gevoel, hoe zalig en eeuwigdurend het ook moge lijken en wenselijk is.
Wie als gelovige in het leven staat zal dit nog sterker ervaren, en weten dat liefde verder gaat. Jezus noemt de liefde dan ook een gebod, een nieuw gebod: Dit is mijn gebod, dat ge elkaar lief hebt. Het is dus een opgaven, iets dat aandacht en zorg vraagt. Je kan het leren. Het vraagt inspanning, oefening. Dit is wellicht op vandaag de grootste struikelsteen, de ware stap van een goed gevoel naar beminnen, zeker wanneer die aandacht niet wederzijds is, al lijkt her er op eerste zicht wel zo uit.Dit zijn allemaal woorden die we niet vanzelfsprekend verbinden met gaarne zien.
Liefde willen we te vlug gelijkstellen met een aangenaam gevoel. Dat is het natuurlijk ook, maar helaas wordt dit verlangen op vandaag gezien als een shoppen; zie maar de vele vriendenlinks, de chat- en datingsites. Het gevoel waarvan sprake zou eerder het gevolg moeten zijn van de liefde, en dit ontbreekt in deze maatschappij helaas te veel, vandaar de angst van vele jongeren, zeg maar ook adolescenten.
Wat ik eerder al schreef, en heel recent is het feit dat de eerste stap in de liefde tot een ander moet zijn: het loskomen van onszelf, eigen verlangens aan de kant zetten, onze angst en vrees overstijgen. Als we teveel met onszelf begaan zijn, raken we niet los uit onze eenzaamheid.
EENZAAMHEID IS ALLEEN ZIJN.
BEMINNEN IS HET ALLEEN ZIJN DOORBREKEN.
Hierbij wil ik wel het belang aanstippen dat we ook ontvanger mogen en moeten zijn, want ook in ons blogland heb ik al veel te veel gelezen dat mensen veel te veel gever zijn tot een ander zich weer goed voelt en je eenzaam achterblijft. Ja, liefde houdt altijd wel een beetje eigenliefde in, maar moet verder gaan. Wordt vervolgd.
Your heart is your Love, Your love is your Family , Your family is your Future , Your future is your Destiny , Your destiny is your Ambition, Your ambition is your Aspiration , Your aspiration is your Motivation , Your motivation is your Belief , Your belief is your Peace , Your peace is your Target , Your target is Heaven,
Morgen zal er hoop zijn wanneer je vandaag hardnekkig kleine dingen doet; dwars doorheen de wind, de regen en de storm, want waar je tegen op ziet zal meevallen als je er tegen aan gaat!
Hoe lang schrijf ik over vriendschap, liefde, geloof en vertrouwen. En toch, toch zijn er mensen waarbij je plots vragen gaat plaatsen, zelfs een grote waarom? Waarom doe je me dit aan? Ik had het toch altijd goed voor met je! Ik denk dus hier in het bijzonder aan een paar blog'vrienden', maar aan ook een paar mensen die proberen hun eigen frustraties te richten op een ander die ze eigenlijk wél lief hebben/haddden. Moet ik dan toch weer eens het gastenboek en laatste commentaren sluiten? Nee, toch, want dan vindt die andere me niet meer terug, die me afgelopen week wellicht het mooiste compliment toestuurde. Dank U, Wim! Ja, het valt me op dat er maar weinige mannen reageren op het blog al hoeft het niet, en wanneer er dan nog afbreuk wordt gedaan, is het precies dan nog van het mannelijk front, met die paar uitzonderingen uitgezonderd? Wim, bij deze dank voor de kennismaking. Voor anderen, lees maar wat die man te vertellen en te delen heeft met ons allen.
Ik begrijp het begrip vriendschap niet. De woorden zijn maar vaag. Vrienden doen elkaar toch geen verdriet, of stelt een echte vriend toch niet in vraag!
Hoe ver kan een vriendschap gaan? Wat mag niet of wat juist wel? Ben je verplicht voor elkaar klaar te staan,
of hoort ieder vraagteken bij dit oneindig moeilijke spel?
Ik weet vaak zelf niet wat wel of geen vrienden zijn, maar er zijn er altijd een paar, gewoon, misschien is het met hen in de buurt wel fijn, en met de andere dreigt er gevaar.
Hoe weet je nu hoe echte vrienden zich gedragen?
Een eigen karakter heeft toch iedereen. Misschien hoef ik het niet te vragen, maar waarom blijft een beste vriend altijd alleen?
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
