Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
maar het bloggen van de laatste tijd heeft nog steeds te maken met mensen die ik wilde helpen,
maar die blijkbaar niet geholpen willen worden .En dan zijn ze verwonderd wanneer ze weer eens om hulp vragen ze een njet krijgen, want investeren in bepaalde mensen vraagt zo veel energie dat je er zelf aan ten onder zou gaan. Het was zowat mijn volledige vakantietijd.
De reactie van een Indische vriend is dan ook terecht, hoe moeilijk het ook valt iemand die bijna je zorgenkind werd, los te laten.
Let Michael go Martin. You just stop worrying about him,
thinking about him. There are people who do not want to be helped, because if
they are really open to help, they will have to change, and that change will
bring them responsibilities. But some of them are such that they don't want to
change because they don't want to have any responsibilities. Or maybe their
minds are so screwed up they don't know any difference and so they would just
continue the way they are. This is a problem we have to deal with.
Een lange pauze volgde. Le Vaux dacht na. 'U wilt daarmee zeggen dat Leonardo da Vinci...' 'Ja,' onderbrak Vossius hem, 'ik beweer dat Leonardo een vreselijk geheim kende dat het in zich had de Kerk ten val te brengen.' En terwijl hij sprak, begonnen zijn ogen te stralen. 'Aha, nu begrijp ik het!' riep dokter Le Vaux opeens. 'Met uw aanslag met zuur op het schilderij van Leonardo wilde u het bewijs leveren voor uw theorie! En is u dat gelukt?' Na het lezen van Dante Alighieri's Goddelijke komedie pleegt een Amerikaanse professor een aanslag met zoutzuur op het schilderij Madonna in de rozenhaag van Leonardo da Vinci. Ongeveer tegelijkertijd raakt. Anne von Seydlitz, de weduwe van een kunsthandelaar, verzeild in een mysterieuze geschiedenis rond een Koptisch perkament, waarop een vreemde naam staat geschreven. Wie gaat hierachter schuil? Al snel komt Anne tot de ontdekking dat velen grote sommen geld voor het perkament op tafel willen leggen. Naspeuringen voeren naar Frankrijk en Amerika en naar een afgelegen klooster aan de voet van de Olympos in Griekenland, waar een elitaire sekte actief is. Maar steeds als Anne denkt dat de oplossing nabij is, stuit ze weer op die geheimzinnige naam Barrabas. Wie verschuilt zich achter deze naam? En wat wisten Dante, Leonardo da Vinci en Shakespeare van hem? Het geheim van de Madonna is opnieuw een adembenemende thriller van de auteur van Het Sixtijnse geheim.
Schenk aandacht aan
alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat
zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat
deugdzaam is en lof verdient.
... dat je geen inspiratie (meer) hebt om te bloggen, dat de fut er a.h.w. uit is? Je wil zo graag verder gaan met dit verhaal in blogland maar je bent uitgeschreven. Of is het maar een dipje van het moment? Eigenlijk moet ik toegeven dat sinds ik SeniorenNet ken, ik mijn blog als partner niet meer kan missen, of beter gezegd: ik kan zo vele mensen achter de verschillende en uiteenlopende blogs niet meer missen. En iedereen heeft zo zijn gave, al dan niet beperkt door leeftijd, ziekte, aandoening, aanleg. Noem het maar op.
Wel bij deze zoek ik iemand die voor mij af en toe een button wil maken voor mijn blogs. Ik geef eerlijk toe en dat ondanks de vele probeersels en goede lessen die ik hier kreeg, ik er niets van bak, en dat ondertussen mijn tijd beter is besteed aan wat ik hier wil neerpoten, zij het rond dit blog, of rond het blog geloven, of rond mijn fotoblog.
Dus bij deze, wie dit tot het einde heeft gelezen en zich geroepen voelt me af en toe bij te staan, ik zeg jullie nu al van harte DANK! En, neen , stuur me geen lessen hoe het moet, en zeg me ook niet hoe gemakkelijk het is. Voor mij dus niet. Misschien omdat ik een man ben?! Lol.
Heeft het nog zin dat je sommige
mensen helpt? Als helpen geen hulp meer is....deur voorgoed sluiten voor dit
soort mensen....ze zijn volwassen genoeg om te genieten van de geneugten...laat
ze hun problemen zelf oplossen, ze leren het anders nooit. Laat ze dobberen in
hun ( zelf veroorzaakte ) ellende, leg die lasten niet op jouw schouders...zorg
voor medemensen die jouw zorg appreciëren ;-) die geven voldoening en
levenskracht, de andere worden en zijn levenslast. Onze moderne maatschappij
heeft deze schepsels gekweekt, mensen uit onze moderne maatschappij moeten ze maar
oplossen. Klinkt raar maar is realiteit. Geniet zelf van het leven zoals je die
meekreeg in jouw opvoeding. Drugs sex enz....laat het voor wat het is, en zij
die het gebruiken, laat ze doen, ze willen het zo.
Ook al is het ondertussen vijftien jaar terug dat ik er voor de laatste maal was, ik herinner me nog steeds de verdraagzaamheid die ik zag in de scholen waar godsdiensten samen leven in harmonie. Ik heb hen dan ook vaak geluk gewenst met de manier waarop ze met elkaar omgingen. En ja, India blijft voor altijd in mijn hart en geheugen gegrift, maar dat wisten jullie al langer.
Wat te doen en te denken bij he zien van zoveel mislukkingen ondanks onze filantropische ijver? Als wij ondankbaarheid zien van hen die we hebben geholpen? Of als ze ons belachelijk maken als onaangepast en naïeve idealisten? Kunnen wij mensen het echt wel alleen rooien? Of hebben we iets of Iemand anders nodig?
Eve Duncan, de beroemde forensisch beeldhouwer, heeft al tweemaal een verzoek van een van 's werelds meest gezochte criminelen afgeslagen. Maar uiteindelijk dwingt een gruwelijk dreigement haar toch in te gaan op zijn gevaarlijke voorstel. Ze vertrekt naar de Zuid-Amerikaanse jungle, waar de misdadiger wil dat ze helpt met de identificatie van een schedel. Hoewel ze beseft hiermee haar eigen leven op het spel te zetten, móét ze wel meewerken: de man heeft haar de sleutel beloofd tot de oplossing van het pijnlijkste mysterie uit haar verleden - de vermissing van haar dochter.
Dit boek heb ik in één dag verslonden, dus sterk aanbevolen!
Jouw besluiten in het leven zijn
niet de mijne om te maken,
noch te beoordelen.
Ik kan je alleen steunen,
aanmoedigen en je helpen
als je daar om vraagt.
Ken
je dat gevoel van " ik ben misbruikt"? ..
Maar ja, mensen met het hart op de juiste plaats
die blijven bekommerd om anderen .. niets aan te doen;
daar bestaan geen medicijnen tegen!
God, wees ons genadig
en zegen ons, laat het licht van uw gelaat over ons schijnen, dan zal men op
aarde uw weg leren kennen, in heel de wereld uw reddende kracht.
Wees vooral vandaag hen genadig die dakloos zijn en door eigen fout amper een brood kunnen kopen. Dat zij door ons Uw licht en aandacht mogen voelen in concrete daden van naastenliefde. Dat zij de échte weg leren kennen, ver van alle kwaad.
Soms kan je niets anders meer dan bepaalde mensen te laten gaan, hoe veel energie je er ook hebt ingestoken, hoe vele kansen je hen ook hebt gegeven. Zelfs al heb je hen tot zeventig maal zeven maal hun misstappen vergeven, er is een tijd omwille van zelfbehoud en eigen geestelijke gezondheid dat je deur definitief moet dichtgooien als er nogmaals wordt aangebeld; zeker als ze je al wat je voor hen hebt gedaan, zelf in de naam van ons doorleefd geloof, je nog door het slijk halen, je beliegen en bedriegen.
Na deze nuchtere doch spijtige vaststelling nu toch even zwaaien naar mijn ouders, die nadat ze een moeilijk jaar achter de rug hebben vandaag toch hun negenenvijftig jaar trouw mogen vieren! Proficiat en dank!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Of is er een vijfde evangelie? Maarten.
