Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Ik wil me niet mengen in een politiek debat want ik ken er wellicht niet genoeg van.
En toch "slaan" ze ons om de oren met woorden als NORMEN en WAARDEN. Misschien zelfs goed dat in zoekende tijden weer deze woorden luidop kunnen uitgesproken worden, dat er kan over gediscusieerd worden want voor velen ergens een opluchting dat dit niet langer een gesprek moet zijn onder vier ogen. Recent was ik nog aangenaam verrast van iemand die nu helemaal geen pilarenbijter is te horen zeggen i.v.m. de opvoeding van zijn kinderen dat de NORMEN sterk vervaagd zijn. Dit zou me leiden naar een lang verhaal maar weer eens te weinig tijd om hierop verder te gaan.
Wat ik wel kwijt wilde was aansluitend op bovenstaande. Bij de uitslag n.a.v. de Nederlandse verkiezeingen hoor ik een stemmer voor de camera zeggen: " Ik stem zeker niet voor CDA want dan komen weer allerhande religieuse trekjes naar boven".
Het gaat dus blijkbaar niet langer om de politieke signatuur maar over dieperliggende gevoelens, zeker gevoed door de recente gebeurtenissen.Gaat het dan nog om de CDA of andere? Begrijp me niet verkeerd; ik neem hier geen persoonlijk standpunt in wat die partijpolitiek betreft, trouwens toch in Nederland.
Hoe verder men in het Westen zich blijkbaar de rug toekeert van elke vorm van religie (al lijkt er een nieuwe honger naar de God die men heeft verlaten), hoe intenser "de religieuze trekjes" onze omringende landen binnendringen. En die "trekjes" zijn helemaal niet minimaal, van welke religie dan ook!
"YES", ging het daarnet wanneer ik zopas van "bompa Peter" een mailtje kreeg met een andere afbeelding van mijn patroonheilige Sint-Maarten, en wat voor één! Wellicht de meest bekende, een schilderij van Anton Van Dyck; ik herinner me nog de prent(en), verzameld door mijn moeder met Soubryzegels om daar na verloop van tijd een mooi "kunstboek" van te maken. Maar met deze afbeelding ben ik wel heel blij. Mocht ik nu nog een gelijkaardig schilderij vinden om ergens in mijn woonkamer op te hangen, dan wordt een lang gekoesterde wens waar. Ja, ik heb iets met Sint-Maarten. Maar dat zullen anderen al wel hebben gemerkt doorheen het bloggen door. Wie weet leest hier iemand deze "advertentie". Alvast dank bij voorbaat.
... peter en meter ... daar heb ik deze tekst geschreven zoals je hem hieronder kunt vinden. Een tekst, die ik tot nu zorgvuldig bewaar - ondertussen al meer dan26 jaar.
Zelfs nu nog ben ik verwonderd hoe ik op jonge leeftijd in dat huis over de middag "de thuiswacht hield" mochten er over de middag buren mijn grootmoeder willen groeten.
Dat deze tekst nu weer bij me naar boven komt is wellicht indirect het gevolg van een bijeekomst van de "kleinkinderen van toen" met hun partners zaterdag laatstleden.
Ondertussen zijn die kleinkinderen volwassenen geworden met al dan niet eigen kinderen en wanneer je dan hoort dat er daar ook al "twenties" tussen zitten, ja dan ...
Het is niet de plaats en de tijd om verslag te doen van deze bijeenkomst, hoe aangenaam het ook was elkaar als familie terug te zien; ik wou hier gewoon even verduidelijken vanwaar de tekst hieronder. En wanneer ik het herlees herken ik dat huis zo levendig en anderen met mij zullen dat ook wel doen nu ik heb begrepen dat Internet ook niet alleen aan lezers van Seniorennet is besteed.
Ja, de wereld kan soms heel klein worden maar we blijven dan ook familie zoals "meter" het in haar laatste dagen heeft gevraagd al is iedereen zijn eigen weg gegaan.
Het was goed elkaar terug te zien, in een ander huis en toch zo gelinkt aan meter en peter.
Wat zouden ze gelukkig zijn wanneer ze dat nu van hierboven meelezen. Maar met grote eerbied aan hen heb ik dit aan de wereld vrijgegeven met een dankbare groet .
Om de zoveel tijd loop ik zelf met een emmertje sop door mijn huis. Ik heb op zich geen hekel aan dit soort werk, en dat is dan ook de voornaamste reden om dit werk niet uit te besteden. Ik kan zo geestelijk lekker tot rust komen, dingen,zonde overdenken en of zo het een of het ander weer helder op een rijtje krijgen.
Bovendien wil ik tijdens het kuisen van het toilet nog wel eens een creatieve inval krijgen en dat is ook nooit weg.
De laatste keer dat ik de kamervloer aan het dweilen was, was mij net gevraagd om wat na te denken en neer te schrijven over functioneren binnen het bedrif.
Tijdens het boenen zag ik duidelijke symboliek tussen die kamervloer en mijn leven.
Eigenlijk zou ik het liefst het vinyl op de vloer vervangen, bij voorkeur door fraai parket want dat hoort tegenwoordig. Maar door allerlei omstandigheden, met name van financiële aard, is dat er niet van gekomen en ziet het er naar uit dat ik het nog wel twee jaar met deze vloer zal moeten doen.
Tijdens het dweilen werd ik me dus bewust van de parallel met mijn eigen vloer. Ook die vind ik niet ideaal, maar ik moet het ermee doen. Als kind heb ik van mijn ouders, puur technisch gezien, niet zon fraaie vloer meegekregen.
Vermoedelijk hadden zij tijdens het leggen hun handen vol met het repareren van hun eigen vloertje en waren zij zelf met gebrekkig gereedschap het leven ingestuurd.
Ondanks dat deze vloer mij dierbaar is, bleef ik tot mijn ergernis struikelen over scheve tegels en omhoog gekromde planken. Tijdens het genoemde gesprek heb ik geleerd rustiger naar mijn vloer te kijken in plaats van direct met agressie op onvolkomenheden te reageren; daarmee de vloer en dus mijzelf beschadigend.
Mijn vloer en ik, we moeten samen nog een tijdje voort. Als ik hem met liefde behandel, hem goed verzorg en het hem niet kwalijk neemt dat hij niet perfect is, dan zal ik nog veel woongenot en levensgeluk kunnen hebben. Wie weet komt er dan nog een leuke prins/prinses over de vloer.
Mensen praten niet meer, zegt men vaak; alles gebeurt nu via mail en vooral BERICHTJES via GSM, en toch kan zo een berichtje verdomd deugd doen. Ook velen communiceren via Messenger met hun "vrienden" en naast hun nickname komt soms een tekstje te staan. Meestal is het dan een profiel van hoe ze zichzelf voorstellen, maar anderen passen hun nick soms ook aan als een groet aan betrokkene. Deze vond ik vandaag met dank aan de afzender!
Ne me quitte pas Il faut oublier Tout peut s'oublier Qui s'enfuit déjà Oublier le temps Des malentendus Et le temps perdu A savoir comment Oublier ces heures Qui tuaient parfois A coups de pourquoi Le cur du bonheur Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas
Moi je t'offrirai Des perles de pluie Venues de pays Où il ne pleut pas Je creuserai la terre Jusqu'après ma mort Pour couvrir ton corps D'or et de lumière Je ferai un domaine Où l'amour sera roi Où l'amour sera loi Où tu seras reine Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas
Ne me quitte pas Je t'inventerai Des mots insensés Que tu comprendras Je te parlerai De ces amants-là Qui ont vu deux fois Leurs curs s'embraser Je te raconterai L'histoire de ce roi Mort de n'avoir pas Pu te rencontrer Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas
On a vu souvent Rejaillir le feu D'un ancien volcan Qu'on croyait trop vieux Il est paraît-il Des terres brûlées Donnant plus de blé Qu'un meilleur avril Et quand vient le soir Pour qu'un ciel flamboie Le rouge et le noir Ne s'épousent-ils pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas
Ne me quitte pas Je ne vais plus pleurer Je ne vais plus parler Je me cacherai là A te regarder Danser et sourire Et à t'écouter Chanter et puis rire Laisse-moi devenir L'ombre de ton ombre L'ombre de ta main L'ombre de ton chien Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas.
Nog even voor het slapen gaan wilde ik een tekst ingeven, maar het is dan ook "voor het slapen gaan" zodat ik me maar zal beperken tot dit mooie citaat van David Davidse, gehoord op Canvas.
" DE KOESTERING VAN DE HERINNERING IS DE TROOST VAN HET VERLIES"
Voor iedereen onder ons zullen deze vier woorden wellicht een andere klank en inhoud hebben maar ik vond ze de moeite deze gedachte met u te delen.
p.s. Misschien heeft ondergetekende weer eens te lang gewacht om het uitgebreider bericht toe te voegen zodat ik vlug nog deze wijziging "toevoeg".
Geïnspireerd door een vriend en met de terechte bemerking dat de muziek op mijn blog beter op de manier van onze grootste "Vlaamse Belg" gemakkelijker wordt meegezongen, wil ik hier van ganser harte een afbeelding plaatsen van de gevierde zanger. Later meer hierover misschien. Dank voor de hint vriend!
Met geluk is het net als met gezondheid; als je er niets van merkt, betekent dit dat het er is.
Heel kort aansluitend heb ik in een krant volgende gelezen:
"... want wie ziek is, wordt enkel met verlies geconfronteerd. Werken kan niet meer waardoor het inkomen sterk vermindert. De sociale kring wordt steeds kleiner en het zelfrespect daalt. Gebrek aan concentratie en energie beheersen je leven ..."
" Ik maakte me soms zorgen over het feit dat hij altijd op het punt stond zich volledig over te geven aan de wil van een ander. Maar hij bleef zich ijverig oefenen in het aandacht geven."
Een zeer mooie gedachte, een mooie grondhouding zelfs maar mag er ook plaats zijn voor het vrolijk zoeken naar een beetje eigen geluk, vrienden om je heen?
LAAT ME NIET ALLEEN Liesbeth List (The Netherlands)
Laat me niet alleen, toe vergeet de strijd, toe vergeet de nijd. Laat me niet alleen en die domme tijd, vol van misverstand, ach vergeten band, het was verspilde tijd. Hoe vaak hebben wij met een snijdend woord ons geluk vermoord ? Kom, dat is voorbij. Laat me niet alleen (4x).
Lief, ik zoek voor jou in het stof van de wegen, de paarlen van regen, de paarlen van dauw. Ik zal heel mijn leven werken zonder rust, om jou licht en lust, goud en goed te geven. Ik stijg naar gebied waar de liefde troont, waar de liefde loont, waar jouw wil geschiedt. Laat me niet alleen (4x). Laat me niet alleen.
Ik bedenk voor jou woorden, rood en blauw. Daar voor jou alleen en met warme mond zeggen wij mekaar, eens was er een paar dat zichzelf weer vond. Ook vertel ik jou, van de jonkvrouw die stierf van nostalgie, hunkerend naar jou. Laat me niet alleen (4x).
Want uit een vulkaan die was uitgeblust, breekt zich na wat rust, toch het vuur weer baan. En op oude grond, ziet men vaak het graan heel wat hoger staan dan op verse grond. Het wit met het zwart, zwakheid mint de kracht, daglicht mint de nacht, mijn hart mint jouw hart. Laat me niet alleen (4x). Laat me niet alleen.
Nee, ik huil niet meer. Nee, ik spreek niet meer, want ik wil alleen horen hoe je praat, kijken hoe je lacht, weten hoe je zacht door de kamer gaat en niets vraag ik meer. Ik wil je schaduw zijn, ik wil je voetstap zijn, ik wil je adem zijn. Laat me niet alleen (4x).
Deze tekst heb ik opgehaald omdat het de muziek is die op mijn blog staat en ik na al die tijd weer eens meer dan lalala wilde zingen.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
