Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Geïnspireerd door een vriend en met de terechte bemerking dat de muziek op mijn blog beter op de manier van onze grootste "Vlaamse Belg" gemakkelijker wordt meegezongen, wil ik hier van ganser harte een afbeelding plaatsen van de gevierde zanger. Later meer hierover misschien. Dank voor de hint vriend!
Met geluk is het net als met gezondheid; als je er niets van merkt, betekent dit dat het er is.
Heel kort aansluitend heb ik in een krant volgende gelezen:
"... want wie ziek is, wordt enkel met verlies geconfronteerd. Werken kan niet meer waardoor het inkomen sterk vermindert. De sociale kring wordt steeds kleiner en het zelfrespect daalt. Gebrek aan concentratie en energie beheersen je leven ..."
" Ik maakte me soms zorgen over het feit dat hij altijd op het punt stond zich volledig over te geven aan de wil van een ander. Maar hij bleef zich ijverig oefenen in het aandacht geven."
Een zeer mooie gedachte, een mooie grondhouding zelfs maar mag er ook plaats zijn voor het vrolijk zoeken naar een beetje eigen geluk, vrienden om je heen?
LAAT ME NIET ALLEEN Liesbeth List (The Netherlands)
Laat me niet alleen, toe vergeet de strijd, toe vergeet de nijd. Laat me niet alleen en die domme tijd, vol van misverstand, ach vergeten band, het was verspilde tijd. Hoe vaak hebben wij met een snijdend woord ons geluk vermoord ? Kom, dat is voorbij. Laat me niet alleen (4x).
Lief, ik zoek voor jou in het stof van de wegen, de paarlen van regen, de paarlen van dauw. Ik zal heel mijn leven werken zonder rust, om jou licht en lust, goud en goed te geven. Ik stijg naar gebied waar de liefde troont, waar de liefde loont, waar jouw wil geschiedt. Laat me niet alleen (4x). Laat me niet alleen.
Ik bedenk voor jou woorden, rood en blauw. Daar voor jou alleen en met warme mond zeggen wij mekaar, eens was er een paar dat zichzelf weer vond. Ook vertel ik jou, van de jonkvrouw die stierf van nostalgie, hunkerend naar jou. Laat me niet alleen (4x).
Want uit een vulkaan die was uitgeblust, breekt zich na wat rust, toch het vuur weer baan. En op oude grond, ziet men vaak het graan heel wat hoger staan dan op verse grond. Het wit met het zwart, zwakheid mint de kracht, daglicht mint de nacht, mijn hart mint jouw hart. Laat me niet alleen (4x). Laat me niet alleen.
Nee, ik huil niet meer. Nee, ik spreek niet meer, want ik wil alleen horen hoe je praat, kijken hoe je lacht, weten hoe je zacht door de kamer gaat en niets vraag ik meer. Ik wil je schaduw zijn, ik wil je voetstap zijn, ik wil je adem zijn. Laat me niet alleen (4x).
Deze tekst heb ik opgehaald omdat het de muziek is die op mijn blog staat en ik na al die tijd weer eens meer dan lalala wilde zingen.
Ook al ken je mij misschien niet. Ik ken je door en door. (Psalm 139:1) Ik weet het als je zit of staat. (Psalm 139:2) Of je op weg gaat of uitrust, Ik merk het, al je wegen zijn Mij vertrouwd. (Psalm 139:3) Zelfs de haren op je hoofd zijn geteld. (Matteüs 10:29-31) Want je werd als mijn evenbeeld gemaakt. (Genesis 1:27) Zonder Mij kun je niets doen. (Johannes 15:5) Ik kende je al voordat Ik je vormde in je moeders buik. (Jeremia 1:4-5) Voor het begin van de wereld had Ik mijn plan al klaar om je in mijn heerlijkheid te brengen. (1 Korintiërs 2:7) Je bent geen foutje (Psalm 139:15) want elke dag van je leven staat in mijn boek. (Psalm 139:16) Ik bepaalde precies wanneer je geboren zou worden en waar je zou wonen. (Handelingen 17:26) Je bent prachtig gemaakt. (Psalm 139:14) Ik weefde je in de buik van je moeder. (Psalm 139:13) Ik beschermde je vanaf je eerste dag. (Psalm 71:6) Mensen, die mij niet kennen, hebben een verwrongen beeld van mij gemaakt. (Johannes 8:41-44) Ik ben niet ver weg of iemand waar je bang voor hoeft te zijn, maar ik ben Liefde. (1 Johannes 4:16) En Ik verlang er naar je mijn liefde te geven. (1 Johannes 3:1) Gewoon omdat je mijn kind bent en Ik jouw Vader. (1 Johannes 3:1) Ik geef je het goede als je daarom vraagt, (Matteüs 7:11) want Ik ben de volmaakte Vader. (Matteüs 5: 48) Al het goede, dat je ontvangt, komt uit mijn hand. (Jakobus 1:17) Want Ik zorg voor je en geef je alles wat je nodig hebt. (Matteüs 6:31-33) Ik heb je altijd al een hoopvolle toekomst willen geven. (Jeremia 29:11) Want mijn liefde voor jou duurt voor eeuwig. (Jeremia 31:3) Mijn gedachten over jou zijn net zo min te tellen als het zand bij de zee. (Psalm 139:17-18) Ik heb werkelijk alles voor je over. (Romeinen 8:32) Ik zal altijd het goede voor je blijven doen. (Jeremia 32:40) Want je bent een kostbaar bezit voor Mij. (Exodus 19:5) Ik wil je zegenen en een plaats geven om te wonen. (Jeremia 32:41) En Ik wil je grote, wonderlijke dingen bekendmaken. (Jeremia 33:3) Als je mij oprecht zoekt, zul je me vinden. (Deuteronomium 4:29) Zoek je geluk bij Mij en Ik zal je geven wat je hart verlangt. (Psalm 37:4) Want Ik ben gekomen om je het leven te geven in al zijn volheid. (Johannes 10:10) Ik kan veel meer voor je doen dan je beseft. (Efeziërs 3:20) Want Ik ben het die je aanmoedigt en kracht geeft. (2 Tessalonicenzen 2:16-17) Ik ben ook de Vader die je in al je problemen troost. (2 Korintiërs 1:3-4) Als je hart gebroken is, ben Ik dichtbij. (Psalm 34:18) Ik koester je aan mijn hart zoals een herder een lam draagt. (Jesaja 40:11) Zelfs al is je leven moeilijk, Ik ben bij je. (Psalm 23:4) Als je bij Mij komt zal Ik je met open armen ontvangen. (Lucas 15:20) Ik ben je Vader en Ik houd van je zoals Ik van mijn zoon Jezus houd. (Johannes 17:23) Want in Jezus kun je mijn liefde voor jou zien. (Johannes 17:26) Hij is het evenbeeld van wie Ik ben (Hebreeën 1:3) Hij kwam om te laten zien dat Ik niet tegen je maar voor je ben. (Romeinen 8:31) En om je te laten weten dat Ik je je fouten niet wil aanrekenen. (2 Korintiërs 5:18-19) Jezus stierf zodat jij en Ik verzoend konden worden. (2 Korintiërs 5:18-19) Zijn dood laat mijn liefde voor jou zien. (1 Johannes 4:10) Ik gaf mijn zoon waar Ik van houd om jouw liefde te winnen. (Romeinen 8:32) Als je Mijn Zoon Jezus erkent, erken je Mij. (1 Johannes 2:23) En niets kan je ooit meer van mijn liefde scheiden. (Romeinen 8:38-39) Kom thuis en Ik zal een groots feest in de hemel aanrichten. (Lucas 15:7) Ik ben altijd Vader geweest en zal altijd Vader zijn. (Efeziërs 3:14-15) Mijn vraag is: Wil je mijn kind zijn? (Johannes 1:12-13) Ik wacht op jou. (Lucas 15:11-32)
ALLES IS GEOORLOOFD OM EEN GRIJZE MUIS TE ZIJN. JE BENT NIEMAND ALS NIEMAND JE MIST, OM WELKE REDEN DAN OOK, POSITIEF OF NEGATIEF.
EN IK HEB ALTIJD ALS LEVENSDOEL GEHAD DAT IK NIET MAG VERGETEN WORDEN.
Voor u gelezen, vrienden ...
Soms kunnen we niet anders dan een grijze muis te zijn al willen we het zo anders; snakkend naar dat beetje aandacht, die erkenning. Voor mezelf mag ik best vergeten worden, maar wat hierboven staat geeft te denken! Gemist kunnen worden, is dat echt de taal van onze wereld in 2006?
Het is met enige verrwondering dat ik dit getal op de linkerzijde van het blog zie verschijnen; niet dat het zoveel bezoekers betreft wat trouwens niet eens mijn bedoeling was, en toch het geeft een goed gevoel dat ik zo nu en dan iets van me heb kunnen en mogen afschrijven, ervaringen heb mogen delen, en waar ik nog het meest verbaasd over ben is het feit hoe vele kleine stukjes toch deel uimaken van een mooi weefstuk, al ben ik er nog niet echt klaar mee. Er zijn hier echter een paar lieve blogvrienden die aan dit werkstuk nog meer kleur zullen weten te geven door me met raad en daad bij te staan bij de technische kant.
Al hoop ik me niet te verliezen in het uiterlijke maar eerder te blijven in het inhoudelijk sterkere wanneer ik zo mijn eerste schrijfsels herlees.Andere mensen kan ik zeker ook aanraden; zie daarvoor de links.
IN DE STILTE VAN DEZE AVOND KOM IK TOT U,HEER, GIJ WEET AL HET GOEDE DAT IK VANDAAG MOCHT DOEN. GIJ KENT MIJN FOUTEN EN MIJN FALEN. AANVAARD MIJ, HEER, MET ALLES WAT NUTTIG EN NUTTELOOS WAS, MET ALLES WAT DOR EN VRUCHTBAAR IN MIJ IS, MIJN EDELMOEDIGHEID EN MIJN IKZUCHT. VERGEEF MIJ MIJN FOUTEN EN TEKORTEN. NEEM MIJ AAN EN BEWAAR MIJ DEZE NACHT IN LIEFDE EN VREDE. AMEN
Deze tekst heb ik jaren geleden gekregen en tot op vandaag is hij op mijn nachtkast blijven liggen. Zelf wanneer ik met gans andere dingen in mijn hoofd bezig ben en het licht wil uitdoen zie ik die tekst; altijd anders, altijd op een nieuwe manier ingevuld. Soms lees ik het aandachtig, anders vlug onder de dekens of blijft er een woord, een gedachte hangen. Ik wou deze tekst al eerder publiceren, maar in dit jaar van het Gebed is het misschien een ideale gelegenheid ook deze dingen met anderen te delen.
na een lange onderbreking heb ik gisteren een poging gedaan foto's te publiceren in een formaat over de totale breedte van het bericht maar gezien ik geen pc-fanaat ben is het me weer eens niet gelukt om foto's in al hun schoonheid hier weer te geven.. Erger, in mijn gedrevenheid toch nog wat nieuws mee te geven zijn ook de teksten niet gepubliceerd. En ondertussen heb ik vernomen van anderen dat ook zij dit soms voorhebben; ligt het aan de baasjes?!
Maar een blogger heeft me ondertussen al een tip gegeven al zal ik nog moeten ondervinden wat het resultaat is. Weer eens veel woorden om te zeggen dat jullie niet vergeten ben, dat ik weet dat sommigen van jullie op me wachten. Zal het het weer, de koude, de sneeuw zijn, of de vele boeken die ik wil lezen ....of gewoon geen inspiratie, omdat schrijven geen must mag zijn de reden zijn van mijn stilte, psychologen komen er wel achter. Toch even een passage meegeven van wat ik eerstdaags las en eens goed heb gelachen en toch ook gerealiseerd hoe we allen op ons vader gaan gelijken.
"Geconcentreerd inhaleerde ik de geur van zijn grote boodschap, een donkerzoete prikkelende geur van mosterd, bier en koffie. En in mijn 21ste levensjaar rook ik dezelfde geur als in mijn kindertijd. Ik realiseerde me toen dat volwassenheid niet is op te maken uit lichamelijke wasdom van behaarde lichaamsdelen en doorgebroken verstandskiezen. Volwassenheid is niet op te maken uit aanpassing aan alle sociale normen, waarden en verwachtingen. Nee, volwassenheid is bereikt als je schijt hetzefde ruikt als de schijt van je vader." - Arjan Verhagen
Ik weet het, niet zo smakelijk, maar toch een doordenkertje en ook een weergave hoe mensen vandaag schrijven wat er op de tong ligt.
Ook al zal het me deze keer ook niet lukken, ik voeg toch maar een foto toe uit mijn rijke en gevarieerde collectie. Johan en anderen, nu al dank voor een woordje uitleg, liefst in verstaanbare mensentaal.
Beste mensen, ik ben er terug toch voor degenen die vanonder beginen te lezen naar boven toe.
Wanneer ik de bedenkingen maakte over de hedendaagse melaatsheid, een heel persoonlijke ervaring waarvan ik nog niet genezen ben, en wanneer ik nog eens de mail herlees van mijn Indische vriend die in armoede geboren, slapend op en ineengeknutselde ligbank onder een dak van stro en palmen dat bij de eerste storm omver wordt weggewaaid, maar toch de moed heeft gehad NEGEN JAAR studie te volmaken, dan kan ik niet anders dan het volgende meegeven, toevallig of niet ook deze week gelezn van onze Kardinaal.
ARMEN ZUL JE ALTIJD BIJ JE HEBBEN Ik geloof dat armen (en dan denk ik zowel aan ons "rijke" Vlaanderen als aan de Indische bevolking) in zekere zin onmisbaar zijn in de wereld en in de kerk. Armen bestaan en zullen blijven bestaan. In de grote drooom van God over de wereld moeten ze hun plaats krijgen, en wel een voorkeurplaats. .... Het eerste wat een arme ons geeft, alleen al door er te zijn, is ons bewust maken van onze eigen armoede, onze verwondingen, onze moeilijkheden om te leven.
Niets is zozeer in staat om ons de ogen te openen voor onze eigen armoede als de eenvoudige aanwezigheid van een arme. Terwijl je met hem praat en hem in je armen neemt, krijg je zicht op je eigen armoede.
Zo wordt leven met armen een genade ....
Deze aanraking, vrienden heb ik mogen ervaren en beleven in India, en zie ik heb honderdvoudig teruggekregen wat ik niet eens gegeven heb. Hoe vaak trouwens hebben we het al niet gezien en gehoord hoe blijmoedig mensen zijn met wat minder al is dit zeker niet mijn wens!
Wanner deze korte bedenking voor sommigen onder u te veel zou lijken op een coming -out, maar dan op geloofsvlak, dan mag het ook want in onze Westerse katholieke wereld is de bekoring om je geloof buiten de fabriek en je leven buiten de kerk te houden zeer groot en dat hebben onze moslimbroeders goed gezien. Al is het niet mijn bedoeling hier en nu een standpunt in te nemen. Ik heb wel in India zelf gezien en geproefd hoe respectvol de verschillende godsdiensten met elkaar omgingen, zelfs in lagere scholen.
Laat me dan dit dagboek besluiten met nog een twee citaten :
Je moet goed zijn voor jezelf en voor de anderen ... en Angst is ondergang van velen.
Wanneer ik een tijd terug een blog opstartte had ik niet een vast omlijnd plan uitgetekend al was het ergens de bedoeling een dagboek bij te houden; ondertussen is me dat niet echt gelukt en het is ook niet langer de bedoeling evenmin als het de bedoeling was iets neer te schrijven omdat het moet. En toch moet ik bij sommige lezers me excuseren omwille van stilte en onderbrekingen op dit blog. Excuses genoeg en wie zelf blogt zal al gauw hebben ondervonden hoe verleidelijk is van ene naar andere blog te zappen en ook daar interessante items te vinden, afhankelijk van de ingesteldheid en de omstandigheden van de dag, het weer, het nieuws. Wanneer je dan nog onverwacht op een ander blognet terecht komt, anders dan het terecht geprezen seniorennet, dan weet je dat er haast geen tijd meer overblijft om zelf nog iets deftigs neer te pennen, laat staan te reageren. En toch moet ik mezelf opdragen de nodige tijd uit te trekken eens iets van me te laten horen, daarom niet persoonlijk, al waardeer ik ten zeerste de zeer intieme aansprekende getuigenissen die men hier kan vinden.... al denk ik dat na verloop van tijd de goede lezer altijd wel ergens de "auteur" zal herkennen. Heb jij dat trouwens ook dat je zo graag een site aan je favorieten wilt toevoegen om hem morgen nog eens te gaan zien? Heb jij dat ook dat je het ondertussen weer eens hebt vergeten of dat er gewoon geen tijd voor was? En toch maar toevoegen want je weet nooit; zo besta ik toch. Moeilijk kunnen afscheid nemen van het goede en het schone. Maar brengt me dit weer eens niet te ver? Een reden waarom je me niet vond op dit net is dat ik een boek heb gelezen heb van een zeer jonge auteur Richard Mason, een literaire misdaadroman met als titel VERLOREN ZIELEN, meer dan een aanrader, pndertussen al miljoenen exemplaren en zeker in twaalf talen vertaald. Men spreekt soms van "lezen met zijn gat in het water", maar ik kan u zeggen dat ik meerdere malen mijn verse koffie koud heb opgedronken door het spannende verhaal, een debuutroman van een achttienjarige aub. Zeker te noteren en vandaag nog naar de bib gaan! Niet alleen de inhoud maar ook de psychologisch-filosofische kant heeft me geraakt, heeft me af en toe naar buiten laten turen, zelfs bij deze koude winterse dagen om zo af en toe nota's te nemen van wat ons leven soms maar is of wat het juist wel kan zijn. Maar nu loop ik vooruit, zoals de schrijver in zijn boek soms doet, op de feiten. Ik wil dan toch een paar gedachten met jullie delen waar ik even bij ben stil gaan staan, een woord dat wij al lang vergeten zijn.
"Neem nou al die mensen op dit feest. Ze zwemmen allemaal plichtsgetrouw met de stroom mee, plichtsgetrouw en soepel door hun eigen zee. Ze hoeven hun koers niet uit te zetten, ze hoeven er niet over na te denken waar ze heen gaan. Ik vraag me af hoeveel van hen dat doen. Nadenken over waar ze heen gaan, bedoel ik. Ik vraag me af of er mensen zijn die langere tijd proberen in hun eentje te zwemmen. Mensen bewegen zich in scholen, net als vissen. Dat is het veiligst."
Ja,we herkennen ons daar vaak in en het erge is dat wanneer je niet met die school mee zwemt je algauw verkeerd wordt bekeken. Aansluitend bij laatste heb ik ondertussen wel bewust een blogitem toegevoegd over HIJ EN HIJ.
Dat brengt me op een geheel andere gedachte, verder in mijn dagboek ... de grootste Belg of de melaatsheid, de melaatsheid op vandaag en in onze dagen .... Gepest en uitgerangeerd worden, niet meer meetellen, het ritme niet meer kunnen volgen, langzaam uitgeslsoten worden, "lucht" zijn voor anderen omdat je het geschikte diplomana niet hebt, naïef zijn omdat je het vandaag nog durft een ander te helpen, een eiland worden door het feit dat je niet langer meer meetelt op de arbeidsmarkt en zo alle sociale contacten verliest ... dat is de melaatsheid anno 2006!
Nog even verder in het dagboek, want het gedeelte over melaatsheid is helaas geen theorie, hoe jammer ook. Ik wil het namelijk nog even kort hebben over mijn Indische relaties en in het bijzonder omdat ik deze morgen een onverwachte email binnen kreeg van een jonge Indische seminarist die zijn priesterwijding aankondigt in mei van dit jaar waarbij ik van harte word uitgenodigd. WIE WIL MEEREIZEN MAG ZIJN NAAM DOORGEVEN! Ik heb deze jonge man in 1998 leren kennen wanneer hij mij na een lange en vermoeiende vlucht een emmer water kwam brengen. Die ene emmer water is toen blijkbaar genoeg geweest om er verder van te leven; bijna zoals in het evangelie, levend water. En wanneer je dan temidden de drukte en andere mails zoiets in je box krijgt dan word je leven ineens anders gekleurd, niet zozeer omwille van die priesterwijding maar wel een ogenblik van bezinning dat onze wereld toch meer is dan het kleine Vlaanderen. Nee, waar nu alle grenzen gesloten worden, dan ontwaar je dat over zo een afstand er geen grenzen zijn maar zoals de Indische vriend schrijft : VRIENDSCHAP IS EEN REGENBOOG TUSSEN TWEE HARTEN, is dit niet mooi verwoord en dat juist op Valentijn al ken ik de commerciële waarde van Valentijn niet ... en toch is deze dag een mooie hint om het over de liefde te hebben, zo universeel... en dan kom ik terug naar de sleutel van mijn blog zeker, Liefde en vriendschap....
Ik denk dat ik al meer dan genoeg heb gepend voor vandaag. Ik zal er misschien een tweede deel aan breien! Want ik weet dat lange teksten soms de aandacht afleiden. Toch dank voor jullie aandacht!
Misschien heb ik wel teveel gedronken, en ben ik blind, blind voor het heden. Ik droom weg, droom van het verleden, zit ik zwijgend in gedachten verzonken.
Stoor me niet, laat me vannacht alleen, laat me met mezelf zijn deze lange uren. Vannacht zit ik voor mezelf uit te turen, vannacht ga ik nergens, nergens heen.
Mijn jeugd trekt voorbij aan mijn ogen, het lijkt allemaal alweer zo lang geleden, zo veel anders dan nu, dan het heden. In mijn jeugd was er zoveel mededogen.
Ik voel de harde pijn van vandaag, het vele jachten, de stress, het jagen. We rennen mee, zonder iets vragen, we klimmen omhoog, vallen omlaag.
Ik kan niet zijn zoals men dat graag wil, ik ben een dichter, ik ben rustig en stil. Ben geen streber zoals de anderen zijn, ik leef, voel verdriet, vreugde en pijn.
Ik denk terug, terug aan vroeger tijden, aan het leven met een ander soort lijden. Het leven waarin de mens nog genoot, maar dat leven is begraven dood.
Misschien heb ik wel teveel gedronken, en ben ik blind, blind voor het heden. Ik droom weg, droom van het verleden, zit ik zwijgend in gedachten verzonken.
Jouw armen liefste zijn niet om te slaan, Je moet je handen niet tot vuisten maken, Je ogen hoeven niet zo hard te staan, Ontspan die harde lijnen om je kaken, Je lichaam, lief, is zacht om aan te raken, Maar jij denkt enkel aan je eigen heil, Jij denkt alleen maar aan je eigen zaken, En dat is toch beneden alle peil,
Bekijk jezelf en lach, je zachte arm, Is voor mijn hoofd gemaakt om op te rusten, Je borst, als veilig kussen, houdt me warm, Maar warmer zijn je lippen, die me kusten, Zo wekt je één voor één m'n andere lusten, Maar jij dacht aan een ander onderwijl, Waarmee je zonder moeite je geweten suste, En dat is toch beneden alle peil,
Mijn liefde was de inzet voor jouw spel, Door mij liet jij je ijdelheid graag strelen, Je wilde niet, dan wilde je weer wel, Ik was verblind, ik liet maar met me spelen, Je liet je zomaar door 'n ander stelen, En mijn geluk ging zomaar voor de bijl, Maar mijn verdriet kon jou niet zoveel schelen, En dat was toch beneden alle peil,
Prinsheerlijk lig je in 'n anders bed, En maakt hem met je lichaam dwaas en dronken, Wat in geen enkel opzicht jou belet, Achter zijn rug om weer naar mij te lonken, Bedriegen ligt nu eenmaal in jouw stijl, Je hebt je in 't geheim aan mij geschonken, Maar het is toch wel beneden alle peil...
ALS JE VAN JEZELF HOUDT DAN KAN JE SCHITTEREN ALS DE ZON
Ik weet het, mensen, geplukt uit een Clouseaulied, maar wanneer je dag na dag voor jezelf ontdekt dat "van jezelf houden" werkelijk leidt naar groot geluk, zelfwaardering en zo naar geluk en liefde naar anderen om je heen, dichtbij of ver af, dan is dit stukje tekst niet zomaar een goedkoop hebbeding voor even, maar een doorleefde werkelijkheid, evenwel soms na jarenlang zoeken en strijd. Het zit inderdaad VANBINNEN! En voor de zoveelste maal komen op dit ogenblik a.h.w. de profetische woorden terug van een Indische vriend "Take care of yourself, ....."
We zijn allemaal zo druk bezig en houden allemaal zo van onze eigen blog dat we wel eens vergeten een compliment te sturen aan een andere blogger. Er zijn zoveel mooie teksten, foto's en bedenkingen te lezen en dan is het weer al eens tijd om andere dingen voor te nemen. Omdat het deugd doet eens een bericht te ontvangen van een onbekende blogger en omdat ook ik hier soms zondig door niet eens heel specifie naar deze of gene mijn dank en "doe-zo-voort" te sturen, wil ik op deze manier en op dit moment aan alle mensen een DANKJEWEL en PROFICIAT meegeven en dit VAN HARTE!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
