Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Wanneer de Franse archeoloog Lefèvre in1838 in Istanbul arriveert met het doel eenverloren Byzantijnse schat op te diepen, is de Griekse gemeenschap direct op haar qui-vive:de man beschikt namelijk over zeer gevoelige informatie. Yashim Togalu, de eunuch die op briljante wijze de mysterieuze moorden uit De brand van Istanbul oploste, wordt ingeschakeld om Lefèvre in de gaten te houden. Maar wanneer het verminkte lichaam van de archeoloogwordt ontdekt naast de Franse ambassade, lijkt er maar één verdachte te zijn: Yashimzelf. In een race tegen de tijd moet Yashim de ware moordenaar zien te ontmaskeren om zijn eigen onschuld te bewijzen. De slangensteen is een meesterlijk geschreven thriller over historisch Istanbul. Het bevat een heerlijk duistere intrige en de glansrijke terugkeer van de kleurrijke personages uit De brand vanIstanbul.
een onverwachte ontmoeting... een open gesprek met een wildvreemde... een zonnestraal op een grauwe dag... een lief kaartje bij de post een vriendelijk telefoontje... een mens die je ongevraagd - maar o zo welkom - terzijde staat "t zijn de kleine dingen die het doen" is de titel van een populair liedje 't zijn de kleine dingen die het doen... inderdaad... maar als gelovig mens wil ik die kleine gouden momenten in het leven graag vertalen als "knip-oogjes van God"
Als je gaat met God, dan verspreid je liefde… dan leef je in vreugde….... dan ervaar je vrede…. dan heb je geduld …. dan straal je vriendelijkheid uit….. dan deel je goedheid mee….. dan is je geloof krachtig…. dan ben je zachtmoedig….. dan bewaar je je zelfbeheersing…..
Als je gaat met God, dan is de vrucht van de Geest zichtbaar in je leven.
Er wordt een fundamentele fout gemaakt bij het zoeken naar geluk. Het kan nooit gevonden worden in iets van buitenaf en dus is het najagen ervan, waar dan ook, een nutteloze bezigheid. Geluk is een natuurlijke grondtoon in jezelf en zolang je je op sleeptouw laat nemen door de verlangens van het denken, zul je het niet vinden. Geluk valt buiten het domein van het denken, buiten de mogelijkheden en capaciteiten van het verstand. Het ervaren van werkelijk geluk zonder oorzaak, vraagt om het opgeven van je fascinatie voor je gedachten, of dat nu bewust of onbewust gebeurt.
Elk mens voelt de wens om te beminnen en bemind te worden. En toch hoe moeilijk is het om lief te hebben. Hoeveel vergissingen en mislukkingen zijn er bij de liefde vast te stellen!Er zijn zelfs mensen die betwijfelen of de liefde wel mogelijk is.... Maar als wij door emotionele tekortkomingen of ontgoochelingen in het gevoelsleven op het idee kunnen komen dat liefde een utopie ,een onbereikbare droom is, moeten wij ons dan daarbij neerleggen?Nee!Liefde is mogelijk....
Liefde is de enige kracht die in staat is het hart van de mensen en van heel de mensheid te veranderen,door vruchtbare relaties op te bouwen tussen mannen en vrouwen, tussen rijken en armen,tussen de culturen en beschavingen.
Je mag nooit de wil verliezen om iemand te helpen, ook al is die persoon niet in staat om die hulp te zien, te herkennen of terug te geven.
Wie me vorig jaar gevolgd heeft, weet dat ik me uit de naad heb gewerkt om een jonge gast op te vangen zols hierboven beschreven. En toch moet er soms een deur toegetrokken worden als er niets fundamenteels verandert. Ook in de zomer van en de winter van 2012 was die jongen reeds mijn gast ....
Maar als je dan die persoon kunt plaatsen in een crisisopvang waar de plaatsen beperkt zijn, waar hij begeleid zou worden naar vast werk, en als je dan moet constateren dat hij er niet eens is geweest op de eerste dag, dan weet je genoeg .. hoe pijnlijk ook.
Therapeute Siri Bergman is net moeder geworden. Na een aantal turbulente jaren heeft ze haar leven eindelijk op orde en durft ze weer in de toekomst te geloven. Wanneer ze echter op een dag een doos met papieren doorneemt die van Stefan zijn geweest, haar voormalige man die zelfmoord heeft gepleegd, stuit ze op een onwaarschijnlijk verband tussen zijn dood en een onopgehelderde moord bij het Karlaplan in Stockholm. Hoewel Siri dacht dat ze over Stefans dood heen was, kan ze de gedachte niet loslaten dat hij iets te maken had met de moord. Ze gaat de zaak op eigen houtje onderzoeken. Terwijl ze het verleden in wordt gezogen, dreigt haar eigen leven in elkaar te storten. Ze verliest steeds meer de grip op haar bestaan en verandert ten slotte van jager in prooi.
De Zweedse zussen Camilla Grebe (1968) en Åsa Träff (1970) debuteerden in 2009 met Vredig. In 2010 verscheen de opvolger Bitterder dan de dood, die werd genomineerd voor beste misdaadroman van het jaar. Voor je stierf is het derde boek in de veelgeprezen reeks over Siri Bergman. Hun boeken worden gepubliceerd in veertien landen.
'Het opmerkelijke aan deze zorgvuldig gecomponeerde boeken is dat, zelfs al wordt er gejaagd op een moordenaar, de ontwikkeling van Siri zelf eigenlijk het meest dramatisch blijft.' Vrij Nederland
Wie herkent zich en wat heeft het voor gevolgen tot op heden in je eigen leven (gehad)?
Op school waren er drie verschillende groepen waar je bij kon horen. De langharige, coole jongens, die bij de schoolpoort rondhingen en rommelden met even coole meisjes. De voetbaljongens, die op het voetbalveld zaten, minstens drie keer per week trainden en het liefst over de voetbalcompetitie hadden.
En dan de sukkels. De jongens met slome kleren en stalen brillen die tegen elkaar aan gedrukt door de gangen liepen, om elkaar bescherming te bieden; zij die gepest werden, juist omdat ze de hoogste cijfers in wis- en natuukunde haalden en die naar de muziekschool gingen.
Velen uit de laatste groep voelden zich als een eenzame sateliet ...
Kun je met iemand samenleven zonder die persoon echt te kennen?
Het was de vraag die opkwam na een zelfdoding.
Degene die je het meest na staat kan totaal iemand anders zijn dan je denkt. Degenen die je het meest na staan kunnen degenen zijn die je het meest teleurstellen.
Ik weet het nog goed al is het jaren geleden. We waren uitgegenodigd bij een Indische familie op het platteland. Het was tijd voor het avondmaal. We zaten lekker buiten dicht bij een boom om toch wat te bekomen van de hitte van de dag. Hoog in die boom zat een haan. Er werd ons gevraagd of we kip lusten en we zegde dat alles goed was. Op dat moment zie ik iemand van het huis in de boom klauteren om die haan te pakken. Even later werd de haan al geslacht voor onze ogen. Ik dacht dat dit dier nog moest overnachten, maar niets was minder waar. Na wat drinks en verdere kennismaking werd de haan opgediend 'vers van de boom'. Mijn reisgenote en ik keken elkaar zwijgend aan, zo met 'het zal toch geen waar zijn zeker, wat deze nacht'? Het eten zal gesmaakt hebben. En ik weet nog dat ik een bed - eerder een harde plank met een dekentje erop - mocht delen met de zoon des huizes. Maar inderdaad, waar we voor gevreesd haddden, gebeurde. Los van elkaar zijn zowel mijn reisgenote als ik zelf verschillende malen naar buiten moeten lopen om onze behoeften te doen ... ergens onder die boom. We hebben bedankt voor het lekkere avondmaal en er hun niets over verteld. Ze haddden het beste van zichzelf gegeven ...
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
