Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Op een week tijd twee schepen vol vluchtelingen maar zonder bemanning stuurloos op de Adriatische Zee. Vandaag "maar" 450 vluchtelingen aan boord van een schip dat gebouwd is ooit om vee te vervoeren. Vergeten sommigen die enkel op gewin uit zijn dat vluchtelingen mensen zijn, met een menselijk gelaat dat een immens ethisch appel uitstuurt? Terloops werd in het ochtendnieuws vermeld dat de rijkentaks in Frankrijk stilletjes is afgevoerd. Nihil novi... Ook in 2015 haalt de economische wetmatigheid het op de ethische menselijkheid.
Op zoek naar een reispartner voor India jaren terug, kwam ik een man tegen die toen een vijftal jaar jonger was. We zochten gezamenlijk nog een paar andere mensen op in het Vlaamse land.
De uitkomst was dat ik wél naar India ging, maar hij toen thuis bleef daar hij op onze zoektocht een meisje had leren kennen. Of hoe het leven zijn wendingen kan hebben.
We hielden wel verder contact. Ondertussen trouwde hij. Ik kwam er over de vloer bij zijn moeder. Toen ik op een gegeven moment vejaarde had ik het zotte idee eens niet enkel mijn familie, maar ook met vrienden op restaurant te gaan. En zo was hij natuurlijk ook uitgenodigd, ondertussen met zijn vrouw die op zelfde dag als ik verjaarde.
Jan, want zo heet hij, kwam af en toe op bezoek en wist me nog te verrassen met een handgeschreven kaart of brief... tot plots alle contact verdwenen was.
Af en toe dook hij op in mijn achterhoofd, mij afvragend of hij soms naar het buitenland was. Toen ik recent wensen aan het schrijven was, zag ik zijn adres in het adressenbestand. Ik weet niet wat er toen in mij omging, maat ik tikte zijn naam in Google in. Tot mijn grote verbazing zag ik dat hij nog steeds op zelfde adres woonde met zelfs zelfde telefoonnummer.
Ik wist niet wat ik zag. Ik weet dat ik er nooit heb overgekeken, en toch. Ik nam de telefoon, ik kon maar een neen krijgen, maar ik herkende meteen de stem van Jan. Hoorde ik daar trilling in zijn stem? Ik gaf gauw mijn mailladres door alsook mijn gsmnummer. Het verbaasde me dat hij zegde mijn blog nog te volgen.
Toen ik zegde dat we elkaar gauw moesten zien, zegde hij dat het moeilijk zou zijn. Meer nog, dat hij misschien een berichtje zou sturen of een brief sturen. En dan kwam de aap uit de mouw. Toen hij op één van hun reizen een kaartje aan me aan het schrijven was, zegde zijn vrouw dat hij moest kiezen tussen haar of ik....
Ik kreeg inderdaad een kaartje met nieuwjaarswensen en een boterbriefje er tussen, 'van een vriend' ..
"Ga eerlijk zijn, ik zie al iedere dag mensen op mijn werk, 6 op 7 dagen en heb zelf maar enkele uren in een dag om mijn eigen dingen te doen tijdens de week. Ik zou trouwens niet weten over wat bij te praten.".
Dit was het laatse smsje dat ik kreeg nadat ik de persoon in kwestie mijn nieuwjaarswensen had gestuurd. Ik kreeg wederwensen en hij vertelde dat hij in de streek was komen wonen, waarop ik hem antwoordde dat het begin van het jaar misschien een goede gelegenheid was om bij te praten.
Ik wist niet wat ik las. Dit is dus reeds een kennis minder om het jaar in te gaan!
Misschien moest ik toch nog volgende geantwoord hebben:
Verander van een egoïst... in een bewogen mens. Vandaag!
Moge je volgend jaar een beetje gelijken op de figuren uit de kerststal:
een beetje op Maria, ingaand op Gods aanbod om lief te hebben, steeds dienstbaar aan anderen...
een beetje op Jozef, dat je iets mag hebben van de bescheidenheid en de trouw waarmee hij zijn verantwoordelijkheid heeft gedragen...
een beetje op de engelen, boodschappers van goed nieuws, van vrede, vreugde en geluk... een beetje op de herders, die hun schapen leiden en beschermen...
een beetje op de ezel, één en al oor, luisterbereid en veel verdragend; moge je ook iets hebben van zijn koppige trouw om door te zetten op de goede weg...
een beetje op de os, het dier dat trekt, want trekkers zijn er nodig, voortrekkers en spoortrekkers...
en veel, heel veel op het kind, dat ook in jou iets mag doorstralen van het echte leven en dat jouw liefde onweerstaanbaar wordt, iedereen verwarmend.
Het boek kan bijna dicht. Het boek van een jaar terug. Het boek waarin het verhaal staat van plezier en van verdriet.
Dit boek zetten we terug in de boekenkast met een gebogen rug.
Het boek van het oude gaat op slot en nooit meer open. Het boek van het oude jaar dat we hebben doorlopen. Het boek van het oude laten we achter ons en slaan we dicht.
Het boek van het nieuwe jaar slaan we open
met misschien wat vrede, liefde, geluk en nieuw inzicht.
Kerstmis is veel meer dan sfeer en gezelligheid en romantiek die ons te koop wordt aangeboden. Ver van gratis zelfs. Het is de geboorte van het kind Gods, van élk kind, waarbij God ons aanspreekt er goed voor te zorgen, waar ook ter wereld. Het is de geboorte van Gods liefde in ons hart, met de oproep begrip te hebben voor mensen op den dool, mensen zonder papieren, di!e het in onze maatschapppij zo moeilijk hebben of meestal aan de kant geschoven wprden.
In de geboorte van he Kerstekind komt God met zijn aanbod van liefde en vrede naar de mensen toe. Gratis.
Tijdens de première van de controversiële film Inferno wordt het dodenmasker van Dante tentoongesteld. Nic Costa moet de kostbare relikwie bewaken, maar bij de onthulling blijkt het te zijn vervangen door het hoofd van de ster van de film, die op gruwelijke wijze is vermoord. Dan wordt er ook een aanslag gepleegd op de hoofdrolspeelster. Costa en zijn team reizen af naar San Francisco voor de Amerikaanse première, in de hoop het masker te vinden. Daar is de actrice opnieuw doelwit van een aanslag. Costa zet alles op alles om de dader te vinden voordat het leven de kunst imiteert.
Evenals de andere boeken van Hewson met Nic Costa in de hoofdrol, is dit een zeer onderhoudend, spannend en leuk boek. Het is de eerste van de (in het Nederlands vertaalde) serie die voor een groot deel buiten Italië speelt. De lijn van het verhaal is wat ingewikkelder dan in de eerdere boeken, maar dat zorgt tevens voor meer spanning. Met name een aantal bijzondere personages maakt dit boek nog aantrekkelijker dan de eerdere 'Hewsons'.
Voor liefhebbers van thrillers is dit een absolute aanrader. Een tip als nieuwjaarsgeschenk.
Wanneer ik deze post acherlaat is het staken hopelijk voorgoed voorbij, maar toch mooie woorden van Frederik Sioen, ingegeven uit het hart.
"staak(t) het vuren! laat mensen in hun overtuiging en hun meningsuiting… stop vooral om zonder enige vorm van argumentatie elkaar uit te kafferen, of over te gaan tot belachelijke grapjes over het andere kamp… het zijn tijden waarbij we elkaar nodig hebben, van welke overtuiging dan ook… stop de polarisatie… probeer elkaar te begrijpen in plaats van in de val te trappen van een wederkerig geschiedkundig gegeven als 'verdeel en heers'… iedereen heeft zijn achtergrond, zijn problemen, zijn situaties, … misschien is de mooiste vorm van staken 'even met elkaar op een rustige manier een babbelke doen'."
We gaan binnenkort weer kerstmis vieren, dat feest van licht en vrede voor iedereen. En in deze voorbereidingstijd op dit feest is het goed dat we ons afvragen: ben ik wel licht voor anderen, breng ik wel vrede in mijn omgeving, en dat in de gewone kleine dingen van het leven. De tijd van de kerstkaarten is weer aangebroken, we wensen elkaar alle goeds, maar zo'n wens uitspreken is gemakkelijk genoeg. Het gaat er toch vooral om wat we uitstralen naar anderen toe, en we kunnen... alleen iets goeds uitstralen als het van binnen aanwezig is. In die zin moeten we allemaal een spiegel zijn, niet om naar onszelf te kijken of anderen naar zichzelf te laten kijken, maar een spiegel om het licht en de vrede waar het kerstkind voor staat, zo helder mogelijk te weerspiegelen naar anderen toe, niet alleen in mooie woorden en prachtige wensen, maar juist in de dingen die we doen met elkaar en voor elkaar. Dan zijn wij, ieder van ons op onze eigen manier, ook wegbereiders voor het kind van Betlehem, voor zijn boodschap van licht en vrede. Dan kan het echt Kerstmis worden.
Wie gisteren het blogje heeft gelezen, weet dat vruchten van moed en vertrouwen, zeker in gevoelens hier hun doel hebben bereikt, al is deze weg nooit ten einde. Alvast een bloemetje!
Waarom is het zo moeilijk geworden jouw gevoelens te tonen? Het lijkt er op dat ze neer te pennen op het vrtuele papier voor velen nog de enige uitweg is.
Omdat het toelaten van echte gevoelens deuren openzet naar pestgedrag door anderen? Misschien omdat het ook nu op 'vertrouwen' aankomt, een diepe grondhouding die we in deze wereld hoe langer hoe meer zijn kwijt geraakt?
Durf in elk geval over jouw gevoelens te praten in een veilige omgeving, tussen vrienden die voor jou een springplank kunnen zijn, want enkel wanneer een ander kan openstaan voor jouw gevoelens, wordtt het leven waard geleefd de worden en zal je schoonheid uitstralen! Ik wens jou dan ook veel moed toe!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
