|
Op zoek naar een reispartner voor India jaren terug, kwam ik een man tegen die toen een vijftal jaar jonger was. We zochten gezamenlijk nog een paar andere mensen op in het Vlaamse land.
De uitkomst was dat ik wél naar India ging, maar hij toen thuis bleef daar hij op onze zoektocht een meisje had leren kennen. Of hoe het leven zijn wendingen kan hebben.
We hielden wel verder contact. Ondertussen trouwde hij. Ik kwam er over de vloer bij zijn moeder. Toen ik op een gegeven moment vejaarde had ik het zotte idee eens niet enkel mijn familie, maar ook met vrienden op restaurant te gaan. En zo was hij natuurlijk ook uitgenodigd, ondertussen met zijn vrouw die op zelfde dag als ik verjaarde.
Jan, want zo heet hij, kwam af en toe op bezoek en wist me nog te verrassen met een handgeschreven kaart of brief... tot plots alle contact verdwenen was.
Af en toe dook hij op in mijn achterhoofd, mij afvragend of hij soms naar het buitenland was. Toen ik recent wensen aan het schrijven was, zag ik zijn adres in het adressenbestand. Ik weet niet wat er toen in mij omging, maat ik tikte zijn naam in Google in. Tot mijn grote verbazing zag ik dat hij nog steeds op zelfde adres woonde met zelfs zelfde telefoonnummer.
Ik wist niet wat ik zag. Ik weet dat ik er nooit heb overgekeken, en toch. Ik nam de telefoon, ik kon maar een neen krijgen, maar ik herkende meteen de stem van Jan. Hoorde ik daar trilling in zijn stem? Ik gaf gauw mijn mailladres door alsook mijn gsmnummer. Het verbaasde me dat hij zegde mijn blog nog te volgen.
Toen ik zegde dat we elkaar gauw moesten zien, zegde hij dat het moeilijk zou zijn. Meer nog, dat hij misschien een berichtje zou sturen of een brief sturen. En dan kwam de aap uit de mouw. Toen hij op één van hun reizen een kaartje aan me aan het schrijven was, zegde zijn vrouw dat hij moest kiezen tussen haar of ik....
Ik kreeg inderdaad een kaartje met nieuwjaarswensen en een boterbriefje er tussen, 'van een vriend' ..
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
