Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
‘Ze had ieder van ons kunnen uitkiezen. Maar ze koos mij.’
Tijdens een warme zomernacht in 1815, enkele weken na Napoleons overgave bij Waterloo, is de jonge student Daniel Connor per postkoets op weg naar Parijs. Hij wil in de leer bij de illustere professor Cuvier in de Jardin des Plantes, maar bij aankomst blijken zijn brief van aanbeveling en een kostbaar koraalfossiel te zijn gestolen. Op zoek naar de mysterieuze vrouw die hem beroofde, belandt Daniel in de krochten van Parijs. Hij vindt de vrouw, Lucienne Bernard, en zij introduceert hem in een wereld van nieuwe filosofieën en denkbeelden die zijn eigen ideeën volledig overhoop halen. Wanneer zij elkaar in het Louvre onverwachts opnieuw ontmoeten, bloeit hun liefde op, een liefde die Daniels toekomst op het spel zet… Van Caravaggio in het Louvre naar de goktafels in het Palais Royal en van de achterbuurten van Parijs naar de labyrinten van de stad, De koraaldief is een fascinerend liefdesverhaal dat zich afspeelt in een stad op het keerpunt in zijn geschiedenis.
Weer eens een sfeervolle pageturner met literaire kracht. Een intrigerend liefdesverhaal met filosofische theorieën, in een prachtige historische setting. Heb ik zeeer graag gelezen;pure ontspanning!
In Het laatste offer zullen een vermiste archeoloog, een belangrijke archeologsche ontdekking in Egypte en een geheim dat de wereld versteld zal doen staan Birgits ooit zo beschermde leventje totaal op zijn kop zetten. Zij beleeft met Jef, die ze nog maar net heeft ontmoet, twee heftige nachten, waarna hij spoorloos verdwijnt. Op haar zoektocht naar Jef belandt Birgit in een reeks verwikkelingen waarin ze beiden hun leven niet meer zeker zijn.
De zoektocht leidt onder andere naar de Ark des Verbonds, die al eeuwenlang net zo tot de verbeelding spreekt als de Heilige Graal. Wat is die Ark precies? Wat is zijn functie? Waar is hij gebleven?
Simone van der Vlugt werd bekend als jeugdboekenschrijfster en publiceerde in 2004 haar eerste literaire thriller De reünie, waarvan inmiddels meer dan 150.000 exemplaren zijn verkocht. Het boek werd genomineerd voor de NS Publieksprijs 2005 en werd door Crimezone uitgeroepen tot beste thrillerdebuut van 2004. In 2005 verscheen Schaduwzuster, waarvan inmiddels 125.000 exemplaren zijn verkocht.
Ik was terug in mijn kindertijd: het oude testament, de geschiedenislessen, Mozes en de Ark des Verbonds, maar ook de pyramiden van Egypte, Napoleon en de griekse goden en koningen. Kortom ik heb dit boek in één adem uitgelezen, zelfs gehaast om dit op het blog te gooien! Mens, haast je naar de bibliotheek of naar de boekhandel.
Het doet me ook goed dat mensen boekentips hebben opgepikt en dit dat laten weten.
Het hoeft geen 'week van de verzorging' te zijn of 'week van de vrijwilligers'. Het is onze aller plicht zorg te dragen voor elk-ander, jong of oud, gezond of minder-valide, ouders of kinderen, boers of zussen; misschien nog het meest voor hen die we zo moeilijk de hand schudden, die om een of andere reden aan lager wal zijn geraakt. Het opnemen voor de minsten blijft en is meer dan een menselijke picht en roeping. Ze is geworteld in ons christelijk bestaan.
Nadenken over je vriendschap met je vrienden, kan je helpen om meer inzicht te krijgen in je vriendschap met God. Wie zijn je vrienden? Wat brengt je ertoe te zeggen dat zij je vrienden zijn? Je vertelt ze dingen over jezelf die je niet aan een vreemde zou zeggen. Je weet dat ze de geheimen waarvan je ze deelgenoot hebt gemaakt, niet gaan verder vertellen, die ook niet als een chantagemiddel achter de hand zullen houden.En bij heel diepe vriendschap mag je erop rekenen dat ze je vrienden zullen blijven, zelfs als ze de minder eerbare kanten van je verleden of van je karakter leren kennen. Je vertrouwt er ook op dat ze je door dik en dun trouw zullen blijven, in goede en kwade dagen. En minstens enige van deze karakteristieken van de vriendschap gelden ook voor de verhouding die God met jou verlangt.
Te Dadizele (B) heeft jarenlang de langste en hoogste loopbrug van Europa gestaan. Helaas is ze verdwenen, samen met het attactiepark. Voor duizenden was het dé attrractie bij uitstek. Niets mechanisch aangedreven maar je moest he wel doen, de echte fitness die je niets koste, en je vertoefde nog in de open natuur.
Ik kwan op het idee dit te bloggen toen ik onderstaande bewerkte foto zag. Maar niets zo goed als het origineel!
De hele samenleving moet beseffen dat bejaarden de drager zijn van de wijsheid van ons volk. Vroeg of laat worden wij allen oud. Als wij hen niet goed behandelen, dan hoeven wij niet verwachten dat wij later zelf goed zullen behandeld worden.
Zijn moeder kocht een zak vol spijkers en een nieuwe plank. Ze gaf de plank aan haar zoon met de woorden: ... "Elke keer als je iemand pest, sla je een spijker in deze plank".
14 Dagen later keken ze samen naar de plank, de plank zat vol met spijkers.
"Moet je zien wat een spijkers in deze plank. Probeer nu eens vol te houden om niemand te pesten en elke keer als het je lukt mag je een spijker uit de plank halen".
De zoon schaamde zich voor al deze spijkers, dus hij probeerde aardig te zijn en niemand meer te pesten.
Een aantal weken later waren alle spijkers verdwenen, hij was super trots op zichzelf en liet de plank aan zijn moeder zien….
"Je hebt het goed gedaan" zei zijn moeder, "maar kijk nu eens naar al die gaten in de plank, de plank zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je iemand pest, dan laat dat een litteken achter, net als deze gaten. Je kunt nog zo vaak zeggen dat het je spijt, het litteken zal blijven".
Isn’t it amazing how we take them for granted, those little black marks on paper! Twenty-six different shapes known as letters, arranged in endless combinations known as words. Lifeless, until someone’s eye falls on them...
But then a miracle happens. Along the optic nerve, almost at the speed of light, these tiny symbols are flashed to the brain where they are instantly decoded into ideas, images, concepts, meanings.
The owner of the eye is changed, too. The little black ma...rks can make him love or hate, laugh or cry, fight or run away. And what do we call this incredible chain of events?
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
