Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Je vindt er geen maagden Geen lepels van goud, Die heilige geschriften, Zijn verwarrend en oud, Er staat niet geschreven, Dat elke zot, Mag misbruiken en moorden, In de naam God, Want God is liefde, En zeker geen haat, Geen reden voor misbruik, Of een nepkalifaat, Het staat in de bijbel, En in de koran, Zonder liefde kan de hemel niet bestaan, Gegoochel met onzin, Verdeel en heers, De geschiedenis herhaalt zich, Maar we zijn hardleers, De wereld draait vierkant, En de oplossing stroef, Mocht de Aarde ogen hebben, Stonden ze nu droef, Want God is liefde, En zeker geen haat, Geen reden voor misbruik, Of een nepkalifaat, Het staat in de bijbel, En in de koran, Zonder liefde kan de hemel niet bestaan, Zonder liefde kan de hemel niet bestaan.
Griet Op de Beeck schreef naar aanleiding van de aanslagen in Brussel deze mooie tekst:
Laten we graag zien omdat we dat kunnen, en leven – voluit en gretig – omdat WIJ dat mógen en het daarom dubbel zo goed moeten doen.
Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, vandaag, zomaar, opeens, zijn kwijtgeraakt.
Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels.
Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren.
Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar.
Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, en mild zijn voor wie dat nog niet kan.
Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten.
Laten we pantsers afleggen, en het en de andere tegemoet treden, telkens weer.
Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust.
En laten we minachting koesteren voor de hopeloosheid, weten wat we waard zijn, onszelf gunnen wat we verdienen, want dat is vaak meer dan we geneigd zijn te denken. En laten we begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna.
Voorafgaand aan het pesachmaal, waarvan Jezus als enige wist dat het zijn laatste zou zijn, waste Jezus de voeten van zijn discipelen. Hij brak vervolgens volgens Joods gebruik het brood en deelde dit uit aan zijn discipelen, terwijl hij zei: “Neem en eet, want dit is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt”. Ook de wijn deelde hij rond, met de boodschap: “Drink er allen uit, want dit is mijn bloed van het verbond, voor velen uitgegoten tot vergeving van zonden”. Later die avond werd Jezus in het Hof van Getsemane op de Olijfberg verraden door één van zijn discipelen, Judas van Iskariot. Op verdenking van godslastering werd Jezus door de Sanhedrin gevangen genomen en nog diezelfde nacht verhoord en opgesloten. De volgende dag volgden zijn terdoodveroordeling en kruisiging.
De virtuele vriendschap - en met uitbreiding onze virtuele wereld - mag dan goed zijn, maar het zal nooit helpen mensen hun verzuchtingen uit te spreken, hun vreugde en verdriet, hun wraak soms ... hoe kan je dan bevrijd worden door een ander als er geen echte communicatie meer is?
Zomaar uit het niets ontmoet je een persoon, je voelt meteen, dit is anders dan gewoon. Een wildvreemde daar midden op je weg,... die zonder dat je woorden spreekt, weet wat je zegt.
Er lijkt gelijk een soort band te zijn, heel vreemd, maar toch voelt het wel fijn. Eigenlijk is het best wel raar, ik twijfel zelfs, is dit wel waar……
Te vaak ben ik de fout in gegaan, te snel heb ik mijn hart open gedaan; omdat ik dacht een vriendschap te zien, vaak een grote teleurstelling achteraf gezien.
Maar dit keer lijkt het anders te zijn, vanaf het begin qua gevoel samen op één lijn. Net of je in een soort van spiegel kijkt, omdat diegene zoveel op je lijkt.
Het ijs is dan zo gebroken, en er wordt vrij en open gesproken. De diepste gevoelens komen dan vrij, het vertrouwen is goed en maakt me heel blij.
Zo fijn om iemand te kunnen vertrouwen en samen een oprechte vriendschap op te bouwen. Een vreemde, maar toch zo vertrouwd, zo snel, het bewijs… echte vriendinnen bestaan dus wel!
Doe dingen die je graag doet en wat je hart vult met vuur en passie. Iets dat je met passie doet, is iets dat je het allerliefste onderneemt. Waar je enthousiast en blij van wordt door te doen of er over te vertellen. Je krijgt er een warm gevoel van en je ogen gaan ervan glimmen. Als je niet weet wat jouw passie is, is dat niet alleen jammer voor jezelf, maar ook voor uw omgeving. Want als jij blij bent en dingen doet waar je gelukkig van wordt, dan straalt dat ook uit naar de mensen om je heen. Vind jouw passie! Het werkt letterlijk aanstekelijk.
Beste mensen, velen onder ons vieren hun naamfeest, want vandaag is/was het het feest van Sint-Jozef. Bij deze aan allen mijn wensen voor hun naamfeest. Ook ik ben fier op de naam Jozef al is het mijn tweede naam, maar dan denk ik dankbaar terug aan wijlen mijn grootvander die ook Jozef, toen nog Joseph heefte.
Ik kom hier naturlijk niet zomaar even binnengewandeld, maar ik zag het groot aantal mensen die vandaag mijn blog bezocht hebben en er al dan niet een woordje acherlieten.
Ik kon helaas niet reageren wegens een begrafenis in familiekring die vandaag plaats had. .. En alsof deze dag nog niet 'zwart' genoeg was, moest ik constateren bij het verlaten van de zaal waar de broodmaaltijd werd genomen, mijn huissleutel nergen meer te bespeuren viel. Ik denk dat zowat elk nog aanwezig familielid mijn zakken van vest en jas heeft omgekeerd. Met de ijdele hoop, al wist ik veel beter, ben ik naar huis gereden want misschien zat die dan toch nog op het slot.
Helaas, was dit maar waar geweest. Er zat niets anders op dan een slotenmaker op te bellen, die vooraf vroeg naar contant geld. Een betere slot, een betere sleutel ... voor de som van € 150,-, en iedereen weer gelukkig.
Wie wenste me dan ok weer een gezellig weekend? En het is pas zaterdagavond. Toch even ontspannen bij The Voice France?
NA EEN TELEFOONGESPREK ZOU IK -ZOALS IK AL DACHT - NIET MIJN SLEUTEL VERLOREN ZIJN, MAAR GESTOLEN.
IN EEN BEPAALDE DEKENIJ STELLEN MENSEN VAST DAT HUN WAGEN NA EEN UITVAART VERDWENEN IS. MEN GAAT GEMAKKELIJK TOEGANKELIJKE KLEEDKAMERS BINNEN OM ER DE SLEUTELS DIE ACHTERGEBLEVEN ZIJN IN JASSEN EN MANTELS MEE T TE NEMEN IN DE HOOP ZO EEN WAGEN OF INHOUD DE STELEN.
DE PRIESTER IN KWESTIE WAS NIET VERWONDERD VAN MIJN VERHAAL. DUS LAAT NIET LANGER UW SLEUTELS ACHTER IN EEN KLEEDKAMER! MEN VEROCHT REEDS ROUWADRESSEN DOOR TE HALEN ZODAT HET MOEILIJKER WAS VOOR INBREKERS; nU HEBBEN ZE ER EEN NIEUWE TRUC OP BEDACHT, LANGSGAAN DAAR WAAR DE ROUWMAAILTIJD WORDT GEHOUDEN!
Ergens werd bruiloft gevierd. Ze hadden het niet breed maar vonden dat er toch veel volk moest aanwezig zijn:
Gedeelde vreugde... geeft gedeeld geluk, dachten ze. Het moest een feest voor alleman zijn, meenden ze. waarom dan beletten dat onze vreugde besmettelijk zou zijn? Dus vroegen ze aan elke genodigde een fles wijn mee te brengen. Bij de ingang zou een groot vat staan en daarin kon de fles leeggegoten worden, zo zou ieder van ieders gave drinken en vreugde hebben.
Toen het feest geopend werd liepen de bedienden naar het grote mengvat en schepten met grote kruiken... Maar groot was hun verwondering toen ze merkten dat het water was. Ze stonden als versteend, toen het tot hen doordrong dat iedereen gemeend had:
‘die ene fles water die ik erbij doe zal niemand merken en proeven!’ Zij wisten nu dat iedereen zo gedacht had... Het werd een waterachtig gedoe, niet alleen omdat er slechts water te drinken was...
Zelfs een mens als jij en ik weten uit ervaring dat burn-out en depressies aan vooral aan het gedrag van de baas liggen; daar zijn heus geen jarenlange studies voor nodig door de KUL e.a., maar ja, die mensen moeten hun mensen ook aan het werk houden zeker. Ondertussen is het leed wel al jaren onomkeebaar voor wie slachtoffer werd van zijn baas! En de gevolgen zijn niet min, naast de uisluiting van het sociale netwerrk op het werk tot de financiële aderlating!
Waarschijnlijk zal het kwaad altijd blijven bestaan, maar liefde ook. Vriendschap is een kracht die altijd zal blijven bestaan. Familiebanden zullen altijd blijven bestaan. Geloof zal atlijd blijven bestaan. De menselijke geest zal altijd blijven bestaan, en het hart van de mens is tegen alles bestand en kan zelfs de meest meedogenloze kracht ter werd overwinnen.
Liefde, hoop en geloof zullen altijd blijven bestaan...
Elkaar opnieuw leren vertrouwen nadat je vertrouwen beschaamd is, is waarschijnlijk een van de grootste uitdagingen die je in je relatie kunt krijgen. Positief denkend is dat nog perfect mogelijk. Bovendien wordt een mooi gemeend cadeautje om het goed te maken, ingepakt in verkreukeld papier, niet een lelijk geschenk. Als de relatie echt belangrijk is en als je echt van elkaar houdt, kan vertrouwen weer worden opgebouwd. Ik geloof dat relaties die een moeilijke periode overleven daarna vaak waardevoller en sterker zijn.
Gisteren en alle dagen zijn voorbij, begraven in de tijd. Je kunt er niets meer aan veranderen.... Maar wat doen we met de scherven van gisteren? Laten we ze liggen of moeten we ze helen?
Als we scherven laten liggen, en er niets mee doen, is de kans groot dat we ze steeds mee blijven dragen, zodat ze ons dag na dag verwonden.
Willen we echter kunnen zeggen: 'Scherven brengen geluk', dan is het onze taak de scherven op te pakken. De goede stukken eruit halen, om daarmee iets nieuws te maken.
Maar het is ook mogelijk de scherven te helen door oprecht te vergeven. Opnieuw vertrouwen te schenken, de ander weer een nieuwe kans te geven.
Lincoln Perry was eens een veelbelovende rechercheur in Cleveland – tot hij ruzie kreeg met Alex Jefferson, een invloedrijke advocaat die is getrouwd met Perry's exvrouw. Als Jeffersons lijk in een weiland wordt gevonden, is Perry, inmiddels privédetective, de voornaamste verdachte. Vervolgens pleegt Jeffersons zoon Matt, de miljoenenerfgenaam van zijn vader, zelfmoord in Perry's bijzijn. Dat trekt weer de aandacht van een andere partij, die ook interesse heeft in Jeffersons vermogen en al snel wordt Perry van meerdere kanten onder vuur genomen.
Het spannende verhaal dat een verrassend slot heeft, neemt veel onverwachte wendingen en werkt vooral erg goed de vraag uit wat er gebeurt als iemand steeds op het verkeerde moment op de verkeerde plaats is.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
