Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
In Kyoto, Japan, worden de tweeduizend jaar oude resten van een man ontdekt. Men vermoedt dat het gaat om een Tibetaan. In zijn hand zit een fragment van een Hebreeuws manuscript geklemd. Ary Cohen, hoofdpersoon uit Het Qumran-mysterie en De schat van de Tempel, tracht de waarheid te achterhalen over deze man die onder raadselachtige omstandigheden is gestorven. Op zijn reis door Israël via Tibet naar Japan, stuit Cohen op vele raadsels en valkuilen. De sleutel tot het mysterie, zo vermoedt hij, ligt in de oude wijsheden van het Japanse shintoïsme. Hij ontdekt dat deze natuurgodsdienst op een verrassende manier verwant is met het joodse geloof. Ook komt hij op zijn zoektocht Jane weer tegen, de vrouw voor wie hij eerder de sekte van de Essenen verliet.
Alsof het moest, maar dit boek dat van een totaal andere auteur is en dat ik niet bewust gekozen heb om de inhoud, sluit naadloos aan bij het vorige boek rond de Menora dat ik jullie eerder heb aangeraden. Jodendom, Qumram, chrisendom, Japan en oude rituelen. Is er dan toch die éné God? met daartussen de eeuwige liefde verweven in al haar schoonheid.
Ik zoek een electricien om de stroom te herstellen tussen mensen die niet meer met elkaar praten, een oogarts om de boze blik van de mensen te veranderen... een kunstenaar om een glimlach op het gezicht van de mensen te tekenen...een metser om aan vrede te bouwen...en een wiskundeleraar om terug te leren rekenen op elkaar.
niet de eerste maal dat je dit leest, maar als we met z'n allen zo verder zoeken, dan wordt de wereld beter.
Te vaak onderschatten we de waarde van een klein gebaar. Een glimlach, een vriendelijk woord, een luisterend oor; ze kunnen een leven totaal veranderen.
En zo ontstond mijn vriendschapsliefde nadat ik bij iemand al mijn vooroordelen had weggenomen. Ik had naar hem geluisterd, naar zijn pijnen en verborgen gebreken; zijn gevecht tegen zijn ziekte.
Twijfelen! Besluiteloosheid ontstaat doordat je bang bent om een verkeerde keuze te maken. Twijfelen is dan ook een heel effectieve manier om geen beslissing te hoeven maken. Wil je zeker weten dat het nooit fout gaat? Maak dan nooit een beslissing. Er is echter wel één nadeel: je maakt ook nooit een goede beslissing. Zet je in beweging. Durf die keuze te maken. Wat vele mensen doen als ze twijfelen: ze gaan eindeloos nadenken. Heb je dan niet gemerkt, dat hoe langer je nadenkt, hoe meer je gaat twijfelen? Hopla komaan! We maken er, "zonder twijfelen", een super week van!
Een rups is meestal niet mooi en kan alleen maar kruipen. Als je die rups ziet, denk je: ‘die kan nooit vliegen’. Zeker niet als ze in een cocon verdwijnt. Die grijsbruine cocon kan een hele winter zonder bewegen, doodstil ergens hangen. En als je die cocon openmaakt, vind je alleen maar wat vocht. Maar wat ben je stomverbaasd als uit die levenloze cocon een prachtige vlinder te voorschijn komt die van bloem tot bloem woorden van liefde overbrengt. Als een rups, na het afscheid van haar veilige cocon, als een vlinder mag leven oog in oog met de zon, wat mogen wij, mensen, dan wel zeker verwachten na ons sterven op het laatste perron? Wij, mensen, zullen ver, heel ver reizen, wij zullen VERRIJZEN in een gloednieuw station waar de liefde van God ons opwacht.
Spanning en historische feiten in een thriller van internationale allureIn de kathedraal van Den Bosch wordt een pater vermoord. Hij blijkt kort daarvoor een mysterieus document in veiligheid te hebben gebracht, dat lijkt te verwijzen naar de menora, de grote gouden zevenarmige kandelaar die in het jaar 70 na Christus door de Romeinen als oorlogsbuit uit de tempel in Jeruzalem is meegenomen. Zou de menora nog bestaan? Welke tocht door de geschiedenis heeft hij dan gemaakt? Zou het mysterieuze document aanwijzingen bevatten om het heilige voorwerp op te sporen? Fanatieke religieuze groepen gaan over lijken om het document in handen te krijgen, maar wat zijn hun motieven? Ben Lorentz en zijn geliefde raken ongewild bij de zaak betrokken. Kunnen zij hem ontrafelen?De verdwenen menora is een literaire thriller die feiten en fictie uit heden en verleden verbindt en de lezer meevoert op een spannende zoektocht naar de gouden kandelaar die zijn onrechtmatige eigenaren ongeluk lijkt te brengen.
In de nadagen van Pasen zeer interessante lectuur, warm aanbevolen, leest gemakkelijk.
Meer en meer, vooral door het feest van Pasen, geraak ik er van overtuigd dat alleen een positieve houding de juiste is! Onze wapens moeten Geloof , Hoop en Liefde zijn. Het woord van de Heer kan onze sterkte zijn in moeilijke ogenblikken : "Ik heb de wereld overwonnen; Ik zal bij u zijn tot het einde der tijden; Vrees niet, Ik ben het, de Heer; heb elkander lief zoals Ik u heb liefgehad;...En het sleutelwoord 'VREDE" als Hij aan zijn apostelen verschijnt. VREDE dat ook al met Kerstmis gezongen werd! Anders geraken wij er nooit uit! Niet alleen en niet tesamen!
Ik las onlangs de volgende spreuk: De dwaas doet wat hij niet laten kan, de wijze laat wat hij niet doen kan.
Het lijkt een woordenspelletje, maar er zit veel in. Als je altijd maar doet wat je niet laten kunt, als je altijd maar toegeeft aan waar je zin in hebt, dan ben je een dwaas, want dan maak je jezelf ongelukkig.
Als je inzicht hebt in dingen die je krachten te boven gaan, als je begrijpt dat je sommige dingen beter niet kunt proberen te doen, dan ben je een verstandig mens en dan heb je ook de meeste kans op een gelukkig leven.
Hoe gaan we om met ons leven, met al onze mogelijkheden en onmogelijkheden?
Trots! Wees trots op jezelf! We zijn soms te vaak bezig met onze doelen die we willen bereiken, de fouten die we maken, met alles wat er nog ontbreekt, dat we soms vergeten blij te zijn met onszelf. Herinner je wie je bent, wat je al kunt en zeker wat je al hebt bereikt. Sta stil bij elke stap die je succesvol zet in de goede richting. Vier ook maar elke kleine overwinning die je maakt. Wees tevreden met je vaardigheden. Concentreer je niet teveel op de vaardigheden die je mist. Het werkt veel beter om niet altijd te proberen je zwakke punten te verbeteren, maar je meer te concentreren op je sterke punten. Iedereen een trotse dag.
Je vindt er geen maagden Geen lepels van goud, Die heilige geschriften, Zijn verwarrend en oud, Er staat niet geschreven, Dat elke zot, Mag misbruiken en moorden, In de naam God, Want God is liefde, En zeker geen haat, Geen reden voor misbruik, Of een nepkalifaat, Het staat in de bijbel, En in de koran, Zonder liefde kan de hemel niet bestaan, Gegoochel met onzin, Verdeel en heers, De geschiedenis herhaalt zich, Maar we zijn hardleers, De wereld draait vierkant, En de oplossing stroef, Mocht de Aarde ogen hebben, Stonden ze nu droef, Want God is liefde, En zeker geen haat, Geen reden voor misbruik, Of een nepkalifaat, Het staat in de bijbel, En in de koran, Zonder liefde kan de hemel niet bestaan, Zonder liefde kan de hemel niet bestaan.
Griet Op de Beeck schreef naar aanleiding van de aanslagen in Brussel deze mooie tekst:
Laten we graag zien omdat we dat kunnen, en leven – voluit en gretig – omdat WIJ dat mógen en het daarom dubbel zo goed moeten doen.
Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, vandaag, zomaar, opeens, zijn kwijtgeraakt.
Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels.
Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren.
Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar.
Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, en mild zijn voor wie dat nog niet kan.
Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten.
Laten we pantsers afleggen, en het en de andere tegemoet treden, telkens weer.
Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust.
En laten we minachting koesteren voor de hopeloosheid, weten wat we waard zijn, onszelf gunnen wat we verdienen, want dat is vaak meer dan we geneigd zijn te denken. En laten we begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna.
Voorafgaand aan het pesachmaal, waarvan Jezus als enige wist dat het zijn laatste zou zijn, waste Jezus de voeten van zijn discipelen. Hij brak vervolgens volgens Joods gebruik het brood en deelde dit uit aan zijn discipelen, terwijl hij zei: “Neem en eet, want dit is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt”. Ook de wijn deelde hij rond, met de boodschap: “Drink er allen uit, want dit is mijn bloed van het verbond, voor velen uitgegoten tot vergeving van zonden”. Later die avond werd Jezus in het Hof van Getsemane op de Olijfberg verraden door één van zijn discipelen, Judas van Iskariot. Op verdenking van godslastering werd Jezus door de Sanhedrin gevangen genomen en nog diezelfde nacht verhoord en opgesloten. De volgende dag volgden zijn terdoodveroordeling en kruisiging.
De virtuele vriendschap - en met uitbreiding onze virtuele wereld - mag dan goed zijn, maar het zal nooit helpen mensen hun verzuchtingen uit te spreken, hun vreugde en verdriet, hun wraak soms ... hoe kan je dan bevrijd worden door een ander als er geen echte communicatie meer is?
Zomaar uit het niets ontmoet je een persoon, je voelt meteen, dit is anders dan gewoon. Een wildvreemde daar midden op je weg,... die zonder dat je woorden spreekt, weet wat je zegt.
Er lijkt gelijk een soort band te zijn, heel vreemd, maar toch voelt het wel fijn. Eigenlijk is het best wel raar, ik twijfel zelfs, is dit wel waar……
Te vaak ben ik de fout in gegaan, te snel heb ik mijn hart open gedaan; omdat ik dacht een vriendschap te zien, vaak een grote teleurstelling achteraf gezien.
Maar dit keer lijkt het anders te zijn, vanaf het begin qua gevoel samen op één lijn. Net of je in een soort van spiegel kijkt, omdat diegene zoveel op je lijkt.
Het ijs is dan zo gebroken, en er wordt vrij en open gesproken. De diepste gevoelens komen dan vrij, het vertrouwen is goed en maakt me heel blij.
Zo fijn om iemand te kunnen vertrouwen en samen een oprechte vriendschap op te bouwen. Een vreemde, maar toch zo vertrouwd, zo snel, het bewijs… echte vriendinnen bestaan dus wel!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
