Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Jezelf veilig voelen begint bij jezelf. Je hoeft je niet te isoleren van de buitenwereld. Alle emoties zijn projecties, ook de positieve emoties. Je ziet de wereld niet zoals hij is, maar zoals jij bent. Iedere gebeurtenis die je meemaakt in je leven als kind en die een sterke emotionele lading heeft, wordt in je hersens opgeslagen als een pijnervaring of een plezierervaring. Iedere volgende keer dat je iets vergelijkbaars meemaakt? scannen je hersens al die gebeurtenissen af. Dat gaat meestal volkomen onbewust. Als ze iets vergelijkbaars tegenkomen wordt nagegaan hoe je eerder reageerde. Al deze ervaringen bij elkaar zijn een filter tussen jou en de werkelijkheid. Jezelf veilig voelen doe je door je gevoelens in balans te brengen en je te omringen met prettige mensen die fijn en liefdevol met je omgaan. Iedereen een veilige dag met een super goed gevoel.
Het is moeilijk de waarheid te accepteren, wanneer de leugens je precies verteldeN wat je wilde horen. Maar ook al is de leugen ook zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel. Zelfs een leugentje om best wil kan je beter achterwege laten. Je weet nooit hoe sterk een persoon het later gaat opnemen. In ieder geval is dat mijn ervaring. Wie iemand kwets met een leugen, zal het ooit erg moeilijk hebben het terug goed te maken met de waarheid. Iemand die te weinig ruggengraat heeft ontwikkeld om af en toe de waarheid te spreken, mist waarschijnlijk iets heel essentieels in zijn leven: een band met anderen. Een leugen is als rennen van een berg. Een stap, en de rest komt van zelf mee. De waarheid is als een berg beklimmen. Elke stap wordt moeilijker, maar met elke stap kom je dichter bij de top! Geen masker met lange neus! Hang dat maar aan de haak.
Weliswaar nog veel uit te pakken, te wassen etcetera, maar toch terug veilig en wel thuis in het eigen nestje. BERLIJN was een beetje 'zien en sterven', zeker gezien de gevaarlijke omstandigheden waar we soms doorheen moesten met de al dan niet verwachte wolkbreuken, waar je soms niet eens de ruitenwisses voor je ogen zag, en op een autostrade helpt het niet even aan de kant te gaan staan. Ik dank dan ook mijn vriend-bestuuurder die me veilig heeft thuisgebracht, want ook voor hem meer dan gewone concentratie. Ik dank bij deze de mensen die onderweg 'een kaarske hebben ontstoken', of gebeden hebben voor een veilig thuiskomen.
Het was niet evident naar Berlijn af te reizen gezien de gezondheidstoestand van mijn vader, maar dagleijks contact maakte alles goed voor beide partijen.
Het kan jullie allemaal vreemd in de oren klinken dit verslag te beginnen, maar te weinig staan we er bij stil dat we goed en wel weer onder eigen dak kunnen gaan slapen.
En wat nu te schrijven over Berlijn? Twee redenen voor mij om er te gaan waarvan de eerste: ik wou de stad met zijn bezienswaardigheden en grote boulevard al zo lang zien. En dan komt plots de vraag van mijn vriend -ik hoor tot hier al bedenkenkingen maken bij het woord, maar het zij zo - We willden eens een echt concert meemaken van de BERLINER PHILHARMONIKER, en we hadden geluk met Oedipus dat er werd opgevoerd, in een zeer modern complex, met volledig orkest en tachtig koorleden. Hoe de zitplaatsen er grangschikt staan moet je echt eens Googelen, het lijkt op een moderne arena.
De dag voordien hadden we per toeval kunnen boeken voor het KONZERTHAUSERORCHESTER BERLIN, per toeval allemaal strijkers. De dame dirigeerde zowel als zingen. Ze had haar pupiter maar om te draaien. Dat gebouw gelijkt eerder op de klassieke zalen met immense grote kroonluchters.
En alsof het niet genoeg was konden we een gratis concert meepikken in een Evangelisch kerkje. Daar konden we eindelijk gratis parkeren met de invaliditeiteitskaart van mijn vriend, want parkeren in Berlijn kan je vergeten, en een nacht parkeren ondergronds kost algauw 50 euro.
Ben ik dan zo muzikaal aangelegd? Helemaal niet, maar eens proeven van al dat fraais doe je dan ook maar één maal in je leven. Natuurlijk hebben we de bezienswaardigheden gezien, en genoten van grote terrassen als die er al waren. Zijn het enkel Vlamingen die van terras naar terras kunnen trekken? Zijn het enkel Vlamingen die kunnen kiezen uit verschillende restaurants, want overal was er pizza te over, en moest je in het gatronomisch restaurant terecht voor de betere kost. Sorry, impressies van het moment, zoals de vele taxi's die er rondrijden, niet eens bestuurd door een echte Berliner, maar door mensen die zelf op hun gps moeten kijken als je vraagt naar een bestemming, hoe bekend ook. Jammer dat gedenktekens die de geschiedenis uitmaken van die stad zo minimalistisch worden weergegeven, ik denk maar aan de plaats waar mensen hun leven riskeerden om van Oost nar West te vluchten. Je loopt het paaltje bijna omver. De grote gedenkstenen voor het joodse volk wordt ook met geen bord vermeld. En het gedenkteken voor de geëxecuteede homofiele medemens is enkel een glazen plaat langs de weg. Hoogbouw daarnetegen tiert er welig.
Dan voor de weinigen die mijn blog wel hebben gevolgd!
Soms ondervind ik dat ik nog te braaf ben. Het is echt goed om in alle opzicht meer te durven. Braaf zijn, is je houden aan goede regels, maar vaak leggen we ons zelf te veel regels op. Hoe regelmatig had ik het niet voor van: had ik het maar gezegd.Gelukkig nu veel minder dan vroeger. Het gaat dan over zowel dingen van je hart en lever gooien, als van iemand een compliment geven die je op de openbare bus ziet zitten. Je houdt je in omdat je denkt dat het beter is het gewoon niet te zeggen, of: wat gaat die persoon zelf en de mensen rondom denken als ik hem/haar mijn compliment openbaar. Ook eens durven 'neen' zeggen. Veel mensen vinden het moeilijk om neen te zeggen. Echt durven en niet te braaf zijn. Als paard en ruiter te braaf zijn om te springen, hebben ze echt meer kans om op hun smikkel te gaan.
Enkele tieners uit San Francisco hadden er niets beter op gevonden dan in een museum een bril neer te leggen op een houten vloer. Ze vroegen zich af wat dit zou doen met de bezoekers, maar algauw kwamen die bezoekers nader toekijen, en werden algauw foto's van gemaakt. De ene sleurde al gauw de andere mee in dit avontuur, denkend dat het om een uniek kunstwerk ging.
Lopen wij ook niet te hoop om een gelijkaardige installatie te zien, die uitgebreid ook op het nieuws komt, en waar soms hoge somen worden voor betaald.!
Wat onze handen ook aanraken ze laten vingerafdrukken na op muren, meubels deurknoppen, boeken.
Maar ook ons hart kan een hartafdruk nalaten, hartafdrukken van begrip en liefde, van vriendelijkheid en echte zorg voor elkaar. Mijn hart kan een eenzame buur raken of een vriend in nood.
Ga elke dag op pad om hartafdrukken na te laten, en als iemand zou zeggen: “ik voelde je aanraking” ,dan weet je dat je die persoon met jouw liefde wist te raken.
Ik bied jullie mijn hand en hart in vriendschap zodat je in tijden van nood weet dat ik er altijd zal zijn. En wanneer hand- en hartafdrukken naar jou terug komen, dan weet je wie je vrienden zijn voor het leven.
We zijn vaak zo kritisch voor onszelf waardoor we vergeten te genieten; we streven steeds naar meer en beter waardoor veel moois aan ons voorbij gaat. Je hoeft helemaal niet altijd maar anders en beter, je hoeft niet altijd maar meer... Maak je leven een stuk mooier, lach veel en geniet van de kleine, simpele dingen...
Men zegt dat spijt te laat komt, maar ik zie dit anders. Het is trouwens beter om spijt te hebben van iets dat je wél hebt gedaan, dan spijt van iets dat je niét hebt gedaan. De pijn van iets dat niét gebeurd is, de spijt van kansen die zijn blijven liggen, gemiste momenten en te voorzichtige keuzes blijft langer hangen dan een foute keuze, beslissing of uitspraak. Uit fouten leer je, en spijt zet aan tot actie en kan dus leiden naar nieuwe successen. In het geval dat je oprecht spijt hebt voor iets, maar je krijgt daar niet direct of nooit excuses aanvaard voor. Zelfs dan blijft spijt iets dat nooit te laat komt, want voor de persoon in kwestie is het pas spijtig als hij/zij zich niet zou spijten voor wat hij eventueel verkeerd zou hebben gedaan.
Schrijven maakt mij gelukkig. Ik hou van letters. Het wonder van die 26 letters. Wat miljoenen mensen al honderden jaren doen, is die paar letters steeds maar weer anders rangschikken. Het is toch eigenlijk een groot wonder dat gegoochel met die letters door de eeuwen heen nog nooit exact hetzelfde heeft opgeleverd. Elk boek, elk gedicht, elke brief is weer anders. Ongelooflijk toch? Verraad en eeuwige trouw is vastgelegd door een paar lettertjes in een bepaalde volgorde te zetten. De dood wordt aangekondigd met die tekentjes, maar in een andere volgorde zijn diezelfde tekentjes de aankondiging van leven. Beweging is prachtig, kleur is mooi, maar taal is toch het allermooiste.
Waar blijf je soms je inspiratie halen? Inspiratie laat zich moeilijk afdwingen. Goede ideeën liggen niet altijd voor het rapen. Is het je weleens opgevallen dat je de beste ideeën krijgt wanneer je onder de douche staat of wanneer je heerlijk op een stralend wit strand zit. Inspiratie en creativiteit zijn volkomen natuurlijk. Goede ideeën zijn niet schaars. Wat wij schaars hebben gemaakt zijn de omstandigheden waarin goede ideeën naar boven komen drijven. We belemmeren vaak onze creativiteit, door ons druk te maken over de dagelijkse beslommeringen.Door gespannen te zijn, door ons denken te beperken, door slecht te slapen, weinig tijd voor ons zelf te nemen en ga zo maar door. Inspiratie is zo gevonden, mits je weet hoe je het kunt oproepen. Iedereen een inspiratievolle woensdag.
Een tijd terug heb ik geblogd over een jongen die een leven lang gepest werd. Je kan het lezen onder 'het jongetje'. Ik kon geen betere aansluiting vinden die duidelijk weergeeft tot wat pesten kan leiden met u het boek met bovenstaande titel aan te bevelen.
Zonder gezicht van Stefan Ahnhem is een bloedstollende thriller over de gruwelijke effecten van pesten en buitensluiting, en over de ultieme wraak. Het is het eerste deel in een serie met Fabian Risk in de hoofdrol. In Zonder gezicht krijgt de eigenzinnige rechercheur Fabian Risk te maken met de moord op twee van zijn oud-klasgenoten. Hij vermoedt een link met het verleden. Terwijl de politie dieper in de zaak duikt, realiseert Risk zich dat ze te maken hebben met een moordenaar die gevaarlijker is dan ze ooit hadden bedacht. Het onwaarschijnlijk spannende verhaal van deze auteur, die ook scenarist was van de Wallander tv-serie, neemt de lezer mee door een verwarrend en beangstigend labyrint, waarin plichtsbesef en persoonlijke relationele problemen strak met elkaar verweven zijn. Een veelbelovend eerste deel in een thrillerreeks rond Fabian Risk.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
