Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
ik zou nooit meer lange reizen maken zoals naar India, veel te vermoeiend tot ... ik iemand heb ontmoet die me 'het paradijs' wou laten zien. Dus wordt het toch een vlucht van meer dan 12 uur? Mijn bedje staat alvast al klaar ...Bestemming nog even geheim houden tot alles zeker is....
Als de schilderes Eva Magnus en haar dochtertje Emma langs een rivier wandelen, ontdekken ze het dode lichaam van een man. Eva belooft Emma dat ze de politie gaat bellen, maar dat doet ze niet. Waarom niet? En waarom reageert Eva elke keer zo ongemakkelijk als Emma zegt dat het fijn is dat ze meer geld hebben nu?Inspecteur Konrad Sejer is belast met het onderzoek naar de man in de rivier. Op zijn bureau ligt ook nog de onopgeloste zaak van de prostituee Maja, die een paar dagen eerder vermoord is. Al snel ziet Sejer een verband tussen beide misdaden: er is één naam die steeds opduikt - Eva Magnus.
Winnaar van de Glazen Sleutel voor beste Scandinavische misdaadromanWinnaar van de Riverton Prize voor beste Noorse thriller'Een adembenemend verhaal over vriendschap en wraak. Spannend van begin tot eind!'
Als het moment van droefheid in m’n bestaan komt. Als het leven zijn tegenslagen aan me toont. Wie is er dan om mij te helpen, Is er iemand die er voor mij wil zijn?
Die me laat huilen als ik dat wil. Me laat schateren als ik dat kan. Van wie ik boos mag zijn als ik dat nodig heb. Mij laat opspelen als me dat goed doet?
Helpt me dan iemand om door deze tijd heen te komen die ik mijn emoties mag tonen. Die zich niet voelt aangesproken door mijn verdriet aangevallen door mijn woede of zich beangstigd voelt door mijn geschreeuw?
Ik vraag dan alleen maar tijd om er doorheen te gaan. Iemand die gewoon een arm om me heen slaat, Iemand die me niet alleen laat.
Het zou de leeftijd kunnen zijn om te veranderen van school, van lager onderwijs naar het middelbaar, de tijd van de plechtige communie, van het beginnen puberen; hoe dan ook een mijlpaal. En zo een mijlpaal heb ik gisteren geplaatst, want dag na dag, blogje na blogje, werd mijn blog twaalf jaar oud. Zelf had ik er niet aan gedacht tot ik een mail keeg van een attente medeblogger waarvoor dank. Er is zo veel gebeurd in de voorbije twaalf jaar, te veel om op te noemen. Bloggers zijn gekomen en gegaan, ziek of overleden. Vriendschappen werden gesmeed die nog steeds bestaan, anderen verdwenen dan weer tot verre kennissen. Helaas waren en zijn er ook bloggers die het geluk van de ander niet gunnen, zijn codes soms een hindernis om verder te gaan met onze hobby. Maar ondanks alles, ben ik blijven doorgaan, in eerste instantie omdat ik greaag blog, in tweede instantie om mijn liefde en vriendschap tmet julliete delen. Dank, heel veel dank voor de mooie jaren samen, in liefde en leed! Maarten!
Hier enkele buttons die ik al heel lang gebruik? Het hangt inderdaad niet af van welke lay-out of aantal buttoms men gebruikt om over te komen. Ik was zelfs verrast bij de opstart van mijn bloggen dat ik vooral werd aangesproken door oudere, zeg maar zieke mensen! Daarvoor en voor zo veel andere dingen blijf ik schirjven!
Hak de knoop niet te snel door- je kunt hem ook ontwarren.
Een zin die ik laatst bij toeval zag staan. Ik werd getriggerd, want ik ben ook iemand die eerst overziet en dan de knoop doorhakt. Ik ging bij mijzelf te rade, wat als ik zou ontwarren? Zou dat nieuwe perspectieven bieden?? Als ik ontwar, sta ik stil bij alle voors en tegens. Bij alles wat me van m’n stuk bracht, maar ook wat me vreugde heeft gebracht. Ontwarren kan dus veel opleveren. Ontwarren betekent uit de knoop halen, overzicht krijgen. Door te ontwarren, en de knopen te ontrafelen, kan ik de lijn weer zien. Vervolgens doe ik een stap opzij of achteruit. En ik zie het vanuit een ander gezichtspunt . Het blijkt toch niet zo gek te zijn.
Ontwarren, ontknopen of uit de knoop halen. Het kan de moeite waard zijn Het is goed om knopen te kunnen doorhakken, maar sommige kan ik beter ontwarren. Dan kan ik het touw nog eens gebruiken.
Ik ken iemand die een zeer laag inkomen 'geniet' omwille van zware ziekte. De boetes die hij krijgt voor overdreven snelheid- niet eens zo een hoge snelheid - kan hij niet betalen. Men heeft het zo ver gedreven dat hij plots een geïndexeerde boete van jaren terug kreeg, voor een bedrag van liefst 800 euro! En dit voor één overtreding! Nooit een aanmaning gekregen. Wellicht gewoon vergeten door zijn ziek-zijn! Ieder zegge het voort!
Vieringen meimaand 2017 MAANDAG 1 MEI: eucharistieviering om 6 u. - 7 u. - 8 u. - 9 u. - 10 u. - 11 u. - 16 u. - 18 u. Om 16 u.: Plechtige eucharistie bij de opening van de meimaand voorgegaan door Mgr. Lode Aerts. met koor Cantabile Dadizele
Weekend 6-7 mei: homilie door E.H. P. Hallein; president Groot-Seminarie Brugge Zaterdag om 16 u. opgeluisterd door Sint-Janskoor, Rollegem-Kapelle Zondag om 10 u. opgeluisterd door koor Jubilate De Tassche, Ardooie ZONDAG 7 mei: DIOCESANE GEBEDSNAMIDDAG OM ROEPINGEN om 16 u. met Mgr. Lode Aerts
Bekijk het volledig overzicht van 1 t.e.m. 7 mei: Meimaand 2017 week 1.pdf
Weekend 13-14 mei: homilie door E.H. A. Decock; ere-legeraalmoezenier. Zaterdag om 18 u. opgeluisterd door Kon. Fanfare Ridder-Janszonen Dadizele Zondag om 10 u. opgeluisterd door koor Fortissimo, Passendale Zaterdag 20 mei om 14.30 u.: zieken-eucharistie met gelegenheid tot ziekenzalving
Weekend 20-21 mei: homilie door E.H. W. Vangheluwe, leraar godsdienst Grenslandscholen, Menen Zaterdag om 16 u. opgeluisterd door kamerkoor Quadrofolia, Heule Zondag om 10 u. opgeluisterd door Sint-Eligiuskoor, Sint-Eloois-Winkel
24-25 mei: O. L. Heer Hemelvaart Alle vieringen zijn zoals in het weekend, met homilie door E.H. D. Decuypere; nationaal proost KSA en KLJ. Donderdag 25 mei om 10 u. opgeluisterd door zangkoor Blush ZONDAG 28 MEI: DAG VOOR HET LEVEN Om 9 u.: tocht voor het leven: vertrek aan het station Kortrijk Om 15.15 u.: aanbidding, geleid rozenkransgebed en biechtgelegenheid Om 16 u.: eucharistie in concelebratie met alle aanwezige priesters met bijzondere beden ter bescherming van het leven
Weekend 27-28 mei: homilie door E.H. A. Monstrey; pastoor Dadizele. Zondag om 10 u. opgeluisterd door Koninklijk Gregoriuskoor, Rumbeke Vrijdag 5 mei om 20 u.: bedevaartseucharistie Landelijke Gilde, K.V.L.V., KLJ en Groene Kring Vrijdag 12 mei om 19 u.: bedevaartseucharistie FEMMA-KWB West-Vlaanderen Vrijdag 12 - 19 - 26 mei: om 20.30 u. eucharistie gevolgd door KAARSPROCESSIE ELKE WEEKDAG: 15 u. - 16 u: STILLE AANBIDDING + ROZENKRANS in kapel van het Rosarium
Samen schreien doet goed. Samen de tranen de vrije loop laten geeft verlichting. Tranen schreien heeft altijd iets religieus, iets heiligs. Tranen zijn een gave, een Godsgeschenk in vreugdevolle en bittere uren. Zij komen uit de diepte van het hart en uit de hoogte als een genade van God. Soms denk ik dat er geen authentieker religieus gebeuren is dan daar waar samen tranen worden geschreid en ook weer worden uitgewist. Er is – zo denk ik – geen mens op aarde te vinden die nooit ‘ns tranen in z’n ogen heeft gehad, tranen van vreugde of tranen van verdriet. Tranen zijn inherent aan ons menselijk bestaan. Deze dingen moeten mij dan ook van het hart, omdat ik in de praktijk zo vaak meemaak, dat omstanders op droeve momenten zulke – overigens goed bedoelde – onzinnige dingen zeggen: ”Ben toch ‘ns flink…… Gedraag je niet als een kind….. Er is nu genoeg gehuild….. enz. Op echte droevige en verdrietige momenten is het vaak het beste aan de zijde van iemand te zwijgen, te luisteren en te delen, de pijn mee te dragen en de tranen op te vangen. Wij, mensen die aan de kant staan, willen altijd maar kletsen en adviseren in plaats van iemand de kelk volledig, met alle pijn, te laten leegdrinken. Wij kunnen ons zo moeilijk bescheiden en hulpeloos opstellen, d.w.z. gewoon naast iemand gaan staan en niet boven iemand als de reddende engel die uit de hemel is komen vallen. Er zijn voor vele dingen en voor vele momenten geen kant en klare recepten. Soms moeten we de moed kunnen opbrengen om de tranen en de tijd, en ook O.L. Heer, kansen te geven.
Zipp en Andreas vervelen zich, hebben geen geld, wel dorst. Ze beroven een vrouw op straat, waarbij haar kinderwagen omvalt en de baby op de grond klettert. Daarna volgen ze een oude vrouw naar haar woning, maar tijdens de overval valt Andreas in de kelder, breekt zijn rug en vanaf dat moment is hij volledig afhankelijk van haar. De vrouw, Irma Funder, is altijd ondergeschikt geweest aan haar man en zoon en geniet van haar macht over Andreas. Inspecteur Konrad Sejer en zijn collega Jacob Skarre onderzoeken zowel de vermissing van de jongeman als de dood van de baby uit de kinderwagen, maar zien geen verband. Totdat een bloedstollende waarheid zich ontvouwt.
Het verhaal kent verschillende verhaallijnen. Centraal staat het verhaal van Sejer en (dikgedrukt) het verhaal van de oude vrouw. Zij richt zich met haar ervaringen en gevoelens op de lezer. En net als je denkt het plot te kennen, wordt er een wending aan het verhaal gegeven waardoor het hele verhaal weer op zijn kop staat. Een bijzonder boek dat boeit van begin tot eind.
laat ons eens "proberen " in harmonie iets te doen , terug die aandacht voor mekaar opbrengen , een goeden dag zeggen , een woordje tegen mekaar , ik weet het, het is niet gemakkelijk , maar zij het nu wit , of zwart of grijs of jong ; hebt u er al aangedacht dat ieder van ons een moeders kind is ? een wezen geboren uit liefde , om liefde te geven ; de apostelen spraken niet alle talen maar ze spraken de taal van de mensen , en wanneer u iemand aanspreekt in de taal van de liefde verstaat men u ook . . . . . .
met dank aan Peter1925 voor deze wijze woorden; Peter die één van de eersten was die me kwam opzoeken en me af en toe met gepaste plaatjes rond mijn patroonheilige vereerde. Neen, zo een mensen blijf ik waarderen!
"UW WAARDE OP DE ALGEMENE ARBEIDSMARKT ZAL GEEN GEVOLGEN HEBBEN".
Het was bij het opruimen van paperassen dat ik dit onder ogen kreeg en blijkbaar besef ik pas nu wat voor taalgebruik deze edele heren dokters gebruiken. Van sociaal gesproken!
Twee dingen: mijn waarde; de arbeidsmarkt. Van de persoon, zeg maar de mens geen woord!
Alles stond te lezen op een eenvoudige verklaring na een controlebezoek aan een arts, niet eens na een heelkundige ingreep; enkel na een paar weken in het gips te hebben rond gesukkeld.
Soms zou een mens alles wat hij de voorbije jaren achterliet liefst in een doos steken, en ze ver wegzetten, adieu zeggen aan de blogwereld, de sleutel van de vriendschap en de liefde neerleggen om enkel nog aan zichzelf te denken, en de boel de boel te laten. Ik lees laatste nogal vaak via gastenboeken: trek het je niet aan, pluk de dag en leef nu. Maar eigenlijk weet ik al dat ik dit nooit zal kunnen, dat dit boek zal open blijven liggen, dat ik deze bladzijde zal omslaan, en weer doorgaan, misschien enkel en alleen om jou en jou en jou daar aan de overkant, al geef ik toe, ik schrijf veel te graag, en wat zou ik zijn zonder mijn partner die het Seniiorennet toch is?! Lang leve onze bloggers! Dank u lieve medeblogger!
BLOGGEN lijkt soms op een lekkere drug, je kan niet meer zonder!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
