Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
een paar dagen eerder maakte ik al melding van een fietstocht, en omdat men kond maakte dat de zon zich al gauw zou verstoppen achter regen, heb ik maar nog eens de fiets genomen en ben eens de nieuwe fiestroutes gevolgd in Roeselare en omgeving.
Op zich niets bijzonders, maar zo kom je wel op plaatsen waar je al eerder over hoorde maar waarvan je de specifieke locatie niet kent. Zo ben ik afgestapt aan het oude kerkhof te Roeselare, een plaats waar een mens nauwelijks of nooit komt, waar graven nog monumenten zijn met een eeuwige vergunning. Mijn aandacht werd echter getrokken door een wegwijzer naar het PRAALGRAF van ALBRECHT RODENBACH.
Blijkbaar is er van die Vlaamse geschiedenis niet veel méér overgebleven dan de naam die slaat op "pittig bruintje", zo lekker bij zomerse temperaturen op een terras. Er staat naast dat praalgraf een afscheidsgedicht en wie het wil vinden, kan misschien eens naar de site van die Vlaamse strijder gaan. Het is een liefdesgedicht dat Albrect Rodenbach schreef kort voor zijn dood; misschien eens een gelegenheid om eens te surfen.
Dan maar verder gefiets op de smalle boerenwegen en kijk, zie daar nog een beroemdheid, en welke dan nog! Je zou er zo aan voorbijrijden, zeker met de wagen. Ik lees een opschrift naast een boerderij dat daar, (te MOORSLEDE) CONSTANT LIEVENS werd geboren, de priester die als missionaris de grote RANCHI-missie te India zou stichten .
Misschien moet ik hierover eens uitgebreider schrijven nu het proces tot zijn zaligverklaring aan de gang is.Toch wil ik nog meegeven dat de rechterhand van de missionaris een paar weken terug werd bijgezet in een devotieruimte in zijn geboorteplaats.
... Of hoe een korte fietswandeling kan leiden tot sluimerende ontdekkingen.
Zomaar twee merkwaardige levens aanééngefietst. En nu ga ik eens zelf gaan surfen.
God, zie je dan niet hoe mensen trappen op het hart van hun broeders, hoe mensen van angsten en ontgoocheling breken, dat zovelen, die het goed bedoelen, bij niemand steun vinden en begeven; dat zovelen wachten op een woord dat de aarde niet kan spreken.
Weet je dan niet, God, dat kinderen van honger sterven, en hoe moeilijk zj het hebben die in de liefde geloven. God, waar blijf Je? Waarom zwijg Je? Warom verberg Je je hand en Je gelaat?
Ik zag de man aan het kruis zachtjes de lippen bewegen en mij onhoorbaar zeggen: Ik heb geen andere handen, dan die van jou. Laat jouw hand de mijne zijn, neem mijn woord op jouw lippen en ga waar Ik je zend. Laat Mijn mensen niet langer wachten ...
Eigenlijk geloof ik in niets en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft, dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam, en dat, in zelfde wanhoop Gij mij zoekt zoals ik U.
Ik heb in stilte gewenst dat een kunstwerk als wat hieronder staat ergens in mijn leefruimte een plaats kon krijgen. En zie ik kan in elk geval het adres van de kunstenaar doorgeven.
Missschien zit er al ergens een opdracht in, maar dan wel niet voor mij want ben beter met de pen dan met een penseel en een doek. Ik zal er alleen maar ven kunnen genieten.
Dus geef ik zomaar de link door, wie weet wat dit tot gevolg kan hebben in deze internetwereld!
Ik voel nog de warmte op mijn gezicht door die eerste weldoende zonnestralen wanneer ik ,eens niet voor de pc zat, maar heb genoten van een fietstocht van om en bij de 40 km.
Vooral in dit tijdstip van het jaar waar elke bloem je groet, waar struiken en bomen nog getooid zijn met dat frisse lentegroen, dan maakt een uitstap het nog zo aangenaam.
Onderweg zie je eigenlijk alles, wat je wil zien, wat je liever niet tegenkomt of wat onverwacht je aandacht trekt. Over laatste wil ik het even hebben.
Velen kennen wellicht, zeker op landelijke parochies, de houten kruisen die links en rechts op de velden geplaatst worden zo juist voor de aanvang van de vasten. En daar staan dan woorden tot bekering op geschilderd.
Pasen ligt nu al weer efkens achter ons, de kruisen zijn verdwenen en opgeborgen tot volgend jaar, maar op mijn weg deze namiddag kwam ik nog één zo een kruis tegen. Ik denk dat het er bewust niet weggehaald is, want er staat op te lezen : WEES MILD!
WEES MILD, zo verder fietsende moest ik daar toch over nadenken, Mild in geven als vraag tot de voorbije vastencampagen? Eigenlijk heb ik gedacht of dit niet juist na de moord op Joe geen kruis was dat opriep tot een persoonlijke verbintenis, misschien te beginnen met MILD TE ZIJN TEGENOVER MEZELF, MEZELF GRAAG TE ZIEN OM ZO ANDEREN TE KUNNEN WAARDEREN.
... En dan opeens, gedaan met "mediteren", want ik voelde dat ik lek zou rijden ... wat nu, waar naartoe? Nog zoveel km voor de boeg! Ineens schoot me te binnen dat een fietsenmaker op die plaats in de buurt moest wonen. Ik ben er dan maar afgestapt, ergens opgelucht. De man vroeg hoeveel tijd het mocht duren. Ineens hoorde ik een stem vanbinnen die me zegde "WEES MILD" en ik heb hem in alle rust en vriendelijkheid geantwoord dat hij er zijn tijd mocht voor nemen.
Meteen kwam ik zelf tot rust en zo kan ik in alle rust nog voor de pc deze gedachte achterlaten.
"de lente maakt dat wij ons jong voelen , genoeg om alles en nog wat te doen , terwijl we oud genoeg zijn om te beseffen dat wij het niet meer aan kunnen . . . Soms heeft een mens rare gedachten "
een gedachte van blogvriend peter!
Vriend, dat je nog zeer lang van dat soort rare gedachten mag hebben! ze houden ook mij jong!
goeie vrienden van vroeger, mensen van gisteren, toevallige voorbijganger,
dit is een eerste welkom op voor mij een nieuw medium, en dus even afwachten wat het brengt ... in elk geval een brug zo nu af en toe van mij naar u en hopenlijk wederzijds!
van harte
MET DEZE WOORDEN HEB IK VANDAAG, PRECIES EEN JAAR GELEDEN, EEN BEGIN GEMAAKT VAN WAT EEN BRUG KON WORDEN TUSSSEN MENSEN, HELEMAAL NIET WETENDE OF HET IETS ZOU WORDEN, HOE LANG IK ER ZOU AAN WERKEN, EN EIGENLIJK ZONDER ECHTE VERWACHTINGEN.
VANDAAG IS HET ME EEN VREUGDE DAT IK IN HET AFGELOPEN JAAR VELE GEDACHTEN KWIJT KON, MAAR NOG MEER DAT WOORDEN MENSEN KONDEN BEREIKEN DIE IK EERDER NOOIT ZOU HEBBEN ONTMOET, WAARONDER ER ZIJN DIE ECHTE VRIENDEN ZIJN GEWORDEN.
HOE LANGER IK HIER IETS PROBEER, HOE ECHTER DE TITEL VAN MIJN BLOG "VRIENDSCHAP EN LIEFDE, SLEUTEL VOOR HET LEVEN". DIT ONDERVIND IK VOORAL UIT DE REACTIES DIE IK MAG ONTVANGEN VIA MAIL OF OP MIJN GASTENBOEK.
HET HEEFT ME DAN OOK TELKENS GEINSPIREERD VERDER TE DOEN EN DE INGESLAGEN WEG PROBEREN VERDER TE BEWANDELEN.
WANNEER IK NA 1 JAAR DIT SCHRIJF IS DIT ENKEL EN ALLEEN TE DANKEN AAN MENSEN DIE ME OOK WILLEN LEZEN OF BELUISTEREN!
DOORHEEN DIT BLOG BEN OOK IK NOG WAT MEER MENS GEWORDEN, DOOR UW STILLE BIJDRAGE MISSCHIEN OF HET NABIJ-ZIJN IN MOEILIJKE TIJDEN DIE IEDEREEN WEL EENS HEEFT.
IN ELK GEVAL KAN IK VANDAAG MET ENIGE BLIJHEID EN FIERHEID TERUGKIJKEN OP WAT IK HIER PROBEERDE .......
EN EIGENLIJK IS DIT DE PLAATS EN HET OGENBLIK OM OOK EEN WOORD VAN DANK TE RICHTEN AAN PASCAL DIE ZOVEEL MENSEN OP WEG HEEFT GEHOLPEN NAAR HUN EIGEN STEKJE IN DE WONDERE WERELD VAN HET INTERNET!
ZOALS EERDER BELOOFD HIER DE NEDERLANDSE VERTALING VAN HEAL THE WORLD
Er is een plaats in je hart en ik weet dat het liefde is deze plaats kan meer schitteren dan morgen en als je echt probeert zal je ontdekken dat je niet moet huilen op deze plek zal je voelen dat er geen pijn of zorgen zijn
Er zijn wegen om er te komen als je genoeg zorg draagt voor het leven creëer een beetje ruimte maak een betere wereld
Maak de wereld beter maak er een betere plaats van voor jou en voor mij en alle mensen er sterven mensen als je genoeg geeft om het leven, maak er dan een betere wereld van voor jou en voor mij
Als je wil weten waarom er een liefde is die niet kan liegen liefde is sterk ze geeft enkel om vreugdevol geven als we ons best doen zullen we in deze zaligheid ontdekken dat we geen angst kunnen voelen we houden op te bestaan en we beginnen te leven
Dan voelen we dat liefde altijd genoeg is voor onze groei maak de wereld beter maak de wereld beter
refrein
En de droom waarin we geloven zal zich ontpoppen tot een blij gezicht en de wereld waarin we eens geloofden zal opnieuw schitteren waarom verstikken we het leven waarom verwonden we de aarde waarom kruisigen we haar ziel terwijl we duidelijk kunnen zien hoe hemels deze wereld is wees Gods gloed
We zouden zo hoog kunnen vliegen laat onze zielen nooit sterven in mijn hart voel ik dat jullie mijn broeders zijn maak een wereld zonder angst samen wenen we tranen van geluk Kijk hoe volkeren hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen als we genoeg aandacht schenken aan het leven lukt het ons zeker creëer een beetje ruimte maak een betere wereld
Deze avond ben ik naar een gebedswake geweest en ik was echt verrast wanneer dit lied integraal door de luidsprekers werd getuurd.
Ineens zo een gans andere invalshoek, en dan echt tijd om te luisteren naar de inhoud van het lied "Heal the Worl" van Michael Jackson; al zo vaak op de radio gehoord en er nog nooit eccht bij stil gestaan. Tijd om dus naar de Nederlandstalige versie te zoeken. Van zodra ik ze heb gevonden zet ik ze op de blog, voor anderen een hint misschien ook eens daar te luistern naar een warme boodschap van liefde; missschien een antwoord op de vraag van de jonge man van gisteren of gewoon een "aha" voor jou en mij en zij .... want soms heb ik de namen ook gewijzigd in onderstaande om mensen niet met een nog groter schuldbesef of negatief zelfbeeld te overladen.
"Heal The World"
There's A Place In Your Heart And I Know That It Is Love And This Place Could Be Much Brighter Than Tomorrow And If You Really Try You'll Find There's No Need To Cry In This Place You'll Feel There's No Hurt Or Sorrow
There Are Ways To Get There If You Care Enough For The Living Make A Little Space Make A Better Place...
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
If You Want To Know Why There's A Love That Cannot Lie Love Is Strong It Only Cares For Joyful Giving If We Try We Shall See In This Bliss We Cannot Feel Fear Or Dread We Stop Existing And Start Living
Then It Feels That Always Love's Enough For Us Growing So Make A Better World Make A Better World...
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
And The Dream We Were Conceived In Will Reveal A Joyful Face And The World We Once Believed In Will Shine Again In Grace Then Why Do We Keep Strangling Life Wound This Earth Crucify Its Soul Though It's Plain To See This World Is Heavenly Be God's Glow
We Could Fly So High Let Our Spirits Never Die In My Heart I Feel You Are All My Brothers Create A World With No Fear Together We'll Cry Happy Tears See The Nations Turn Their Swords Into Plowshares
We Could Really Get There If You Cared Enough For The Living Make A Little Space To Make A Better Place...
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
denkend aan dat zoekend hart, houdt de jongen me nu al 48 uren bezig en kan ik niet anders dan deze tekst via Karin achter te laten als schouderklopje, opdat die gast zou mogen weten dat hij niet alleen is op deze wereld ....
Is het soms somber om je heen: zie je de zon niet meer achter de wolken: kun je je angst niet in woorden vertolken: is je hart vaak zo koud als een steen ?
Is het soms eenzaam om je heen: voel je je dikwijls van ieder verlaten: loop je te zoeken langs de straten naar iemand voor jou, maar vind je er geen ?
Is het soms donker om je heen: kun je de weg naar huis niet meer vinden: loop je te tasten als een blinde voor wie elke lichtstraal in 't duister verdween ?
Kind, pak dan de hand van je naaste vast. en laat jouw zon voor je naaste schijnen. Eenzaamheid, angst en verdriet zal verdwijnen wanneer je je naaste van zorgen ontlast.
Kind, pak de hand van je vrienden vast. mensen, in wie je vertrouwen kunt stellen. Die, zichtbaar of niet, jou toch vergezellen, omdat jouw hand in hun liefde past.
Ik lig naast jou in dat zalig warme bed met mijn arm om je heen.
Die warme knuffelbeer die je warm hield in de koude nachten onder de sterrenhemel die zichtbaar is vanuit ons raam...
Het begon lichter te worden en het werd tijd om op te staan en je keek me aan met je donkerbruine zoethoning ogen die me zo betoverden elke keer en je zoende me innig met je zachte dikke lippen op mijn mond.
Nu droom ik alleen nog over hoe het samen was en wat ik kwijt ben nu omdat je er niet meer bent!
Ik mis je maar ik moet sterk zijn en voortgaan met mijn leven maar ik mis die zalige momenten die je me gaf en nu voel ik me verloren zonder jou.
Kon ik de tijd en omstandigheden maar omdraaien en dan konden we misschien toch het leven gehad hebben dat we wouden....
Nu blijft het bij een gemis naar een warm nestje om samen in te zijn....
Schrijfsels van een zoekend hart dat door gemis aan echte ouderliefde toch weer telkens probeert een huis te vinden, een thuis waar het eindelijk eens rustig zal zijn ... Deze droom en deze toekomst wens ik de jongeman naar wie ik uren heb geluisterd, beseffend hoe goed ik het zelf heb, ondanks alles.
Tijdens het voorbije weekend heb een jongeman ontmoet van 23 jaar. Op zich niets bijzonders, maar hoe langer ik naar hem luisterde hoe stiller het bij me werd.
Wat zeg je tegen iemand die al op prille leeftijd gebruikt en misbruikt werd door zijn pa ...? Wat zeg je tegen iemand die geen contacten meer heeft met zijn zus omdat diezelfde "vader" ook haar gedwongen heeft tot ongewenste intimiteiten ...? Wat zeg je tegen iemand die door al dit leed, te vroeg op zijn levensweg geconfronteerd met grote vragen, miskend wordt, niet de opleiding kon genieten omdat er geen geld genoeg was... Wat zeg je tegen iemand die mede ten gevolge van dit alles lichte vormen van autisme heeft overgehouden en angstig is om een mens te ontmoeten, zelfs gewoon om de baan over te steken? ...
"Het komt wel goed" .... woorden van zoveel goedmenende mensen, en toch heb ik me bepaald machteloos gevoeld want ineens en zo onverwacht zat een echte arme voor me, niet direct arm aan geld (al moet hij nu "genieten" van een minimumuitkering", maar arm aan affectie, begrepen worden. ... Wie geeft zo iemand een echte kans in de arbeidswereld!?
Hoelang nog aan het lijntje gehouden worden?
Ja, inspiratie voor een blogje kan soms van heel onverwachte hoek komen, maar omdat het suk levensverhaal me zo aangrijpt laat ik een paar gedachten achter, temidden de andere schirjfsels die hij nu via zijn eigen site probeerrt te verwerken.
Ze zijn gepubliceerd van zijn hand, met alle schrijf- en/of taalfouten, maar daarom misschien zo echt...
achtergelaten door een zoekende jongere op zijn blog; let niet op de taalfouten maar op de hunker naar een beetje geluk van iemand die een beter leven verwachtt had en het zeker ook verdient. Heb ik heel goed begrepen na uren naar dat stille verdriet te luisteren. Vandaag geef ik hem dan ook een paats op mijn blog.
De dag dat je er niet meer was!
Jij stond daar zo leuk op het perron op die mooie zomerdag.
Je prachtige ogen schitterden in het zonlicht alsof ze me verblinden met zoveel pracht en glorie...
Ik keek jou aan met een versmachtende blik van verlangen in de hoop dat je me opmerkte en me aansprak...
Bij mijn verbazing was ik aan het dromen een tijd en stond je plots voor mij en je vroeg mijn naam en vanwaar ik was....
Jij zag mijn verdriet toen ik wegkwijnde van eenzaamheid en je nam me vast in je armen en fluisterde zachtjes in mijn oor : het komt wel goed!
Toen plots kwam de trein en je stapte op en de deuren gingen plots dicht!Te laat...Nu weet ik niet eens je naam en vanwaar jij was!
Waarom overkomt mij dit elke keer als ik een aardige en leuke gast tegenkwam...
Was het altijd het noodlot dat tussen mij en mijn geluk stond?
Ik kon alleen maar naar huis gaan en denken aan die ene moment dat je me in je armen hield en zei dat het goed kwam...
heel even tussendoor alvast aankondigen dat we met zijn allen uitkijken naar 1 mei, voor velen een vrije dag, of de dag van de arbeid, maar voor mij was het sinds mijn vroegste herinneringen DE HOOGDAG TE DADIZELE bij de aanvang van het bedevaartseizoen.
Ik herinner me nog toen mijn meter zaliger reeds voor onze deur voorbij kwam met de fiets om zeker de eerste mis van 05.00 u te kunnen bijwonen in de basiliek te Dadizele.
Als Dadizelenaar hebben we dit meegekregen met de paplepel. Later als lector in de missen in een stampvolle kerk met muziek, wierook, honderden kaarsen, mensen die het "Ave Maria" meezongen bij het verlaten van de kerk terwijl al andere bedevaartsgroepen of individuelen een stoel zochten naar binnen schoven om toch een zitplaats te bemachigen.
En dat is heus geen verleden tijd; nog altijd komen honderden mensen naar Dadizele op die eerste dag van mei, het zij uit het eigen dorp, maar zeker ook de nabijgelegen dorpen en van heel veel verder, soms uren te voet, anderen met wagen of autocar.
De tijden zijn weliswaar veranderd, maar de toeloop van bedevaarders op deze eerste dag van mei te Dadizele likjkt nog nooit geminderd. Elk uur wordt er een mis opgedragen in de basililiek, ook een paar missen in de namiddag en dan is er nog veel te doen in het Rosarium, een volledige gerestaureerd en aangepast gebedspark naast de kerk. Eigenlijk was het de bedoeling hier gewoon even een memo neer te zetten om dan uitvoerig over Dadize en 1 mei verder uit te breiden.
Voor andere meibedevaarders verwijs ik ook graag naar GERDIBLOG.
En nu maar zien of er straks iets te "bikken" valt. Tot zo ....
Ondertussen heb ik gemerkt dat ik op 3 mei een jaar aan het bloggen ben met wisselend succes. Of hoe vlug een jaar aan ons voorbij gaat.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
