Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Deze moest al langer van mijn hart, maar blogland lijkt soms een peutertuin. Ik verklaar me nader. Heel velen lezen niet (echt) wat een ander geschreven heeft, of met heel veel geduld gemaakt heeft, maar laat vlug een krabbel achter, ook al kan het bericht gaan om een ziekte, een overlijden. Als er dan nog omwille van welke omstandigheden dan ook, men geen reactie kan geven of het gastenboek kan tekenen, dan is 'uit het oog, uit het hart, hier heel gauw wrange werkelijkheid. Nog erger is het dat je zomaar en zonder grondige verklaring wordt geblokkeerd, en dat voor maanden, ook al wil je de ander een compliment geven. En zo belanden we, hoe langer hoe meer in een peutertuin:
ALS JE MIJN BOEK NIET TEKENT, DAN TEKEN IK HET JOUWE OOK NIET MEER....
Praten met je ogen. Elkaar verstaan in een enkele blik. Naar elkaar kijken is al genoeg. Begrijp je elkaar in dat ene moment. Je hoeft niet altijd wat te zeggen. het is niet nodig om iets uit te leggen. Zomaar een blik in elkaars ogen. Zomaar even kijken in elkaars hart. De vonk van herkenning vliegt over de vonk van houden van. Je ziet de vreugde, je ziet het verdriet, omdat je kijkt met de ogen van je hart.
Tijdens een weekend op Terschelling krijgt zowel het leven van psychologe Wynona Post als dat van haar vriendin een onverwachte wending. WP vindt de liefde terwijl Esther ontdekt dat haar man haar bedriegt. Met haar dochtertje Ruth verhuist Esther naar Utrecht. Esthers nieuwe appartement is geweldig, tot blijkt dat een Oost-Europese bende de bewoners weg wil pesten. Op een avond vindt WP Esther onder aan de trap, haar hoofd in een plas bloed. Van Ruth ontbreekt ieder spoor...
Weet je…..brood is nodig om te leven en als je elkaar het leven gunt, het goede en het lieve, dan moet je delen en samen eten van het ene brood.
Weet je…...je bent broodnodig want als je de ander het leven gunt, het goede en het lieve, dan moet je jezelf delen en de ander laten genieten van jouw brood en spelen, van jouw huis, van jouw leren, van jouw bloemen, van jouw alles.
‘Wees gewaarschuwd, goede lezer, bij de eerste ontmoeting raak je gecharmeerd, de volgende keer ben je verkocht en nadien wil je Lupin volgen waar hij je ook naar toe voert.’ Uit het voorwoord van Bart Van Loo. Maurice Leblanc (Rouen, 1864 - Perpignan, 1941) schreef zijn eerste verhaal over Arsène Lupin in 1905 voor het tijdschrift Je Sais Tout. Lupin was het Franse antwoord op Sherlock Holmes en onmiddellijk een groot succes. Een nieuwe held was geboren. Maar liefst 21 boeken volgden. Arsène Lupin groeide uit tot een van Frankrijks meest geliefde personages.
In Gentleman inbreker zijn de eerste negen Lupinverhalen opgenomen, voor het eerst uitgegeven in 1907. Ze vormen de literaire geboorteakte van de Robin Hood van de belle époque, die steelt van de rijken en opkomt voor de armen. De verhalen zijn afzonderlijke pareltjes, die de auteur tot een heerlijk leessnoer heeft weten te rijgen. Pareltjes die ruim honderd jaar na dato nog steeds een genot zijn om te lezen.
Voor zijn verdiensten voor de Franse literatuur werd Maurice Leblanc onderscheiden met de prestigieuze Légion d'honneur. Voor de liefhebbers van Maigret en Sherlock Holmes.
Zeg ik niets Dan zeggen ze dat ik met me laat sollen Zeg ik wel iets Dan lachen ze me erom uit Wil ik helpen Dan bemoei ik me Help ik niet Dan laat ik hen in de steek Wil ik luisteren Dan zijn het mijn zaken niet Luister ik niet Dan trek ik me van hen niets aan Geef ik mijn mening Dan heb ik een grote mond Geef ik mijn mening niet Dan ben ik een watje
Wat is dit voor een bizarre wereld? Wordt het niet eens tijd dat men eerst nadenkt, voor men oordeelt?!
Liefde voelt zich niet thuis in hokjes of onder voorwaarden. Liefde is het mooist als ze vrij is en overal kan bewegen. Heb lief wie de ander is,niet wie je van hem of haar zou willen maken...
Elk huisje heeft zijn kruisje....en uit ervaring hebben we geleerd dat samen met anderen niet alleen het geheel draaglijk is, maar dat anderen vaak door hun ervaringen ons doen inzien dat voor alles wel een oplossing is, of dat we onze visie op vele dingen moeten bijsturen....en leren beseffen dat we er niet alleen voor staan, en dat met de hulp van hierboven we de nodige energie kunnen ontwikkelen om er ons door te slaan ..... hoop, liefde, samen, God....
Dan is ons verhaal relatief, toch ? Onze missie, onze boodschap is dat wij over heel sterke wapens beschikken, geloof, verbondenheid, liefde, en SAMEN zijn we sterk en kunnen we veel, niet alles maar toch....Ik (wij) wens(en) u dan ook dat alles toe in momenten van : "ik ben het allemaal moe". De impact van SENIORENNET en fb is en kan dan ook heel waardevol zijn. We kennen mekaar niet persoonlijk maar de verbondenheid is groot.
Een mooie en liefdevolle groet stuur ik jullie dan van harte toe!
Toen men een opvoeder in de bijzondere jeugdzorg vroeg of hij niet ontgoocheld was omdat al zijn moeite zo weinig zichtbaar resultaat opleverde, vertelde hij volgend verhaal. Een slak klauterde op een kille voorjaarsdag vanaf de grond naar boven langs de stam van een enorme kerselaar. Spottende spreeuwen lachten haar uit met: “Sukkeltje slak, zie je dan niet dat daar nog geen kersen bengelen?” Vol zelfkennis verraste het slakje hen met: “Als ik daarboven kom wel, wijsneuzen!”
Boek uit 2017, dus vers van de pers. Een spannende thriller die verhaalt over een psychologe. Zij, WP genaamd, moet een forensisch rapport schrijven over een moeder, Anja, die gevangen zit, wegens beschuldiging van kindermisbruik. W. Post (WP) krijgt nauwelijks contact met de moeder en omdat het maar niet opschiet, gaat ze zelf eens op onderzoek uit. WP is bevriend met een rechercheur Hans en samen lijken ze achter de schermen aan de oplossing te zoeken van een pedofielen netwerk. Tussen WP en Hans groeit langzaamaan een relatie.
Wat we met Kerstmis vieren, weet bijna iedereen. Pasen wordt al wat moeilijker, blijkt uit onderzoeken. Pinksteren krijgen nog minder mensen goed verwoord.
Als u het mij zou vragen, zou ik zeggen: Pinksteren is een beetje Pasen. Het is een feest van opstanding. De apostelen staan op uit hun verdriet om het verlies van Jezus. Ze hebben samen biddend, samen pratend, vrede leren hebben met zijn vroege dood, en ze zijn opgestaan om over Hem en zijn idealen te gaan spreken.
We lezen in het Evangelie dat Jezus in hun midden gaat staan en zegt: ’Vrede zij u. zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u’. En nogmaals zegt Hij: ‘Vrede zij u’. Hij blies hen nieuwe levensadem in, en zei: ‘Ontvang de Heilige Geest’. En ze stonden op en gingen naar buiten. De Geest, verscheen in tongen van vuur, maakte hun tongen los, en iedereen begreep waar het Jezus om te doen was: mensen verzoenen met zichzelf, met elkaar en met God. ‘Als ge iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven’.
Pinksteren is dus eigenlijk Pasen: de apostelen beginnen opnieuw te leven.
Pinksteren is: het Pasen laten worden voor elkaar. De oude kerkelijke hymne Veni, sancte Spiritus zegt het zo:
Kom, heilige Geest, met uw licht. Vader van de armen, licht voor onze harten, lieve trooster van mijn ziel. keer het donker om in het licht, maak wat koud was, warm, en al wat oud was, weer als nieuw.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
