Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Zeg ik niets Dan zeggen ze dat ik met me laat sollen Zeg ik wel iets Dan lachen ze me erom uit Wil ik helpen Dan bemoei ik me Help ik niet Dan laat ik hen in de steek Wil ik luisteren Dan zijn het mijn zaken niet Luister ik niet Dan trek ik me van hen niets aan Geef ik mijn mening Dan heb ik een grote mond Geef ik mijn mening niet Dan ben ik een watje
Wat is dit voor een bizarre wereld? Wordt het niet eens tijd dat men eerst nadenkt, voor men oordeelt?!
Liefde voelt zich niet thuis in hokjes of onder voorwaarden. Liefde is het mooist als ze vrij is en overal kan bewegen. Heb lief wie de ander is,niet wie je van hem of haar zou willen maken...
Elk huisje heeft zijn kruisje....en uit ervaring hebben we geleerd dat samen met anderen niet alleen het geheel draaglijk is, maar dat anderen vaak door hun ervaringen ons doen inzien dat voor alles wel een oplossing is, of dat we onze visie op vele dingen moeten bijsturen....en leren beseffen dat we er niet alleen voor staan, en dat met de hulp van hierboven we de nodige energie kunnen ontwikkelen om er ons door te slaan ..... hoop, liefde, samen, God....
Dan is ons verhaal relatief, toch ? Onze missie, onze boodschap is dat wij over heel sterke wapens beschikken, geloof, verbondenheid, liefde, en SAMEN zijn we sterk en kunnen we veel, niet alles maar toch....Ik (wij) wens(en) u dan ook dat alles toe in momenten van : "ik ben het allemaal moe". De impact van SENIORENNET en fb is en kan dan ook heel waardevol zijn. We kennen mekaar niet persoonlijk maar de verbondenheid is groot.
Een mooie en liefdevolle groet stuur ik jullie dan van harte toe!
Toen men een opvoeder in de bijzondere jeugdzorg vroeg of hij niet ontgoocheld was omdat al zijn moeite zo weinig zichtbaar resultaat opleverde, vertelde hij volgend verhaal. Een slak klauterde op een kille voorjaarsdag vanaf de grond naar boven langs de stam van een enorme kerselaar. Spottende spreeuwen lachten haar uit met: “Sukkeltje slak, zie je dan niet dat daar nog geen kersen bengelen?” Vol zelfkennis verraste het slakje hen met: “Als ik daarboven kom wel, wijsneuzen!”
Boek uit 2017, dus vers van de pers. Een spannende thriller die verhaalt over een psychologe. Zij, WP genaamd, moet een forensisch rapport schrijven over een moeder, Anja, die gevangen zit, wegens beschuldiging van kindermisbruik. W. Post (WP) krijgt nauwelijks contact met de moeder en omdat het maar niet opschiet, gaat ze zelf eens op onderzoek uit. WP is bevriend met een rechercheur Hans en samen lijken ze achter de schermen aan de oplossing te zoeken van een pedofielen netwerk. Tussen WP en Hans groeit langzaamaan een relatie.
Wat we met Kerstmis vieren, weet bijna iedereen. Pasen wordt al wat moeilijker, blijkt uit onderzoeken. Pinksteren krijgen nog minder mensen goed verwoord.
Als u het mij zou vragen, zou ik zeggen: Pinksteren is een beetje Pasen. Het is een feest van opstanding. De apostelen staan op uit hun verdriet om het verlies van Jezus. Ze hebben samen biddend, samen pratend, vrede leren hebben met zijn vroege dood, en ze zijn opgestaan om over Hem en zijn idealen te gaan spreken.
We lezen in het Evangelie dat Jezus in hun midden gaat staan en zegt: ’Vrede zij u. zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u’. En nogmaals zegt Hij: ‘Vrede zij u’. Hij blies hen nieuwe levensadem in, en zei: ‘Ontvang de Heilige Geest’. En ze stonden op en gingen naar buiten. De Geest, verscheen in tongen van vuur, maakte hun tongen los, en iedereen begreep waar het Jezus om te doen was: mensen verzoenen met zichzelf, met elkaar en met God. ‘Als ge iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven’.
Pinksteren is dus eigenlijk Pasen: de apostelen beginnen opnieuw te leven.
Pinksteren is: het Pasen laten worden voor elkaar. De oude kerkelijke hymne Veni, sancte Spiritus zegt het zo:
Kom, heilige Geest, met uw licht. Vader van de armen, licht voor onze harten, lieve trooster van mijn ziel. keer het donker om in het licht, maak wat koud was, warm, en al wat oud was, weer als nieuw.
Als broze, kwetsbare mensen hebben we bemoediging nodig. Een mens gaat al kapot aan één rotopmerking, daar komt geen kogel aan te pas. Tegenover één zo’n opmerking heb je zeven bemoedigingen nodig als tegengif. Gods woord staat vol met duizend bemoedigingen. We hebben het nodig en het is niet alleen iets van deze tijd, maar van alle tijden. Veel mensen voelen zich vergeten en niet geliefd. In de kerk horen ze over Gods liefde, maar echt geland in hun hart is die liefde nog niet. Ik pleit niet voor een passief wachten totdat het dan maar binnenkomt: door Gods liefde uit te delen, krijg je er zelf ook deel van. Wacht niet af totdat je zelf een compliment krijgt, maar wees zelf ook complimenteus.
Gisteren, precies op de sterfdag van mijn nichtje, met mijn ouders op bedevaart geweest naar DADIZELE. Bij deze dan ook veel dank voor alle steunbetuigingen die ik hier mocht ontvangen. de meibevaart was een organisatie van hete woonzorgcembrum MARIA'S RUSTOORD te Dadizele. Het was de grote wens van mijn moeder nog eens de basiliek te kunnen bezoeken en tot MARIA te bidden. Natuurlijk klinkt dit een beetje raar, want mijn oudeers zijn na hun huwelijk in Dadizele komen wonen, en ik heb er dus altijd gewoond. Het is een bedevaart in eigen dorp, lijkt het wel, al zijn vele bewoners afkomstig van vele buurgemeenten. Het is een grote onderneming zo vele mensen klaar te maken om ze dan in hun rolwagen naar de basiliek te brengen, niet alijd gemakkelijk over straten en voetpaden dier er niet altijd even goed bij liggen, maar we konden een mooie omweg nemen en zo meteeen in gebedsstemming komen door via het ROSARIUM - gebedspark naast de basiliek - en met hellend vlak de kerk binnenrijden. Het doet een beetje raar mijn eigen moeder zo naar de kerk te brengen; maar wat nog aangenamer was en haast ongelooflijk wat de man moest doorstaan de voorbije maaanden, ook mijn vader was van de partij, en hoe! Na een deugddoende eucharistieviering keerden we terug naar het rusthuis om er te genieten van een feestelijk maal. Ik heb me laten vertellen dat er totaal iets meer dan 200 aanwezigen waren. ook wij mochten dus aanschuiven, en het was bijzonder fijn vader zo uittgebreid aan het woord te laten over van alles en nog wat. Allen waren tevreden, ook al is zo een dag vermoeiend na toch zeven uur in de weer te zijn, maar zo dankbaar!
Vandaag is het reeds vijf jaar terug dat mijn nichtje totaal onverwacht uit het leven stapte. Ze had een goede man en een goede baan. Ze straalde zoveel vreugde uit en was door iedereen zeer graag gezien. Ze was de oogappel van wijlen mijn broer - die haar in de dood is gevolgd - en van mijn ouders.
Na de scheiding van haar man leidt tandarts Sylvia met haar dochter van vijf een rustig leventje. Dan slaat een aanhanger van de ideeën van Anders Breivik in Nederland hard toe. Mensen worden angstig. Sylvia blijft liever geloven dat zulke dingen zich ver van haar bed afspelen. Tot iemand haar leven van de ene op de andere dag op zijn kop zet en zij de spil wordt in het gruwelijke spel van een niets en niemand ontziende terrorist.
In één ruk uitgelezen, en dan heb je vermoeide ogen! Hoe dan ook weer een aanrdader aan mijn blogmaten die graag dit genre lezen, en zo ken ik er al een paar. Zeer actueel, invoelend, soepel geschreven en boordevol spanning!
Deze avond ga ik naar een optreden van JULIEN CLERC in de ROMA te ANTWERPEN. Nu maar hopen dat we op tijd in ANTWERPEN geraken met alle filleleed. Men spoort de mensen wel aan het openbaaar vervoer te gebruiken, maar hoe gerraak je thuis met de trein als je van een laatavondvorostelling komt?! Verder heb ik weinig te melden, of het is te persoonlijk al heb ik niets te verbergen, maaar heb al vroeger meegemaakt dat een onschuldig beircht plots een stroom van haat en andere gevoelens oproept en dan nog niet eens van medeblogggers, maar van hen die in stilte alles meelezen. Ja, ik besef dat ik dit stukje weer te laat heb gepost, want velen hebben vandaag al mijn gastenboek getekend, en uit recente ervaring gezien dat ze de stukje van de vorige dagen niet eens meer lezen. dus dan toch nog wat nieuws. Acher mijn deur zijn ze terug aan het werk gegaan met het opvullen van wat ooit een pleintje moet worden, dus terug veel lawaaihinder allerhande bij het bouwen van nog een paar woningen. mag ik me gelukkig prijzen desttijds een mooie woning gekocht te hebben als ik zie hoe klien deze mensen zullen wonen, enkel met een carport, en zo bij de buren zonder moeite binnen kijkennd. O ja, ik had het dus over Julien Clerc en ik hoop veilig en wel terug thuis te geraken!
Politieroman die zich afspeelt rond de jaarwisseling in de Kroatische hoofdstad Zagreb en omgeving (kaarten voorin). Politie-inspecteur Banić heeft het aan alle kanten moeilijk: zijn vrouw is van hem gescheiden en wil trouwen met Tamarin, een prominent politicus en Banić’ klasgenoot van vroeger; zijn dochter Nika lijdt mogelijk aan een levensbedreigende ziekte, en zijn superieur Delić zou hem het liefste willen ontslaan. Dan worden er twee lijken gevonden op een treinemplacement. Banić moet uitzoeken of het hier om een ongeluk gaat. Daarmee steekt hij zich in een wespennest, want de dood van het tweetal blijkt verbonden met verregaande politieke corruptie en duistere handelspraktijken. Op den duur is hij zelfs zijn leven niet zeker. Niettemin zet hij door en krijgt hij hulp vanuit onverwachte hoek. Boeiende karakterisering van de hoofdfiguur en van de situatie in Kroatië.
De auteur (1948) behoort tot de beste hedendaagse Kroatische schrijvers. Toch is hij tot op heden weinig bekend buiten de grenzen van zijn land. Een geslaagde politieroman. Eén tipje van de sluier oplichten... STOP KERNERGIE!
Liefdevolle God, we zullen ze niet vergeten, de mensen die in de oorlog hun leven voor ons op het spel hebben gezet. We zullen ze niet vergeten, de mannen, vrouwen, kinderen, die op transport gesteld werden en zo maar verdwenen zijn. We zullen ze niet vergeten, de mensen die geleden en gebeden hebben om vrede, vrijheid en veiligheid. Dank U wel dat we leven in een land zonder oorlog. Waar je bijna zou vergeten, dat er ook nu weer mensen zijn die zich nergens thuis voelen, opgejaagd en op de vlucht, vol pijnlijke herinneringen. Geef dat we hen zien staan. Dat we samen met hen streven naar vrede, vrijheid en veiligheid voor iedereen. U Barmhartige God bent met ons, ook deze nacht, geef ons kracht tot leven en maak ons tot boodschappers van vrede.
Iedereen nog een mooie voortzetting van deze zegenrijke en liefdevolle zondag.
Het water is vervuild en het ontbreekt aan drinkwater. Door de dalende prijs van ruwe olie groeit de armoede. Bijna dagelijks worden honderden mensen begraven, omdat de situatie zo sterk is verslechterd. De gemiddelde Congolees is een arme man in een rijk land, met oliereserves. Maar die rijkdom wordt slechts gedeeld door een handvol rijken en machtigen.
Waarom toch lezen we na decennia lang nog altijd deze getuigenissen?!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
