Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Geïnspireerd door een Nederlandse schilder (V!)op haar blog enerzijds en een ongehoorde schreeuw van een beginnend dichter, graag deze combinatiepublicatie (een woord van het momenet!)
In mijn fotocollectie heb ik daarnet deze teruggevonden en is misschien wel een mooie dagafsluiter zonder daar nog veel woorden aan te moeten toevoegen. Slaapwel in blogland !
Men noemt me "bedrijfsleider met literaire ambities" of nog misschien "dokter" of "prriester" of "iemand die toch anderen wil helpen".
Allemaal mooie complimenten waar ik mezelf wel ergens in herken en waardoor ik er via het seniorennet nog sterker ga in geloven. Maar het zijn wel levende mensen van dichtbij of veraf die mee gestalte geven aan die droom over vriendschap en liefde. Alles wat ik noemde vind je terug doorheen de verschillende bijdragen waar ik volledig achtersta, zeker ook achter deze gedachte die ik aangepast en bijgewerkt doorgeef van onze blogvriedin Karin.
Of ik nu die priester ben , die dokter, de bedrijfsleider, of gewoon een vriend voor jou ... IK WIL ER ZIJN VOOR JOU, zoals ik het hier en ook al elders probeerde
Van elke mens, die ik in mijn leven ben tegengekomen, heb ik mogen leren. Ik verdien respect en waardering van de ander te ontvangen en geef dit zelf ook.
Ik verwacht niets van een ander. Ze kunnen alleen maar zijn wie ze zijn en niet wat ik denk dat ze zouden moeten zijn. Ik gun de ander de ruimte en neem tijd voor de mijne al heb ik dat laatste moeten leren!
De eenzaamheid is mijn vriend al mag die eenzaamheid niet te lang duren. Maar in de gegeven tijd wil ik geholpen worden iemand te worden zodat ik nog meer kan geven dan nemen en met blijdschap kan genieten en ontvangen.
Het kan zijn, dat er mensen afvallen, daar zij mij niet accepteren in mijn zijn. Er zullen altijd nieuwe en betere komen- of anderen, om iets van te leren.
Elkaar de ruimte geven is voor mij iets heel bijzonders haast heilig al kan men zich achteraf soms naïef voelen maar In een relatie geeft dit een enorme mogelijkheid tot groei en bloeit deze op, met kleine pasjes.
Soms is dit voor anderen niet goed te begrijpen; als zij uit liefde komen krijgen zij inzicht in mijn gevoel. Dit hoeven ze niet te begrijpen of te volgen, maar zullen mij respecteren, zoals ik ben of wil zijn.
Ieder mens is een eigen ik en mag op zijn beurt, zijn eigen gevoel volgen. Sluiten wij niet op elkaar aan, dan is dit mogelijk en gaat ieder zijn eigen weg.
Ik houd erg veel van mensen, ondanks dat er enkelen waren, die mijn vertrouwen hebben beschaamd en misbruikt. Ook dit heb ik zelf in stand gehouden. Ik ben niet boos op die anderen heb het ze ook vergeven, omdat ik ervan heb mogen leren.
Het leven is net zo mooi als dat ik dat zelf wil zien, voelen en genieten. Maar soms kun je dat pas zeggen na langere tijd want tijd heelt NIETS.
Toch wil ik ook nog steeds in de gedachten van anderen meekruipen om een beetje te begrijpen hoe zij denken en daardoor de band met hen verstevigen. en ik leef nu. U ? sta en leef in het NU
Om de minireeks af te sluiten van de minifietstocht, toch even een foto publiceren van het gloednieuwe devotiecentrum t.n.v. Pater Constant Lievens te Moorslede.
Een tip voor bedevaarders naar Dadizele, want Moorslede is de hoofdgemeente tot spijt van wie het benijdt en zo een omwegje waard naar Moorslede al blijft Dadizele de aantrekkingspool, ook al kent men de naam niet langer meer als bedevaartsoord, maar wel omwille van zijn tuincentra of zijn voormalig "speelplein".
Even zien of ik in aansluiting van het berichtje een foto kan plaatsen over het "begraven" van de rechterhand van onze grote Indiamissionaris Constant Lievens. Omdat ook ik sinds jaar en dag een band heb met India, evenwel met de inheemse Indische missiecongregatie, IMS, waar ik al eerder over schreef hoe we de echte armen kunnen nabij zijn, binnen of buiten en congregatie.
Het suggerert zoveel, maar in een mooie relatie zou het wel eens volgende kunnen betekenen :
"IK HEB JE IN RUIL VOOR ALLES WAT IK VAN JOU VERWACHT HELEMAAL NIETS TE BIEDEN".
Is dit geen mooie weekendgedachte?!
p.s ik hoop dat de uitgebreide teksten die ik heden plaatste nog zullen gepubliceerd worden al had ik de indruk dat big brother over mijn schouders meekijkt? ook al eerder ondervonden?
Heilige Geest door Christus, onze Eeuwige, Nabije, Jij die ons aankijkt en ons ziet zoals we zijn: mannen en vrouwen, niet volmaakt, maar wel naar Jouw beeld toe geschapen, zoekend en gelovend, zo komen wij voor Je naakt, doorzichtig... Ontdek het goede in ons, haal het beste in ons boven, Jouw gaven, opdat we zien waartoe Jij ons bestemd hebt en we met vertrouwen de weg gaan die Jij voor ons openlegt.
Eeuwige, Almachtige, Jij die ons aanspreekt: een stem die klinkt in het diepst van ons hart, een woord dat onze doofheid doorbreekt, dat verontrust en hoop geeft en een vuur in ons ontsteekt. Zo staan wij voor Je, geopend, ontvankelijk... Blijf mensen roepen, mannen en vrouwen, jonger en ouder, om te volgen in het voetspoor van Jouw Zoon: mensen levend in Zijn geest en die zich van harte inzetten voor het welzijn van Jouw schepping, van Jouw mensen.
Eeuwige, Barmhartige, Jij die ons aanraakt, in beweging zet en gaande houdt. Dieper dan ons diepste innerlijk adem Jij in ons, geef Je ruimte, waarin wij kunnen herademen en een ant-woord vinden. Zo ga Jij met ons.,. Inspireer ons en allen om verantwoordelijkheid te dragen in de gemeenschap die "Kerk" heet: vrouwen en mannen naar Jouw hart, bewogen door Jouw liefde door de tijden heen, levende voorbeelden op de weg die Jezus ons voorgaat.
Dit vragen wij Je in de Heer. Amen. Pater Mark-Robin Hoogland cp
een paar dagen eerder maakte ik al melding van een fietstocht, en omdat men kond maakte dat de zon zich al gauw zou verstoppen achter regen, heb ik maar nog eens de fiets genomen en ben eens de nieuwe fiestroutes gevolgd in Roeselare en omgeving.
Op zich niets bijzonders, maar zo kom je wel op plaatsen waar je al eerder over hoorde maar waarvan je de specifieke locatie niet kent. Zo ben ik afgestapt aan het oude kerkhof te Roeselare, een plaats waar een mens nauwelijks of nooit komt, waar graven nog monumenten zijn met een eeuwige vergunning. Mijn aandacht werd echter getrokken door een wegwijzer naar het PRAALGRAF van ALBRECHT RODENBACH.
Blijkbaar is er van die Vlaamse geschiedenis niet veel méér overgebleven dan de naam die slaat op "pittig bruintje", zo lekker bij zomerse temperaturen op een terras. Er staat naast dat praalgraf een afscheidsgedicht en wie het wil vinden, kan misschien eens naar de site van die Vlaamse strijder gaan. Het is een liefdesgedicht dat Albrect Rodenbach schreef kort voor zijn dood; misschien eens een gelegenheid om eens te surfen.
Dan maar verder gefiets op de smalle boerenwegen en kijk, zie daar nog een beroemdheid, en welke dan nog! Je zou er zo aan voorbijrijden, zeker met de wagen. Ik lees een opschrift naast een boerderij dat daar, (te MOORSLEDE) CONSTANT LIEVENS werd geboren, de priester die als missionaris de grote RANCHI-missie te India zou stichten .
Misschien moet ik hierover eens uitgebreider schrijven nu het proces tot zijn zaligverklaring aan de gang is.Toch wil ik nog meegeven dat de rechterhand van de missionaris een paar weken terug werd bijgezet in een devotieruimte in zijn geboorteplaats.
... Of hoe een korte fietswandeling kan leiden tot sluimerende ontdekkingen.
Zomaar twee merkwaardige levens aanééngefietst. En nu ga ik eens zelf gaan surfen.
God, zie je dan niet hoe mensen trappen op het hart van hun broeders, hoe mensen van angsten en ontgoocheling breken, dat zovelen, die het goed bedoelen, bij niemand steun vinden en begeven; dat zovelen wachten op een woord dat de aarde niet kan spreken.
Weet je dan niet, God, dat kinderen van honger sterven, en hoe moeilijk zj het hebben die in de liefde geloven. God, waar blijf Je? Waarom zwijg Je? Warom verberg Je je hand en Je gelaat?
Ik zag de man aan het kruis zachtjes de lippen bewegen en mij onhoorbaar zeggen: Ik heb geen andere handen, dan die van jou. Laat jouw hand de mijne zijn, neem mijn woord op jouw lippen en ga waar Ik je zend. Laat Mijn mensen niet langer wachten ...
Eigenlijk geloof ik in niets en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft, dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam, en dat, in zelfde wanhoop Gij mij zoekt zoals ik U.
Ik heb in stilte gewenst dat een kunstwerk als wat hieronder staat ergens in mijn leefruimte een plaats kon krijgen. En zie ik kan in elk geval het adres van de kunstenaar doorgeven.
Missschien zit er al ergens een opdracht in, maar dan wel niet voor mij want ben beter met de pen dan met een penseel en een doek. Ik zal er alleen maar ven kunnen genieten.
Dus geef ik zomaar de link door, wie weet wat dit tot gevolg kan hebben in deze internetwereld!
Ik voel nog de warmte op mijn gezicht door die eerste weldoende zonnestralen wanneer ik ,eens niet voor de pc zat, maar heb genoten van een fietstocht van om en bij de 40 km.
Vooral in dit tijdstip van het jaar waar elke bloem je groet, waar struiken en bomen nog getooid zijn met dat frisse lentegroen, dan maakt een uitstap het nog zo aangenaam.
Onderweg zie je eigenlijk alles, wat je wil zien, wat je liever niet tegenkomt of wat onverwacht je aandacht trekt. Over laatste wil ik het even hebben.
Velen kennen wellicht, zeker op landelijke parochies, de houten kruisen die links en rechts op de velden geplaatst worden zo juist voor de aanvang van de vasten. En daar staan dan woorden tot bekering op geschilderd.
Pasen ligt nu al weer efkens achter ons, de kruisen zijn verdwenen en opgeborgen tot volgend jaar, maar op mijn weg deze namiddag kwam ik nog één zo een kruis tegen. Ik denk dat het er bewust niet weggehaald is, want er staat op te lezen : WEES MILD!
WEES MILD, zo verder fietsende moest ik daar toch over nadenken, Mild in geven als vraag tot de voorbije vastencampagen? Eigenlijk heb ik gedacht of dit niet juist na de moord op Joe geen kruis was dat opriep tot een persoonlijke verbintenis, misschien te beginnen met MILD TE ZIJN TEGENOVER MEZELF, MEZELF GRAAG TE ZIEN OM ZO ANDEREN TE KUNNEN WAARDEREN.
... En dan opeens, gedaan met "mediteren", want ik voelde dat ik lek zou rijden ... wat nu, waar naartoe? Nog zoveel km voor de boeg! Ineens schoot me te binnen dat een fietsenmaker op die plaats in de buurt moest wonen. Ik ben er dan maar afgestapt, ergens opgelucht. De man vroeg hoeveel tijd het mocht duren. Ineens hoorde ik een stem vanbinnen die me zegde "WEES MILD" en ik heb hem in alle rust en vriendelijkheid geantwoord dat hij er zijn tijd mocht voor nemen.
Meteen kwam ik zelf tot rust en zo kan ik in alle rust nog voor de pc deze gedachte achterlaten.
"de lente maakt dat wij ons jong voelen , genoeg om alles en nog wat te doen , terwijl we oud genoeg zijn om te beseffen dat wij het niet meer aan kunnen . . . Soms heeft een mens rare gedachten "
een gedachte van blogvriend peter!
Vriend, dat je nog zeer lang van dat soort rare gedachten mag hebben! ze houden ook mij jong!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
