Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Dat hoorde ik net op de radio. Maar is dat wel de realiteit, of zie je die fietsers gewoon op zondagvoormiddag of tijdens het verlof. Of populairder omdat ze electrisch worden aangedreven? Of populairder omdat je er in sommige gevallen nu een vergoeding voor krijgt?
Zalig zij die met een auto mogen rijden, want daar kom je overal mee; met een fiets helaas niet, en altijd afhankelijk van de weerrsomstandigheden. In het begin van mijn bloggen heb ik er nog uitgebreid over gehad dat ik me vaak 'de eenzame fietser' voelde, want over een afstand van twee maal twalf km. kwam ik haast nooit een medefietser tegen, of het was een jong gezin dat naar de supermarkt ging omdat zij zich geen auto konden verloven.
Nog steeds lijk ik een van de weinige fietsers! Dit moest ik toch even kwijt!
Ellen Rademakers herinnerde zich haar nachtmerrie nog levendig: haar vriend had gezworen dat hij haar zou vermoorden. Maar wanneer ze diezelfde dag op een veiling een notitieboekje uit de achttiende eeuw ontdekt, is ze de droom alweer vergeten. Vanuit haar chambres dhôtes in Normandië gaat ze samen met Thomas op zoek naar de betekenis van de geheimzinnige aantekeningen. Vele vragen worden opgelost, maar andere blijven voorlopig onbeantwoord. Wie is de arrogante Xander Govaart, die zich ongevraagd in hun leven nestelt? Is Thomas echt voor de beeldschone Rika gevallen? Wat hoopt het stel te vinden op het kerkhof van Montmartre? En de belangrijkste vraag van allemaal: waarom vertelt Thomas zijn bloedstollende verhaal vanuit een cel in de gevangenis?
Het woord oud is een containerbegrip. Je kunt er van alles in stoppen. Het begrip verandert doorlopend. De zeventiger van nu, was de vijftiger van de jaren na de oorlog. En als iemand sterft voor zijn tachtigste, sterft hij redelijk ‘jong’. En hoe vaak hoor je de opmerking, iemand is wel oud in jaren maar jong van geest.
Ouder worden en ouder zijn is een gebeuren, waarmee de mens in onze dagen worstelt. Wij leven in een tijd waarin je jong en krachtig moet zijn, je eigen leven in de hand moet houden, zolang mogelijk maatschappelijk mee moet doen. En juist in die samenleving komen steeds meer ouderen. En dat levert nogal problemen op, economisch, financieel, totale verandering van bevolkingsopbouw en de vraag naar zingeving stelt zich opnieuw.
Belangrijk is bij een te zoeken antwoord op de vraag naar zingeving vanuit welk mensbeeld je leeft, wat is je visie op de mens en samenleven.
- Ga je uit van het beeld van de mens die autonoom is, de regisseur van zijn eigen leven, onafhankelijk en zelfstandig. In die visie is ouder worden verlies, beperkingen, weinig toekomst.
- Zie je de mens als relationeel, altijd en overal verbonden met elkaar, dan blijft bij het ouder worden die verbondenheid bestaan. Kan zich vernieuwen of veranderen.
Een gebed voor deze tijd van crisis van het coronavirus:
In de nieuwberichten vernemen we dat op vele plaatsen in de wereld mensen getroffen zijn door het coronavirus. Velen zijn ziek geworden, er zijn mensen aan overleden. Er is vrees voor een uitbraak van dit virus. In deze momenten mogen wij ons ook richten naar onze God en Hem al onze zorgen voorleggen.
Vader in de hemel, vol vertrouwen bidden we tot U en vragen dat het coronavirus geen slachtoffers meer maakt, dat de epidemie snel onder controle is en Gij de getroffenen hun gezondheid weergeeft, zodat de rust terugkeert. Neem in uw liefde op hen die aan deze ziekte zijn overleden, en biedt troost aan de getroffen families. Sta dokters en verpleegkundigen bij in hun strijd tegen deze ziekte, zegen met inspiratie hen die zoeken naar een remedie. Heer Jezus, Gij die lichaam en ziel genezen kunt, ondanks onze machteloosheid in deze wereldwijde gezondheidscrisis, stellen wij al ons vertrouwen in U. Schenk ons vrede en gezondheid. Moeder Maria, wees onze bescherming, draag blijvend zorg voor ons en leid ons door uw liefde tot Jezus, uw Zoon. Amen
je levenscomputer bewuster ‘opstarten’ je ‘wachtwoord’ op Pasen instellen ‘deleten’ wat niet tot echt leven leidt ‘leuk vinden’ wat vrede, gerechtigheid en leven dient ‘knippen’ wat fake is ‘escapen’ uit wat vals is en onecht …
Ha, waar is de tijd van het regentaat… wij kregen toen van de leraar deontologie een donderpreek waarin hij ons waarschuwde dat we het als leraar niet konden permitteren om nog naar de zee te gaan en daar in de zon te gaan liggen. Als er leerlingen zouden opdagen “zouden we niet weten waar gekropen van schaamte om ‘onze schamelheid’ te bedekken” ! Ik hoor het hem nog zeggen… “onze schamelheid” ! Wat voelden wij – jonge mannen – ons beledigd ! We gingen meteen aan het stoefen over hoe weinig schamel onze schamelheid wel was !
Toen ik voor het eerst in mijn superminizwemslipje door de duinen van Nieuwpoort wandelde, moest ik aan die woorden terugdenken. Ik ben toen geen leerlingen tegengekomen… Ik ben toen zelfs op een duintop gaan staan om me aan ‘heel de wereld’ te tonen. (Nu kun je daar zelfs niet meer komen, want die duinen zijn allemaal natuurgebied.) Haha, waar is de tijd !
Een nar had genoeg van zijn altijd maar vrolijke, zwervende leven en besloot monnik te worden. Maar het kloosterleven viel hem niet mee. Hij wist niet hoe hij moest bidden en hij kon geen psalmen zingen. Tijdens het koorgebed dacht hij: “Wat doe ik hier eigenlijk?”. Toen de volgende ochtend de klok luidde, sloop broeder nar naar een stille plek in het klooster. Hij trok zijn pij uit en danste vol overgave in zijn narrenpak. Een van de monniken had hem gezien en de nar werd bij vader abt geroepen. Hij was bang dat hij gestraft zou worden, maar de abt omhelsde hem en zei: “Broeder nar, wij hebben met ons koorgebed God geloofd met onze stem, maar jij hebt met jouw dans God geëerd met ziel en lichaam.
Niets werkt zo genezend en maakt het leven zo kleurrijk als de humor! ... het leven de moeite waard om geleefd te worden……..! geeft het de nodige kwaliteit……..! Met relativering en een lach benader je meer de christelijke waarde van liefde. Kijk, God is de Schepper. Hij heeft de lach voorbehouden aan de mens: een leeuw of een sprinkhaan hoor je niet schateren. Voor zover ik weet zijn wij de enige schepselen met zelfbewustzijn. Met dat vermogen tot reflectie komt de humor mee. Niets werkt zo genezend en maakt het leven zo kleurrijk als de humor! ... het leven de moeite waard om geleefd te worden!
Het grote gevaar bij humor is echter, dat het heel gemakkelijk ten koste gaat van een ander. Humor die zuiver is, die voldoet aan het grote gebod van de liefde, die niet bespottend of sarcastisch is, niet de ander kleinerend maar hem/haar in waarde latend, niet de draak stekend met wat voor een ander van grote waarde is, die humor wordt onder ons jammer genoeg niet zo vaak gevonden. Als je dus deze humor bedoelt, moet ik ontkennend antwoorden, dit soort humor zal bij Jezus niet voorgekomen zijn. Maar volkomen vreugde die zich uit op een wijze die tot lachen aanzet, zal zeker ook bij Hem aanwezig geweest zijn.
Het was een vraag die naar boven kwam tijdens een etentje toen we het even hadden over de vele realityprrogramma's die dan vooral seksistisch getint zijn zoals Temptation Island, Naked dating en het programma met Goedele dat nu weer op tv is. Waarom kijken mensen daar toch massaal naar, en met uitbreiding naar pornosites allerhande?
Ik kreeg enkele dagen later dit mooie antwoord in mijn mailbox dat ik graag met jullie deel.
"Het fenomeen van de verschillende affiniteiten en affectiviteiten is voor mij een diep, maar mooi mysterie, even diep en mooi als bvb. de muziek. Tussen haakjes: kunt u een vrouwelijke componist noemen? Omdat het een mooi mysterie is, is het voorzeker een bron van waarheid, goedheid en schoonheid. Eerlijkheid in de beleving van dit mysterie is daarom belangrijk: hoe eerlijker, hoe heerlijker (waarheidsdimensie). Dankbaarheid omdat dit mysterie ons zalvend overkomt (dimensie van goedheid: God is als vader ondermeer ook 'man'). Lieflijke deugd ten derde omdat we altijd weer verliefd worden op een onuitsprekelijk goddelijke verschijning (schoonheidsdimensie). Het mysterie mag ons niet driemaal onevenwichtig maken (te streng, te los, verblind), maar evenwichtig gelukkig binnen een zeer boeiende wereld ."
Nu is het licht daar weer. Kinderen fietsen niet langer door de duisternis naar school. De werkdag eindigt voor velen opnieuw vóór de zon helemaal is verdwenen. Als de zon even tussen de wolken komt piepen en een optimistische vogel zijn mooiste fluittoon al even opwarmt, koesteren we zelfs de illusie dat de lente er al is. Niet waar natuurlijk, maar het kan niet ver meer zijn. De verwachting is alweer even belangrijk als de vervulling.
Op de avond dat Thomas Breens in een café zijn drieënvijftigste verjaardag viert, hoort hij hoe de bekende radiopresentatrice Kathy Ongena tijdens een live-uitzending onverwacht in tranen uitbarst. Kathy is de geheime minnares van een bekende Antwerpenaar. Wanneer ze de volgende dag niet opdaagt in de radiostudio, gaan Thomas en zijn vriendin Kristien naar haar op zoek. Hun speurtocht leidt hen van Oostende naar de Côte d’Azur en terug en naar ontmoetingen met excentrieke kunstenaars, ingehuurde moordenaars en gewetenloze politici.
Dit tiende Thomas Breens-verhaal neemt de lezer mee op een verrassende en spannende odyssee langs de smalle straatjes van Nice, de stadsmuren van Saint-Paul-de-Vence en de coulissen van de Antwerpse politiek, waar de strijd om het burgemeesterschap in volle hevigheid is losgebarsten.
Zullen ze Kathy vinden? Waarom is een serie oude polaroidfoto’s zo belangrijk? En hoe loopt het uiteindelijk af met de hoogst verleidelijke man?
Het hoeft geen carnaval te zijn om een masker op te zetten. Er zijn mensen die moeiteloos dag in dag uit met een masker op lopen. En waarom? Vroeg of laat valt het masker in duigen, eerst thuis en in de binnenkamer van de ziel, maar hoe langer de persoon dat masker draagt, hoe langer er ook barsten in dat masker komen te zitten. De ene 'vriend' na de andere blijft dan achterwege. Want mooie praatjes en plaatjes blijven niet duren. Alle vertrouwen is geschonden, naakt blijf je alleen tussen jouw weinige spulletjes. Leg dus maar jouw masker af nu het nog kan, misschien ideaal in deze tijd naar de vasten toe! Zo vind je uw echte vrienden terug!
Tot zijn verrassing wordt Thomas Breens eenparig verkozen tot lid van de Moordenaarsclub, een exclusieve vereniging van detectiveschrijvers, die twee keer per jaar bijeenkomen in een Antwerps restaurant. De voorzitster van de club heeft de inwijdingsceremonie tot in de puntjes voorbereid: er knallen revolvers en champagnekurken.
Maar dan gaat er iets fout en gebeurt er een échte moord in de Moordenaarsclub. Als er kort daarna nog een tweede schrijver om het leven komt en Thomas zelf met de dood wordt bedreigd, reist hij met zijn vriendin Kristien naar het zuiden van Frankrijk om de copycat killer te ontmaskeren...
Toch wel één van de beste boeken die ik de laatste tijd heb gelezen, een ware aanrader!
Met de liefde moet gebeuren wat met de hand van een kind gebeurt: als een kindje wordt geboren, houdt het de vuistjes toe. Dit is bijna symbolisch: mijn leven hangt af wat ik kan grijpen. Naarmate een kind groeit, gaat het handje open. Het gaat alsmaar minder grijpen en meer geven. Dat moet ook met de liefde gebeuren, anders overleeft ze de maand september niet.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
