Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Tot zijn verrassing wordt Thomas Breens eenparig verkozen tot lid van de Moordenaarsclub, een exclusieve vereniging van detectiveschrijvers, die twee keer per jaar bijeenkomen in een Antwerps restaurant. De voorzitster van de club heeft de inwijdingsceremonie tot in de puntjes voorbereid: er knallen revolvers en champagnekurken.
Maar dan gaat er iets fout en gebeurt er een échte moord in de Moordenaarsclub. Als er kort daarna nog een tweede schrijver om het leven komt en Thomas zelf met de dood wordt bedreigd, reist hij met zijn vriendin Kristien naar het zuiden van Frankrijk om de copycat killer te ontmaskeren...
Toch wel één van de beste boeken die ik de laatste tijd heb gelezen, een ware aanrader!
Met de liefde moet gebeuren wat met de hand van een kind gebeurt: als een kindje wordt geboren, houdt het de vuistjes toe. Dit is bijna symbolisch: mijn leven hangt af wat ik kan grijpen. Naarmate een kind groeit, gaat het handje open. Het gaat alsmaar minder grijpen en meer geven. Dat moet ook met de liefde gebeuren, anders overleeft ze de maand september niet.
Valentijn - Wie was eigenlijk de patroonheilige van geliefden?
Valentinus verwijst naar bisschop Valentinus van Terni,
een stad tussen Rome en Perugia.
Hij stierf rond het jaar 268, precies 1.752 jaar geleden. Op 14 februari van dat jaar werd hij onthoofd omwille van zijn christelijk geloof, later werd hij heiligverklaard. Zijn relieken bevinden zich nog steeds in de Sint-Valentinusbasiliek in Terni.
Lange tijd was er verwarring rond een Romeinse priester, ook Valentinus genaamd, die rond dezelfde tijd was gestorven.
Steeds meer wordt echter geloofd dat het om één en dezelfde persoon gaat.
Wat hij met de liefde en met verliefden te maken heeft? Daarover zijn historici het niet eens. De meest verspreide verklaring is dat de bisschop soldaten en hun geliefde in de echt verbond, ook al was dat verboden door keizer Claudius II. Die belegde nogal eens een veldslag en verkoos ongehuwde soldaten die gefocust waren op de strijd en niet op de liefde.
Valentinus zou tientallen soldaten hebben getrouwd en bekocht dat met zijn leven.
Claudius II zwoer namelijk bij de Romeinse goden en had geen hoge dunk van de God van de christenen. In het oude Rome was 14 februari overigens de dag van Juno, patrones van vrouwen en het huwelijk.
Volgens de legende genas Valentinus de dochter van een cipier van blindheid, waarna tientallen zich bekeerden tot het christendom.
11 Februari - Begin van het bedevaartsseizoen te Lourdes
Op 11 februari 1858 verscheen een hemelse gestalte voor het eerst aan de 14-jarige Bernadette Soubirous. Het meisje beschreef de verschijning als een 'mooie dame, gekleed in het wit met een blauwe ceintuur en op beide voeten een gele roos'.
Onbevlekte Ontvangenis Bij de zestiende verschijning op 25 maart 1858, kreeg Bernadette antwoord op haar vraag wie de dame was: "Ik vroeg het haar opnieuw, drie keer achter elkaar, steeds bleef zij glimlachen. Tenslotte waagde ik het voor de vierde maal en toen zei zij tegen mij, met de handen op de borst gevouwen, dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was" [in het door Bernadette gesproken Occitaans: Qué soï era immaculado councepciou].
De opening van dit bedevaartsjaar werd traditioneel dan ook geopend met een misviering in de ondergrondse basiliek met bisschoppen en bedevaarders van over geheel de wereld.
Eind verleden week kreeg ik een brief uit INDIA. Eens geopend zag ik dat die de kerstwensen bevatten, ruimschoots te laat dus. Toen ik nog eens naar de omslag keek, zag ik meteen de reden van de late bezorging.
Voornaam en Naam waren correct, ook straat en nummer, zelfs stad correct gespeld, maar dan liep het mis, want postnummer bevatte slechts 1 cijfer: de 8. Het werd erger toen ik 'Germany' las i.p.v. Belgium of zo. Dorrheen die 'Germany' was een lijn getrokken en daarvooor met stylo enkel een 'B'.
Niet te geloven dat deze brief is aangekomen. er zijn dan toch beambten, in Duitsland of hier die meer dan hun werk correct doen. ik denk dat de meesten een brief met zo een adres aan de kant gooien. Nu maar India verwittigen, want kan belangrijk zijn voor de toekomst.
Bernadette komt naar ons land. Het schrijn met haar relieken maakt een rondreis door Europa . Na bisdommen in Frankrijk, Italië, Duitsland en Spanje worden de relieken tussen 11 tot 22 maart in ons bisdom verwacht
Bernadette Soubirous ligt sinds haar overlijden in 1879 begraven in het klooster te Nevers. In het kader van haar heiligverklaring zijn in de jaren twintig van de vorige eeuw enkele stukjes bot bij haar weggenomen. Deze relieken worden in een aparte schrijn te Lourdes bewaard in een aparte Bernadette kapel naast de crypte. Sinds enkele jaren leent het heiligdom de relieken voor korte tijd uit aan andere bisdommen. Zelfs heeft men daartoe een speciale ‘reis schrijn’ laten maken
Dit schrijn komt ter verering aan op 11 maart in de St. Janskerk te Poperinge en vanaf 15 tot 22 maart in de basiliek van Dadizele.
Het zou billijk zijn dat onze Lourdesvrienden aan deze vieringen deelnemen.
Moed houden,
eenvoudig voortgaan als je kunt.De weg gaan die komt,
met zijn voor en tegen.
Je ogen die een lamp zijn van je ziel
en die meer zeggen dan je mond verwerken kan.
Doen wat voor de hand ligt :
antwoorden geven - als die er zijn -
met een lach, maar ernstig gemeend,
of praten met je allrliefsten
of zwijgen, als het mysterie te groot is.
En intussen niet teveel omzien,
want de weg van het leven gaat soms dwars door je hart.
Moed houden,
eenvoudig voortgaan als je kunt.
En als je niet kunt :
wachten en uitrusten bij wie je zorgen deelt,
of bij een vriend of een vriendin - als die ze is -
zomaar een gesprek, eerlijk en vertrouwd.
En als die er niet is, toch wachten
dan maar alleen
Wacht tot het weer beter gaat, straks.
Als de bekende televisiepresentator Oscar Stellendam de kans krijgt om een live-talkshow te presenteren, grijpt hij die met beide handen aan. Hij vlucht in het werk en probeert zo het trauma in het leven van hem en zijn vrouw te vergeten: de tragische dood van hun zoontje Jimmy. Zijn vrouw Stella doet er juist alles aan om de herinnering aan Jimmy levend te houden, en langzaamaan raken ze steeds verder van elkaar verwijderd. Het grote succes lijkt voor Oscar binnen handbereik, maar als hij door een onbekende wordt bedreigd, verandert zijn leven in een nachtmerrie. De stalker lijkt hem beter te kennen dan wie ook, waardoor Oscar op den duur niemand meer durft te vertrouwen?
Erg fijn boek, prettige schrijfstijl en een geloofwaardig verhaal (zeker voor wat betreft de doofheid van Stella). In sommige literaire thrillers weet je al snel in het verhaal wie het is. In dit boek werd ik steeds op het verkeerde been gezet en had ik steeds weer een andere verdachte voor ogen. De uiteindelijke stalker was niet geheel onverwacht en tóch was het een verrassing.
Ik weet dat ik met de titel het eigenlijke motto een beetje geweld aandoe, maar straks verduidelijk ik dit. De laatste tijd word ik door omstandigheden buiten mijn wil om, geacht het openbaar vervoer te gebruiken, in het bijzonder de lijnbus dan. Ik zal het maar niet hebben over alle slechte ervaringen zowel met bus als trein, maar hoe ouder ik word, hoe minder graag ik met de bus reis, misschien een stuk faalangst ook of perfectionisme. Kortom, verleden zondag moest ik weer eens de bus nemen om mijn ouders te gaan bezoeken. Gelukkig was de bus op tijd. Toen ik om 18.00 u de laatste bus terug nam naar mijn woonplaats - zeg nu zelf de laatste bus op dit uur op zondag! - kwamen me vier donkerkleuige jonge gasten naast me staan die ook zelfde richting uitgingen. Voordien had ik amper een paar woorden gezegd tot die ene die naast me stond. Pas opgestapt en gezeten vraagt die totaal onverwacht of hij naast me mag komen zitten. Het was een vriendelijke jonge man die een gesprek wilde aanknopen, zijn Nederlands was relatief goed. Om hem tegemoet te komen vroeg ik hem of Frans of Engels spreken misshien beter was. Maar hij vertelde dat hij enkel Nederlands spreekt naast zijn moedertaal.
Toen ik hem vroeg of hij in Vlaanderen geboren was, was zijn antwoord dat hij hier al drie jaar woont, werk heeft en zich wil bekwamen als lasser. En toen kwam het, hij is afkomstig uit Eritrea en in zijn gebrekkig Nederlands sprak hij het woord 'boot' uit met armbewegingen, later 'bootje drijven op water', 'gevaarlijk', 'Italiê'. Toen besefte ik het en vroeg het als bevestiging:" Ben jij dan soms een bootvluchteling"? Dat was hij dus, 26 jaar jong, met de mooie naam Michael. en zo komt de wereld ineens wel heel sterk binnen. De LIJN, het was inderdaad meer dan een beetje reizen. Hoe graag had ik alles horen vertellen. Hij moest echter verder naar Oostende...Maar dit voroval heeft me tot nu toe zeer sterk geraakt!Je hoort en leest het tot op het moment dat zo iemand letterlijk naast je plaats neemt!
Nice man, zegde hij me tot afscheid, ik heb hem met zelfde geantwoord.
Ze zeggen dat haar vader in de gevangenis heeft gezeten. Ze zeggen dat zijn moeder is weggelopen. Ze zeggen dat zij niet te vertrouwen is. Ze zeggen dat het bij hen armoe troef is.
Zo gaat het overal, in de school, op straat, in het dorpshuis En het wordt even pijnlijk stil als het slachtoffer binnenkomt.
"Neen, natuurlijk, we roddelen niet," kun je denken, "wij zeggen alleen maar de waarheid. En die mag toch gezegd worden, of niet soms?"
We praten over onze naaste en we verschuilen ons achter een anonieme macht : "Ze". Daar sta je als mens machteloos tegenover: niemand kan het praatje achterhalen. Wij, waarheidsmaniakken, ten koste van de anderen. "Ze zeggen..."
Woorden zijn zo gemakkelijk... Woorden zijn zo gevaarlijk ... Woorden zijn zo interessant ... Woorden zijn zo liefdeloos ...
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
