Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Liefdevolle God, we zullen ze niet vergeten, de mensen die in de oorlog hun leven voor ons op het spel hebben gezet.
We zullen ze niet vergeten, de mannen, vrouwen, kinderen, die op transport gesteld werden en zo maar verdwenen zijn.
We zullen ze niet vergeten, de mensen die geleden en gebeden hebben om vrede, vrijheid en veiligheid.
Dank U wel dat we leven in een land zonder oorlog. Waar je bijna zou vergeten, dat er ook nu weer mensen zijn die zich nergens thuis voelen, opgejaagd en op de vlucht, vol pijnlijke herinneringen. Geef dat we hen zien staan. Dat we samen met hen streven naar vrede, vrijheid en veiligheid voor iedereen.
Na de ‘berenzoektochten’ voor families met jonge kinderen en het zoeken naar kleurrijk versierde stenen in de ‘rocking gemeenten’, steekt er een nieuwe trend de kop op: ‘Maria in de tuin’, zien we in Het Belang van Limburg.
Het initiatief gaat uit van de parochiegemeenschappen van Bree, Oudsbergen, Kinrooi en Dilsen-Stokkem. ‘De afgelopen weken hebben we allemaal tijd gehad om onze tuin in orde te maken’, zegt René Luyten, lid van het parochieteam in Bree.
‘We nodigen iedereen uit om die tuin op te fleuren met een Mariabeeldje. Plaats dit beeldje, al dan niet met een kapelletje, in je voortuin, op je balkon, aan je voordeur … maakt niet uit. Dat beeldje mag daar de hele maand blijven staan, maar dat moet niet. Alleen op je verjaardag, of op de verjaardag van een kind of kleinkind, of om de andere dag in afspraak met je buren: alles mag.’
Twee dingen heb ik vooral gehoord toen het virus ons verplichtte in ons kot te blijven: ten eerste dat we niet alles onder controle hebben, dat we kwetsbare mensen zijn; en ten tweede dat we daarom elkaar nodig hebben en dat alleen solidariteit ons redden kan. Maar nu de ophokplicht begint te wegen en we uitkijken naar het einde ervan stelt de exitstrategie de samenleving voor de keuze tussen onze gezondheid of de economie? Of moeten we voorrang verlenen aan de nood aan sociaal contact en letten op de gevolgen van de vereenzaming?
Gaan wij na de pandemie de rituelen van voorheen opnieuw opnemen? Of gaan wij onze gemeenschappelijke kwetsbaarheid blijven beseffen en wereldwijd elkaar helpen?
Gaan we terug naar de middeleeuwen waar melaatsen zich moesten aankondigen van verre om anderen niet te besmetten? Toen ik een toertje in de buurt deed zag ik op één enkel raam drie afffiches aangeplakt met in rode letters:
HIER WOONT EEN PERSOON UIT DE RISICOGROEP!
De familie, buren en kennissen zullen dat wel weten zeker! HEEL ERG VIND IK DIT!
Geboren onder de toren van de basiliek te DADIZELE was 1 mei voor mij vooral een hoogdag, feestelijke opening van het bedevaartseizoen. Jarenlang was ik er ook lector en dan keek ik naar een bomvolle basiliek, hoorde de gekende Marialiederen. Helaas nu doods en verlaten!
De combinatie werk, crèche, les geven, knutselen, poetsvrouw, eten maken, tuinier, verbouwer is geen evidentie neen :) maar niets zo slecht of het heeft zijn goede kanten! Blij dat we veel tijd met elkaar kunnen spenderen en dankbaar voor de weergoden die ons toegelaten hebben veel in de tuin te vertoeven.
Jonge papa van vier kinderen tussen 1 jaar en 6 jaar.
De straten zijn verlaten en de deuren blijven dicht De afstand is nog nooit zo groot geweest Ik staar wat voor me uit en voel de zon op mijn gezicht Ik zweef al dagen tussen hoop en vrees
en ik ben bang maar ik weet, ik voel me net als iedereen de lente komt, daar troost ik me mee
Laat het voor de liefde zijn dat jij en ik hier wachten met zijn twee Laat het voor de liefde zijn we komen er , we komen er doorheen
Ik zie vermoeide ogen van verpleegsters op tv dokters redden levens dag en nacht buren helpen buren want je kan het niet alleen we vechten samen tegen overmacht
Ik besef nu weer wat er echt belangrijk is hopelijk onthouden we dit
Laat het voor de liefde zijn dat jij en ik hier wachten met zijn twee Laat het voor de liefde zijn we komen er , we komen er doorheen
En op een dag, een mooie dag kom ik dichtbij en schud ik weer jouw hand We zingen want het is voorbij Ik drink en lach, omarm jou en dans
Laat het voor de liefde zijn dat jij en ik hier wachten met zijn twee Laat het voor de liefde zijn we komen er , we komen er doorheen We komen hier , we komen hier doorheen
Veertien dagen geleden dachten de meesten onder ons dat dit de ideale periode was de grote schoonmaak te doen nu er niets mocht. Ook velen hebben dit ondertussen gedaan, maar nu alles is opgeruimd is lijkt het lezen van die boeken wel een aangename verpozing.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
