Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Martin Hochtstettler, commandant van de Zwitserse Garde, staat voor de grootste uitdaging van zijn leven als hij een aanslag op de paus moet zien te voorkomen. Het roept traumatische herinneringen bij hem op. Herinneringen aan de nacht van 28 september 1978, de nacht dat Paus Johannes Paulus I tijdens zijn wacht overleed onder mysterieuze omstandigheden. En nu lijkt de geschiedenis zich te herhalen.
Hochstettler moet alles op alles zetten om de veiligheid van de paus te waarborgen. Maar hij heeft te maken met een eigenzinnige en tegendraadse Franciscus die ook nog eens op ramkoers lijkt te liggen met de oude garde in het Vaticaan. De paus heeft aangekondigd het onderzoeksverslag over de bank van het Vaticaan openbaar te maken. De laatste paus die voornemens was een dergelijk onderzoek openbaar te maken was binnen 33 dagen dood...
BIJZONDER AANGENAAM OM LEZEN ZEKER OM HET PERSONAGE VAN DE PAUS.
De meiklokjes heten in Vlaanderen vaak muguetjes, soms uitgesproken als mugeetjes. Muguet de mai is de Franse naam voor de bloem. De benaming muguet verwijst naar de sterke geur van de bloem. Het woord is afgeleid van muskus, de sterk riekende stof van mannelijke muskusdieren. Naast de vorm van de bloemen, de plaats waar je ze vindt of de periode waarin ze bloeien, kan dus ook de geur bepalend zijn voor de naamgeving.
Kreeg jij ook lelietjes-van-dalen of meiklokjes op 1 mei? Of kreeg je bosielekes of boslellekes? En waar krijg je muguetjes en snuivertjes? Het witte meiklokje wordt op 1 mei uitgedeeld om het einde van de winter te vieren. Het brengt de ontvanger geluk voor het volgende jaar; daarom worden ze ook wel porte-bonheur ‘geluksbrenger’ genoemd. In Frankrijk is de traditie om meiklokjes te geven nog heel bekend. En ook in België zijn er heel wat mensen die op die eerste dag van mei meiklokjes uitdelen aan vrienden en geliefden, zowel echte als virtuele.
Na enkele weken mocht ik terug op bezoek bij mijn ouders. Het deed me deugd hen beiden zo goed aan te treffen. Moeder zag er veel beter uit dan een tijd terug. Ze was ook mooi opgekleed met haar beste kleed, maar bovenal, ze genoot bovenal van het tijdschrift van het woonzorgcentrum, dat vol stond met foto's van de bewoners. Het had haar volle aandacht en zo konden we over vroeger vertellen, al ken ik zelf niet al die mensen. Vaderr lijkt nog niets veranderd in al die jaren, en vertelt nog even zo graag over het werk van toen in de autogarage. Het is toch goed en blijmakend als je zo de ouders bezig mag horen en zien!
Varg Veum krijgt bezoek van een vrouw die zich tot zijn verbazing voorstelt als zijn halfzuster. Maar ze is niet gekomen om de familiebanden aan te halen, ze wil dat hij haar petekind zoekt, de 19-jarige Emma, die naar Bergen is vertrokken om daar te studeren. Na haar verhuizing uit het studentenhuis is ze spoorloos verdwenen zonder een adres achter te laten. Het onderzoek voert Veum naar het ruige kustgebied tussen Bergen en Haugesund, waar een criminele motorbende de lakens uitdeelt. Natuurlijk laat Veum zich door het brute geweld niet afschrikken, maar dan neemt de zaak een onverwachte wending die hem ook persoonlijk raakt.
Opening van de bedevaartsmaand te DADIZELE, helaas kon het niet in de basiliek maar moest het buiten in het gebedspark ROSARIUM. Een grote teleurstelling voor de vele duizenden bedevaarders van heinde en verre, en op dit ogenblik kan ik jullie niet meedelen wanneer het wel terug zal kunnen.
Ik moet dan ook terug grijpen naar een foto in mijn archief.
De meimaand was voor mij een heerlijke tijd omdat ik er lecctor was in de achturenmis.
Varg Veum ontmoet in zijn stamcafé de gepensioneerde politierechercheur Nymark. Die vertelt hem dat hij nog altijd bezig is de waarheid achter enkele zaken te achterhalen, zoals de explosie bij een verffabriek en een moord. Hoewel beide misdrijven ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, is Nymark ervan overtuigd dat er een verband is. Kort nadat hij Veum in vertrouwen heeft genomen, wordt de ex-politieman overreden. Varg Veum gelooft niet in toeval en gaat op onderzoek uit, waarbij hij al zijn scherpzinnigheid moet aanwenden om niet ook zelf slachtoffer te worden.
Terwijl ik mij op een rond punt bevond werd ik aangereden door een auto die in volle snelheid het rond punt opreed. Ik werd gegrepen en nog zo een drietal meter meegesleurd. Ze hebben mij met de ambulance weggevoerd. Wonder boven wonder heb ik geen breuken maar heel veel kneuzingen en inwendige bloeduitstortingen . Vooral mijn bekken en voet zijn zeer gehavend.
Het relaas van wat mijn zus overkomen is. Gelukkig kan ze het nog navertellen!
De grindpaden tussen de graven knerpen onder mijn voeten. Oude grafstenen leunen achterover. De letters dier erin zijn gegrift, een naam en twee jaartallen: een levensloop in feiten gevangen. Alles en niets: en handjevol letters en acht cijfers. De zorrgen en de vrolijkheid. Liefde en teleurstellingen. Tederheid en eenzaamheid. Het staat er niet. Maar het is er wel, ergens achter de naam van de jaartallen, in de aarde onder de hellende stenen, de verfomfaaide bloemen en de overwoekerde tegelpaadjes.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
