Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Want mijn moeder wordt vandaag 92 jaar! Ze verkeert nog in goede gezondheid en is helder van geest. Meer moet dit niet zijn op haar leeftijd EN zij heeft vader nog aan haar zijde! PROFICIAT mama!
Brussel maakt zich op voor de nationale feestdag. Stijn Goris is verantwoordelijk voor de bewaking van het Paleizenplein. Dat is het centrale punt tijdens het defilé. Een van de militairen die het defilé mee organiseert, pleegt onverwacht zelfmoord, wat de uitvoering bemoeilijkt. Ondertussen vinden in Brussel al enkele weken gewelddadige overvallen op apothekers plaats. Goris heeft een jonge officier met het onderzoek belast, maar wanneer de overvallers steeds driester te werk gaan en er dodelijke slachtoffers vallen, neemt Goris het heft in handen. Daarbij komt nog eens dat er overal in Brussel bombrieven ontploffen. Stijn Goris en Pauwels krijgen het tij maar niet gekeerd en wanneer blijkt dat de zelfmoord van de militair een moord blijkt te zijn, is het hek helemaal van de dam. Zijn al deze gebeurtenissen toeval of is er iets groters aan de hand?
Hebt u zich ooit afgevraagd hoe jij aan jouw voornaam gekomen bent? Vroeger was die nogal eens gelinkt aan heiligen. Heden hoor ik veel namen waar je geen link meer kunt leggen. Andere namen komen dan uit de showbizz, en dan vooral als late fan van een zanger of zangeres. Maar even terug naar toen. De buren van mijn ouders kregen hun eerste zoon en het was een jongen. Ze gaven hem de naam 'Martin'. Toen ik een jaar later ter wereld kwam vonden mijn ouders dit zo een mooie naam en kreeg ik dus ook die naam. De buren zelf hebben er nooit mee gezeten; die waren wellicht gelukkig met hun naaamskeuze. Indien Martin eerder hard klinkt, maak er dan maar Maarten van!
‘Ik heb een aangeboren spierziekte. Ik ben een rolstoelgebruiker. Ik heb een hoge opleiding. Ik heb werk. Ik ben een familieman. Wat was er nodig om hier te komen?’
Jan Grue werd als kind gediagnosticeerd met spinale spieratrofie. In Ik leef eenzelfde leven als het jouwe vertelt hij over leven in een kwetsbaar lichaam. Aan het woord ge-handicapt heeft hij een hekel, het komt dan ook niet in zijn boek voor. Hij schrijft over hoe hij vecht om op te staan van de bank; hij heeft een half uur nodig om zich aan te kleden. Haast heeft hij niet. Daarnaast is het een verhaal over werk, over dromen, over het gewone en het ongewone leven.
We varen in een lekkende boot, we weten dat we stervende dieren zijn. Wij zijn argonauten, kosmonauten, avonturiers, ontdekkingsreizigers. We zijn op reis.
‘Dit gaat niet alleen over de auteur zelf, maar ook over wat het betekent om mens te zijn.’ – Vårt Land
‘Mooi en wijs, het doet denken aan de grote stylisten van non-fictie, zoals de Amerikaan Joan Didion. Een literair meesterwerk!’ – Dagbladet
Je kent het lied wel dat ik gebruik in de titel, maar wanneer ik naar mijn ouders fiets, zo een 24 km over en weer, dan voel ik me vaak als de eenzame fietser. Ik hoor wel vaak over mensen die een uitstapje maken met de fiets, maar in werkelijkheid kom ik amper één fietser tegen langs deze lange baan. Auto"s en vrachtwagens daarentegen genoeg, zij die niet terugschrikken om op de fietsbaan te parkeren of je verhinderen veilig door te rijden omdat ze gehaast van een parking afrijden. Al meer dan eens kon ik op hun zijflanken hebben aangereden, maar ik zou meer schade hebben, ook al ben je dan 'in jouw recht'. Ook al mag het niet, al vaak heb ik gevloekt wanneer iemand onverwacht de baan oprijdt of nog erger, als iemand plots zijn portier openzwaait, en je niet anders kan dan uitwijken, die gevaarlijke baan op waar je nog kan verongelukken onder de banden van een trrucker. "ALLEEN OP DE WERELD, ZEKER?' roep ik dan vaak uit, maar wat helpt het. Je kan niet anders dan door te rijden, de schrik nog op het lijf, bibberend en bevend.
Laat me positief besluiten. Fietsen is gezond, alle hersenspinsels waaien weg en je kan er weer tegen aan!
Mijn tuinman is geweest en is vroeg begonnen met deze beginnende hitte. zo kunnen we er weer tegen aan voor een jaar. ik heb nu ook wat minder schaduw die op mijn gazon valt, want telkens opnieuw moet hij een grote boom kortwieken van mijn buurvrouw. Zij komt nooit of te nimmer buiten en ziet dan ook niet wat er groeit en bloeit, laat staan dat ze iemand verwittigt om te komen snoeien. Ooit deden haar broers dat, maar plots kwam niemand meer over de vloer. Daarna kwam een tuinman die toen al flink in die boom zijn schaar had gezet. Maar nu komt voor het tweede jaar op rij niemand meer. De man was volgens haar te duur zeker. Maar zij ziet dat toch allemaal niet, want ze leeft met gesloten rolluiken, dag en nacht. Zomaar uit het vuistje, helaas een bittere werkelijkheid, en ze is niet eens ziek en pas 65 jaar!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
