‘Ik heb een aangeboren spierziekte. Ik ben een rolstoelgebruiker. Ik heb een hoge opleiding. Ik heb werk. Ik ben een familieman. Wat was er nodig om hier te komen?’
Jan Grue werd als kind gediagnosticeerd met spinale spieratrofie. In Ik leef eenzelfde leven als het jouwe vertelt hij over leven in een kwetsbaar lichaam. Aan het woord ge-handicapt heeft hij een hekel, het komt dan ook niet in zijn boek voor. Hij schrijft over hoe hij vecht om op te staan van de bank; hij heeft een half uur nodig om zich aan te kleden. Haast heeft hij niet. Daarnaast is het een verhaal over werk, over dromen, over het gewone en het ongewone leven.
We varen in een lekkende boot, we weten dat we stervende dieren zijn. Wij zijn argonauten, kosmonauten, avonturiers, ontdekkingsreizigers. We zijn op reis.
‘Dit gaat niet alleen over de auteur zelf, maar ook over wat het betekent om mens te zijn.’ – Vårt Land
‘Mooi en wijs, het doet denken aan de grote stylisten van non-fictie, zoals de Amerikaan Joan Didion. Een literair meesterwerk!’ – Dagbladet
|