Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
NOOT VOORAF : Hebben jullie dat ook al gemerkt hoeveel taalfouten gemaakt worden op een blog ... soms om bij te huilen. Bij onderstaande heb ik bijna elk woord moeten corrigeren alvorens te kunnen publiceren. Ik begrijp dat de nieuwe spelling soms moeilijk te volgen is, ook voor mij, maar dt-fouten en etc. daar ben ik wel overgevoelig voor. En nu toch even lachen :
10 schoolgeboden
Gij zult niet te laat komen ..... Neem gelijk de hele dag vrij . Gij zult geen persoonlijk geluid maken .... Wekkers geven meer effect . Gij zult niet fluisteren .... Schreeuwen hoort men beter . Gij zult niet in de gang rennen ...... Glijden gaat sneller . Gij zult geen propjes schieten ..... Tassen komen harder aan . Gij zult niet lenen .... Pak het gewoon . Gij zult niet spieken .... Pak gewoon z'n blaadje erbij . Gij zult niet op het plein fietsen ..... Pak gewoon eenbrommer. Gij zult u w huiswerk maken .... Maar laat het eerst een ander doen . Gij zult het leven vande leraar niet zuur maken ..... Dat doet zijn vrouw al .
Denkend aan het tuinpad van mijn vader bij dit zonnige weer, kijkend naar mijn fiets en dan die zonnegloed op mijn gelaat, was de beslissing vlug genomen. Vandaag zal ik de stad achter me laten om naar mijn geboortedorp te fietsen, als het ware een lokroep, zeker in deze meimaand, de Mariamaand. Op enkele km zie ik de ranke toren van de basiliek van Dadizele uitstijgen tussen de bomen over het vlakke land. Jammer genoeg is de weg er naartoe de voorbije jaren één groot autokerkhof geworden waar vooral veel tweedehandswagens worden verhandeld aan mensen uit de voegere Oostbloklanden. Prachtige nieuwbouwvilla's zijn dan hoog omheind door veiligheidsstaal en bewakingscamera's, maar dat vergeet een mens algauw wanneer je richting centrum Dadizele fietst. Zeker de blauwe vaandels met het Marialogo heten je welkom en ineens voel je dat je weer thuis komt. Thuis nu bij de hemelse moeder en straks bij mijn eigen moeder en vader. De basiliek is steeds nieuw, al ken ik die van kindertijd, maar met de deuren van het hoofdportaal wijdopen val je in de armen van Onze Lieve Vrouw van Dadizele, zeker nu juist een eucharistieviering op het einde loopt. Ik blijf dus dan maar achteraan staan met de ogen gericht op het miraculeus beeld ginder helemaal voorin met hoog in de lucht een kroon, getooid met witte linten die naar alle zijden naar beneden worden gedrapeerd tussen de vier steunpilaren.. Meteen maak je deel uit van die biddende gemeenschap.Maar ook de Mariale gezangen, de kaarsen, de wierook van de vele missen van vandaag doet je vergeten dat er nog een pc-wereld is en gelukkig maar. Omwille van die plotse kilte na de fietstocht loop ik dan maar het Rosarium binnen, een mooi bedevaartspark naast de kerk waar ik meteen word meegedragen door een Franstalige groep die in een oase van groen het wesgegroet bemediteren. Klinkt zo anders en niew in een andere taal. Vanop een afstand aanschouw en beleef ik dit moment .... laat ons hier drie tenten bouwen. Het park heeft zoveel aan kunst te bieden, aan stilte en natuur.
Maar ik moet haast maken wil ik nog mijn ouders spreken. Toch lonkt een tafeltje op een terras juist voor de basiliek me uitnodigend. Wat kan het leven mooi en eenvoudig zijn.
En dan komt een bejaard koppel naar me toe, vragen of ik bij hen kan zitten .... Ik weet niet of en hoe ik juist nu deze mensen moest ontmoeten, maar op deze plaats heb ik niets anders kunnen doen dan luisteren naar het verdriet van dat koppel dat haast geen enkele band meer heeft met hun kinderen ... Heb me achteraf afgevraagd of precies dat nu "bedevaarten" is.
Bijna aan mijn ouderlijk huis aangekomen, zie ik mijn ma het gras afrijden ... zie ik mijn pa het grasgedeelte tussen zijn fruitbomen ook al afrijden ... en ik keek er naar en dankte voor zo een ouders, denkend aan wat dat ander koppel me daarnet toevertrouwde.
Nog wat bijpraten en dan rij ik terug naar huis, naar "stad" ... Het was een mooie en zeer intense dag, eens alles loslaten .....
Na een mooie en zonnige dag had ik heel wat inspiratie om alle indrukken van gisteren neer te pennen tot het verschrikkelijke nieuws tot me doordrong van de moorden in het Antwerpse.
Nog intenser werd de shok wanneer ik las dat de jongen iemand is die studeert te Roeselare.
Misschien wordt het "morgen beter" en vind ik de juiste woorden en intonatie om wel het mooie van gisteren hier neer te pennen. Vandaar dat ik bij deze dan ook via een noodrem overstap naar een hoopgevende tekst van één van onze meest gelezen en gewaardeerde blogvrienden, ons aller chauffeurke die ons gratis van mens naar mens brengt. Danke makker!
VOOR ALLEN EEN ZONNIG EN STRALEND WEEKEND!
Ja, wat betekent vriendschap? Voor de één zal dat veel betekenen, en anderen zullen het niet kennen. Sommigen zullen de vriendschap nog moeten ontdekken, en anderen zijn ze verloren. In het dagelijkse leven kan men veel vrienden hebben, en deze heb ik ook gehad in de periode dat ik in de sport zat. Tientallen vrienden waar ik samen het ijs mee afschuimde. Maar dat waren de vrienden die ik gewoon vriend noemde, zoals ik een vriend was voor hen. Maar echte vriendschap heeft nog een andere betekenis. Vriendschap in de vorm van een mens die er altijd voor je is. Iemand die klaarstaat op het moment dat je het nodig hebt. Iemand die kan luisteren en praten over je problemen. Iemand die er is, soms alleen voor jou. Echte vriendschap is soms mooier dan liefde. In feite is echte vriendschap hetzelfde als liefde, maar dan zonder verplichtingen. Echte vrienden blijven meestal ook voor het leven. De vrienden die ik vroeger had zijn vertrokken. Ze zijn vertrokken door verhuis, en blijkbaar was de afstand te groot. Behalve voor feesten en bbq's konden ze nog even de weg afleggen. Maar ja, vriendschap is toch veel meer dan eten of feesten hé. Nu ik niet meer buiten kom, heb ik ook geen vrienden meer. Ik bedoel dan echte vrienden, en niet de pintenpakkers op café. Mijne beste vriend zou wel eens mijn vader kunnen zijn. Vroeger gaf hij mij wel lappen op mijne kop, maar dat was om niet van dienen rechte weg te vallen hé. Hij kon vroeger roepen en tieren op mij, maar dat was omdat ik niet goed hoorde. Maar hij was er steeds als ik in de miserie zat. Veel woorden maakte hij er niet aan vuil, maar wist wel steeds kordaat en juist op te treden.
In feite zou ik nog vergeten dat ik misschien nog wel een andere vriendschap heb! En dan kijk ik eens naar mijn schermke, waar ik die woorden zie verschijnen. Via dit scherm leerde ik ook mensen kennen, en één persoon is denk ik wel een echte vriendin geworden. We kunnen praten, we zijn er met een luisterend oor we.....we.......we hebben elkaar via het scherm leren kennen, maar de kennis van de persoon gebeurde naast het scherm. We bellen regelmatig om iets te laten horen. Soms elke dag, soms niet. Een vriendschap zonder verplichtingen, maar waar men de warmte van de betekenis van vriendschap voelt.
Voor de rest zit ik in mijn hoekje, en probeer ik zoveel mogelijk de vriendschap uit de woorden en teksten te halen die op het schermke verschijnen. De vraag is hoe begin je aan vriendschap?
Wel, geef de persoon een vriendelijk woord en een lach, en de eerste stap naar vriendschap is gezet. Maar vergeet niet dat echte vriendschap een constructie is waar moet aan gebouwd worden. Steen per steen, woord per woord van persoon tot persoon.
Ontmoeten is meer dan iemand tegenkomen of bij elkaar zijn. Je ontmoet niet zoveel mensen.
Ontmoeten heeft iets van verwondering en herkenning. De ander is het antwoord op de vraag op iets in jou.
Een echte ontmoeting raakt je. Ze vraagt openheid van jou.
Niet dat je alles moet zeggen tegen de ander. Maar wel dat die ander jou iets mag zeggen of vragen.
Ontmoeten is de ander binnen laten in het huis van jezelf. Met het risico dat hij of zij ontdekt dat niet alles echt is in je huis.
Dat je je soms anders voordoet, dat je kwetsbaar bent en soms anderen gewoon napraat. Iemand ontmoeten is iemand binnen laten in de binnenste cirkel van je leven.
Hij zal vragen naar je ervaringen, gewoontes, gevoelens en opvattingen.
Pas als je de ander zo diep laat binnendringen kun je van een ontmoeting spreken. Een ontmoeting laat sporen na.
.... Ja, soms moet een mens een titel bedenken om iets proberen weer te geven op een blog, maar bij het lezen van de bovenstaande roman wilde ik gewoon een paar citaten weergeven die elk op zich een dagelijkse gedachte kunnen zijn.
In elk geval kan ik het boek op zich ten zeerste aanraden; het werd me zélf sterk aanbevolen en ik heb het dan ook in één ruk uitgelezen. ... Hoe mooi LIEFDE kan zijn ...
Hier dan een paar rake "slagzinnen" ....
"DE ENIGE ECHT VRIJHEID DIE WE HEBBEN ZIT IN ONS HOOFD."
"GA HET ONHEIL NIET UIT DE WEG ALS JE ER IETS KUNT TEGEN DOEN, MAAR ALS JE HET NIET KUNT, GA DAN."
"GELUK HANGT VAN NIEMAND ANDERS AF DAN VAN JEZELF."
En wanneer ik deze nu nog eens neerschrijf denk ik aan een paar blogvrienden maar in eerste plaats aan mezelf, zo een tijd terug. Wie de blog of het ventje hierachter kent, zal weten waar ik het over heb.
"Hoe lang zal je nog in die boeken zitten dromen?"
Aan deze uitspraken moest ik denken wanneer iemand me vertelde dat internetten en het seniorennet toch niets wezenlijks opbrengt, of "Daar zal je straks geen aardappelen mee uit de grond halen". De persoon wilde me gewoon maar zeggen dat ik altijd maar om het bijkomstige begaan ben, maar is dat wel zo? Misschien is er inderdaad een groep senioren (en ook anderen nota bene) die met hun handwerk in tuin of veld meer resultaat ZIEN waar de rest niets meer dan dromerij lijkt. Zelfs vertellen over hoe goed ik me voel op het seniorennet leek de persoon helemaal niet te boeien, integendeel ... RESULTATEN wilde hij zien, geen cijferkes.
En toch ben ik er nog steeds en meer van overtuigd dat zelfs deze virtuele wereld vruchten kan voortbrengen al zullen ze niet zo zichtbaar en tastbaar zijn als "de vruchten der aarde". Al benijd ik de mensen die met hun handen het land bewerken, kunstzinnige dingen maken, of gewoon sterk technisch aangelegd zijn. Maar is alles wel echt meetbaar?! Kijk maar eens naar de kring die je zelf om je blog hebt opgebouwd of die je genegen werden door een woord, wat "dromereij", een mooie tekst. En zo was ik weer even in boeken aan het dromen, maar het deed me deugd en wat het opbrengt ... dat zullen we ooit nog wel ondervinden.... Hoop ik toch van harte! Tot ziens!
"TOEN MENSEN VROEGER TROUWDEN, WAS DAT VOOR 20 JAAR, DAN GINGEN ZE DOOD. MET WAT MALCHANCE BEN JE NU VOOR 60 JAAR GETROUWD, DAT IS DRIE MAAL LEVENSLANG.
(dit kan ik inderdaad uit zijn kontekst halen en het dan als goede grap afdoen)? MAAR professor Rik Torfs gaat verder):
MENSEN VERANDEREN, TIJDEN VERANDEREN, MAAR WAARDEN EN GODSDIENSTEN BLIJVEN. IK DENK, HOOP DAT DE WAAIER VAN GELOOFSVORMEN BREDER ZAL WORDEN ... KWESTIE DAT MENSEN ZICH LATEN GEGREPEN WORDEN DOOR HUN GELOOF".
Het was geen liefde op het eerste gezicht maar wel vriendschap op het eerste gezicht. We raakte aan de praat en na enkele ontmoetingen en vele telefoons later groeide deze vriendschap uit tot echte pure liefde. Zo zie je maar dat de beste dingen in het leven echt wel het wachten waard zijn!
Een mens moet soms andere blogs bekijken om zelfde gedachten terug te vinden, niet dat KWAAD WORDEN mijn deel is, integendeel, maar van "Loes" mag ik volgende overnemen. Al moet ik bekennen dat ik inwendig nogal kan "kwaad maken" over de manier waarop mensen met elkaar omgaan, maar dat zal je al eerder van mij gelezen hebben.
Kwaad worden
Als je over 'kwaad worden'wilt spreken, kun je in de Nederlandse taal over meer dan 500 woorden beschikken. Als je iets te zeggen hebt over'zachtmoedigheid'vindt je nauwelijks 60 woorden. 'Kwaad worden'is een ongezonde bezigheid.
Als je boos wordt, ballen zich onwillekeurig je vuisten, je stem wordt luider en scherper, je hart begint wild te kloppen, je spieren spannen zich. Psychologisch gezien, maak je je klaar voor een gevecht. Bij elke uitbarsting schiet 'adrenaline'uit de bijnieren door je lichaam. Dit verhoogt de bloeddruk en heeft nog andere, erg nadelige gevolgen. Als je lang wilt leven, mag je niet te veel kwaad worden!
'Kwaad worden 'is menselijk en begrijpelijk. Maar het wordt gevaarlijk, als je met twee tegelijk kwaad wordt.... Daarom wacht jij tot morgen! Woede is een van die overblijfselen van de oermens in je zenuwstelsel.
Dit las ik van de week op De Plezierige Gedichtensite en sprak me wel aan omdat ik er ook zo over denk gewoon verspilde energie.
Wat zijn je hobbys vraagt men me . En dan weet ik het niet.
Of toch: Ik hou van mensen, van mensen die gelukkig zijn, van mensen die ik gelukkig mag maken door een woord, een handdruk, een brief
Ja, ik hou van schrijven.
Maar schrijven doe je nooit in je eentje, je doet het voor iemand, het beste wensend voor die andere, die goedbekenden of de voorlopige vreemdeling, die misschien vriend kan worden. Want ook ik verlang ernaar zelf bemind te worden; een plotse telefoon, een brief die je echt niet had verwacht.
Ja, mensen en relaties zijn belangrijk in mijn leven.
Het is een vreemdsoortige hobby, maar ik leg er graag mijn diepste zelf in van hart tot hart en dat is dan ook zo kwetsbaar, maar telkens is respons gekomen.
Schrijven doe ik niet alleen, maar ook vanuit een doorleefde gelovige invalshoek, zonder wel iets te willen opleggen.
Is het dat misschien wat onze mensen verwachten, iets meer dan alle banaliteit en dagdagelijkse dingen?!
Komt vandaar die grote respons, maar blijf ik ook daardoor zo lang met hen begaan, éénmaal ze mijn leven hebben verlaten?!
Houden van mensen kan zo mooi zijn, zo direct, zo vredegevend, maar het laat je nooit los,
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Beste blogvrienden,
