Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
met een bijzonder woord van dank aan Elou die me dit zomaar toestuurde. Ja, splitsen van blogs is soms bijzonder moeilijk daar geloven en liefde zo in elkaar overgaan, én als mens, maar zeker als christen.
God en Vader, bewaar in Uw naam, allen die gij ons als vrienden gegeven hebt. Vrienden die het voor ons opnemen, mensen ons uit het hart gegrepen, met wie ik het leven mag delen, voor wie ik mag zijn wie ik ben. Bewaar heb in uw hart. Dat zij U toebehoren in heel hun leven; dat zij Uw wegen mogen gaan. Waak over hen bij alles wat ze doen. Wees hen nabij in hun zorgen en vreugden, maar ook in pijn en het lijden dat hen kan overkomen. Schenk hen, diepe vreugde. Voed hun verlangen naar al wat goed en recht is. Mogen zij - dank zij Uw Geest - ook in zwakte staande blijven. Maak hen trouw zoals Gij toruw zijt.
Op een nacht in 1990 verdwijnt de vijftienjarige katholieke jongen Connor Walshe voorgoed uit de straten van Belfast.Vijftien jaar later hebben alle partijen in Noord-Ierland het geweld afgezworen, en wordt een waarheidscommissie in het leven geroepen die als eerste een onderzoek instelt naar Connors verdwijning. Vanaf dat moment zijn de levens van vier mannen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een gepensioneerde politieagent die Connor ooit als informant heeft aangeworven, een ex-paramilitair die minister in de nieuwe regering is geworden, een voormalige terrorist die een nieuw leven in Amerika is begonnen en de Iers-Engelse voorzitter van de waarheidscommissie zelf - allemaal delen ze een geheim uit het verleden dat hun broze, zorgzaam opgebouwde heden dreigt te verwoesten.
Dit recent verschenen werk kan ten zeerste aanbevolen worden, want de verzoening beperkt zich niet tot de korte inhoud hierboven geschetst, maar tussen al wat des mensen is, dus tussen alle personages onderling en met zichzelf! Prachtig geschreven!
Ik blog niet om te bloggen, maar ik moet zeggen dat er een beeld is dat me sedert vrijdagavond blijft achtervolgen. Velen onder jullie hebben het wellicht ook gezien op de Vlaamse televisie. In een reportage over het geld dat gestuurd wordt door verschillende n.g.o's om de bevolking van Congo ten minste een minimum van bestaan te geven door voedselpaketten te sturen en primair medisch materiaal, werd op een schrijnende manier aangetoond dat het goedbedoelde geld terecht komt in handen van regeringen of anderen tot eigen belang, terwijl mensen sterven op straat.
Het is eigenlijk over laatste beeld dat ik het even wou hebben. Hebben jullie ook die zwarte jonge man - naakt op het voetpad - zien liggen, terwijl hij aan het uitbloeden was omdat er niets voorhanden was om zelfs maar dat bloed te stelpen?!
Heb je die vele mensen gezien die gewoon doorliepen - en nog erger dan in het Evangelie - er niet eens met een boog omheen liepen?! En dat allemaal omdat alle hulpgoederen die arme bevolking niet bereiken, al komen ontzettende cijfers van over ganse wereld toegestroomd in harde valuta om precies mensen als deze jonge man een leven te geven, even waardig aan dat van ons!
Wanneer je dit leest, is deze man wellicht al gestorven ...
'Omdat jij mooi, verstandig, lief, ijverig, goed, begrijpend bent, omdat je al deze kwaliteiten hebt, daarom hou ik van je.' Maar welke man of vrouw kan in de loop van zijn of haar leven dertig, veertig, vijftig jaar lang, al deze kwaliteiten, die de partner hem of aar toe bedacht, bliven waarmaken? Indien je elkaar zo in bezit blijft nemen zal je liefde sterven, want mannen en vrouwen worden ouder en verliezen sommige van hun kwaliteiten ... Zo zijn er liefdes die breken ... Het verhaal van de hand en het zand, helaas op vandaag krijgen vele jonge mensen hun hand niet open ...
Dus moet er iets met de liefde gebeuren. Zoals een pop vlinder wordt en verandert van gedaante, zo moet de liefde ook veranderen. Steeds meer wordt liefde geven in plaats van iets voor jezelf te nemen. Het is zoals een kind. Naarmate een kind groeit, gaat het handje open. Het gaat alsmaar minder grijpen en meer geven.
Dat moet ook met de liefde gebeuren, anders overleeft ze de winter niet. Ja, elke liefde, hoe klein ook, moet telkens opnieuw geboren worden, een leven lang!
Op 11 februari 1858 is het koud in het cachot. Moeder Louise stuurt Toinette naar buiten om hout te gaan halen. Bernadette mag eerst niet mee, maar na aandringen dan toch wel. Als ze buiten de stad langs de molen komen en zien dat de mensen kijken wat ze doen, trekken ze verder naar Massabielle, want ze willen niet voor dieven worden gehouden. Als Bernadette de twee volgen over de beek en haar kousen uittrekt, hoort ze plots een winddruk. Dat doet denken aan de wind die de apostelen horen op Pinksteren. Het is een aanwijzing voor de Geest van God die werkzaam is.
Bernadette ziet het meisje in de nis van de grot en grijpt naar de rozenkrans: is dit geen illusie? Ze wil een KRUISTEKEN maken, maar dat lukt niet. Een kruisteken is geen bezweringsteken, geen magisch verweermiddel. Pas als ook De Dame ook een kruisteken maakt, kan Bernadette dat ook doen.
Dit is veel betekenend: Maria leert Bernadette en ook ons het mysterie van het kruis en van de liefde van Vader, Zoon en Heilige Geest te verstaan.
Het is op deze verjaardag dat we allen willen getuigen over Bernadette in het komend jaar na het jubeljaar te Lourdes.
Het is inderdaad al een tijd terug geleden dat ik nogal uitvoerig schreef rond mensen met een beperking en de gevolgen op relationeel vlak. En toch is het goed af en toe duidelijk te stellen dat wij geen medelijden nodig hebben, en we er niet keer op keer moeten aan herinnerd worden dat we kwetsbaar zijn. We moeten evenwaardig worden behandeld, bezocht worden als een ander, uitgenodigd worden en indien nodig geholpen worden naar de plaats die we willen bezoeken, hetzij theater, filmvoorstelling en dat tussen alle anderen, niet weggestopt of een plaats toebedeeld krijgen in een uithoek van een praatcafé.
De enige manier om dat te bereiken is communicatie, het leifst in eigen buurt; uitgenodigd worden in het verenigingsleven. Anders is het communiceren via het net een godsgeschenk, maar dan enkel en alleen als het meer mag worden dan een virtuele wereld, want te veel heb ik, zelfs in dit blogland, al moeten constateren dat mensen wél de weg naar elkaar gevonden hebben via SeniorenNet, maar niet wanneer er bepaalde mensen zijn met een beperking.
Er was eens een dame - zo beginnen alle goede sprookjes toch - die blijkbaar al heel lang mijn blog bezocht en toen ik regelmatig berichten zag in mijn gastenboek was ik wel nieuwsgierig wie het gezicht achter die naam mocht wezen. Die dame voelde zich vooral aangetrokken door het Mariale aspect van mijn blog. En zo bracht een woord ons tot elkander ... een romance in de maak?
In zelfde tijd was er nog een andere dame. Zou hier nu echt een tweestrijd losbarsten, en dan nog als inzet de figuur van Maria?
De contacten rond dame één verwaterden echter al snel, maar wat ik in alle eenvoud vernam van 'dame twee' getuigde van zoveel oprecht en diep geloof dat ik wel wat meer wilde weten. Het was dus niet om mij te doen, maar om het gemeenschappelijke uitdragen van onze boodschap rond liefde en vriendschap gebaseerd op ons doorleefd geloof, waarin we elkaar bemoedigden en ondersteunden. Toen ik van Susanna, want zo vernam ik uiteindelijk haar ware identiteit, vernam dat zij af en toe een poëtische en muzikale bezinning bracht voor kleine groepen, en dit in het bijzonder rond Maria, en dat zij daarbij gebruik maakte van accordeon maar evenzeer van oude instrumenten, dacht ik eraan of het geen ideale gelegenheid was hen uit te nodigen naar het bedevaartstoord te DADIZELE (B), mijn geboortedorp, waar ik het Mariale en dit als lector, a.h.w. met de paplepel ben ingegeven. Zo contacteerde ik de pastoor aldaar en voor ik het goed en wel besefte, had deze al contacten gelegd met hen en zo kwamen de mensen uit het voor ons verre Limburg naar hier om een Mariale gebedswake te verzorgen.
Deze viel dermate goed in de smaak dat er al onmiddellijk werd aan gedacht of ik zelfde duo niet kon uitnodigen bij de jaarlijkse trekking van de 35 Lourdesbeurzen ter waarde van 400 euro hier in eigen stad ROESELARE waar "de vrienden van Lourdes" hier een goede stek hebben. Deze organisatie maakt deel uit van Vlaanderens Bedevaarten en is een lievelingskind van het bisdom Brugge.
Het was voor mij dan ook een genoegen http://www.akutaluma.be/ AKUTA-LUMA hier aan het werk te zien en te horen zondag laatst leden in een ingetogen sfeervolle Mariale evocatie, en dit tot vreugde van een sereen publiek waar een honderd mensen op waren afgekomen. Het werd er muis en muisstil, terwijl iedereen zijn ogen kon richten op Maria.
Of tot waar SeniorenNet kan leiden. Een echt wonder dus!
"WE ZIJN GESTART MET DE WEEK VAN DE LIEFDE EN DAAROM ZULLEN WE NU CONDOOMS UITDELEN".
Wellicht ben je nu ook fel geschrokken, zeker nu u zich al hebt voorbereid op het nakende Valentijnsfeest. Helaas vormt tweede zinsdeel een flinke afknapper.
Wat je hierboven leest zag en hoorde ik echter wél degelijk op de Nederlandse tv.
Hoever zijn we afgedwaald van wat het mooiste in het leven - nog altijd en voor de meesten het hoogste streefdoel - : de LIEFDE - in één adem wordt verkracht tot pure banaliteit, mensonwaardig, mensonterend!
Slechte tekst? Inderdaad, want ik vind er geen woorden voor!
New York City, 1876, William Bartholomew is financieel speculant en gelooft dat de wereld maar om één principe draait: winst of verlies. Hij gaat gemaskerd door het leven sinds zijn gezicht ernstig verminkt Raakte door een verwonding die hij als scherpschutter tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog heeft opgelopen. Als Bartholomew de Creoolse prostituee Jessie ontmoet, gaan zijn gevoelens echter opspelen. Jessie overtuigt hem ervan dat de handel in zwarte mensen sinds de Burgeroorlog geenszins is gestopt. Bartholomew walgt van het idee dat mensen behandeld worden als koopwaar en besluit met Jessie de strijd aan te binden tegen dit onrecht. Terwijl Jessie een ingenieus plan bedenkt om de slavenhandelaars te dwarsbomén, wordt Bartholomew geplaagd door herinneringen aan de vreselijke gebeurtenissen uit de oorlog. De flashbacks werpen hun duistere schaduw vooruit. Is Jessie wel te vertrouwen, of is ze net zo verdorven als de blanke slavenhandelaars? Hij zoekt hulp bij Herman Melville, een vergeten maar door Bartholomew bewonderd schrijver en nu douane beambte. Samen met Melville en de Journalist Samuel Mordechai wordt Batholomew meegesleurd in Jessies wereld: een wereld vol moordenaars, hoeren en achterbuurten.
EEN ZWART VERHAAL WAARBIJ IK AF EN TOE NAAR ADEM MOEST HAPPEN EN ME DE VRAAG STELDE WAAROM HET NOG ALTIJD KAN GEBEUREN OP VANDAAG!
Liefde .... gebeurt nog op zijn best in het gezin.
"Een christelijk gezin, dat vol VERTROUWEN leeft in en trouw aan God, grootmoedig kinderen aanvaardt, zorgt voor de zwaksten, en klaar staat om te vergeven, wordt een levende Bijbel die iedereen kan lezen. De huiselijke omgeving is een school in menselijkheid en christelijk leven. in gezinsverband leert men wederzijdse liefde, waarheid, respect, gerechtigeheid, trouw en samenwerking. Daarenboven leert men er zich inzetten voor anderen, vooral voor zwakkeren."
Zie de mensen uit de straat De buurvrouw om de hoek Vraag hoe het met hen gaat Vereer hen met een bezoek
Geniet maar van het heden Ruik de bloemen in de wei Denk niet aan het verleden Dat was gisteren al voorbij
Kijk , en steel met die ogen De kleuren van de regenboog Die vogels daar aangevlogen Dicht bijeen, recht omhoog
Leef en proef van het leven Met je vrienden van vandaag Toon je in het samenleven En help hen bij iedere vraag
Alles vliegt zo snel voorbij Elke dag weer zoveel haast Sta even stil bij jou en mij Eer het leven verder raast Voor de dood jou bezoekt en jij geen tijd had mij te bezoeken.
Wachtend in het station met een ticket naar mijn bestemming Net terug van een tournee van one-night-stands, mijn koffer en gitaar in de hand
Elke stop is perfect gepland voor een poëet Elke dag is een schakeling van sigaretten Elke stad is dezelfde, de films, de fabrieken en elke vreemdelings gezicht doet met beseffen dat ik verlang te bestaan
Vanavond zing ik mijn lied opnieuw, ik speel het spel en doe alsof Maar elk woord komt op me af als een leegte, ik heb iemand nodig om mij te troosten
Ik wou dat ik thuis was, waar ik kan ontsnappen en waar de liefde op mij ligt te wachten
Ik zit hier heel alleen, met drank en sigaretten Het huis is leeg en verlaten de hond ligt te janken in zijn mand
Elke stap is perfect gepland voor mij Maar waarom kan jij er niet bij Elke straat is dezelfde, het huis en de ramen en elke vreemdelings gezicht doet me beseffen dat ik jou nooit meer zal zien
"Doodsbang en hulpeloos, zonder voldoende lucht om te ademen en in het pikdonker, waren ze onopzettelijk vergiftigd en opzettelijk verscheept. Je wordt geboren, en de wereld buigt zich over je heen om je op te voeden, maar de tepel is ijskoud, de melk is vergiftigd en je gaat dood omdat je een kind bent, en bovendien zwart".
Ik vond dat deze aangrijpende tekst uit de thriller "De Nachtwaker" met jullie moest delen ...
Maar naast dit stukje proza greep me nog eens die harde werkelijkheid naar de keel! Waarom?!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
