Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Snik, mijn pc-vriend heeft het daarnet laten afweten en zo moet ik een deel 2 toevoegen ...
of teveel bloggers op dit uur?!. In elk geval wil ik de rust van de afgelopen dag bewaren. Ik wou alleen nog zeggen dat ik niet weet of het nu de film was van gisterenavond, de
tv-mis, of de doodgewone dagdagelijkse dingen die rust brachten, maar dit weet ik wel:
Laat op een zondag pas de pc als laatst genodigde toe in het leven, zeker de onnodige
mails die kunnen aanlieding tot chat; dan ervaar je terug hoe mooi het leven kan zijn,
ook al regende het van de vroege morgen tot de late avond.
Dit is alvast mijn voornemen maar hoe lang zal ik deze belofte kunnen nakomen nu ik
juist op de radio hoor hoe internetvrienden soulmates werden en op dit eigenste uur dansen
Gewoon eens een dagboekske openen ... Vandaag opgestaan met de gedachte aan een verjaardag van een bijzondere vriend, kennis, broer, ingenieur, en al bij al een eenvoudig iemand die er altijd was in goede en kwade dagen, in zakelijke en formele contacten, maar vooral woordeloos nabij. Jos, ik wens je langs deze weg een bijzondere gelukkige verjaardag toe! Wanneer ik vandaag zomaar uit het vuistje blog(al doe ik dat meestal, zoniet altijd) is dat voor mij een teken dat er meer is dan een pc-wereld. Ik bedoel dat ik vandaag niet ben opgestaan met mijn vriend, de pc, en zijn vriend, de blog. Neen, heb eens "gewoon" gedaan. Ik ben niet gaan chatten met de vrienden die ik ken via msn, en ook niet met de virtuele vrienden en zo ben ik ook niet in verleiding gekomen om verder weg te surfen van de irreële wereld naar welke sites dan ook. Ik heb lekkere koffie gezet, geluisterd naar een betere cd om eens niet te moeten luisteren naar reclames en ander "gelul" (sorry voor het woord), maar genoten van de kleurenpracht in de tuin zo naar buiten turend, ook al regende het. Dan begin je beeetje bij beetje te beseffen dat we ook eens zonder pc kunnen, dat er nog een echt leven is, al is het tijdens het afstoffen, eten voorbereiden ... Tijdens een weekend is de verleideing inderdaad groter "even" op pc te komen, maar vandaag bewust zo lang weg gebleven en dat bracht me tot rust. Of was het nog onder invloed van een mooie film (waar ik toen eigenlijk eens niet werd benomen door mensen die je nog moet/mag mailen?!), hoe dan ook deze morgen heb ik zelf eens bewust tv opgezet om de tv-mis uit Grimbergen te volgen ... en, Ja, bidden werkt ... al moest ik ook nog nadenken aan wat ik voor mijn ouders zou halen voor bij de koffie. Neen, er was gen bijzondere reden mijn ouders op de koffie te vragen dan wellicht niet meer noch min een genadige inval als uitloper van deze rust zonder pc, zonder chatgedoe. Het was dan ook doodgewoon genieten om bij elkaar te zijn en bij te praten met één oog naar het Belgisch kampieonschap om toch Tom Boonen te zien winnen, maar helaas helaas, en dan nog geen rechtstreekse verslaggeving, maar ook deze heb ik niet gemist
"Ik weet niet of ik mij de woorden juist herinner, ik herinner mij verder ook niet meer, helaas, waar Ton het allemaal over had. Behalve dan over 'vertrouwen ondanks ' Niet anders kunnen dan zitten en vertrouwen. Rondom mij worden kinderen geboren, mensen gaan door, ondanks en dankzij de lotgevallen van het leven, ze zoeken, ze zijn wanhopig, ze zijn ten diepste ontroerd, Ik hoorde iemand zeggen: 'ieder mensenleven is een roman, zo vol van verdriet, pijn, geluk en moed.' En ondertussen Kunnen wij iets anders dan beschouwen wat er in ons leeft, in ons eigen hart, in het hart van anderen? En vertrouwen, ons overgeven "
Wanneer ik volgend lied hoorde moest ik meteen denken aan wat ik hier recent al neerpende over de vluchtigheid der dingen, al is het allemaal "des mensen".
Jij bent alleen maar een verlangen Je bent niet meer dan dat Je bent een vlucht Je bent een achterdeur En als ik je heb ben je misschien wel een doodgebloed verlangen Je bent niet meer dan dat Van liefde is geen sprake Jij bent alleen iets Wat ik nodig heb
`t Is voor een nacht, niet voor een leven Ik beloof geen eeuwigheid Je moet jezelf de schuld maar geven Als je daarin hebt geloofd Ik kan m`n hart niet laten stilstaan Een gevoel gaat snel voorbij
Lang heb ik erover nagedacht of ik hier iets zou over schrijven. Het zou kunnen in het verlengde liggen van wat ik eerder deze week publiceerde, en toch. Wat ik daarnet op een blog heb gelezen gaat alle normen te buiten hoeveel fantasie een mens ook mag hebben (en gelukkig heb ik die zelf ook voldoende) maar wat tussen twee mensen omgaat hoeft niet openbaar gemaakt te worden tot in de kleinste details. Dat is alvast mijn persoonlijke mening.
Ik ben zelfs terughoudend wanneer ik hier iets aanhaal over non-conformistische seksualiteit, maar wat ik daarnet heb gelezen zet me aan toch nog eens uitdrukkelijker dan voorgaande iets neer te pennen al zal het me misschien niet in dank worden afgenomen, en al geef ik toe dat het voor een prille vijftiger ook op vandaag een strijd is tussen een engel en de duivel die zeker via internet ons overal verleiden kan.
Toch even deze gedachte meegeven, wellicht aansluitend op eerder "gepubliceer" want seksualiteit valt niet samen met liefde. Het is een uitdrukking van die liefde, belangrijk maar voorbijgaand. Stem je gedrazg niet af op wat om je heen wordt gezegd, op wat wordt gepubliceerd en dat is juist een heikel punt op vandaag. We worden uitgebuit. Het gaat er niet om seksualiteit te verwerpen. Het is goed als het juist beleefd wordt. Laat je echter niet grijpen of overspoelen door seksualiteit. De vreugde en het plezier zijn voorbijgaand, vluchtig - waardoor je steeds meer wilt, en vaker. Daar word je moe en triestig van, terwijl seksualiteit je eigenlijk blij moet maken. Dat meer willen maakt je eenzaam, zeker via internet waar alles kan en alles mag. Jammer dan ook dat gelijkaardige zaken dan ook verspreid worden via dit seniorennet.
Respecteer de ander, aanvaard hem zolas hij is .... en daar zit het hem soms op vandaag veel te veel, het eeuwig jong en mooi willen/moeten zijn. Neen, gebruik de ander niet voor jezelf. Ga niet willekeurig met hem om. Raak hem aan met tederheid. Kleineer hem niet. Eerbiedig de schoonheid van het lichaam. Hoe meer het zichzelf kan zijn, hoe gaver, hoe vrijer, hoe mooier het is - en niet bewoond door een passie, maar door en diepe liefde, delicaat en duurzaam.
De tekst over soulmates wil maar niet verschijnen op het blog, maar gezien de reacties die ik kreeg via mail en gastenboek wil ik toch nog een bijdrage toevoegen via een tekst die ik vond van Jozef Küknel om het geheel te voltooien ... met hoop dat het deze keer wel zal leesbaar zijn.
"Vriendschap in de volle zin van het woord bestaat er tussen hen die in elkaar volkomen geloven en die weten wat er toe nodig is om in iemand te kunnen geloven. Die vriendschap is slechts mogelijk tussen rijpe mensen, tussen mensen met een diep gemoed. Als er iets groots tot stand komt tussen mensen, moet dit het werk van beiden zijn. De vriendschap is eeuwig, als men ze als een "opgave" beschouwt. Dan eist men van zijn vriend geen vriendschap, maar schenkt ze. Wie jaloers en bazig eisen begint te stellen, verliest zijn vriend, ook als die hem nog trouw blijft. Gijzelf moet ervoor zorgen dat de vriendschap u verrijkt. Uw geluk bestaat niet in de trouw van uw vriend, maar in uw eigen getrouwheid. Eisen stellen breekt de vriendschap niet; ge moogt zelfs veel van uw vriend vragen, als het maar niet voor uzelf is; maar voor de anderen en voor God, als uw eisen zijn eigen grootheid beogen. Nog vaster haalt ge de vriendschapsbanden toe, als ge hem helpt verwezenlijken wat ge van hem vraagt. En de trouw van een vriend tenslotte mag voor ons niet betekenen: ik bendoor u gebonden, maar: ik ben vrij ter uwer beschikking."
Met deze voorlopige afsluitende tekst wil ik deze keer bewust de betekenis van vriendschap opentrekken naar mensen die voor elkaar soulmates zijn geworden en sommigen heb ik hier mogen leren leren kennen.
Gisterenavond heb ik hier een poging gedaan een langere bedenking neer te schrijven over wat het kan zijn SOULMATES te zijn voor elkaar ... Was de boodschap te lang, te serieus, ik weet het niet, in elk geval op dit uur nog altijd niet gepubliceerd op seniorennet. De tekst had als titel SOULMATES.
Dan maar volgende tekst van Kahil Gibran, ook over VRIENDSCHAPSLIEFDE.
De liefde kroont je, ze kruist je evenzeer. En al dient ze tot je groei, ze snoeit je ook. En zo ze opstijgt tot je hoogte En je teerste takken streelt die trillen in de zon, Daalt ze ook af naar je wortels En rukt hun houvast aan de aarde los. Als korenschoven gaart ze bijeen. Zij dorst ze tot je naakt bent. Zij want je tot je vrij zijt van je kaf. Zij maalt je tot je blank bent. Zij kneedt je tot je buigzaam wordt. Zij geeft je over aan hun heilig vuur Opdat je worden zal tot heilig brood voor Gods heilig feestmaal.
Vriendschapsliefde, soulmates, tussen man en vrouw, religieuse en man, gehuwde vrouw en vrijgezel kan een wondere gave zijn wanneer je ze maar laat uitstijgen boven jezelf tot het geluk van de ander....
Ik hoop dan ook dat de webmaster me nog eens een kans geeft mijn poging te laten publiceren want velen hebben zich herkend in onderstaande teksten en ik wilde die dan ook voltooien.
Ik wou dat ik een woord kon vinden een woord dat zachter door het struikgewas kon stappen dan een zomerhinde..... ik wou dat ik een woord kon maken een woord,dat hoger dan de morgensparren de lucht kon raken.... Ik wou dat ik een woord kon zeggen een woord,dat stiller dan een schip het schuimvlak raakt... En...bij je oorschelp komt aanleggen Het zal een zacht...hoog...stil woord zijn dat je dronken maakt als jonge wijn, of warmer dan zonneschijn dat je inspint tegen winterkou..... .....Dat net zo klinkt als ..........`k hou van jou!...
Nog een laat aanhangsel van het tv-programma waar Mgr Vangheluwe een site lanceerde voor priesterroepingen in het bisdom Brugge.
Heer Jezus Christus, Gij hebt gezegd: "De oogst is groot..." en op dat woord zijn door de eeuwen heen ontelbaar velen opgestaan en gaven alles prijs. Wij bidden U zend ook in deze tijd Uw Geest die stuwkracht is. Zie met liefde neer op onze gezinnen, onze gemeenschap, onze parochie. Roep jonge mensen tot Uw dienst, opdat zij in Uw spoor de weg van zelfvergeten liefde gaan. Geef aan hen een trouw hart dat Uw roepstem blijft horen en eenvoud in denken en doen, om U geheel tot te behoren.
Aansluitend bij de mijmeringen over Vriendschap en Liefde vond ik deze mooie tekst van Mariette Martelé:
"Echte vriendschap is niet zoals het soms met de liefde gebeurt, onderhevig aan stemmingen en veranderlijkheid. Ze aanvaardt de ander zoals hij is, met zijn nukken, met zijn gebreken. Ze voelt zich niet beledigd om een kleinigheid. Ze beoogt alleen het goede van wie het voorwerp is van haar liefderijke bezorgdheid. Haar voornaamste hoedanigheid is haar trouw in alle omstandigheden. Een ware vriend ontdekken is een godsgeschenk, en de beste manier om ertoe te komen is nog zelf zo te handelen tegenover onze vrienden. Als wij dat kunnen, zal geen teleurstelling ons teneerdrukken, omsat wij niet beminnen met eigenliefde of berekening, maar omwille van diegene die ons zijn vertrouwen geschonken heeft. Zo'n liefde komt uit God en is dusdanog onveranderlijk. Er zal geen gevoel van eenzaamheid ons ooit nog kwellen, omdat we steeds iemand zullen hebben aan wie wij met genegenheid kunnen denken"
Persoonlijk herken ik me daar helemaal in en denk in het bijzonder aan een gezuiverde vriendschap, nu al meer dan 25 jaren .... Inderdaad een Godsgeschenk!
Wat ik ook hoor, lees, beleef ... uiteindelijk komt het mooiste van een mens naar boven, zeker na een tijd van bezinning, na beluisteren van een lied of zelfs door de milde regen ...
Wat ik bedoel te zeggen is dat ik weer eens ben terechtgekomen bij mijn bijna- lijflied of toch de kern ervan en die ik dan deze keer als volgt wil verwoorden omdat het gewoon mezelf is en zo zal blijven, want voor mij is LIEFDE HET WEZENSKENMERK VAN DE MENS.
Iedereen kan liefhebben of is daartoe in staat.
Maar DE VRIENDSCHAP, neen, die wordt slechts zo weinig verworven. En daarom is ze soms des te mooier en kostbaarder. Ze kan zo bevrijdend werken in die zin dat ze de ander meer mens laat zijn en het egoïsme buitensluit.
Dus, vandaar "altijd terug" naar VRIENDSCHAP EN LIEFDE als sleutels voor mijn leven en wellicht ook voor het jouwe!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
