Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Zodra iemand bij me maar ook iets van meegevoel vermoedt kan ik me opmaken voor ontboezemingen en hulpkreten, over te veel of te weinig begrip, te veel of te weinig seks. Vreemden voor het leven, vrienden voor een uur. Misschien luister ik te graag, te veel heb ik ook met een bovenmatige interesse de grote en de kleine drama's van anderen aanhoord, soms met het gevoel de vertrouwelinge te ziijn, of het altans te worden toegedicht, het uit te hangen. Maar het belangrijkste voor hen was dat ze een nieuwe therapeut vonden die weer eens anders, indringender over hen denkt. En soms, ja heel soms wordt de therapeut, de blogger, de luisteraar een echte vriend. Maar de meesten verdwijnen na dat ene uur van uithuilen ... wat maar best is, want na deze schreeuwt er al een ander om aandacht.
Maar is dit niet mijn roeping, nog lang voor ik aan dit blog begon?! Als het dan zo is, is niets zo laf aan geen gehoor te geven aan mijn roeping, het leven waar ik voor een deel heb voor gekozen! Of toch ergens meegegeven door de opvoeding heen zoals in de jaren van Don Bosco.
Soms ,als je jong bent denk je dat je niets kan raken Alsof je onsterfelijk bent. Je hele leven ligt voor je en je hebt grote plannen. Om je perfecte gezel te vinden die je compleet maakt , maar naarmate je ouder wordt besef je dat het niet altijd zo makkelijk is.
Pas op het einde van je leven besef je dat het enkel plannen waren want als je op het einde terug kijkt in plaats van vooruit, dan wil je geloven dat je er beste van gemaakt hebt. Je wilt geloven dat je iets achterlaat je wilt dat het allemaal zin heeft gehad.
In geld uitgedrukt heeft iemand met een lichaamsgebrek er minder voor over om een normaal gezond lichaam te hebben dan een gezond iemand bereid is te betalen om van die handicap verschoond te blijven.
Het is KERK zijn; en KERK zijn is MARIA zijn: is gemeenschap zijn die in haar leven draagt, het leven van de Verrezene; gemeenschap van mensen die zwanger van Hem, hun hele doen en laten afstemmen, zodat Hij kan herleven en telkens opnieuw kan geboren worden en verrijzen in onze praktijk van goedheid, van inkeer en inzet.
De aangeleverde flaptekst Op een warme zomerochtend is geluksdeskundige Mart Hitz onderweg naar zijn vrouw om haar te vertellen dat hij haar voor een ander gaat verlaten. Aan de rand van zijn woonplaats stuit hij op een wegversperring. De dijk langs de ringvaart blijkt doorgebroken en de bewoners zijn overgebracht naar een sporthal. Als hij zijn vrouw daar niet kan vinden, begint een even duistere als zenuwslopende zoektocht die hem door het onbekende leven van zijn vrouw voert. Het beeld dat hij van haar en van zijn huwelijk had, blijkt voornamelijk een bedenksel. Wanneer zijn veertienjarige dochter, ingefluisterd door zijn schoonouders, hem de verdwijning begint te verwijten, staat hij helemaal alleen voor zijn opdracht: het vinden van de vrouw die hij wil verlaten.
In Paradiso peilt Kees van Beijnum trefzeker en subtiel de verborgen verlangens van de personages, de ongewisheid van hun leven.
PASEN: een op weg gaan van veertig dagen om het te wagen midden het bestaan? naar bekering toe te gaan. Veertig dagen genadetijd op zoek naar echtheid. Van Asdag tot Pasen, door de woestijn op zoek naar oasen, de weg gaan van herinnering en komen bij de verrezen Heer.
Pasen, doortocht naar het leven. De Heer is voorgegaan. Hij is waarlijk opgestaan!
Met Pasen wordt het mysterie van heil en verlossing niet opgeheven, maar worden christen naderbij het mysterie geleid:
"HEER JEZUS, WIJ VERKONDIGEN UW DOOD EN WIJ BELIJDEN TOT GIJ WEDRKEERT, DAT GIJ VERREZEN ZIJT!"
ALLES KAN WORDEN GELEERD, VAN PRATEN TOT STERVEN, HEEFT FLAUBERT GEZEGD, MAAR WIE KAN ONS LEREN STERVEN?
Honger heb ik geleden: gaf jij mij toen t eeten? Dorst heb ik gehad: liet jij mij toen drinken?
Ooit was ik een vreemdeling: gaf jij mij onderdak? Toen ik was uitgekleed: bedekte jij mijn schande?
En toen ik ziek was: heb jij mij opgezocht? Ooit zat ik opgesloten: kwam jij toen naar mij toe?
Alles wat je niet voor één der minsten gedaan hebt, heb je ook Mij niet gedaan!
Bezoek vandaag iemand die je te lang hebt verwaarloosd, je ouders of een vriend(in). Neem het je niet alleen voor, doe het dit keer. En ervaar de loutering die je ervoor terugkrijgt.
Zo zal de grafsteen weggerold worden.
Bij deze een Zalige Hoogdag van Pasen gewenst, inzonderheid aan degenen die door welke omstandigheid - vanj tijdelijke of durende aard - niet kunnen deelnemen aan de Paaswake deze avond en nacht!
Voor degenen onder jullie die het genoegen mochten smaken ooit in Lourdes te zijn geweest, zullen wellicht meerderen ook de mooie kruisweg hebben afgelegd langs monumentale beelden waar je niet anders kan dan er stil bij te worden, ver van de drukte, op een heuvel. Trok ook Jezus zich niet vaak terug op een heuvel om er te bidden?!
Waarom is de kruisweg in Lourdes dan zo geliefd? Dat is waarschijnlijk omdat Lourdes ons plaatst in het hart van het christelijk geloof. God is mens geworden voor ons, voor ons heil. Jezus heeft zijn leven gegeven uit liefde voor de mensen. Met zijn Kruis en door de Verrijzenis toont Jezus ons de weg naar het leven.
Deze geschiedenis is geen verhaaltje of een fabel, het is echter op aarde gebeurd zon tweeduizend jaar geleden. De Kruisweg meemaken is terug gaan naar die Bron. Zo krijgen dan ook alle andere symbolen hun betekenis terug: Het water van ons doopsel. De kaars zoals in de Paasnacht. De vergiffenis van de zonden, waarvoor Jezus gestorven is. De Eucharistie, waar wij Zijn dood herdenken, en Zijn verrijzenis uitroepen.
Gedurende de Kruisweg volgen wij Christus Door het Geloof, Met Liefde In Hoop.
De echte geschiedenis van jou, van mij is het verhaal van de affecties. In vergelijking daarmee is al het andere vals en van generlei waarde. Je omringd weten door vrienden en familie, je mogen overgeleverd weten aan tederheid en affectie zonder berekening, het zijn de belangrijkste pijlers onder de geluksbevinding. Wie dat af en toe ervaart mag het gerust van de daken schreeuwen en zal het moeilijk voor zich kunnen houden. Het heet gewoon LIEFDE.
Bovenstaande in aansluiting op wat ik eerder (24maart) neerpende rond wat 'biechten' van mens tot mens kan betekenen. Maar een echt gewetensonderzoek heeft met mijn verhouding tot GOD te maken.
In mijn blog rond 'geloven' heb ik het er misschien uitgebreider over gehad, maar hoe splits je nu waarden rond liefde, vriendschap en geloven. Zijn die allemaal aan elkaar gelinkt. De ene staat niet zonder de ander en toch plaats ik deze bijdrage hier even. Samen met Maurice Plevoets denk ik aan wat mensen hier verdienen, hoe ze bezig zijn met hun erfenis te regelen. Zie daarvoor maar allerhande advertenties. Ja, je mag best streven naar een makkelijk leven, maar mij gaat het te ver. Geld wordt opgepot, terwijl er dagelijks kinderen sterven van honger, op amper negen uur vliegen van hier. Dertig euro overschrijven voor een fiscaal attest, dat is eigenlijk het geweten sussen. We moeten meer durven te delen. En ja, ik weet het, velen onder jullie kunnen niet eens van de aftrek genieten daar jullie belastbaar inkomen niet groot genoeg is. Ook dat doet pijn als invalide niets meer kunnen aangeven als aftrekkingspost omdat je als 'invalide' werd ingeschreven. Over deze pijnlijke kant had ik het al eerder op dit blog. En toch: "Laat de ene hand niet zien wat de ander geeft'", want inderdaad echt durven delen, daar hoeft geen attest bij. Enkel jammer dat vele ngo's zelf een bedrag uitstippelen wanneer je al dan niet in aanmerking komt voor gedeeltelijke teruggave waarbij de goede burger aangespoord werd altijd maar meer te storten om toch maar aan dat attest te geraken. Ik vrees dat zo de spontane solidariteit sterk zal afnemen. En dit juist in de laatste dagen voor we de vasten afsluiten. GEEF en je zal gegeven worden!
Meer dan 100 gevangenen staan op de dodenlijst in Irak en de plaatselijke overheid is van plan om hen te executeren in groepjes van 20. Maar enkelen van hen worden niet beschuldigd van een echte misdaad maar omdat ze homo zijn en ze zullen snel gedood worden indien er niet internationaal wordt gereageerd. Amnesty International eist alle namen van de 128 gevangenen en zal uitzoeken welke van hen geen eerlijk proces kregen.
Irak heeft een wet die bescherming biedt aan homo´s en lesbiennes, toch worden homo´s veelal verkracht door militaire groepen en achter tralies gestopt.
Nog maar pas verklaarde Hillary Clinton in het Europese Parlement: "Mensenrechten zijn en zullen altijd één van onze pilaren zijn in ons buitenlands beleid. Vooral de vervolging en discriminatie van homo´s en lesbiennes nemen wij zeer serieus".
Dit artikel omdat ik het weerzinwekkend vond toen ik het onder ogen kreeg, maar omdat dit ook een oproep moet zijn gewoon niet langer toe te staan dat mensen ter dood worden gebracht om welke reden dan ook; HET KAN GEWOON NIET!
Heer wij bidden, voor allen die een onrechtvaardige veroordeling ondergaan. Voor allen die slachtoffer zijn van een haastige veroordeling, van onwetendheid, van trots of jaloezie van anderen.
Ik moet toegeven als ik om me heen kijk, zie ik dat sommige van mijn zeer vele vriendschappen niet zozeer vriendschappen zijn als wel de herinnerringen aan vriendschappen. Uiteraard ontstaan er nieuwe vriendschappen, maar die zullen nooit die intensiteit hebben toen ik ze opgebouwd heb op mijn achttiende. En waren bepaalde vriendschappen ook niet voor een deel eigenliefde, of toch een gemeende interesse in die ander?
Een koopman in Bagdad stuurt zijn bediende naar de markt voor eten en drinken. Daar aangekomen wordt de man opzij geduwd door een vrouw, in wie hij, als hij zich omdraait, de dood herkent. Wit getrokken en trillend holt hij naar huis en vraagt het paard van zijn meester te lenen: hij moet meteen naar Samara, want als hij zich daar verbergt, zal de dood hem niet vinden. Zijn meester vindt het goed en de bediende rijdt weg. Dan gaat de koopman zelf naar de markt, waar hij de dood staande houdt om te zeggen dat ze zijn bediende niet had moeten bedreigen. Ach, zegt de dood, ik heb hem niet bedreigd, ik was slechts verrast. Ik schrok dat ik hem vanmorgen in Bagdad zag, terwijl ik vanavond een afspraak met hem heb in Samara.
Iedereen heeft het wellicht al van dicht of van ver meegemaakt. De laatste ouder gaat naar een rusthuis of komt te overlijden. Wat overblijft is een huis waar ook straks de ziel uit verdwijnt, zeker we nu zelf aan alles genoeg hebben om onze woningen het comfort te gunnen wat we willen beleven.
Wij willen wel maar het huis moet opgeruimd willen we het zo vlug mogelijk verkocht/verhuurd krijgen. En dan komt men in het beste geval nog eens voor het laatst samen waar de opkoper zijn 'klanten' begroet. Hij, net zoals de familie, weet dat er hier en nu zal gemarchandeerd worden over een voorwerp dat eens met zorg was uitgekozen, uit liefde gekocht, waamee was geleefd, dat was afgestoft, geboend en gerepareerd, dat was bemind. Ja, zelfs iets waarover werd gezegd: 'dit verlaat mijn huis nooit of te nimmer'.
Ik heb mijn werkzaamheden, zelfs mijn lezen onderbroken toen ik dit boek in handen kreeg. Ik weet dat het u ten zeerste zal interesseren, rond God, geloven, sterven, de oude dag, maar evenzeer omwille van de vele citaten en doordenkers. Zelfs bedenkingen rond onze nieuwe paus blijven niet achterwege.
Bijna op elke bladzijde kan ik iets aanstippen en onderlijnen.Ik wilde dit dan ook met je delen. Dus naar de bib of naar de winkel zou ik zeggen!
Van harte, Maarten
Ik geloof niet in God, maar ik mis hem. Julian Barnes nieuwe boek is onder meer een familiegeschiedenis, een ideeënwisseling met zijn broer die een vooraanstaand filosoof is , een overdenking van de dood, een viering van de kunst, een discussie over God en een eerbetoon aan de Franse schrijver Jules Renard.
Hoewel hij bezweert dat dit geen autobiografie is, leest Niets te vrezen als de intellectuele blauwdruk van een briljante geest, een tocht langs de inspiratiebronnen van Barnes oeuvre. Al bij zijn eerste roman werd Julian Barnes geprezen om de volwassen manier waarop hij over de dood schreef. Bijna dertig jaar later keert hij even wijs, prettig en ontregelend naar dat onderwerp terug.
Op deze zondag wil ik ook een beginnende blogger een steuntje in de rug geven. Ga daarom maar eens langs bij: http://blog.seniorennet.be/eddy_1953/ warvoor dank!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
