Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Jonge vrouwen liggen dagen lang vastgebonden op bed, volledig aan hun lot overgelaten. Hun moordenaar doet zich voor als zijn slachtoffer. Via e-mails en smsjes stelt hij de vrienden van zijn slachtoffers gerust. Pas als ze overleden zijn, stuurt hij die vrienden een bericht: Je hebt haar dood laten gaan...
Detective Sam Currie moet deze gruwelijke zaak op zich nemen. Als de naam Dave Lewis een paar keer opduikt, gaat Currie achter hem aan, maar Dave heeft nog meer zorgen. De dood van zijn broer werpt nog steeds een schaduw over zijn leven. Ook zijn grote verloren liefde Tori laat hem niet los. Dan blijkt Tori het volgende slachtoffer van de moordenaar te zijn...
Niet enkel de winter, maar evenzeer is de zomer een uitgelezen tijd om weg te duiken in een andere wereld zoals deze van een goede thriller. Al enige tijd terug dat ik u nog een boek heb aangeraden, maar deze keer kon ik moeilijk terugkeren met dit boek naar de bib zonder dit speurwerk met u te hebben gedeeld! IDEAAL OM DE ZOMER EN DE VAKANTIE MEE TE BEGINNEN!
Klein klein kleutertje, wat doe je 's morgens vroeg? Dan ben ik uitgeslapen de nacht duurt nog lang genoeg. Ik ga me lekker wassen en trek mijn kleetjes aan. Klein, klein kleutertje, 't is tijd om op te staan.
Klein, klein kleutertje, wat doe je dan nog meer? Ik pak mijn doos met kleurtjes, en ook mijn teddybeer. Il wil meteen gaan slapen, maar mama kamt mijn haar. Klein, klein kleutertje, je boterham staat al klaar.
Klein, klein kleutertje, wat lust je wel of niet? Ik lust graag pap met suiker en appelmoes met friet. Ik lust geen rode kool maar bloemkool lust ik graag. Klein, klein kleutertje, dan kook ik dan vandaag.
Klein, klein kleuterte, wat doe je dan daarna? Ik mag ook lekker douchen voor ik naar bed toe ga En buiten wordt het donker de maan schijnt door de ruit Klein, klein kleutertje, nu is ons versje uit!
Als de messen niet meer snijden, als de soep te heet is, als de letters in de krant te klein zijn als de mensen stil spreken als de deuren van de liften te vlug sluiten als de stenen op het voetpad te oneffen liggen, als de kruiswoordpuzzel ongekende woorden vraagt, als men zegt dat je er jonger uitziet dan je bent, dan word je stilaan oud. Als je plannen hebt voor morgen, als je het nieuws met interesse volgt, als je houdt van spelende kinderen las je geduldig luistert naar jongeren met hun dwaze dromen en onmogelijke plannen, als je niet voortdurend verwijst naar 'de goeie oude tijd' waar alles beter was, dan ben je jong. Kleine kinderen willen vlug groot zijn, en doen er liefst een jaartje bij; bejaarde mensen doen van hun leeftijd graag wat jaren af - tenzij de honderd nadert. Zo vaak wordt er gespeeld met cijfers en getallen wanneer de levensduur berekend wordt. Toch is het in de meeste van die gevallen niet belangrijk of het lang is, dan wel kort. Wat de dagen vult: dat is het kijken waard. Waar de gedachten blijven hangen, waar het hart mee bezig is, naar wie of wat we echt verlangen, daar komt het vooral op aan. De rest is geven en ontvangen en weten: ik ben in Gods handen.
Het racisme waarvan we allemaal zo hard roepen dat we het niet hebben gaat eigenlijk om de onverschilligheid voor vreemdelingen zonder geld, en voor sukkels zonder de juiste papieren.
Misschien is dat wel de ergste vorm van rassendiscriminatie, en de moeilijkste om te bestrijden. Omdat de apathie niet meetbaar is, en niet kan worden weggeredeneerd. Mensen worden als slaven uitgebuit. Het gebeurt onder onze neus, en we zien het niet omdat we het niet willen zien. Mensen sterven en niemand trekt zich daar één jota van aan.
Als je wereld dreigt te vergaan na het verlies van je job, kunt u zich het best vastklampen aan die paar zekerheden die je hebt. Werken verzet dan je gedachten en herstelt je waardigheid. Het is meestal het enige conrtact dat je rest met de buitenwereld, want als het slecht gaat in je gezin zijn al je vrienden naar een andere planeet verhuisd.
'2222', Het was het cijfer waarmee iemand me opmerkzaam maakte dat mijn blog zeer gegeerd werd. Ik kende toen niets van nummers noch van statistieken en heb me er ook maar weinig van aangetrokken tot op het moment dat ik zag dat er bij vele bloggers een nummer stond. En verbaasd zag ik toe hoe mijn povere '2222' tussen die galerijen verscheen die verre mijn cijfer overtroffen. Het was zo van 'dat haal ik nooit! Maar zie, een mens schrijft, laat een bericht na, mijmert even, denkt er soms even aan om te stoppen, en zie voor ik het zelf heb gemerkt - misschien door de drukte van de voorbije dagen - werd de toen voor me onvoorstelbare '100.000' werkelijkheid. Een momet om éven ijdel als blij te zijn. Een moment om dankbaar te zijn aan zoveel onbekenden. Ja, we geven elkaar telkens een stukje leven en wat meer is, we ontvangen zoveel van elkander. We blijven elkaar inspireren, soms zelfs steunen waar kan en mag. Heel veel dank en verder succes en moed, medebloggers om verder te gaan. We zien elkaar heus nog wel!
Dat heet dan gelukkig zijn! Ja dat is het ook een beetje, maar toen SeniorenNet een tijdje terug problemen kende, had ik net een bericht geplaatst rond een foto van wat het kan zijn: gelukkig zijn in pure liefde. De tekst ging toen jamer genoeg verloren maar bij deze gelegenheid toch ergens passend. De intnsiteit van twee gelukkige mensen die inderdaad iets gewonnen hadden, maar toen slechts wisten dat ze van elkaar hielden en diep gelukkig waren. Een foto die nu misschien zijn waarde verliest, en toch ... Mijn blog zal ook na '100.000' over LIEFDE EN VRIENDSCHAP BLIJVEN GAAN!
Jongens en meisjes, mannen en vrouwen zijn overal en altijd druk in de weer met mobiele telefoons, trerwijl het sociale leven binnen handbereik hen ontglipt!
Het is niet moeilijk om met woorden te liegen, toch niet voor sommigen; anderen daarentegen zullen het (gelukkig genoeg) nooit kunnen. Een JA bestaat slechts uit twee letters uit het alfabet, maar als mensen met gevoel de woorden "ik hou van jou" moeten uitspreken worden het soms de moeilijkste woorden ter wereld.
Als je af en toe even die plaats bezoekt waar ik nu en dan heen ga en waar iedereen altijd thuis is, waar het stil is, waar er geen woordenwisslingen zijn, waar je zelf ook heel stil wordt dan weet je vriend ... dat ik kan zwijgen als een graf.
Ik denk dat God wel degelijk maar ongehoord en onverstoord zijn werk doet. Namelijk door mensen. Mensen die een stukje van hun tijd en hun luisterend oor geven aan anderen, aan mensen die dat thuis moeten missen. Die juist in donkere dagen, ook al schijnt de zon en is het straks volop zomer, ronddwalen op zoek naar een medemens die wat aandacht en warmte voor hun overheeft. Door mensen die elkaar verhalen vertellen die het waakvlammetje van de hoop op betere tijden brandend houden. Het zijn verhalen die binnen het schijnbaar onmogelijke een licht laat schijnen dat mensen eigenlijk alleen met het hart kunnen zien. Licht in donkere dagen, hoop voor de de buurman of die enkeling hoog boven de grond daar in zijn eenzame flat. Even mogen mensen vergeten wat ze zelf allemaal fout hebben gedaan. Even mogen ze dromen maar vooral hopen en vertrouwen dat alles écht goed komt, ook al kan de toekomst zo anders zijn dan ooit verhoopt.
Laten we elkaar een stukje van die droom cadeau geven., wetend dat wij enkle maar de handen en voeten zijn van onze God.
Ik bid U, Heer, voor hem die deze dagen ons allen heeft moeten verlaten. Dat Gij hem moogt vinden dankbaar en gelukkig, omdat het stuk dat Gij hem hebt toevertrouwd bij de morgen van het leven is afgeweven. En mocht hij in zijn leven halverwege zijn gebleven, wil hem dit mild vergenven.
Naar Eugeen Laridon bij het overlijden van mijn nonkel op 11 juni 2009
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.